Zoals beloofd: hier het tweede deel van de Geschiedenis van de Fanfare.

De rol van het leger

Legers stonden vaak aan de wieg van muzikale ontwikkelingen. Niet zo vreemd, want muziekinstrumenten speelden een belangrijke rol in de communicatie tussen militairen. Een trompet of trom was het enige geschikte middel om een signaal snel, en over grote afstand door te geven.

Toen de Turken in de 15e eeuw Europa binnenvielen, bracht dat niet alleen oorlog met zich mee: de Turken bleken al heel ver met het musiceren in groepsverband. Ze maakten gebruik van een melodiesectie die bestond uit pijperfluiten. Trompetten vormden met slagwerk (zoals pauken) de begeleiding.

30-09-2010 om 21:02 geschreven door Jurgen De Cleen

Even een voorstelling van een van de meest turbulente figuren uit de Blues: Huddie Ledbetter, die naam zegt u misschien weinig, maar zijn pseudoniem “Leadbelly”, kan misschien wel een belletje doen rinkelen.

Huddie William Ledbetter is geboren op 29 januari 1885 op de Jeter Plantage bij Mooringsport, Louisiana. Hij was het enig kind van Wesley en Sally. Toen hij vijf jaar oud was verhuisden ze naar Leigh, Texas, waar Huddie gebeten werd door de muziek-microbe. Hij werd daarin aangemoedigd door zijn oom Terrell; zij eerste instrument was de accordeon.

Enige jaren later ontdekte Huddie de gitaar (ook de twaalf-snarige). Op de leeftijd van 21 jaar verliet hij het ouderlijke nest en ging zwerven door Texas en Louisiana, hij probeerde geld te verdienen met zijn muziek. Af en toe wanneer dit niet lukte ging hij werken in nabij gelegen (katoen)bedrijven.

Huddie Ledbetter was de grootste katoenplukker, spoorweglegger, minnaar, drinker en gitarist. Dit is toch wat hij over zichzelf zei! Wie hem niet wou geloven werd er hardhandig van overtuigd. Deze manier van overtuigen heeft hem regelmatig in de gevangenis doen belanden.

In 1916 belandde hij in de gevangenis voor aanranding, maar hij kon ontsnappen. De twee jaren die daar op volgden ging Ledbetter door het leven onder het alias Walter Boyd. Maar wanneer hij een man vermoordde kwam zijn ware identiteit toch aan het licht en werd veroordeeld tot 30 jaar dwangarbeid in de gevangenis van Huntsville. Leadbelly schreef in die tijd een lied aan de toenmalige gouverneur Par Neff. Dit deed hij om gratie te kunnen verkrijgen en zo de gevangenis te kunnen verlaten.

Dit zijn een paar verzen uit het voornoemde lied:

Please, Governor Neff, Be good 'n' kind
Have mercy on my great long time...
I don't see to save my soul
If I don't get a pardon, try me on a parole...
If I had you, Governor Neff, like you got me
I'd wake up in the mornin' and I'd set you free

Pat Neff was blijkbaar overtuigd van de goede bedoelingen van Leadbelly en hij mocht Huntsville als een vrij man verlaten. Maar enige jaren later werd hij opnieuw gearresteerd voor poging tot moord.

Het was in de Lousiana State Gevangenis dat Huddie de folklorist John Lomax. Lomax had geleerd dat de gevangenissen van het Zuiden de idiale plaats waren om aan oude spiritals, ballads en werkliederen te geraken. Maar Leadbelly was toch voor Lomax de vondst van de eeuw. In 1934 kreeg Huddie opnieuw gratie van de gouverneur. Wanneer hij vrij was ging hij naar John Lomax met het voorstel om met hem te werken.

In 1935 nam Lomax Leadbelly mee naar het noorden waar hij een echte sensatie werd. Alhoewel Huddie veel rustiger geworden was heeft hij Lomax toch nog met een mes bedreigd. Dit betekende meteen het einde van hun vriendschap. Ondanks de breuk met Lomax werd Leadbelly toch heel bekend in de platen industrie.

