De levenswandel van een Fiat 500. Welkom aan de bezoekers van Nobi's Cinquecento.
Op deze pagina zul je het wel en wee kunnen volgen van een kleine rode Fiat 500.
Door op de begeleidende foto's te klikken kom je in diverse fotoalbums terecht.
15-05-2011
Maaslandrit 17 april 2011
Op zondag 17 april 2011 organiseerden Domenico en Fabio van de Fiatclub Oldtimer uit Maasmechelen, onder het vaandel van de Fiat Club Belgio, de Maaslandrit. Voor de deelnemers uit het Antwerpse was het verzamelen geblazen op de parking van het benzinestation langs de E313 te Ranst en dit om 08.30 uur. Bij onze aankomst aldaar werden we reeds opgewacht door een rode 500 van een koppeltje uit Zoersel. Even later arriveerde ook Ivo met zijn witte 500. Met z'n drieën ging het in een gezapig tempo richting Limburg. Voor ons was het meteen een eerste grote test van de getunede motor. In Heusden-Zolder pikte een rode Topolino zijn wagonnetje aan en zo ging het verder richting Maasmechelen. Goed op tijd voor het ontbijt draaiden we, onder de vertrek- en aankomstboog, het kerkplein op aan de Kastanjelaan. Buiten een waaier van verschillende types uit Torino zagen we ook twee Unimogs; een Mercedes; een BMW; een Austin Healy en een Volkswagen T3 op het plein verzamelen. Aan de inschrijvingstafel in het Grand Café Casino kregen we bonnetjes die we de rest van de dag konden bezigen en ook een mooie rallyplaat. Nadat het innerlijke van de mens wat versterkt was en de deelnemers de plaat op het bolide hadden bevestigd, werd er, in volgorde van inschrijving, gestart voor het eerste deel van de rit. Het roadbook bracht ons langs de Maas in Kotem naar Boorsem en Uikhoven. In Oud Rekem trokken we door het historische stadsgedeelte. Vervolgens werden we via Neerharen naar Lanaken geleid en dan " de schreve" over, het centrum van Maastricht binnen. Langs de Cannerweg en de brug over het Albertkanaal belandden we aan het oorlogskerkofje van Kanne om dan een kleine col vol haarspeldbochten aan te vallen om, over Zichen-Zussen-Bolder, Riemst te veroveren. In restaurant-gasthof Delizia werd de lunch geserveerd. De bediening en het eten waren perfect, en omstreeks 14.30 uur kregen we op de parking deel 2 van het roadbook overhandigd. Door akkers en velden ging het eerst naar Vlijtingen; Rosmeer en dan naar Mopertingen. Wanneer we nogmaals het Albertkanaal gekruist waren, kwam Gellik reeds in het vizier. Via de bossen van Zutendaal en daarna Opgrimbie maakten we de cirkel rond en arriveerden we terug in onze vertrekplaats: Maasmechelen. De tocht werd beëindigd in de Koningin Astridlaan aan café Paddock, waar werken aan de voetpaden wat roet in het eten strooiden voor een mooie groepsfoto. Dit "roet" beperkte zich echter tot het figuurlijke want van uit de tuin van het café kwam de heerlijke geur van barbecuevlees ons reeds tegemoet. Nadat onze magen voor de derde maal gevuld waren trokken we omstreeks 18.15 uur terug huiswaarts in gezelschap van de Fiatleden uit Zoersel en Ivo. Te 19.45 uur parkeerden we onze cinquecento in zijn stalling met 322 kilometer extra op de teller.
