Ik ben Nancy Geeraert
Ik ben een vrouw en woon in Zelzate (België) en mijn beroep is Administratief medewerkster.
Ik ben geboren op 09/10/1972 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Motorrijden.
Ik ben gehuwd met Geert De Maet, wij hebben 2 kinderen Stijn en Eline, een hond Baziel en een poes Minouche. Ik rij met de motor sinds februari 2007 en heb mijn motorrijbewijs sinds november 2007.
Het motorrijden zit bij Geert in de genen, pepe Georges en meme Vera waren trouwe supporters en gingen bijna elk weekend naar de motorcross(BLB) o.a. naar Leon Sagaert met zijn zijspan gaan kijken. Aan brommers en motoren knutselen en ze opknappen was ook één van pepe Georges zijn hobby's. Het was dan ook niet verwonderlijk dat Geert al als klein manneke met brommers en motoren aan het rijden en stunten was. Enkele wedstrijdjes rijden was dan ook het logische gevolg tot pepe Georges zijn heup brak en besliste om met alles te stoppen, jammer maar helaas het einde van Geert zijn beginnede motorcarrière.
Vele jaren later namelijk in augustus 2001 na een bezoekje aan oude vriend Leon Sagaert zijn motorwinkel kwamen we met een Yamaha pw'tje voor onze zoon Stijn naar huis, de motormicrobe had onze zoon ook gebeten! Na wat stuntelen bij ons in de tuin werd de beslissing genomen om naar het circuit in Axel te gaan crossen. Weekend na weekend ging veel van onze vrije tijd naar onze zoon zijn crossgebeuren. En wat had je gedacht, bij Geert begon het ook weer te kriebelen, hij was dan ook aan het uitkijken naar een goedkope motor voor hemzelf.
En ja, Geert kon een Honda XR 600 op de kop tikken. Voornamelijk wat Enduro gaan rijden, alleen of met zoon Stijn, werd een hobby voor Geert.
Bij het verdere verloop van het crossen en de crossmotoren ga ik het een beetje kort houden want anders zal ik er teveel tijd moeten insteken. Ik wil het voorlopig bij onze baanmotoren houden. Voor onze zoon Stijn kwam er na de PW eerst een KTM 50CC automatique en later een KTM 65cc met versnellingen in huis. Met de versnellingen liep het niet zo vlot toen hij op een totaal onverwachts moment zei: "papa ik wil er mee stoppen ik zie het niet meer zitten" dit was dus jammer genoeg het einde voor Stijn om zelf met een motor te rijden, hijzelf heeft er nooit geen spijt van gehad dat hij ermee gestopt is. Voor Geert volgde er een Yamaha YZ 250 , een Honda CR 250 en later een Honda CRF250. Tussentijds een Transalpje op de kop getikt. En dit was het begin van een motorrijdend gezin.
Van een kennis kreeg ik te horen dat deze z'n Transalp(waar ik uiterlijk voor val) van de hand deed. Dus na wat gepalaver, deze maar gekocht. Aanvankelijk de bedoeling om deze eens een grote beurt te geven en daarna te verkopen. Maar ja, de grote beurt was klaar en het zonnetje kwam piepen, en de kriebels.... Dus deze maar eens een seizoentje inschrijven om toch eens een ritje te kunnen maken buiten de crossterreinen. En ja hoor dat was eigenlijk de aanzet. Regelmatig eens een ritje met Stijn, soms eens Eline en zelden mamma Nancy. Maar Nancy zag dit eigenlijk niet zo goed zitten en voelde zich een beetje opzij geschoven. Ja, Geert was tijdens het weekend, ofwel crossen, of met z'n alpje op weg. Dus besloot ze eens te zullen proeven van het zelf besturen van een moto. En dat wordt het volgende berichtje........
Een foto met Eline achterop. De eerste deelname aan een georganiseerde rit. Van de plaatselijke club: De Terrasrijders
Inderdaad, ook ik wilde proeven van het motorrijden, buiten op 16-jarige leeftijd met mijn mobillette en eens met een vriend zijn brommer gereden te hebben had ik nog geen ervaring. Aangezien je met je autorijbewijs met een 125cc mag rijden had ik besloten om het eerst zo te proberen om te zien of het me wel beviel. We gingen dan op zoek naar een Varadero 125cc omdat deze me het meeste aansprak onder de 125cc motoren. Via internet kwamen we terecht in Oostende, op 25 februari 2007 gingen we daar een kijkje nemen en het was liefde op het eerste gezicht! Ongeduldig dat ik was zijn we er dan ook dezelfde dag reeds omgeweest
Diezelfde avond heb ik er bij ons in de straat de eerste meters met gereden, en wonder boven wonder was ik vrij snel weg met de versnellingen, zalig was dat gevoel! Één klein probleem ik kon maar net met mijn voeten aan de grond (ik ben amper 1m52 groot jammer genoeg), met Geert achterop was dit geen probleem ik kon zijn voeten gebruiken , maar alleen voelde ik me niet veilig genoeg. Mijn ventje heeft voor mij dan mijn varadero verlaagd met een verlagingskit. Daarna kon niets me nog tegen houden en was ik klaar voor mijn eerste ritten en dit onmiddellijk met mijn zoon erop, ik kon het maar best gewoon zijn want het was de bedoeling om zoveel mogelijk met ons vieren op stap te gaan.
Ik probeerde zoveel mogelijk te rijden en het beviel me enorm. In juli zijn we er een lang weekend op uit getrokken naar de Ardennen en daarover gaat mijn volgend verslagje.
We besluiten er een weekendje op uit te trekken naar de Ardennen, dit wordt dus mijn eerste meerdaagse motorrit. Voor onze eerste overnachting hebben we niets geboekt maar voor de tweede en derde hebben we gereserveerd bij Le Bon Frisson. De ideale uitvalbasis voor een dagje Durby en een dagje La Roche. Aangename gastvrouw en heer, motorvriendelijke chambres d'hôtes, mooie omgeving. Wat ik voornamelijk uit dit weekend heb geleerd is dat het niet zo veilig is met een 125cc, bij afdalingen komen de vrachtwagens zo naar je toegereden en bij het stijgen heb je niet over om op een veilige manier de vrachtwagens voorbij te steken! Dit was het laatste duwtje om me te overtuigen, ik ga voor mijn motorrijbewijs!!
Ik ben Nancy Geeraert
Motorrijdend gezin
werd de beslissing genomen om naar het circuit in Axel te gaan crossen. 
Weekend na weekend ging veel van onze vrije tijd naar onze zoon zijn crossgebeuren.
En ja, Geert kon een Honda XR 600 op de kop tikken.
Dus na wat gepalaver, deze maar gekocht. 
, maar alleen voelde ik me niet veilig genoeg.
