|
Stefan Christoffels zorgt voor een nostalgische uitvaart.
LANAKEN Chocoladeverkoper Stefan Christoffels heeft als kind reeds de microbe te pakken gekregen voor paarden en koetsen. Hij is sindsdien gefascineerd voor al wat met nostalgie te maken heeft.
Ik heb veel geleerd van Hennie Jacobs. Samen met hem ben ik al 25 jaar begaan met paarden en koetsen. Als je ziet hoe vernuftig die oude rijtuigen in elkaar zitten. Ik denk dan aan reisaccessoires , kacheltjes, spuwdozen voor de koetsier e.d. Ik heb me dan ook vooral gericht op de dienstrijtuigen. Tuigen die in functie waren van het personenvervoer in de stad. En ik ga daarin heel ver. Zo volg ik de etiketteregels van weleer. Een koetsier had zakjes in zijn jas, een groom niet, want die hoefde geen fooi te incasseren. En aan het aantal knopen op de rug van een jas, kon je zien welke stand men had. Hoe meer knopen, hoe lager de stand.
In de stalhouderij aan de Bessemerstraat zie je o.a. een zomerse open Victoriakoets, een landauer, een Landalette, goed voor een 18-tal koetsen en karren. Het is een uit de hand gelopen hobby voor Stefan Christoffels.
Ik heb niet alleen een grote gezelschapswagen voor bruiloften gerestaureerd, maar ook een rouwkoets. Ik denk zowel aan de blijde, als de droeve dagen. Die koets heb ik via internet in Apeldoorn ontdekt. Het is een Weense koets. Ik heb er twee jaar werk aan gehad. De doeken waren versleten, een engeltje had een gebroken vleugel en het houtwerk verdiende een poetsbeurt. Stoffen vond ik in Erpe-Mere en mijn buren, Knops en Begas, beiden werkzaam in de textiel, staken een handje toe. Om het geheel terug in de originele staat te krijgen, baseerde ik me op de rijtuigen van Museum Het Loo in Nederland.
Stefan Christoffels is fier. Hij heeft de koets al drie keer mogen uitrijden. Vooral in Nederland. Daar heeft men meer gevoel voor traditie. Het zijn ook vaak families waarvan de overledene voeling had met paarden.
Ofschoon het erg emotioneel is, weet Stefan toch de klik te maken, eens hij op de bok zit.
Ik werk samen met een begrafenisondernemer. Deze vangt de familie op.
Van de nabestaanden krijgt de Lanakenaar alleen maar goede reacties. Het is meer dan een dagtaak wanneer ik de koets en de paarden moet optuigen, maar dat heb ik er graag voor over. Ik krijg heel wat respect en voldoening van de families terug. - WJL
|