15-05-2011 om 19:14
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Vandaag, zondag 22 mei 2011, werd er in het bedevaartsoord Scherpenheuvel een italiaanse dag georganiseerd. De plaats van het gebeuren: de Noordervest, zeg maar de toegangspoort tot deze druk bezochte stad. En wat was er dan allemaal wel te doen? Op het verkeersvrije plein stonden kraampjes met italiaanse passie en smaken en natuurlijk mochten de mechanische pareltjes uit de "groen-wit-rode laars" niet ontbreken. Zo konden de talloze wandelaars zich vergapen aan verschillende auto's; scooters en motorfietsen. Buiten dit alles werd er voor deze voertuigen ook een individuele rondrit uitgestippeld van een slordige 60 kilometer. Doordat we, na een nachtshift, nog wat slaap dienden in te halen konden we er niet bij zijn van bij de aanvang om 10.00 uur. Wel besloten we om, rond de middag, met ons "bolleke", richting Scherpenheuvel te karren. Bij onze aankomst ter plaatse hadden we amper de tijd om ons bolideke tussen de andere oldies te parkeren of we werden aangesproken door talrijk aanwezige bewonderaars en Italfanaten. Na enkele aangename gesprekken over onze gezamelijke interesse, mocht ik, uit handen van de voorzitter van de Fiat Club Belgio, een prachtige gepersonaliseerde sleutelhanger ontvangen. Een uniek stuk dat, speciaal voor de leden, ontworpen is naar aanleiding van het vijfentwintigjarig bestaan van onze vereniging. Nadat ons in brassierie "Het Molenhuis" twee pannenkoeken werden aangeboden, raakten we in gesprek met Paul Theunissen. Dit is de huidige eigenaar van de witte 850 Sport Spider waar onze vrienden Mon & Erna nog korte tijd met rond gereden hebben. Omstreeks 16.30 uur werd het stilaan tijd om de drukte de rug toe te keren en om stilaan de heimat op te zoeken. Eerst nog even stoppen op de Diestsesteenweg te Rillaar om enkele beeldjes te schieten van een verkommerde 850 die we al verschillende jaren onbewogen op de parking vóór huisnummer 169 weten staan. Het duurde niet lang of de eigenaar verscheen ten tonele om nog een kwartiertje een babbel te slaan over Fiat, Ferrari en Porsche. Zo vernamen we dat de rode 850 eigenlijk een "special" was, voorzien van polyester wielkasten met echte Abarthvelgen en dat de motor nu, na tien jaar stilstand, vermoedelijk wel "vast" zal zitten. En ook dat er nog heeeeel veeeeel werk aan was om hem terug in piekfijne staat en rijvaardig te maken. Maar dat was dus een publiek geheim.
22-05-2011 om 20:10
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Het weekend van vrijdag 17 juni 2012 tot zondag 19 juni 2011 hadden we weer een afspraak met één van de mooiste jaarlijkse meetings op ±330 km afstand, namelijk de bijeenkomst aan de boorden van het meer van Madine (F). De Fiat op de ambulance gezet en wij naar ginder. Onze buren Jozef & Sandra zouden we daar treffen met hun Renault Estafette bouwjaar 1978. Bij onze aankomst ter plaatse, rond 16.00 uur, kenden we onmiddellijk een klein probleempje. Alhoewel het in 2010 geen enkel probleem was, kregen we dit jaar geen toegang tot het terrein met onze camper bouwjaar 1999. De 500 mochten we uitstallen voor het publiek doch onze "woning" moest geparkeerd worden op een parking 500 meter verder buiten het domein. Na lang onderhandelen met de hulp van Jozef en nadat we zelfs overwogen hadden om, met "hebben en houden", terug huiswaarts te keren en omdat er blijkbaar reeds andere "niet-oldtimers" op de weide stonden, kregen we uiteindelijk toch de toegang. Van kop