Artikel nr 15

 Hallo, beste lezers !

Oorspronkelijk was deze artikelenreeks bedoeld om mijn verhaal te vertellen.Een levensverhaal gekruid met het duivengebeuren….

Maar door omstandigheden ben ik verscheidene keren afgedwaald ; De actualiteit, weet je wel,

Vogelpest (opnieuw actueel ) enz… En soms had ik er behoefte aan om eens mijn mening te zeggen, en al haalde het misschien niet zo veel uit.Alles is beter dan berusten !

En de actualiteiten nopen mij er toe om opnieuw een vlammend artikel te schrijven, maar ik ga het niet doen. Ik heb er vandaag gewoon geen goesting in ; Het is trouwens allemaal één grote ellende en daarom doe ik het kleine poortje open dat toegang geeft op de   DULLEN HOEK en de gebeurtenissen anno 1966……

En daar loopt een jongeman van 20 mistroostig rond….. verdrietig, zeg maar, want het is uit met zijn eerste lief en dat is niet om te lachen….

Gerardineke, ze was zo mooi ; Echt een heel schoon duivinneke ; Ik heb geen foto van haar gespaard want het hoorde bij het ritueel dat die verscheurd werd samen met de brieven …..

Ik moest er dikwijls aan denken als ik André Hazes bezig hoorde – Ik verscheurde je foto, heb je brieven verbrand….. –

Hoe ze er dan uit zag ? Wel, ik ga niet stoefen , maar ze leek als twee druppels water op Laura Lynn, iets fijnder en ranker. En haar ogen ….. Zeegroen….. 

Maar ze was weg en ik liep verloren en Moeder had met mij te doen. Moeder die eerst tegen die vrijage was, probeerde mij nu te troosten.

Zo zijn moeders nu eenmaal. En toen , en nu ook , had ik geluk dat ik duiven had.Iets om op terug te vallen ….  

                             -------------------------------------------------------------

Op het einde van 1967 gebeurde er opnieuw iets dat mijn leven grondig zou veranderen.

De schilder van de hoek vertrok opnieuw vanwaar hij gekomen was en het huis werd gekocht door  iemand die het zou verhuren en omdat ons huisje toch te klein werd, met al die grote gasten, ging moeder eens poolshoogte nemen.

En even later was het zo ver .We gingen  verhuizen !

En vader deelde mij doodleuk mee dat het niet meer mogelijk zou zijn om elk apart met de duiven te spelen en na wat tegenstribbelen van mijn kant( niet zonder dat vader mij in alle toonaarden de voordelen van een tandem had ingeprent)was de tandem Jerome Casier & zoon geboren.

Het huis op de hoek was een groot huis, wegens vroeger een handelspand, en bijgevolg ook voorzien van een redelijke zolder

 Op de zolder van de woonkamer werden de kweekduiven onder gebracht en boven de keuken en de garage zouden de vliegers onderdak vinden.

Die laatste zolder was nogal smal en somber, maar vindingrijk als pa was en met toestemmming van de huisbaas,werd de  ene kant volledig afgebroken en vervangen door  standvensters over de volle lengte

 Die standvensters werden ( voor de zoveelste maal ) gerecupereerd uit de afbraak van de oude hokken en eternitplaten uit dezelfde bron van herkomst maakten het spel volledig

Een nadeel was dat het hok west gericht stond, maar soms vraag ik me af of dat wel een nadeel was, want de late avondzon was eigenlijk niet te versmaden en zorgde voor een aangename sfeer op de hokken wegens het langer vasthouden van de warmte ‘s avonds

Maw de afkoeling gebeurde heel traag en dat was vooral in het voorjaar nuttig voor het opwekken van de forme !

 Het overwennen van onze duiven ( er waren er heel wat gesneuveld wegens de noodzakelijke inkrimping ) verliep heel vlot,  op een  paar uitzonderingen na

De laatste koppigaard was mijn Schurk van 65

 De keren dat ik hem naar achter ben gaan halen waren niet meer te tellen maar uiteindelijk legde die zich ook - net als zijn baasje- bij de nieuwe situatie neer

En in de winter smeedden wij plannen en luchtkastelen,naast de stoof, in het begin wat onwennig met al die nieuwe spullen, want ook de Leuvense stoof was moeten wijken voor een moderne  « Peeters » kookhaard !