Vanaf 1940 heeft Leadbelly een heel arsenaal aan platen opgenomen en veel getoerd; tot hij ernstig ziek werd tijdens een Europese Tour. Testen wezen uit dat hij leed aan laterale sclerose waaraan hij stierf op 6 december 1949.

29-09-2010 om 16:55 geschreven door Jurgen De Cleen

Paul Anka werd op 30 juli 1941 geboren in het Canadese Ottawa (Ontario). Zijn ouders waren van Christelijk Libanese afkomst en waren de eigenaars van een plaatselijk restaurant. Paul bleek een wonderkind te zijn die op zijn twaalfde al in de showbizz zat als imitator. Hij zong in het St. Elijah Syrian Orthodox Church koor onder leiding van Frederick Karam, waar hij ook muziektheorie lessen van kreeg. Verder had hij pianolessen van Winnifred Rees.

28-09-2010 om 19:19 geschreven door Jurgen De Cleen

Louis Armstrong werd geboren op 4 augustus 1901 in het arme deel van New Orleans dat bekend staat als “The Battlefield (=het slagveld). Wanneer hij stierf in 1971, was hij bekend onder de bijnaam Satchmo en wereldwijd gerenomeerd als een van de Founding Fathers van de Jazz; in zijn tijd een bijna uitsluitend Amerikaanse kunstvorm. Zijn invloed als muzikant en cultuuricoon is onnavolgbaar en tot op vandaag zeer levend.

Enkele van zijn grootse verdiensten zijn:

1* Armstrong ontwikkelde een unieke stijl in de jazz, zowel op trompet als vocaal.

2* Hij heeft gedurende vijf decennia opgenomen; zijn muziek is tot op vandaag te horen in films, radio, TV.

3* Armstrong schreef twee autobiogrfieën en een tiental artikels in magazines, honderden pagina’s aan memoires en een duizendtal brieven.

4* Hij verscheen in een dertigtal films als een begenadigd acteur met een superbe komische timing en een enorme zin in het leven

5* Louis schreef vele liedjes die echte Jazz-Standards zijn geworden.

6* Armstrong deed een driehonderdtal concerten per jaar. Met zijn vele tournees naar alle kanten van de wereld verdiende hij de bijnaam “Ambassador Satch”.

7* Hij werd een van de eerste grote beroemdheden van de 20^ste eeuw.

Door de jaren heen entertainde Louis Armstrong miljoenen mensen, van staatshoofden en koningen tot kinderen bij hem aan het voetpad van zijn huis. Ondanks zijn faam, woonde leidde hij een eenvoudig leven en woonde hij in een werkmansbuurt. Tot op vandaag houdt iedereen van Louis Armstrong- enkel het vernoemen van zijn naam tovert al een glimlach op het gezicht van de mensen!

Ja, Louis. Het is inderdaad “A Wonderful World”!!

27-09-2010 om 18:34 geschreven door Jurgen De Cleen

Etta James is een zangeres met een stem die voor heel wat verschillende stijlen geschikt is: Jazz, Soul… Haar succes is begonnen in de vijftiger jaren en overspant verschillende decennia. Haar muziek inspireert vele artiesten van vandaag, zoals een voorbeeld te lezen is in onderstaand artikeltje

Geboren: 25 januari 1938

26-09-2010 om 20:56 geschreven door Jurgen De Cleen

25-09-2010 om 11:18 geschreven door Jurgen De Cleen

22-09-2010 om 17:36 geschreven door Jurgen De Cleen

Hier komt de biografie over mijn grote voorbeeld uit de Country- en Folkmuziek: Mister John R. Cash. Beter bekend als Johnny Cash.

 Johnny Cash (Kingsland, Ark 1932 - Nashville 2003) is een country legende. In de Verenigde Staten was hij een country held; in Europa bereikte hij cultstatus. Hij had een van de meest herkenbare stemmen binnen de muziek, al werd hij de laatste jaren steeds minder toonvast. Maar dat gaf (voor mij en vele anderen) een extra doorleefdheid aan zijn songs.