tot teen vol met stress dan maar onze vaste stek opgezocht op het heuveltje aan de rand van het meer. Nadat onze uitschuifbare partytent geïnstalleerd was kwamen we weer wat tot rust en maakten we een eerste rondgang over het terrein om al wat foto's van de aanwezige bolides te schieten. Na de maaltijd en enkele versnaperingen werd er nog wat nagekaart met de buren en kropen we moe onder de veren. Die nacht stak er echter plots zulke verschrikkelijke wind op dat we, bij het ochtendkrieken, moesten vaststellen dat we de partytent voor de laatste maal hadden moeten opzetten. Vóór onze camper lag een hoop verwrongen aluminium profielen, lichtjes overdekt met een wapperend zeil. De hele boel was gewoon in elkaar gezakt. Gelukkig was de tent goed verankerd met extra stormriemen. Ik mag er niet aan denken welke schade een losgeslagen frame kan aanrichten aan de peperdure oldtimers die ons kamp omringden. Ons eerste werk was dus het zooitje opruimen en bij de afvalcontainer deponeren. Daarna konden we gaan douchen, ontbijten en verder genieten van het evenement. De aanblik van de honderden blinkende beauties deed ons alles weer snel vergeten. We hebben dan ook nog twee dagen rondgeslenterd over de onderdelenmarkt en tussen de aanwezige oldies. En het weer: dat was erg wisselvallig. Gelukkig bleef de stormwind van vrijdagnacht achterwege voor de rest van het weekend. Zondag in de vroege namiddag ons bolleke, zonder accidenten, weer op de ambulance gezet onder het toeziend oog van talloze toeschouwers. En van het ogenblik dat we een gaatje zagen in de aanschuivende wagens die plots allemaal ineens het terrein wilden verlaten, waren we weg richting heimat. Onze buren bleven nog een nachtje en zouden pas maandag terugkeren.
23-04-2012 om 00:00
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Nadat de inrichters van de Geitenrally er, na 22 jaren, in 2008 mee gestopt waren, besloten ze om op 7 augustus 2011 opnieuw aan te knopen met het verleden. Het jaarlijkse evenement zou echter een nieuwe naam krijgen. Voortaan zal men spreken van het Oldtimertreffen Wilrijk. Samen met Mon & Erna die, voor de gelgenheid een knalrode MG geleend hadden van hun schoonbroer, trokken we die zondag naar het centrum van Wilrijk. Dit jaar zou er geen zoektocht verbonden zijn aan de rondrit(ten). De dag werd ingedeeld in een voormiddag- en een namiddagrit. Dit met de bedoeling om de prachtige oldtimers zo veel mogelijk in het Wilrijkse straatbeeld te houden. Vanaf 10.30 uur kon men vrij vertrekken voor een korte rit van ongeveer 15 kilometer door het district, meer bepaald omgeving Middelheim en Schoonselhof. Bij onze terugkomst aan het nieuwe districtshuis van Wilrijk genoten we van een heerlijke barbecue op de Bist waar tevens de nodige animatie en muziek voorzien was. Rond 13.30 uur werd dan het startschot gegeven voor een grotere toer van een 40 kilometer en dit door de Rupelstreek (ons zeer wel gekend). Omstreeks 17.00 uur werd het treffen afgesloten met een drink in het districtshuis en kreeg iedere deelnemer een certificaat en mocht je een zak met relatiegeschenken nemen waarin: een rugzak - een strandbal - een ijskrabber - een CD etui - een zaklampje - sleutelhanger en stylo. In sommige van de zakjes zat er zelfs een speciale prijs verstopt. Ook werden er enkele kunstwerken uitgereikt aan de deelnemers die werden verkozen voor de publieksprijs. Deze eer viel ons jammer genoeg niet te beurt, maar niet getreurd, het was weer een aangename dag geweest.
