als je de dag met de nacht vergelijkt de zon naar de duister gaat en ons verlaat de maan tussen de sterren staat een vriendschapstraal door ons word onthaald zeggen we zacht wel te rusten goede nacht Nancy.
als je de dag met de nacht vergelijkt de zon naar de duister gaat en ons verlaat de maan tussen de sterren staat een vriendschapstraal door ons word onthaald zeggen we zacht wel te rusten goede nacht
Ögelukkig. ‘Begin met de laatste bladzijde!’ roept ze me nog na als ik de trap op loop. Aarzelend loop ik je kamer binnen. Het bed, waarop we zo vaak hebben zitten praten, of films keken. Het bureau, waar je op zat, en je schrijfsels voordroeg. Je kon zo goed schrijven, zo treffend, zo perfect. En zoveel beter dan ik. Het nachtkastje, je bijbel er nog op. IK MIS JE, schreeuwt mijn hoofd, ik mis je zo! Voorzichtig ga ik op het randje van je bed zitten, en sla het boekje open, achterin. Als ik de eerste woorden heb gelezen, kan ik niets meer zien. Door een waas van tranen zie ik alleen nog dansende letters voor me. Ik houd van haar. Waarom wordt ik verliefd op mijn beste vriendin? Zou ze ook van mij houden? Ik durf het haar niet te vragen, bang om onze vriendschap te slopen. Stel dat ik doodga. Wat moet er dan? Zou ik er dan spijt van hebben dat ik haar niks verteld heb? Het is geschreven op de dag voordat je naar het ziekenhuis ging. Je had erge buikpijn. Twee dagen later stierf je. Ik houd van haar. De woorden staan zwart op wit. Je hield van me. Meer dan gewoon vrienden. Je moeder komt binnen. Ze gaat naast me zitten, en kijkt me aan. ‘Je houdt ook van hem hè?’ ik knik. Wat kan ik anders doen. Een paar uur later fiets ik mijn straat binnen. Het boekje in een tasje aan mijn stuur. Onder aan die laatste bladzijde stond; maar als ik doodga, ben ik bij Jezus. Ik hoop dat iedereen een feestje viert hier. In de hemel is er geen kans om te missen. Lieve Merel, als je dit ooit leest, vergeet me niet, maar het is beter dan… Ik weet dat je gelijk hebt. Dat je anders na die operatie misschien wel verlamd was, dat je nooit meer zou kunnen lopen. En dat het is de hemel gewoon veel fijner is. Je voelde het aankomen, flitst er dan door mijn hoofd. Als ik mijn fiets neerzet, ruik ik regen. ‘De geur van regen is zo perfect,’ hoor ik je in mijn hoofd, ‘het beschrijft alles, tranen, en lachen.’ En ik weet dat het waar is.
als je de dag met de nacht vergelijkt de zon naar de duister gaat en ons verlaat de maan tussen de sterren staat een vriendschapstraal door ons word onthaald zeggen we zacht wel te rusten goede nacht.
Smeer je voeten in met scheerschuim (de goedkoopste). Dompel een handdoekjein een badje van 1/2 warm water en 1/2 listerine (dat mondwater). Wikkel de handdoek om je (met scheerschuim ingesmeerde) voeten. Laat twintig minuten intrekken. Wrijf daarna met diezelfde handdoeken je voeten schoon. Je merkt dat er eelt en andere verharde huid meekomt. Afspoelen. En insmeren.
Bewandel mijn weg in het bos, laat me even gaan, laat al mijn gedachten even los, want het is me nu even te ver gegaan, In het bos is het zo vredig en fijn, je kunt je gevoel en je gedachtes laten gaan, en voor even niet die pijn, even al je emoties laten gaan, een moment ervaren van gelukkig zijn, de natuur veroordeeld niet, geeft je juist een goed gevoel mee, zodat je beter accepteert je verdriet, en weer na huis gaat tevree, De bomen wijzen jou de weg, Ze zwaaien je uit, Naar de juiste uitweg, Probeer nu even weer te genieten van je leven, voluit,
Ik hou ervan om ‘s-avonds laat, als het leven gestopt is op straat. Buiten naar de sterren te kijken, kijken of ze nog op elkaar lijken. Kijken of ik iets nieuws kan ontdekken, hopen dat geen wolken het zicht bedekken. Misschien zie ik wel een satelliet, of een vallende ster in het verschiet. Wellicht een andere planeet of ster, zo mooi gezicht al is het nog zo ver. Ik kan uren staren naar boven, begin bijna in het buitenaards te geloven. Misschien voor menig vreemd gezemel, maar ik hou van de sterrenhemel.
Mijn gedachten op papier kon ik mijn gevoelens maar verwoorden. Jij leest ze misschien anders dan ikke hier helaas door de letters gaat er zoveel verloren kon ik me gevoelens maar uiten. Zodat je betekenis ervan kon horen. Zonder tegen de weerstand te stuiten. Door het gebrek aan letters voor de woorden. Soms dan komen mijn hand woorden die wel tranen lijken. Rechtstreeks vanuit mijn hart. Gedrukt op het papier, zal blijken dat wat daar staat, die woorden. Die woorden, op ''t papier gesticht. De tranen die het hart verstoren. Men noemt het een gedicht.
Achter volgt door mijn verleden. Ren ik in heden de toekomst tegemoed.
Ben ik een eendje Hier helemaal in mijn eentje Is dit normaal hoor ik hier wel Het lijkt wel een heel cryptisch spel Een andere wereld waar dingen veranderen Want ik lijk toch niet zo op die anderen Misschien kom ik hier wel niet echt vandaan Want ik vlieg zo voorbij de maan Heb t al zo vaak gedaan Maar ze kijken me allemaal zo raar aan Ik ben ook geen eend ik ben een zwaan!
Iedereen kent wel iemand die kanker heeft,En die nu niet meer als zichzelf leeft.We vragen ons dan ook af waarom kanker bestaat?We willen dan ook natuurlijk dat het liever uit ons leven gaat.Mensen zeggen vaak kanker dit kanker dat.De hele dag door. ik wordt het wel een beetje zat!Je lacht ze uit omdat ze kaal zijn,Hun vinden dat ook niet prettige en fijn!Besef je je eigenlijk wel dat het bij mensen pijn doet van binnen,Dat ze er tegen gingen vechten maar niet konden winnen!Ze willen het gewone leven weer terug!Maar het gewone leven keert zich de rug.De mensen die kanker hebben kunnen dat woord heel vaak lezen.Want dat is de enige wens die ze hebben en dat is genezen.
Ik ben Nancy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Nancy.
Ik ben een vrouw en woon in lochristi (België) en mijn beroep is poetsvrouw.
Ik ben geboren op 16/02/1966 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wicca,haken .
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Ögelukkig 
Ik ben Nancy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Nancy.
