Als trouwe fan van mijn lief en zijn muziek zal ik vanaf nu alle optredens hier afficheren zodat ook de fans uit "de tijd van toen" hun weg naar hem kunnen terugvinden.
Over mijzelf
Ik ben Mims
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 07/05/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, natuurfotografie, schrijven, film, muziek, computer, koken, feestjes geven, kinderen en kleinkinderen vertroetelen, reizen, klussen en knutselen..
Elke dag is een nieuwe dag, boordevol kleurrijke mogelijkheden. Overkomt het jou ook zo dikwijls? Je staat op, je regelt je dag of je maakt plannetjes voor de komende weken en binnen de kortste keren gebeurt er wat, waardoor je alles moet omgooien? Soms prettige en spannende dingen, soms vreselijk om mee te maken. De "kleuren" veranderen elke dag, als in een kaleidoscoop. Kijk je even mee door de mijne?
19-04-2010
Ronny Sigo brengt na 40 jaar terug een album uit
Wie had dat kunnen geloven? Ik allerminst! Toen ik Ronny pas leerde kennen, wist ik niet eens dat hij ooit muzikant was en dan nog zo'n steengoeie ook.
Nu - na zeven jaar - ben ik samen met hem dag in en dag uit aan het werk voor hem. Ik schrijf alle promotie teksten, vul onze website aan met foto's en verslagen, stuur de fans regelmatig een nieuwsbrief door. Nu zit ik ook alle dagen hele pagina's uit de website te vertalen naar het Engels en de brief gaat ook al een tijdje in die twee talen de deur uit. Hoe een dubbeltje rollen kan, niet?
Onverwachte wendingen zijn niet vreemd in mijn leven, maar dit had ik toch nooit kunnen bedenken. Alle dagen klinkt er life-muziek in mijn huisje terwijl ik achter mijn pc teksten zit te creëren. Ik heb me zelfs al gewaagd aan enkele songteksten, stel je voor! En voor twee daarvan heeft Ronny al arrangementen geschreven. Ik moet zeggen, dat voelt ongelofelijk. Maar 't is heel veel werk omdat alles tussen de huishoudelijke klussen moet gebeuren en voor en na de werkuren. Volgend jaar wordt ik zestig en kan dan met pensioen. Geloof me, daar snak ik naar. Dan kan ik terug een beetje tijd voor mezelf vrijmaken. Tenminste, dat hoop ik toch.
Voor de nieuw uitgebrachte CD van Ronny Sigo en The Jokers heb ik ook de hoes en de cd-label mogen ontwerpen. Een hele eer vond ik dat en vermits de basis van het ontwerp ook één van mijn eigen foto's is, voelt ook dat aan als een ongelofelijke gebeurtenis. Hoe anderen daar tegenaan kijken, weet ik niet, maar voor mezelf is het een hele ervaring.
Ook het samen doorlopen van alle stappen die een CD als eindresultaat geven, was een heel boeiende en leerrijke periode. Ik had geen benul van wat daar allemaal bij komt kijken en geloof me, da's heeeeeel veel!
Maar nu is het eindproduct er, de "Resurrection" van Ronny Sigo en The Jokers is af. Morgen zet ik nog wat flashnieuws op onze website en daarna wordt het voor mij uitkijken naar komende zaterdag. Want dan gaan we met z'n allen met de kleinkinderen Planckendael onveilig maken! Hihihi...
Vertel me je eigen anecdotes met Ronny Sigo van The Jokers asjeblief?
Onlangs vertelde Ronny Sigo opnieuw het verhaal van zijn "Sabre Dance" tijdens een interview op ATV, waarna een live-opname volgde met datzelfde nummer met zijn nieuwe Jokers. Ook zijn zoon Bram maakt nu deel uit van deze schitterende groep. Hij is de drummer van de band. Onlangs traden ze op in Kalmthout, tijdens de Parkconcerten en trokken meer dan 2500 toeschouwers aan. Het park kon de toeloop amper slikken en veel mensen zetten zich neer op nabije grasvelden om dan tenminste toch nog de muziek te kunnen beluisteren, al kon men van daaruit de artiesten niet meer zien...
Het enthousiasme was zo groot, dat een aantal mensen nadien in de pen kropen (of liever: achter hun toetsenbord gingen zitten, natuurlijk) om hun eigen jeugdherinneringen over Ronny Sigo op te halen en ons toe te sturen.