23-04-2012 om 22:47
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Na onze aanwezigheid op de Spa Six Hours van 2007 en 2009, was het in 2011 nogmaals het moment om daar de benzinedampen te gaan opsnuiven. De organisatie had gekozen voor het weekend van 23 tot 25 sptember 2011. Wij kozen voor een andere formule. In tegenstelling tot onze twee vorige bezoeken, toen we met de 500 naar ginder tuften en logeerden in aparthotel "Dry les Courtis" in Robertville, vrijdagnamiddag plaatsen we onze mini Ferrari nu op de trailer en trokken die met de camper richting Francorchamps. We reden in konvooi met onze buren Jozef en Sandra met de Renault Estafette. Het was de bedoeling om van vrijdag op zaterdag te overnachten op de camperplaats aan de afdamming van de Gileppe. Wegens asfalteringswerken aan de parking was deze ontoegankelijk. Daarom weken we iets uit naar de afdamming van de Vesder (Weser) in Eupen. Daar was plaats genoeg. Na een fikse wandeling langs de boorden van het meer kropen we onder de wol om 's anderendaags vroeg te vertrekken. Bij onze aankomst in Francorchamps, op zaterdagmorgen, installeerden we ons op de parking achter het circuit.Het Fiatje had direct wat beziens van de andere aanwezige kampeerders waaronder onze buren: twee echte duitsers. 's Zaterdags was het schitterend weer en nadat we onze ogen de kost hadden gegeven op en in de onmiddellijke omgeving van het circuit, werd er besloten om er helemaal rond te wandelen. Dit blijkt best een avontuur te zijn. Het was niet altijd even gemakkelijk om de juiste weg te vinden en enkele keren moesten we op onze stappen terugkeren wanneer we plots vóór een gesloten hek stonden of wanneer er plots geen pad meer was. Gelukkig hadden we uit het verleden geleerd dat je op dit evenement het best voorzien bent van oorstoppen, dit om ernstige gehoorschade te voorkomen. Eens terug aan de camper en nadat de laatste racegeluiden uitgestorven waren besloten we om de bbq aan te steken. Dit lukte ons weliswaar beter dan bij onze buren. Al vlug kwamen deze verbroederen en, na het uitwisselen van drank, boden wij hen, tussen twee stukken vlees in, een hoekje van onze barbeceu aan. Binnen de korste keren lag ons vlees aan de zijkant en maakten beide heerschappen vlot gebruik van ons beste vuur om hun "wursten" te bakken. Alhoewel beiden zeer diep in het glas hadden gekeken zagen ze er op zondagmorgen nog betrekkelijk goed uit. In de namiddag keerden we terug naar huis want op maandag is het weer "werkendag".
26-04-2012 om 15:49
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Zoals reeds vermeld in een vorig artikel hadden we, op een online veiling, een dubbele Solex 35 PHH op de kop kunnen tikken. Vervolgens een aangepast spruitstuk gekocht, evenals twee trompetfilters en een beugel om trillingen van de carburator te voorkomen. Bovendien waren we niet tevreden van de blauwe (verstelbare) stoterstangbussen. Bij het indrukken van het gaspedaal spoot de motorolie in het motorcompartiment. Kort nadat we die blauwe bussen hadden aangekocht kwamen er echter gelijkaardige op de markt die voorzien waren van een veer en die dus beter pasten in het geheel. En omdat we hier toch keuze hadden uit verschillende kleuren, dan maar ineens voor de rode tint gegaan. Normaal was het voorzien om alles te plaatsen nadat er een 2000 kilometer waren afgehaspeld met de volledige Panda 30 set doch aangezien we, op een goed jaar tijd, nog maar 800 kilometer asfalt onder ons hadden zien passeren, werd besloten om, op zaterdag 10 maart 2012, onze vijfhonderd bij garage Van Roosenbroek af te leveren. Op enkele dagen tijd had Ronny alles in elkaar gepuzzeld inclusief het plaatsen van de andere sportuitlaat type CSC Giannini style. Ook had hij het klokje ingebouwd dat we ons in juni 2011, tijdens de meeting "Lac de Madine", hadden aangeschaft, en had hij de bladveer eens goed doorgesmeerd. Zaterdag 17 maart 2012, één week later dus, wagentje opgehaald en getest. Meteen viel onze mond open. De reactie op het gas en de overgang tussen de versnellingen verliep vlotter en beter dan ooit tevoren. Bij het vertrek aan een stoplicht is er geen verschil meer te merken tussen ons 42 jarige oudje en de moderne wagens. En van olie in het motorcompartiment is er ook geen sprake meer.. tenzij daar waar het dan moet zitten. Wat betreft de topsnelheid blijft het voorlopig nog gissen. Eerst wat roderen hé...
