Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, fotografie en tuinieren.
Rondom Ruiselede-Jubileumtocht 30jaar WSV De Molenstappers
Dit weekend zijn er niet te veel wandelingen in onze regio. Ik besloot naar Ruiselede te gaan om daar deel te nemen aan hun Jubileumtocht.
Ruiselede staat bekend als molendorp. Die naam hebben ze te danken aan de vele molens die hier in het verleden werkzaam waren. Ook aan natuur geen gebrek. Ruiselede maakt namelijk deel uit van het Landschapspark Bulskampveld.De start was vanuit de zaal Sport en spel en de wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen. De centrale rustpost was in het bloemendorp Kanegem.
Landelijk, agrarisch met heel wat voetpaden, kerkwegels, dreven en privaat. Langs de schilderachtigste plekjes van Ruiselede en richting bloemendorp Kanegem.
Na een 2tak km's kreeg iedere deelnemers een gratis drank en een stuk peperkoek
Zicht op Kanegem.
Het stanbeeld van Briek Schotte.
Het standbeeld van de hand van Jef Claerhout illustreert Briek Schotte, oftewel ‘IJzeren Briek’, wordt ook vaak ‘De Flandrien’ genoemd. Dit uiteraard omdat Briek Schotte omwille van zijn hoekige en werkende stijl hét type-voorbeeld is van een Flandrien. Geboren op 7 september 1919 in Kanegem werd al snel duidelijk dat Brieks voorliefde voor het wielrennen al snel gestaafd werd met een glansrijke carrière. Hij nam 20 keer deel aan de Ronde van Vlaanderen en won deze Vlaamse klassieker in 1942 en 1948. Hij werd in 1948 en 1950 wereldkampioen, nam vier keer deel aan de Ronde van Frankrijk waarin hij in 1948 als tweede eindigde.
Een mooie wandeling met heel veel variatie , prachtig wandelweer en veel opkomst. Er waren 2228 deelnemers.
Vandaag ging ik wandelen in Spiere, waar de wandelclub uit Heestert(De waterhoekstappers) er hun 10°Scaldistocht hielden.
Spiere (Frans: Espierres) is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de faciliteitengemeente Spiere-Helkijn. Het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Spiere ligt langs de Schelde in het uiterste zuiden van de provincie, tegen de grens met Wallonië. In Spiere monden de Grote Spiere en het Spierekanaal, dat parallel aan de Spiere de Schelde met de Deule verbindt, uit in de Schelde.
n de omgeving van Spiere werden vondsten uit de Michelsbergcultuur, de vroege La Tène-periode, het Romeinse tijdvak en de middeleeuwen aangetroffen. In 1977 werd een nederzetting uit de Michelsbergcultuur aangetroffen, en in 1993 werden sporen van een deel van de palissaden gevonden welke deze nederzetting beschermden. Omstreeks 1980 vond men Romeins puin en in 1985 vond men twee ovens uit de 2e eeuw. In 1105 werd Spiere voor het eerst schriftelijk vermeld als Spiere, de naam zou afkomstig zijn van het riviertje de Spiere, dat om haar beurt is afgeleid van het woord spei dat we als spui kennen. Bestuurlijk kende men het Opperhof (Spiere-Vlaanderen) en het Nederhof van Spiere, welke tot in de 16e eeuw door personele unie verenigd waren. Het Nederhof (Spiere-Doornik) was verheven tot baronie. De heerlijkheid was in bezit van de families del Espiere, Van Mortagne en, vanaf 1438 tot eind 16e eeuw, van Gruuthuse. In 1593 werden beide heerlijkheden verkocht, vanwege de schuldenlast van vrouwe Catharina van Brugge. Het Nederhof kwam aan van Ognies, het Opperhof kwam uiteindelijk aan de familie du Chastel. In 1717 kwam het Nederhof aan de familie Delfosse. In 1720 mochten de telgen van deze familie de titel baron del Fosse et d'Espierres dragen. In 1768 kwam ook het Opperhof in handen van deze familie.