Vermits ik vroeger alles gemist heb van Ronny's optredens als jonge en beroemde sologitarist, vond ik het een schitterend idee om zulke anecdotes te verzamelen en op de website van "Ronny Sigo en The Jokers" te publiceren. Ik weet uit dagdagelijkse ervaring dat Ronny iemand is die van lachen en een grap houdt. Dat moet vroeger beslist ook geweest zijn en dus doe ik een oproep aan alle mensen die het kunnen weten en meegemaakt hebben. Je kan alles hierover lezen in de NIEUWSBRIEFvan Ronny Sigo.
Mocht u zich geroepen voelen om één van uw eigen anecdotes met ons te delen, aarzel dan niet en stuur ze naar info@thejokers-page.com. Of giet je tekst in het contactformulier van de WEBSITE. Of schrijf ze gewoon op als een reactie op dit blog-bericht.
Ik kijk met spanning uit naar jullie verhalen, mensen! Ik weet dat het de moeite waard moet zijn en dat allen die erbij waren een groot gat in de geschiedenis van de sixties kunnen helpen vullen.
Ik bloos bij het besef dat er zoveel tijd is voorbij gegaan, voor ik deze blog eens terug onder handen kon nemen! Dat heeft vooral te maken met mijn schattebout Ronny en zijn "Jokers"! Want: HET IS ZOVER !!! Twee jaar geleden schreef ik vol goeie hoop dat Ronny nog muzikanten zocht. Nu ik daarop terug kijk, lijkt dat een beetje vreemd, want ondertussen is hij met zijn groep al een jaar hard aan 't werk geweest. Ze hebben trouwens reeds 2 optredens achter de rug, met DAVEREND SUCCES!
Voor mezelf is er het voorbije jaar een nieuwe wereld opgegaan. Meewerken aan de reclame, onze website voor "The Jokers" helpen opbouwen en onderhouden, nieuwe contacten met de muziekwereld leggen, nieuwe mensen ontmoeten... Noem maar op. Dat vergt tijd om allerlei dingen aan te leren en volharding om alle dagen - buiten mijn job en mijn huishouden - ook nog dat PR-werk te doen.
En dan de zenuwen!!! Gaat het lukken bij dat eerste optreden voor de USA Jazz Club? Of gaan ze de mist in... Zullen de nieuwe muzikale bewerkingen van Ronny de muziek van toen beter doen overkomen of juist niet? Zal de opkomst groot genoeg zijn om de organisators tevreden te stellen? Zal het publiek - en vooral de fans van vroeger - tevreden zijn met de performance? Enfin, van-alles-en-nog-wat en genoeg om er een paar slapeloze nachten aan over te houden!
Maar het harde werk van Ronny en "The Jokers" is beloond geworden. Hun eerste optreden was een ongelofelijk succes en de inrichters moesten de voorziene dansruimte opofferen om meer zit- en staanplaatsen te krijgen, anders kon iedereen niet binnen! Het applaus en de ambiance waren niet van de lucht en ik zag overal lachende, tevreden gezichten.
Het tweede optreden was een internationale meeting in Nederland. Daar kwam Ronny zelfs handen te kort om LP's, singles, krantenknipsels e.d. te ondertekenen voor fans. Na al die jaren! Ik geloofde gewoon mijn ogen niet! Echt!
En ook de jeugd - een fanploeg van onze jongste Joker Bram, drummer van de band en zoon van Ronny - was gegrepen door deze muziek. Zij noemen dat "steengoeie surfmuziek, man!". Tja, een ander woord voor dezelfde oer-sterke sixties-gitaarsound van mijn Ronny en evengoed enthousiaste "stoef"!
Hij is zijn touch niet kwijt, dat is zeker. Al dachten sommigen dat het allemaal wel wat trager zou gaan dan vroeger, maar niks is minder waar! Eén man schreef hem: "Jij bent als goeie wijn, Ronny. Die wordt ook beter met de jaren!" en daar vind ik alles mee gezegd!
Wie Ronny zelf eens wil bekijken en beluisteren, kan recente (en oude!) video-filmpjes op onze website bekijken.
Ik was een snotneus van 13.. Thuis hadden we geen TV maar mijn Bompa had die wel. Veel kast, weinig scherm en alles in zwart-wit. Elke zondagnamiddag was een feest voor mij en mijn zusjes. We zaten dan met zn allen op het oosters tapijt van mijn Bomma rond die TV, de rest van de familie (de grote mensen, zeiden we toen nog) achter ons op stoelen. Geboeid kijkend naar de jeugdfilms en feuilletons van toen, of naar de koers, of naar de wapenfeiten van Raymond Ceulemans op het groene laken van de biljarttafel. Ik vond het allemaal adembenemend.