02-05-2012 om 18:09
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Reeds enkele jaren droomden we, telkens we de aankondigingen voor ogen kregen, stiekem van Spa Italia. Nooit voordien namen we enig initiatief om deel te nemen aan dit jaarlijks weerkerende evenement. Langs de ene kant sprak het ons steeds geweldig aan, doch als tegenpool was er tevens een soort afkerige houding en wel om twee redenen: ten eerste vonden we ons piepklein oudje niet echt passen tussen het hedendaagse italiaanse geweld, zeker niet op een bloedmooi en razendsnel circuit dat Francorchamps wel is; ten tweede waren de, toch wel, redelijke entreegelden ook een struikelblok. Dit jaar was het anders. Met meer dan 30 PK onder de motorkap kregen we plots moed en misschien wat grootheidswaanzin en de inkomprijs namen we er dan maar bij. Ten slotte zijn we beiden niet-rokers, daar spaar je wel een centje mee uit dat je ergens anders kan investeren. Enfin we besloten om ons in te schrijven en om bovendien deel te nemen aan één van de vier "Grande Parades". Zo'n "Grande Parade", dat moest wel lukken. Het is tenslotte geen race ... Op voorhand ook eens geïnformeerd bij voorzitter Ivo die toch wel enige ervaring heeft met dit gebeuren op en rond het circuit, en wel over: waar we best konden gaan staan met de camper en of er eventueel een mogelijkheid was om binnen het circuit te overnachten. Ivo stelde voor dat we ons zouden engageren als medewerker tijdens het weekend en dan was het geen enkel probleem om ons "huisje op wielen" binnen de poorten te plaatsen. Als tegenprestatie moesten we dan wel de clubstand mee opzetten en nadien weer afbreken en ook toezicht houden op de Fiats die, tijdens de twee dagen, gebruik zouden maken van de voorziene parking van Fiat Club Belgio. Zeg maar fungeren als een soort parkeerwachter. Zo gezegd, zo gedaan. Op vrijdag 27 april plaatsen we de 500 op de remorque en omstreeks 15.00 uur trokken we richting Luik. Zoals gebruikelijk rond dit uur verliep de trip niet zonder fileleed. Rond 17.30 uur waren we in de buurt. Ivo, die ons stond op te wachten op de parking "kant Ster", wist ons te vertellen dat er de dag voordien een grondverzakking was geweest en dat we moesten rondrijden om, via Blanchimont Gate, binnen te geraken. Campers en vrachtwagens kunnen namelijk enkel via deze ingang de Paddock bereiken. Iets later dus, samen met de voorzitter, richting ingang gereden. Na een halfuurtje wachttijd; verschillende telefoontjes en drukpogingen op de parlefoon, ging de slagboom eindelijk omhoog en konden we het Walhallah van de racerij betreden. Onmiddellijk beide campers opgesteld en, bij het avondmaal, een kasteelwijntje gekraakt. Op zaterdagmorgen, na een verkwikkende douche en een stevig ontbijt, met z'n beiden begonnen met de clubstand op te zetten en met het aanbrengen van de nodige signalisatie zodat de clubleden en andere Fiatisti ons makkelijk zouden vinden. Stilaan begon er ook leven te komen op de andere standen zoals Lancia; Ferrari; Abarth enz... Voor mijzelf begon meteen ook de voorbereiding tot hetgeen het summum van het weekend zou worden: de Grande Parade. Omdat ik op voorhand ingeschreven had, plaatste de organisatie mij in GP1. Dit wil zeggen op zaterdag tussen 10.00 en 11.00 uur. Net op dat ogenblik arriveerden ook Tom & Jamie met hun camper aan de ingang. Ook zij zouden fungeren als helpers op de FCB-stand. Ze stonden echter ook voor een gesloten slagboom en dienden noodgedwongen even te wachten tot mijn rondjes gereden waren alvorens ik hun de inkomtickets kon bezorgen. Mijn optreden in de Grande Parade 1 is te volgen via deze link: http://youtu.be/IMszQXdh1WE Let op de witte camper in de bocht "Paul Frère", rechts naast achter het hek. Daar staan Tom en Jamie naar het gebeuren