Ja, het is bijna zo ver.

Donderdag 6 oktober vertrekken we met 32 Neospelgrims richting Santiago de Compostela.

Madame Corona heeft ons twee jaar te schilderen gezet. 
Maar nu staat het vast: we zwieren de rugzak met de Sint-Jacobsschelp over onze schouders en we trekken onze stapschoenen aan. 
Alhoewel!
Een pijnlijke heup met een smerige uitstralende pijn verhindert mij, blogger van dienst, dezelfde beweging te doen als die van die kranige pelgrims. 

Zul je mij daarom met betraande ogen ergens zien zitten in de schaduw van een boom of kerk? 
Ik vermoed van niet. 
Toch zal ik vaak wegdromen naar zoveel mooie tochten, naar onvergetelijke ontmoetingen met Neospelgrims uit het verleden. 
Dat dit mijn laatste begeleiding wordt staat vast, helaas.
Dat het ergens meer pijn doet dan de artrose in mijn heup is ook een zekerheid.

Toch is het vooral dankbaarheid die mij vooruitstuurt.
Dankbaar dat ik nu nog die zesde tocht mag begeleiden voor Neos dat mij al onnoemelijk veel levensvreugde schonk.
Dankbaar voor zoveel blije gezichten, zoveel treffende gedachten, zoveel memorabele momenten.
Maar vooral die eerlijke en warme hartelijkheid van het samen mogen zijn met al die pelgrims blijft onuitwisbaar. Zij vervullen mijn hart met een liefde voor het pelgrimeren die sinds mijn eerste tocht in 2001 steeds maar groeide. 

Ik voel mij nu een beetje als een verslaggever op het pelgrimsfront, verre van een oorlogsfront. 
Eerder een front waarop nederige mensen in de stilte van hun hart voor een duurzame vrede ijveren, die geile machthebbers gewoon niet kennen of willen kennen.
Verwacht geen verslag over de satanische geest van mijnheer Poetin.

Elke dag probeer ik wat over de beleving van onze pelgrims te verhalen.
Een verslag, gekruid met wat zout van bezinning, met wat peper van het wel en wee onderweg, en met de anekdotische pittigheid van het moment. 
Als je tijdens het lezen het zweet van onze pelgrims kan ruiken dan zijn we goed bezig.
Als je tussen de lijnen een al dan niet gesmoorde vloek hoort, vergeef dan mijn ongeduld.
En belangrijk: het is zeker niet verboden om via deze blog ook uw schouderklopjes en duwtjes-in-de-rug naar onze pelgrims te sturen.
Vind je dat iets niet door de beugel kan, trek dan maar aan mijn oren. 

Weet je wat ons ook enorm plezier zou doen?
Dat heel Neos op de hoogte zou zijn van onze beleving op deze unieke pelgrimsweg, op deze zo inspirerende camino.

Stuur daarom het adres van deze blog naar ALLE leden van onze Neosfamilie.
Meld het zeker ook aan al je vrienden en kennissen zodat ook zij Neos leren kennen.

En als alles goed loopt dan mag je vanaf 7 oktober al een eerste frontverslag lezen.

Het adres van onze blog: http://blog.seniorennet.be/neoscomp2022

Goed om weten:

• Het meest recente verslag staat altijd bovenaan.
• Maak het je gewoon om elke nieuwe morgen te beginnen met het openen van onze blog. (Zoals je thuis in je krant begint.) Je ontvangt niet elke dag een e-mail die je zegt dat het nieuwe artikel al gepost is.
• Wil je ons iets vertellen, dan moet je maar in de rechtse kolom onder de rubriek "Gastenboek" op "Voeg toe" klikken en we zijn nu al nieuwsgierig om je "duim" te lezen, zowel deze naar boven als naar onder gericht. 👍

   

Tot zeer weldra.

Peregrino Chris 

Neospelgrims 2014 op de trappen van de kathedraal

Neospelgrims 2015 aan het Jacobusbeeld in Puente de la Reina

Neospelgrims 2016 aan het pelgrimsbeeld in Mansilla de la Mulas

Neospelgrims 2018 na de pelgrimszegen in St.-Jean-Pied-de-Port

Neospelgrims 2019 vertrekkensklaar aan de ruïne van het San Antonklooster