Vanaf 1644 had Spiere te lijden onder de Frans-Spaanse Oorlog (1635-1659). Na 1678 werd een linie aangelegd van Menen naar Spiere, de zogenaamde Spiere-Linie, welke voorzien was van een gracht en een aarden wal. In 1695 verkortten de Fransen deze linie tot een linie tussen Kortrijk en Helkijn. Ook tijdens de Negenjarige Oorlog (1688-1697) lag Spiere in de frontlinie. In 1693 en 1696 ondervond het dorp veel schade. Bij het ontstaan van België kwam Spiere in de provincie West-Vlaanderen te liggen. Het dorp was in de negentiende eeuw grotendeels Franstalig (90% Franstalig bij de talentelling van 1846). Van 1839-1843 werd het Spierekanaal gegraven en in 1880 kwam een spoorlijn tussen Avelgem en Herzeeuw tot stand. In 1881 kwam er een station, dat in 1959 weer gesloten werd.Bij het onderzoek rond de vastlegging van de taalgrens werd vastgesteld dat Spiere nog nipt een Franstalige meerderheid had. Desondanks kreeg de gemeente in het eindelijke besluit een Nederlandstalig statuut binnen de Nederlandstalige provincie West-Vlaanderen. Spiere bleef zelfstandig tot het in 1977 met Helkijn de fusiegemeente Spiere-Helkijn vormde.
Spiere ligt in Zandlemig Vlaanderen en is betrekkelijk vlak. Spiere ligt aan de Schelde, terwijl ook het Spierekanaal (1839-1843) van belang is. In de Schelde, die begin 20e eeuw sterk is rechtgetrokken, ligt ter hoogte van Spiere een sluis die van 1920-1922 werd gebouwd en die een hoogteverschil van 2 meter overbrugt. Waterlopen zijn de Grote Spiere en de Zwarte Spiere.
De start was vanuit het B comples FC Spiere-Helkijn.
Spiere-Helkijn, een landelijke gemeente in Zuid-West-Vlaanderen op de taalgrens tussen Kortrijk en Doornik. Het afwisselende landschap nodigt uit tot wandelen langs de veldwegels, de spoorwegbeddingen, de oevers van het Spierekanaal en de Schelde.
Een rustige door de weekse wandeling met veel variatie . Rustig wandelweer
Ik koos vandaag om nog eens te wandelen buiten West-Vlaanderen en reed naar gentbrugge om daar te wandelen bij de Florastappers uit Gentbrugge. Ik moest een ommetje maken daar er hele grote werken zijn rond deze omgeving van de startzaal. Toen ik aankwam was de grote parking al volledig bezet. Was daar rond 7u in de morgen. Schreef me in en zag daar een clubgenoot(Dominique) en gingen samen stappen.c We deden samen de 30km.
Van bij de start splitsen de 4 km (minder validen) en de 4 km zich af van de overige afstanden en gaan meteen richting Gentbrugse Meersen. De overige afstanden gaan naar de ingang van het park Rattendale.
Bij de laatste splitsing gaan de 12 km en langere afstanden richting Heusden. In de Koningsdonkstraat kunnen ze aan de rechterzijde het Kasteel Coninxdonck” zien. In de periode van 1507 tot 1826 werd het Kasteel bewoond door de familie van Baron de Thysebaert. In 1793 wordt het geplunderd en in brand gestoken en in 1814 terug gerestaureerd. Nu is het in gebruik als feestzaal en restaurant.
Via de Jan Van Aelbroeck- en Weverbosdreef komen ze aan Heusdenbrug. De 12 km splitst zich af van de overige afstanden en zij zetten hun weg verder door de Gentbrugse Meersen richting rustpost.
De 17 en meer km gaan Heusdenbrug over en komen via rustige- en landelijke wegen dan in de voor hen eerste rustpost te Heusden aan. Na wat bekomen te zijn van de eerste etappe kunnen de wandelaars hun trip verderzetten. De 17 km keert terug richting Gentbrugge. De 22, 27 en 30 km vervolgen hun weg langs rustige paden, doorsteekjes en groene stroken door het groene en rustige Heusden. Onderweg splitst de 22 km zich van de grootste afstanden af en komt dan, na de lus in Heusden, opnieuw in de rustpost aan.
Na de rustpost bereikt te hebben zetten zij dan samen met de 17 km hun weg verder richting Gentbrugge. Eenmaal over Heusdenbrug komen ze opnieuw aan de Gentbrugse Meersen samen met de 12 km stappers. Onderweg komen kleinere afstanden erbij en samen komen ze dan aan in de laatste rustpost. Van daaruit is het einde in zicht. De 4 en 6 km gaan nog een laatste stukje groen tegemoet. De overige afstanden doen nog een ommetje door de sportcluster en Meersen, ze gaan dan samen door het Noordbos.