Over die nieuwe spullen nog  vlug volgende anekdote

In ons oude krotwoninkje hadden wij ons plan moeten trekken met een allegaartje van hier en daar

Ik koop geen nieuwe meubels ,zei ons moeder altijd, zolang we geen deftig huis  hebben .En ze spaarde. In stilte.Niemand wist waar en hoeveel !

En toen de buren zagen dat we onze oude manke kasten in de fik staken (dat kon toen  nog zonder boete ) begonnen ze vragen te stellen en te roddelen.

En toen moeder zei dat ze alles nieuw zou kopen, roddelden ze nog meer

Men begreep niet waar Elsa het geld zou halen, zo breed had zij dat toch niet, enzovoort…..

En even later op een zonnige morgen arriveerde de grote camion van meubelen Jonckheere uit  Brugge ,volgeladen met de meubelen voor het nieuwe huis ,dat moeder daags voordien, - in 

 ‘t schuim en in ‘t zweet - zoals we dat in Brugge zeggen,gepoetst en geschuurd had

En heel het straatje stond buiten te kijken  en toen alles binnen was kwam moeder haar grote moment .Ze zou er later met monkelend genoegen nog dikwijls op terug komen……

Het was toen nog mode van boter bij de vis. Maw de geleverde waar moest direkt betaald worden en vermits wij er nog niet woonden moest moeder achter het geld naar haar geheime bergplaats in het oude huisje

En ze kwam terug ; Ik zie haar nog komen, met de bankbiljetten in een waaier in haar hand. Met een blik zoals iemand die aan het kaarten is en verdomd goede kaarten heeft !!

En ze ging haar triomfantelijke weg, door het straatje, haar kaarten tonend, zonder een woord te zeggen en de buurt keek toe en zweeg …., met schuldgevoelens beladen…….

Die dag was er een om nooit te vergeten en vader keek ‘s avonds met grote ogen naar al die prachtige dingen…..Maar Elsa toch,stamelde hij, ik wist niet…..

Met kleine beetjes bijeen gespaard,uit haar mond gespaard, jaren aan een stuk

Zoals ik al zei ,.het was moeders grote dag

En het duivenseizoen 1968 kwam en het was een rampjaar

Het ging niet !Aan geen kanten

De jonge duiven waren niet  ziek maar ook niet heel gezond. Er zat geen snee op en te weinig ambiance op het hok……

En we sleutelden aan de verluchting, verschoven pannen, staken er spietjes tussen, schoven plafonds open en toe en paften sigaretten om te zien hoe de rook weg trok en uiteindelijk kwam het redelijk goed maar …… het seizoen was bijna voorbij

 Een heel slecht seizoen, alleen de oude duiven met de 3-jarige Schurk op kop bakten er nog iets van en ik vermoed,nee ik ben het zeker, moest hij op zijn oude hok gebleven zijn, hij zou nog een veel mooier palmares bijeen gevlogen hebben .

 En ik keek eens rond op de hokken naar ons duiven, naar het Witslag van 61 en de Oude Blauwe Persyn en ik keek naar de nieuwe , miserabele kweek en ik zou het over een andere boeg gooien

Er moest nieuw bloed op het kweekhok komen.En ik had al veel gelezen over de tandem Mencke-Haelterman en het toeval wilde dat Romain Haelterman naar Assebroek kwam om een ronde late jongen te verkopen

En omdat Paul Haelterman zijn nonkel was had hij daar natuurlijk van het beste gekregen

en de uitslagen waren er ook naar .Mensen lief …..

 Wij kochten op die verkoop onze  «  Geeloog «    en we hadden geluk, heel veel geluk zou later blijken ,want bij de drankjes werden lotjes gegeven voor gratis eieren uit de weduwnaars.We waren bij de gelukkigen en konden dus in het voorjaar van  69 naar Voorde trekken, met een gevoel alsof wij naar het beloofde land gingen

Over de episode met Romain Haelterman vertel ik volgende keer meer

Tot dan

Casier Roger