Alleen werd toendertijd regelmatig een filmlas gebroken - meestal op een spannend moment - wat bij ons steevast een oeverloos saaie pauze veroorzaakte. Mijn vader had namelijk de ergerlijke gewoonte om de TV dan voor 10 minuten af te zetten. Hij zwoer bij een correcte opvoeding voor zijn dochters en verbood ons naar iets anders dan klassieke muziek te luisteren. In die tijd midden jaren zestig was het norm geworden bij de BRT om stukjes uit Tienerklanken heruit te zenden om zon onderbreking op te vullen. Maar dat muziekbeleven was voor ons tot taboe verklaard.
Tot op een zekere zondag mijn vader minder alert en dus te laat reageerde. Plotseling kwamen The Jokers in beeld met hun Sabre Dance. Dat was een bewerking van een klassiek meesterwerk van Katsjatoerian, weliswaar gespeeld op electrische gitaar, maar niettemin klassieke muziek! Vóór mijn vader de TV kon afzetten, gooide ik dat argument met puberale verve voor zijn voeten en tja Daar had hij niet echt een weerwoord op. Dus mocht voor één keer de TV blijven aanstaan terwijl ik - voor het eerst in mijn toen nog jonge leven - de klanken van een virtuoos bespeelde electrische gitaar hoorde. Ik werd erdoor gegrepen, met een hartstocht waartoe alleen pubers in staat zijn!
Ik was een snotneus van 51. Al 22 jaar leefde ik als alleenstaande moeder met twee prachtzonen (vergeef me mijn moederlijke trots ) toen ik een boeiende, intelligente man met veel zin voor humor ontmoette. Bovendien kende hij heel veel van computers en ik had dringend hulp nodig met mijn pc. Ronny kwam me heel bereidwillig helpen. Luttele weken later werden wij ons
Toen we zon 3 maanden samen waren, kwam zijn dochterke op een gegeven moment aanzetten met een videocasette. Dees moette zien Mims! Om te gieren!! Hier staan opnames op van ons vader, van vroeger! Ze was net 14 geworden.
Tot mijn stomme verbazing kwam het Tienerklanken van 1965 voor mijn ogen terug tot leven en heel even zat ik opnieuw op het tapijt van mijn grootouders: daar op het scherm voor mijn neus, stond de gitaargod uit mijn kinderjaren, in hetzelfde glitterkostuum met een grote electrische gitaar in zijn handen en speelde de ziel uit zijn lijf met de Sabre Dance!!!
Allé, zet dat af!, klonk het een beetje ongelukkig naast mij in de zetel. Ik kan dat ni meer zien. Ik was toen amper 16 jaar en ik speel daar gelijk ne stomme puber. Zet dat nu maar af want dat trekt op niks! Ik kon mijn oren en mijn ogen niet geloven!!! Ik meen me te herinneren dat ik hevig zat te blozen. Ik begon te giechelen als stom wicht van dertien
Ik ben nu een snotneus van 56. En mijn geluk kent geen grenzen! Na vijf jaar ons heeft mijne ( ) Ronny de fel overdreven bescheidenheid rond zijn eigen gitaartalent en zijn muzikale kennis een beetje laten afzwakken. In ieder geval genoeg om in te gaan op de herhaaldelijke verzoeken van 2 van zijn vroegere Jokers-compagnons om terug samen te musiceren.
En YES!!! Sinds oktober van dit jaar - 2007 - komen ze alledrie wekelijks samen. Ik kan mijn plezier niet op! Na 43 jaar lijkt het wel of al mijn kinderdromen werkelijkheid zijn geworden plus veel meer! Niet alleen beleef ik eindelijk de liefde in mijn leven waarop ik altijd had gehoopt, ik kan nu ook wekelijks The Jokers life meemaken tijdens hun repeties! Bovendien gaat geen dag meer voorbij zonder Ronny Sigos overweldigende gitaarklanken in mijn living en dat alleen al is meer veel meer - dan ik ooit had kunnen wensen.
Ze zoeken nu nog naar een 4de man om hun groep compleet te maken: een goeie rhythm gitarist of een dito keyboardman. Maar zodra ze die gevonden hebben, durf ik erom wedden dat ze terug willen optreden. Ik zit alvast heel hard te duimen dat die comeback er echt van zal komen!
Ik ben Mims
Kaleidoscoop
) toen ik een boeiende, intelligente man met veel zin voor humor ontmoette. Bovendien kende hij heel veel van computers en ik had dringend hulp nodig met mijn pc. Ronny kwam me heel bereidwillig helpen. Luttele weken later werden wij ons
) Ronny de fel overdreven bescheidenheid rond zijn eigen gitaartalent en zijn muzikale kennis een beetje laten afzwakken.