Toen hij 3 was verhuisde zijn gezin naar Dyess Colony in Arkansas. Daar werkte hij met zijn gezin op de katoenplantages. Muziek is altijd een onderdeel geweest van het dagelijks leven in het Cash gezin. John kreeg met allerlei verschillende soorten muziek te maken; van de folksongs en psalmen van zijn moeder tot de werkliederen uit het veld. Cash absorbeerde ze als een spons. Later in zijn carrière haalde Cash hier zijn inspiratie uit. 

 
In 1950 was hij klaar met zijn high school daarna vertrok hij naar Detroit op zoek naar werk. Cash ging in dienst en vertrok daarop naar Duitsland waar hij zijn eerste band begon. Al gauw deed hij zijn best door te breken in de muziek en succes volgde snel. Tijdens de jaren vijftig en zestig maakte Cash talrijke platen. Door het grote succes raakte Cash uit balans, hij deed meer dan 300 shows per jaar, had problemen met zijn vrouw en nam zijn toevlucht in de verdovende middelen. 
Halverwege de jaren zestig was Cash een wrak. Met de hulp van zijn nieuwe vrouw kwam hij van zijn verslaving af.
 
In 1968 begon hij opnieuw aan zijn carrière te werken. Hij nam op in de Folsom Prison en ook in de San Quentin gevangenis en zijn platen werden verguld. In 1969 begon hij zijn eigen tv show The Johnny Cash show. Gasten waren varieerden van Bob Dylan en Neil Young tot Louis Armstrong en Merle Haggard. Door deze keuze van gasten probeerde Cash de kloof tussen jong en oud te overbruggen en om muzikale barrières te doorbreken. Ook stelde hij in zijn show sociale (wan)toestanden aan de kaak. In 1971 stopte het programma maar Cash presenteerde nog vele jaren daarna specials. Op 48 jarige leeftijd werd hij in 1980 in de Country Music Hall of Fame geëerd. In 1985 bundelde Cash zijn krachten met vrienden als Willie Nelson, Waylon Jennings en Kris Kristofferson en richtte The Highwaymen op.

Tussen 1985 en 1995 maakte deze formatie drie albums en scoorden ze een nummer 1 hit met de single "Highwayman" van het eerste album. In 1994 bracht Cash met behulp van hiphop producent Rick Rubin de American Recordings uit. Dit album won een Grammy voor beste ‘best contemporary folk album’. De follow-up Unchained uit 1996 kreeg in 1997 een Grammy voor ‘best country album’. Aan het eind van de jaren negentig kreeg Cash ernstige gezondheidsproblemen. Cash nam eind dit jaar zijn laatste plaat op; The Man Comes Around. Deze plaat werd onder bijzondere omstandigheden opgenomen, ook omdat Cash werd geteisterd door longonstekingen. 
Het album The Man Comes Around is verschenen onder American Recordings. Van dit album was in R.A.M de clip van het nummer "Hurt" te zien. Cash was gedurende de opnames van zijn laaste plaat doodziek en lijkt in deze morbide clip haast zijn dood aan te kondigen.

Na de dood van Johnny Cash verscheen nog een vijfde album in de `American`-reeks. Namelijk `A Thousand Highways`.

21-09-2010 om 20:40 geschreven door Jurgen De Cleen

Hugues Panassié (1912-1974) was een Frans Jazzcriticus en producer. Tussen zijn bekendste werken vinden we onder andere `Hot Jazz: The Guide to Swing Music` en `The Real Jazz`, respectievelijk gepubliceerd in 1936 en 1942.  Als producer was Panassié bekend voor de financiering van een reeks jazzplaten van bijvoorbeeld Sydney Bechet en Tommy Ladnier.

Panassié was vooral een bewonderaar van de `Hot`-stijl van de Jazz, zoals die gespeeld werd door artiesten als Louis Armstrong. Ook keek hij neer op de West-Coast-Jazz, die hij als niet-authentiek beschouwde; grotendeels omdat een heel aantal van de West-Coast-muzikanten blank was.

Weetjes:

-        In 1932 werd Panassié voorzitter van de `Hot Club de France`

-        Een bekende uitspraak van Panassié (vrij vertaald): `Wanneer Charlie Parker de “Bop” ontwikkelde, hield hij op een echte jazzmuzikant te zijn`.