Op het einde van de rit gaat iedereen nog door het park van het Braemkasteel. Het kasteel werd in de 14de eeuw gebouwd door Hughe Braem en Isabelle van Halewijn. Het kasteel lag toen aan de Rietgracht, een belangrijke verdedigingsgordel rond de stad Gent. In de 19de eeuw kreeg het kasteel zijn huidige vorm. In het begin van de 20e eeuw was de familie Groverman de la Kethule eigenaar. In 1946 werd het kasteel aangekocht door de gemeente Gentbrugge. Het werd tot 1974 gebruikt als gemeentehuis en het park kreeg de naam van de laatste burgemeester Frans Toch. Het kasteel werd vanaf dan het toevluchtsoord voor de Muziekacademie van Gentbrugge. Na een naamsverandering in “Academie voor muziek, woord en dans Emiel Hullebroeck” vond in 2012 de Academie de “Kunstbrug Gent” er zijn onderkomen. Bij de aanleg van de E17 werd het park gehalveerd. Het resterend stukje groen ooit mooi als afscheid van de Floratochten.
Een hele mooie tocht met heel veel variatie en heel veel wandelaars. Er waren 3815 deelnemers en 23 clubgenoeten.
Vandaag een wandeling met wat oorlogsverleden. Er was een wandeling in passendale waar de Drevestappers uit Zonnebeke er hun Tynecot Cemeterytocht gaven.
Passendale is een landelijk dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en tegenwoordig de hoofdgemeente van Zonnebeke. Het ligt op de Midden-West-Vlaamse Heuvelrug, die doorloopt richting Westrozebeke. Tot 1977 was Passendale een zelfstandige gemeente. Passendale is vooral bekend vanwege de vele oorlogsmonumenten en -begraafplaatsen die refereren aan de Eerste Wereldoorlog, met name de Derde Slag om Ieper.
De naam betekent vermoedelijk een "pas tussen de dalen", dus een verbinding over hoger gelegen grond tussen de uitgestrekte West-Vlaamse moerassen. Een alternatieve verklaring is dat de naam afkomstig is van de Germaanse benaming voor het 'dal van Pasko' of Pascandale. De naam Pascandale werd voor het eerst schriftelijk vermeld in 855.
Passendale is bekend van gebeurtenissen uit de Eerste Wereldoorlog. Tijdens de Derde Slag om Ieper in 1917 sneuvelden er meer dan honderdduizend geallieerde en Duitse militairen in een uitzichtloze strijd die maanden duurde. Vooral in het Brits Gemenebest is Passendale een begrip geworden. De slag werd beschreven als een hel van modder en vuur, één der bloedigste veldslagen aller tijden, die duurde van 4 oktober tot 6 november 1917. Doordat het Britse leger (Franstalige) Belgische stafkaarten gebruikte, met de oude schrijfwijzen van de Vlaamse toponiemen, is de plaats in de Engelse oorlogsliteratuur bekend als Passchendaele, door de Britten uitgesproken als passion dale of "dal van de lijdensweg". Het dorp werd totaal verwoest. Op 28 september 1918 werd Passendale definitief op de Duitsers heroverd door het 4e Regiment Karabiniers en door de Grenadiers. Naar deze legeronderdelen werden dan ook twee straten genoemd. Passendale was een zelfstandige gemeente tot 1 januari 1977, wanneer het fusioneerde met de gemeenten Beselare, Geluveld, Zandvoorde en Zonnebeke tot de fusiegemeente Zonnebeke. De laatste burgemeester van het zelfstandige Passendale was Paul Deforche.
Passendale ligt in Zandlemig Vlaanderen nabij de Midden-West-Vlaamse Heuvelrug met hoogten van 20 tot 45 meter. Waterlopen zijn de Passendalebeek en de Ravebeek. In de nabijheid van Passendale ontspringt de Mandel.
De start was vanuit de basisschool en de wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen.Ik ging voor de 21km.
Ik had er toch iets meer van verwacht qua parcours. Er waren 1996 deelnemers aanwezig.
Vandaag een wandeling dichter bij huis, ik reed naar Kaster, waar de Textieltrekkers uit Vichte er hun jaarlijkse Aktiv-tocht houden.
Kaster is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Anzegem, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Omstreeks 1920 werden schrabbers en pijlpunten uit het neolithicum aangetroffen. Hoewel de plaats doorsneden werd door de Romeinse heerweg van Bavai naar Oudenburg en ook de plaatsnaam Kaster van het Romeinse woord castrum afkomstig schijnt, werden nog geen resten van een Romeins legerkamp aangetroffen, hoewel er vondsten van Romeinse munten, scherven en stukken dakpan werden aangetroffen. In 1977 en daarna werden ook resten van een Romeinse nederzetting aangetroffen.