te kijken. Al snel bleek de Grande Parade weinig gemeen te hebben met een parade. Ik schat dat de pacecar toch regelmatig snelheden ontwikkelde van 140 kilometer per uur. Maar ook al waren wij "de slak" op de omloop, toch kregen we verschillende omhooggerichte duimen uit de Ferrari's, Lamborghini's en Maserati's, wanneer deze ons voor de zoveelste keer dubbelden. Het moeilijkse stuk voor ons bolleke was de Raidillon met z'n sterk stijgingspercentage en de daarop volgende Kemmel wat bijna één kilometer vals plat is. Het moeilijkste stuk voor mijzelf was de afdaling tussen Bruxelles en de Double Gauche. Een heel huzarenstukje om, met de trommelremmekes, onze dikke 600 kilogram (auto + bestuurder) net genoeg te kunnen laten vertragen om de voorkomen dat de "Double Gauche" een "Enkele Rechtdoor" zou worden. Vermelden we ook nog dat het asfalt enkel op de ideale rijlijn al opgedroogd was en de rest nog vochtig lag. Door onze beperkte snelheid moesten we noodgedwongen regelmatig van de ideale lijn afwijken om de snelle jongens te laten passeren. Uiteindelijk reden we, op een goede 53 minuten, toch een mooie 65 kilometer. Wat neerkomt op ongeveer 75 km/u gemiddeld. Zo traag is dit nu ook weer niet voor een vijfhonderdje van 42 jaar oud. Na deze unieke ervaring onze twee extra helpers binnen geholpen en mij verder van mijn taak gekweten. Alhoewel de voorspellingen het ergste deden verwachten waren de weergoden ons zeer gunstig gezind. 's Avonds waren het aangezicht en de onderarmen redelijk rood gekleurd. Wanneer na 18.00 uur de laatste Fiat Coupé van het parcours verdwenen was en het geluid van de brullende motoren stilaan uitstierf, konden wij onze beentjes onder tafel zetten en bij een overheerlijke bbq een volgend flesje kraken. Alhoewel Ivo ons verteld had over de nachtelijke rust in deze omgeving, werden we, iets na middernacht toch plots opgeschrikt. Uit de luidsprekers klonk plotseling zeer luide muziek over de paddock. Op dat tijdstip hadden we niet echt meer zin om onze beentjes nog eens uit te zwieren, bovendien was de songkeuze ook niet meteen je dat waar we wild van werden. Nadien hebben we gehoord dat er blijkbaar een storing zou zijn opgetreden waardoor dit alles toch meer dan een halfuur geduurd heeft. Tegen de morgen aan begon het dan ook nog te regenen, al was het maar een beperkte bui. Zondagmorgen dezelfde routine als de dag voordien. Alhoewel de weersomstandigheden een ietsje minder waren, zou er toch meer volk over de vloer komen dan de dag voordien. Zo maakte ook Ronny Van Roosenbroek zijn opwachting op onze parking en wel met zijn perfect gerestaureerde Fiat Abarth 750 Zagato (double bubble). Meteen een ferme blikvanger voor de talrijke bezoekers. Ook Ronny zou, om 15.00 uur, nog een uurtje rondtoeren op het snelle asfalt. Wijzelf hadden, door de grotere opkomst, iets meer problemen met de inrichting van de parking. Ivo kweet zich van zijn taak als PR-man door de gasten van spijs en drank te voorzien en, met de nodige sympathie, aan te sporen om een lidkaartje te tekenen. En ik denk dat dit redelijk geslaagd mag genoemd worden. Eigenlijk waren we een "dreamteam". Ook op zondag kwam er om 18.00 uur een einde aan de festiviteiten en konden we beginnen met alles op te ruimen. Een uurtje later stonden we gepakt en gezakt klaar en namen we afscheid van Ivo, Tom en Jamie. Zij keerden terug naar huis. Wij zouden nog een ommetje maken naar de afdamming van de Vesder in Eupen. Tenslotte was het, voor Liliane en mezelf, nog weekend tot woensdag. Eindbeschouwing: Spa Italia was een unieke ervaring die ik aan elke bezitter van een bolide afkomstig uit de laars, kan aanraden. Ik zal volgend jaar in elk geval terug van de partij zijn, tenzij de werkverplichtingen er anders over beslissen.
