Wanneer woorden geen gaten meer vullenis het tijd te gaanalles te laten staan
de stilte doet het woordmijn gevoel onverhoordhet huis eens vol weer leeg en holmijn hoofd tolt
waar is de waarheid van weleerdie wij samen vereerdenverworden van eenheidtot alledaagsheid.
Soms zijn gevoelens als waterwaar je in verdrinktnet op het momentdat je het niet verwachtonmeetbare gedachten in tijdendoen een nieuw leven ontstaanzij zijn voor je een soort omhulselals een tweede huidduurzaam en licht van gewichtzitten ze soms krapin de duisternisals je jouw evenwicht kwijt bent.
O schiereiland in de zeewat draagt gij een last meeeen onnoemelijke schuldvan menselijk potentieel
zij schuwt uw bergen en dalenwil er graag verdwalenmet wanhoopsdadenhet mooie neermaaien
wat hebt gij door mensenhanden geledeneen natuur zo kapotgeretende slachtoffers erbijmaken van uw landschap een dodenbrij...
Wanneer jouw daden de dag verblindenga ik de stroom van jouw liefde afmet open ogen en hart omarmenwat jij steeds aan genegenheid gafnu de nacht en de rust ons overvaltvoel ik de stilte van jou in mijmijn gevoelens worden oceanenwaar jij je thuis voelt, onbevangen...
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.