Kaster ligt op de zuidelijke helling van een oost-west georiënteerde heuvelrug die hier een maximale hoogte heeft van ruim 53 meter. Naar het zuidoosten loopt het niveau af naar de Schelde. In het westen ligt het Bassegembos. De Kasterbeek en de Nederbeek stromen in dit gebied.
Voordat ik vertrok dronk ik eerst nog een kop koffie, toen plots een bekende opdook. We gingen samen wandelen en kozen voor de 22km.
Het was een rustige en aangename wandeling. Lekker weertje om te wandelen. Er waren 2088 deelnemers.
Vandaag geen wandeling van Wandelsport Vlaanderen, had eens goesting om een knooppuntenwandeling te maken. Ditmaal reisde ik met de trein richting Brugge, om daar een mooie wandeling via knooppunten te maken. Het weer viel best mee, wat koud maar goed gekleed begon ik aan de wandeling. De start van deze wandeling begon aan de voorkant van het station, bij het bus perron B1. Eerst een eindje door Brugge via het Minnewater tot aan de Kathelijnepoort en dan richting Assebroek tot Verre Assebroek en terug. Doorkruisen van de Gemene weidebeek, de Assebroekse Meersen, enkele kleine parkjes en tenslotte de Steenbrugse bosjes. Deze wandeling was goed voor zo'n 20kilometer.
Hier ben ik alin Assebroek:
Assebroek is een plaats in de Belgische provincie West-Vlaanderen en sinds 1 januari 1971 een deelgemeente van de provinciehoofdstad Brugge. Assebroek ligt ten zuidoosten van de historische binnenstad. De deelgemeente heeft een oppervlakte van 10,49 km² en telde op 31 december 2014 19.737 inwoners, die Assebroekenaren[1] worden genoemd. Het aantal inwoners is sinds 1999 nauwelijks gewijzigd. Daarmee telt Assebroek ca. 16,75% van de Brugse bevolking. Assebroek bevindt zich in een laaggelegen zandvlakte in het zuidoosten van Brugge. In het westen grenst het aan Sint-Michiels en in het noorden aan Sint-Kruis, allebei eveneens deelgemeenten van Brugge. In het zuiden en het zuidoosten grenst Assebroek aan de gemeenten Oostkamp en Beernem. Binnen het dichtbebouwde Assebroek liggen een aantal uitgestrekte natuurgebieden. De beschermde Assebroekse Meersen en Gemene Weiden in het zuiden, en centraal het natuurgebied Gemene-Weidebeek, waar de beek nog niet als riool onder de grond loopt. Het gebied van de Assebroekse Meersen is een typevoorbeeld van een polderlandschap met veel kleine grasveldjes gescheiden door sloten en wilgen dat in de winter veelal blank staat. De Assebroekse Meersen ontstonden als uitloper van de Vlaamse Vallei en worden gekenmerkt door zandlemige tot kleiige en venige afzettingen uit het holoceen. Onder het veen zit een ca. 30 cm dikke laag moeraskalk uit het vroeg holoceen. 10.000 Jaar geleden was dit dus een echt moeras.
Mooi vlonderpad
Hier was ik aan het wandelen in het gemene weidebeek
De Gemene Weidebeek mag dan wel verscholen liggen, toch is het een aantrekkelijk en gewaardeerd gebied. Met zijn sloten, poelen, knotbomenrijen en heggen geniet je van een fraai landschap. Rust en gevarieerde natuur staan hier centraal. Ga op ontdekking door het domein aan de hand van de wandelpaden. Het gebied sluit ook aan bij de hoeve Hangerijn (Kinderboerderij) en het Paalbos. Het domein is toegankelijk via toegangspunten in de Vossensteert, Zuiderakker, Lindelaan, Zomerstraat en Gemene Weideweg-Zuid.
Vandaar ging ik richting Hoeve Hangerijne.
Hoeve Hangerijn is een ontmoetings- en belevingshoeve waar mensen met en zonder beperking samen kunnen (be)leven, werken en ontspannen. Wij bieden een zinvolle en aangename dagbesteding in een sfeer van gezelligheid en openheid met zorg voor mens, plant en dier. Het ontwikkelen van samenwerkingsprojecten tussen voorzieningen voor mensen met een beperking, de buurtverenigingen en -scholen.
Het creëren van een ontmoetingsplaats voor de buurtbewoners en -vrijwilligers.
Mooie zichten op de Assebroekse Meersen.
Hier ben ik in Ver Assebroek. Ver-Assebroek is een wijk in Assebroek, een deelgemeente van de stad Brugge. De wijk ligt in de zuidoostelijke rand van de stad en bestaat vooral uit residentiële woongedeelten.