20-09-2010 om 20:30 geschreven door Jurgen De Cleen

Jean-Baptist Reinhardt werd geboren in Liberchies op 23 januari 1910. Net zoals de meeste zigeuners werd Jean-Baptist geboren in een woonwagen. Hij werd echter door zijn omgeving meestal Django genoemd.

Gedurende de eerste wereldoorlog heeft Django zowat door heel Europa en Noord-Afrika gereisd, maar kwam nadien toch weer terug in Liberchies terecht. In de late jaren 20 reist Django naar Parijs waar hij gaat spelen in het orkest van Jean Valissade. Ook in Parijs is het dat Django Louis Vola ontmoet.

In 1928 gaan Django Reinhardt en Jean Valissade een aantal nummers opnemen. We denken hier bijvoorbeeld aan `Griserie` en `Parisette`. Het was ook in 1928 dat er een waar tragedie zou gebeuren dat Django voor de rest van zijn leven zou tekenen. Een paar kunstbloemen vatten vuur in de woonwagen van Django en zijn vrouw. Algauw staat de hele caravan in lichterlaaie. Beide bewoners geraken levend uit de brand, maar Django raakt zwaar verbrand aan zijn linkerkant.

Tijdens de revalidatie blijkt dat de pink en de ringvinger van de linkerhand van Django verlamd zijn, dit was een absolute ramp voor een gitarist. Maar hij bleef niet bij de pakken zitten en ontwikkelde een totaal nieuwe vingerzetting voor de gitaar. Op deze manier kwam een speelstijl tot stand die nog nooit door een andere artiest was voorgegeaan.

In 1934 richt Django samen met Stephane Grapelli een muziekgroep op met enkel snaarinstrumenten: La Quitette du Hot Club de France.

In 1939, bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, gaat Grappelly in Londen wonen. Django vormt een nieuw kwintet, dit keer met Hubert Rostaing, een klarinetspeler, en P. Fouad. Het is het tijdperk van de‘Swing’ en in 1940 componeert hij ‘Nuages’.

De grote frustratie van Django was dat hij nooit in de Verenigde Staten de nodige erkenning gekregen heeft. Nochtans heeft hij in 1946 met Duke Ellington in café ‘Society’, New-York opgetreden en hebben ze samen opnames gemaakt in het ‘Civic Opera House’ van Chicago. Aan de elektrische gitaar zal Django nooit wennen: zij vermindert volgens hem het ‘kristalheldere geluid’ waar hij naar op zoek is.

Het is pas in 1947 dat Django opnieuw gaat opnemen met Stéphane Grappelly. In 1949 gaan ze ook naar Rome om daar opnames te maken met drie Italiaanse muzikanten. Ze nemen er plus minus 60 nummers op. In zekere zin een tweede leven voor het werk van de gitarist. Een jaar later herneemt hij de ervaringen van in Rome maar deze keer met André Ekyan op saxofoon en klarinet, Ralph Schécroun op piano en Roger Paraboshi aan het slagwerk.

In deze Periode laat Django beetje bij beetje de gitaar staan en legt zich meer een meer toe op de schilderkunst. Maar het gitaar-bloed kruipt waar het niet gaan kan… In 1950 staat Django terug op het podium met een aantal muzikanten uit de Bop-stijl. Dit leverde hem een enorm succes op en zette hem aan om met deze mensen ook opnames te gaan maken.

In 1952 werkte Django Reinhard mee aan een programma voor de Franse Televisie. In deze periode is hij ook nog te zien in de film `Lq Route du Bonheur` van regisseur Maurice Labro.
In maart 1953 gaat Django voor de laatste keer de studio in met een nieuwe formatie met de naam `Django Reinhardt et ses Rhytmes`.

Op 16 mei 1953 werd Django getroffen door een beroerte die hem fataal zou worden. Dit gebeurde terwijl hij werkte aan `The Philharmonic` van Norman Granz.

20-09-2010 om 15:38 geschreven door Jurgen De Cleen