13-05-2012 om 19:32
geschreven door Nobi-ben-kenobi
Na onze aanwezigheid op de Spa Six Hours van 2007 en 2009, was het in 2011 nogmaals het moment om daar de benzinedampen te gaan opsnuiven. De organisatie had gekozen voor het weekend van 23 tot 25 sptember 2011. Wij kozen voor een andere formule. In tegenstelling tot onze twee vorige bezoeken, toen we met de 500 naar ginder tuften en logeerden in aparthotel "Dry les Courtis" in Robertville, vrijdagnamiddag plaatsen we onze mini Ferrari nu op de trailer en trokken die met de camper richting Francorchamps. We reden in konvooi met onze buren Jozef en Sandra met de Renault Estafette.
Zoals reeds vermeld in een vorig artikel hadden we, op een online veiling, een dubbele Solex 35 PHH op de kop kunnen tikken. Vervolgens een aangepast spruitstuk gekocht, evenals twee trompetfilters en een beugel om trillingen van de carburator te voorkomen. Bovendien waren we niet tevreden van de blauwe (verstelbare) stoterstangbussen. Bij het indrukken van het gaspedaal spoot de motorolie in het motorcompartiment. 
Reeds enkele jaren droomden we, telkens we de aankondigingen voor ogen kregen, stiekem van Spa Italia. Nooit voordien namen we enig initiatief om deel te nemen aan dit jaarlijks weerkerende evenement. 
kregen we plots moed en misschien wat grootheidswaanzin en de inkomprijs namen we er dan maar bij. Ten slotte zijn we beiden niet-rokers, daar spaar je wel een centje mee uit dat je ergens anders kan investeren.
Ik schat dat de pacecar toch regelmatig snelheden ontwikkelde van 140 kilometer per uur. Maar ook al waren wij "de slak" op de omloop, toch kregen we verschillende omhooggerichte duimen uit de Ferrari's, Lamborghini's en Maserati's, wanneer deze ons voor de zoveelste keer dubbelden. Het moeilijkse stuk voor ons bolleke was de Raidillon met z'n sterk stijgingspercentage en de daarop volgende Kemmel wat bijna één kilometer vals plat is. Het moeilijkste stuk voor mijzelf was de afdaling tussen Bruxelles en de Double Gauche. Een heel huzarenstukje om, met de trommelremmekes, onze dikke 600 kilogram (auto + bestuurder) net genoeg te kunnen laten vertragen om de voorkomen dat de "Double Gauche" een "Enkele Rechtdoor" zou worden. Vermelden we ook nog dat het asfalt enkel op de ideale rijlijn al opgedroogd was en de rest nog vochtig lag. Door onze beperkte snelheid moesten we noodgedwongen regelmatig van de ideale lijn afwijken om de snelle jongens te laten passeren. Uiteindelijk reden we, op een goede 53 minuten, toch een mooie 65 kilometer. Wat neerkomt op ongeveer 75 km/u gemiddeld. Zo traag is dit nu ook weer niet voor een vijfhonderdje van 42 jaar oud.