Op deze bank at ik mijn broodje op, om daarna een bezoekje te brengen aan de kerk.
Reeds aan het einde van de 12e eeuw stond op die plaats een eerste kapel of kerkje. Ze was opgericht door de heren van Assebroek en toegewijd aan Maria Magdalena. In 1572 werd de kerk grotendeels vernield door de geuzen, maar in 1628 werd ze heropgebouwd door de toenmalige heer van Assebroek, Jacques de Noyelles, en opgedragen aan Maria Magdalena en Onze-Lieve-Vrouw.
Mooi interieur
De legende die op het Mariabeeldje betrekking heeft, verhaalt over een Nederlands schip dat van Oost-Indië terugvoer naar Nederland en een protestantse bemanning had. Enkel Balthasar Lanoy was katholiek. Hij had een Mariabeeldje waar hij elke dag tot bad. De bemanningsleden wierpen het beeldje in zee, maar het bleef drijven en het schip volgen. De bemanningsleden dachten aan afgoderij en een verbond met de duivel en wilden ook Balthasar in zee gooien, maar de kapitein greep in en liet het Mariabeeldje opvissen. Hij nam het mee naar zijn huis in Friesland en schonk het vervolgens aan Jacobus de Mets, die het weer doorgaf aan zijn zus Cornelia, die begijn was in Diksmuide. Zij stierf in 1720 waarop Pieter Verhaeghe, die pastoor werd in Ver-Assebroek, het erfde.
Terug een eindje door de Assebrouckse Meersen.
De Assebroekse Meersen is een natuurgebied bij de stad Brugge. Het 420 ha grote gebied is een geheel van laaggelegen vochtige weiden en hooilanden, omringd door rijen knotwilgen en populieren. Door de lage ligging en de toeloop van een aantal beken is het meersengebied van nature een nat en moerassig hooilandgebied. Tijdens vochtige periodes zijn laarzen hier geen overbodige luxe. Een netwerk van beken, sloten en grachten zorgt voor de waterbeheersing in het gebied en draagt bij tot de charme van dit landschap. Gekoppeld aan de winterse overstromingen van enkele beken vormen de Assebroekse Meersen een pleisterplaats en foerageerplaats voor steltlopers en reigerachtigen zoals Wulp, Regenwulp, Grutto, Groenpootruiter, Witgat, Kievit en Kleine Zilverreiger. De knotwilgen bieden rijkelijk broedgelegenheid aan Steenuil en Gekraagde Roodstaart.
Een heel slecht ondergelopen stuk kon ikniet bewandelen, moest door de weide gaan en op het einde over de prikkeldraad kruipen.
Het laatste stukje natuur:
Dit bosgebied is gelegen in Oostkamp en Brugge, net ten zuiden van de Sint Lucaskliniek en ten noorden van de historische hoeve Lieverstede. Het bestaat uit een aantal kleine bosjes (samen zo'n 50 hectare) die verspreid liggen in de Assebroekse meersen. Via de Meersenwandelroute van ongeveer 7 kilometer wandel je van de Steenbrugse bosjes tot in de Assebroekse meersen en terug. Trek je laarzen aan, want op sommige plaatsen kan het erg drassig zijn. Vlak bij het Sint-Lucasziekenhuis werd een wachtkamer in de natuur aangelegd.
Een hele mooie wandeling.Heb er veel van genoten. Na terug te zijn aan het station kon ik wat later de trein terug nemen naar Kortrijk.
Na gisteren te hebben gewandeld , ging ik vandaag tichting Beernem. Beernem staat altijd voor groen en daarvoor gaan de mensen.
Beernem is een gemeente in de groene rand rond Brugge (15 km ervandaan) in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt ruim 16.000 inwoners, die Beernemnaars. worden genoemd. Beernem is bekend van het Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus, haar verenigingsleven, de gesloten jeugdinstelling De Zande Beernem waar meisjes tussen 12 en 18 jaar die misdrijven gepleegd hebben worden geplaatst door de jeugdrechter. Beernem bevindt zich op een knooppunt van verbindingswegen, wat ideaal is voor pendelaars. Beernem ligt in Zandig Vlaanderen op een hoogte van ongeveer 11 meter. Het Kanaal Gent-Brugge ligt ten zuiden van de dorpskom. Men vindt ten zuiden van dit kanaal nog een wijk: Heilige Maria, Moeder Gods, en daar ligt ook het psychiatrisch ziekenhuis en het bosrijke Bulskampveld met het Provinciaal Domein en enkele kasteelparken. Ten westen van Beernem, aan de noordoever van het kanaal, ligt het natuurgebied Gevaerts-Noord. Andere natuurgebieden zijn: De Vaanders, Miseriebocht en Heideveld-Bornebeek. In De Vaanders bevindt zich het landschapspark Bulskampveld.
