Jaren geleden heb ik reeds in een korte proza beschreven hoe diep de liefde voor de natuur en de fotografie me ingebakken zit... Ik licht er een klein stukje voor jullie uit!

"de terugkeer van de verschillende broedvogels uit overwinteringsgebieden wil ik niet missen, in de hoop enkele soorten vanuit een schuilhut te kunnen fotograferen.... of de eerste voorjaarsbloeier in een diffuus voorjaarslicht of straffe wolkenformaties in maart en april. Ook de minder romantische kantjes neem ik graag voor lief: een chronisch slaaptekort omdat weer die wekker in het holst van de nacht geprogrammeerd stond... maar de meeste sfeer snuif je op bij het kantelen van de nacht wanneer de vogels al zenuwachtig worden nog voor de zon aan de einder verschijnt.
Onderkoelde libellen en waterjuffers kan je zonder veel problemen beeldvullend voor de lens brengen maar 'vroeg uit de veren' is echt wel de boodschap! Mijn ervaring met sprinkhanen is dan weer van een heel andere aard; die fotografeer ik het liefst op het heetst van de dag want dan zijn die beestjes ook het meest actief... helaas niet alleen deze laatsten maar ook muggen en dazen moet zich nu volvreten om in opperste conditie te komen... De natuur ontgoochelt me nooit: de kleuren en de geluiden van de seizoenen, de nevelslierten van een kille ochtend waardoor je de omgeving niet alleen ruikt maar ook voelt, je zintuigen die op scherp staan om geen enkele beweging te missen. Zelfs wanneer er helemaal niets te fotograferen valt ontdek je nog allerlei; je ontdekt vooral jezelf en een oneindige eerbied voor de natuur rondom je. Het werkt therapeutisch en tegelijkertijd verslavend maar zonder schadelijke nevenefffecten.. Nu weet ik het wel zeker ... de natuur is mijn grote minnaar!"