|
Waar is de tijd toen het kraken en piepen amper te horen was?
In 2004 na ongeveer 1700 km tocht.
Creatieve pelgrims in 2022
Geen mogelijkheid meer om een last minute voor Neos Compostela te boeken.
Alle plaatsen zijn ingenomen.
Ik maak mij wel klaar om mijn last one te lopen, fout, te begeleiden.
Zoveel kilometer aan één stuk lopen, zoveel hoogtemeters overwinnen, neen, mijn kuiten, mijn artrose gewrichten, ze weigeren mij dit enorm genot dat ik zovele keren royaal mocht beleven.
Maar zij verbieden mij niet om 32 pelgrims de weg te tonen naar Santiago of in ’t Vlaams naar Jacobus.
Ik beschouw het wel als een geschenk dat ik mijn persoonlijke ervaring van jaren kan en mag doorgeven:
In 2001 een eerste maal schuchter begonnen aan de voet van de Pyreneeën in St.-Jean-Pied-de-Port. In 2004 van aan mijn voordeur in Zottegem. Ken je dat niet? Wel als je ooit naar de Vlaamse Ardennen komt dan is ons Egmontstadje de poort van die “heuvelende” en glooiende regio”. Geen vergelijk met de hoogtemeters over die 2400 km lange pelgrimsweg.
In 2009 ging opa met zijn puberende kleinzoon langs de Via de la Plata, van Sevilla tot Compostela. 40 dagen zwoegen en zweten in temperaturen van 40 tot 50 graden over steile bergpaden, doorheen dorre vlaktes, 1000 km lang.
Jasper, onze puberende kleinzoon kon zijn 16de verjaardag vieren in Santiago de Compostela.
In 2014 een eerste maal een groep Neospelgrims mogen begeleiden. Uit het traject van St.-Jean-Pied-de-Port naar Compostela, ongeveer 800 km lang, maakte ik een selectie van 11 etappes van ongeveer 20 km.
Een groep pelgrims gidsen was voor mij een totaal nieuwe ervaring. En met die nieuwe uitdaging kreeg mijn pelgrimsverhaal onverwachts een zeer boeiend vervolg.
2023 wordt mijn zevende begeleiding. Satan Corona had ervoor gezorgd dat mijn vervolgverhaal twee jaar ongeschreven bleef.
2023 wordt de last one, mijn allerlaatste begeleiding, het laatste hoofdstuk met epiloog van een voor mij onuitwisbare levenservaring.
Neen, aan het eind van deze tocht zal je geen zucht van verlichting horen, geen zucht van “eindelijk”.
Het zal eerder in een stil hoekje wegdromen zijn.
Wat enig moois heb ik op deze weg, op deze camino mogen proeven.
Welke schitterende mensen mocht ik op die weg naar Jacobus ontmoeten.
Hoe ontroerend mooi klonken de verhalen die recht uit het pelgrimshart kwamen.
Hoe verbindend kan een pelgrimsweg zijn, een wondere weg.
Zo vaak zei en schreef ik het al: een weg waarop vreemden vrienden worden.
In al die jaren probeerde ik via een blog de thuisblijver, de pelgrim op het thuisfront mee de sfeer te laten proeven van wat Neos pelgrims op hun gouden i.p.v. hun oude leeftijd nog ondernemen en van wat zij diep in hun hart beleven langs die spirituele weg waarop miljoenen pelgrims ons door de eeuwen zijn voorgegaan.
Dit blog werd in het verleden super gewaardeerd.
Waarom zou ik er nu geen einde aan breien?
Het was en is nog steeds mijn bedoeling om iemand die het fysiek niet aankan ook de innerlijke taal van een pelgrim te laten horen. Waarom zouden zoveel geïnteresseerden op het thuisfront niet in het hart van een pelgrim mogen lezen.
Mag dit blog daarom weer als een opendeur zijn van een pelgrimshart.
Mag dit blog je over enige dagen weer boeien.
Mag dit blog misschien de prikkel worden om volgend jaar met Neos naar Santiago te gaan.
Ik ben dankbaar voor de waardevolle opvolger die met evenveel pelgrimservaring klaar staat om vanaf 2024 de volgende groep te begeleiden.
Luc Van Laere, dank dat je die dienende taak wil verderzetten.
Dit was de opening en de eerste kennismaking van het blog editie 2023.
Geef het blogadres door aan zoveel mogelijk vrienden en kennissen.
Het volgende verhaal lees je rond 3 of 4 oktober.
Tot zolang.
|