Toen ik aankwam rond 7u15 was er al heel wat volk in de zaal. Het weer was net als de dag voordien, dus ideaal om te wandelen.
De 4, 11, 15 (1x) en 21 km. (1x): Vertrekken richting St-Amanduskerk, draaien de Kasteeldreef in en daar hebben we de eerste splitsing. De 4 km gaat rechtdoor en wandelt verder langs de Berenheemstraat, door Mariawende en de Diksmuidse Boterweg naar de Bargelaan om dan via Elzenbosselke naar de aankomst te gaan.
De 11, 15 en 21 km.: Gaan mee met de 4 km tot aan de eerste splitsing. Daar gaan we rechts het kasteeldomein Patershof in, draaien rechts het bos in en via vele mooie dreefjes komen we aan het plukhof. Daar wandelen we voorbij het hutje naar de Hoornstraat en slaan daar iets verder rechtsaf. We lopen voorbij de grote vijvers en gaan verder door het bosje. Via enkele straatjes wandelen we tenslotte door Mariawende en komen zo via de “sluipweg” aan de rustpost Bargelaan.
Het tweede deel gaat naar de kanaaloever, volgt dit mooi wandelgebied en komt aan de Veldstraat omhoog. Dan lopen we naar de Bloemendalestraat, slaan richting het Elzenbosselke in om daarna opnieuw de Bloemendalestraat op te zoeken en via het Sociaal Huis komen we aan het eindstation.
Mooie wandeling, het was iets kouder dan gisteren en enorm veel volk. Er waren 2954 deelnemers.
Het beloofde een mooie maar koude dag te worden, dus ideaal om een wandeling te maken. Ik reed richting Oost-Vlaanderen naar Borsbeke, waar de wandelclub Het Land van Rhode er hun jaarlijkse Sprokkeltocht houden.
Borsbeke is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Herzele, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Borsbeke is gelegen in de Denderstreek, aan de Molenbeek. De naam Borsbeke is afgeleid van Bursitbace wat een samenvoeging is van Bursitja, stekelig struikgewas en beek. Borsbeke werd voor het eerst vermeld in 870 (9e eeuw) in een oorkonde van de Gentse Sint-Pietersabdij. Borsbeke ligt in het dal gevormd door de Molenbeek, het hoogste punt ligt op de grens met Sint-Lievens-Houtem. Vanop de Balei is het bij helder weer mogelijk om de torens van Gent te zien.
Toen ik aankwam was er behoorlijk wat volk op de been.Ik ging mij inschrijven, dronk eerst nog een kop koffie vooraleer ik bergon aan de wandeling. De wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen. Ditmaal koos ik voor de 21km.
De 5 en 6 km zijn twee lussen van respectievelijk. De kortste lus gaat naar links, richting Kampen en verder via “Balei”. Deze lus wordt bewandeld door de 5 en 10km (1x). De iets langere lus gaat richting Kamerstraat en is tevens de aanloop voor alle andere.
De 6 en 10 km stappen bij de “Marktweg” naar rechts, alle overige afstanden gaan gezamenlijk rechtdoor naar de rustpost in Aaigem, welke ze na 6,6 km bereiken. Zij maken gebruik van heel wat trage wegen die deze streek rijk is.
Na de rust maken de 18 en 21 km een lus van respectievelijk 4,8 km en 6,6 km. Ze wandelen richting “Oud Dorp”. De 21km splitst zich af bij Fonteinweg, richtging Heldergem, om bij Hoomweg de 18 km te vervoegen. Na een welverdiende rustpauze in Aaigem, gaan alle afstanden gezamenlijk naar de startzaal.
Terug aangekomen aan de startzaal kunnen de wandelaars, in de zeer ruime startzaal, rustig nagenieten bij het nuttigen van een drankje, of smullen van de overheerlijke vers gebakken wafels.
Een rustige en aangename wandeling. Er waren 1520 deelnemers.
Vandaag mijn eerste weekwandeling van dit nieuw wandeljaar. Ik reed naar Ingelmunster waar de Aviflorastappers er hun maandelijkse tocht geven.
