Dit is een lied voor de mensen die zorgen dat morgen de mensen al dood zullen zijn Dit een lied voor de doden van morgen begraven, bekist in een stenen woestijn
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is Laat ons een boom en het zicht op de zee Vergeet voor een keer hoeveel geld een miljoen is. De wereld die moet nog een eeuwigheid mee.
Je breekt en je hakt en je boort door de bergen je maakt elke heuvel gelijk met de grond. De reuzen van nu lijken morgen maar dwergen, vooruitgang vernielt wat er gisteren nog stond.
De vis in de zeeen vergiftigd, gestorven, het zand op de stranden vervuild door mazout. En jij door de tankers en chequeboek bedorven, je weet zelfs niet meer waar de meeuw heeft gebroed.
En zo zal dan morgen het leven verdwijnen, verslagen door staal en gewapend beton. De maan zal dan koud op je nachtmerrie schijnen, geen mens die nog weet hoe het einde begon.