Ingelmunster is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt ruim 11.000 inwoners. Ingelmunster wordt ook weleens de Brigandsgemeente genoemd, ter herinnering aan Brigandszondag (28 oktober 1798), toen hier de opstand van de Brigands tijdens de Boerenkrijg door de Fransen neergedrukt werd. Sinds 1979 is Ingelmunster gejumeleerd met het Duitse Hüllhorst in de deelstaat Noordrijn-Westfalen. Ingelmunster ligt in Zandlemig Vlaanderen, ten noorden van de Mandel en het Kanaal Roeselare-Leie. De kerkdrempel ligt op ruim 17 meter hoogte. Het hoogste punt ligt op 38 meter hoogte, ten zuiden van het kanaal.
De start van deze wandeling gaat door in de Voetbalkantine van SV Ingelmunster. De wandelaars konden uit een 4tal afstanden kiezen. Vooraleer ik begon aan de wandeling, dronk ik eerst nog een kop koffie, daar het nog wat donker was en op sommige plaatsen er nog wat ijs lag op het wegdek.
Een rustige door de weekse wandeling, er waren 1207 deelnemers.
Laatste wandeling van het jaar, ditmaal een wandeling van mijn club. Voor de 27°maal was het Kortrijk feeëriek, een stadswandeling door het mooiste van de stad.
Kortrijk is een centrumstad in het zuiden van de Belgische provincie West-Vlaanderen en is de hoofdplaats van het gelijknamige bestuurlijke en gerechtelijke arrondissement. De rivier de Leie stroomt dwars door de historische stad. Kortrijk kreeg er in 2023 ongeveer 1100 inwoners bij en rondt daarmee voor het eerst de kaap van 80.000 inwoners, het is daarmee na Brugge de grootste stad van de provincie West-Vlaanderen. Een inwoner van Kortrijk wordt een Kortrijkzaan/Kortrijkzane of soms Kortrijkenaar genoemd. Kortrijk ligt 25 km ten noordoosten van de Franse stad Rijsel, waarmee het een transnationaal Eurodistrict vormt: de Franse-Belgische Eurometropool Rijsel-Kortrijk-Doornik met ongeveer 2.100.000 inwoners.
Kortrijk ontstond uit een Romeinse woonkern op de kruising van de Leie en twee Romeinse heirbanen. In de middeleeuwen groeide Kortrijk onder impuls van een bloeiende vlas- en lakennijverheid uit tot een van de welvarendste steden van Vlaanderen. De stad staat bekend als de "Groeningestad" of "Guldensporenstad" door de Guldensporenslag, die op 11 juli 1302 plaatsvond op de Groeningekouter te Kortrijk. In de stad werd het Verdrag van Kortrijk (1820) ondertekend dat de grens vastlegde tussen Frankrijk en het huidige België.
De stad was in de 19e en 20e eeuw een centrum van de vlasnijverheid. Vandaag is Kortrijk bekend vanwege zijn textielindustrie, als inkoopstad en zijn centrumfunctie op het vlak van tewerkstelling, dienstverlening en onderwijs. De stad heeft naast diverse hogescholen een universiteit.
Waar Kortrijk op 19 april 1962 (Witte Donderdag) de eerste stad in België was die een autovrije winkelstraat opende (de Korte Steenstraat), is op heden een groot deel van de historische binnenstad volledig omgevormd tot verkeersvrij voetgangersgebied. Daarnaast is de volledige historische stadskern in 2019 een officiële fietszone geworden, waar autoverkeer fietsers niet mag inhalen. Hiermee was de stad een van de eerste Europese steden die een dergelijke zone invoerden.
De start was vanuit The Penta, het nieuwste complex van de campus Howest. de wandelaars konden kiezen uit 2 afstanden 7 of 13km. Er was 1 centrale rustpost in de kaai (vroeger St Amandscollege) en onderweg enkele giften.
We hadden geluk met weer. Ik ging eerst de wandeling verkennen (13km) en daarna ging ik wat helpen bij één van die giften.
de ingang van deze mooie zaal Deze morgen nog wat bijstellen alvorens de wandeling kon beginnen. Mooie ruimte
Het traject van de 13km Zicht op het gebouw the Penta
De maagd van Vlaanderen Gulden Sporen Groeninge veld het Park St Maartens kerk.
De Sint-Maartenskerk is een kerk in Kortrijk, België, toegewijd aan Martinus van Tours. De Sint-Maartenskerk werd gebouwd tussen 1390 tot 1466, na de verwoesting van een eerste gotische Sint-Martinuskerk. Deze was gebouwd op de plaats van een romaanse kerk die terugging op een bedehuis uit 650, gebouwd door Sint-Elooi. Na een brand in 1862 werden de koorpartijen heropgebouwd. De Sint-Maartenstoren (83 m) is samen met de K Toren een van de hoogste gebouwen van de stad en domineert de skyline.
Het begijnhof.
Het Begijnhof in Kortrijk is in 1238 door Johanna van Constantinopel gesticht. Het gaaf bewaard middeleeuwse stadsdeel combineert een pleinbegijnhof en een straatbegijnhof en is 0,7 ha groot. Sinds 2 december 1998 behoort het tot het cultureel en natuurlijk werelderfgoed van de UNESCO als deel van de groepsinschrijving van Vlaamse begijnhoven. Het begijnhof van Kortrijk was omringd door het grafelijk kasteel, de stadswallen en het Sint-Maartenkerkhof en ligt vlak in de buurt van de Onze-Lieve-Vrouwekerk en de Sint-Maartenskerk. Het is vaak verwoest door de Fransen: in 1302 ten tijde van de Guldensporenslag, in 1382 na de Slag bij Westrozebeke en in 1684.
Dit is de kapel van het begijnhof. In deze kapel heb ik mijn eerste communie gedaan in 1960 Zicht op St Maartens kerk.
De 41 huisjes stammen uit de 17e eeuw. Het huis met de dubbele trapgevel (1649) was van de grootjuffrouw. De merkwaardige traptoren is de hoektoren van de vroegere Sint-Annazaal uit 1682. De oorspronkelijke gotische kapel is gebouwd in 1464 en verbouwd in de 18e eeuw. In de 19e eeuw was Clementia Hiers ruim vijftig jaar grootjuffrouw. In haar tijd is het beeld van Johanna van Constantinopel geplaatst, gemaakt door Valère Dupont. In het huis van de grootjuffrouw was tot de zomer van 2008 het Begijnhofmuseum. In juli 2014 opende een belevingscentrum op de benedenverdieping van de gerestaureerde Sint-Annazaal de deuren. In 2015 kwam er een authentiek kijkhuisje of een kijkwoning op nr. 41, naast de hoofdingang.
Het laatste begijntje ter wereld was Marcella Pattyn (geboren in 1920, Thysville Congo). Marcella deed haar intrede in het begijnhof van Sint-Amandsberg in januari 1941 en verhuisde eind oktober 1960 naar het Kortrijkse hof. De laatste jaren verbleef ze in een Kortrijks verzorgingstehuis. Ze overleed er op 14 april 2013 in haar slaap. Na haar dood kwam er een standbeeld van haar.
Zicht op OLV kerk
Het Leie monument.
Het Nationaal Leiemonument in de Belgische stad Kortrijk gedenkt de Leieslag van 1940, waarin het Belgisch leger en zijn opperbevelhebber Leopold III vergeefs de Duitse opmars probeerden te stuiten, ten koste van 3.000 gesneuvelden
De bronzen groep toont Leopold te paard, omringd door soldaten van de Belgische legercomponenten: een vliegenier, een Ardeense jager, een tanksoldaat, een artillerist, een geniesoldaat en een infanterist. De 25 meter hoge zuil staat symbool voor de omvang van het offer. De gebogen muur, gericht naar de Leie, verbeeldt de weerstand van het achter de Leie verschanste leger. Hij draagt in twee talen de boodschap van Leopold na de breuk met de regering op het kasteel van Wijnendale:
BELGIE VERWACHT VAN U DAT GIJ UW VAANDEL EER ZULT AANDOEN · WAT ER OOK MOGE GEBEUREN · MIJN LOT ZAL HET UWE ZIJN · ONZE ZAAK IS RECHTVAARDIG EN REIN · DE VOORZIENIGHEID ZAL ONS HELPEN · LEVE BELGIE · LEOPOLD · 25 MEI 1940
LA BELGIQUE ATTEND QUE VOUS FASSIEZ HONNEUR A SON DRAPEAU · QUOI QU'IL ARRIVE · MON SORT SERA LE VOTRE · NOTRE CAUSE EST JUSTE ET PURE · LA PROVIDENCE NOUS AIDERA · VIVE LA BELGIQUE · LEOPOLD · 25 MAI 1940
Negen sarcofagen met de wapenschilden van elke provincie brengen in herinnering dat de gevallenen uit het hele land kwamen.
Vanaf 14u stond ik hier te helpen bij de proeverij van dit bier dat iedere deelnemer kon proeven. Op weg naar de startzaal na 22u30 deed ik de rest van de wandeling.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
