Een reactie van Viktor kan ik niet direkt met een wesvlaams lied of voordracht beantwoorden. Er is echter een rasechte westlaming die enkele gedichten voordraagt. Prachtig, maar jammer dat de naan van de dichter me ontsnapt.  Het gaat over vogeltjes die kwetteren en spelen. Mocht iemand de naam kennen wil ik voor de weinige  tijd die mij nog rest graag op mijn blog zetten.

Voorlopig zet ik een minder gekend gedicht van gezelle te lezen wat min of meer op mezelf toepasselijk iss, hoewel ik niet kerkelijk maar wel gelovig ben.

S AVONDS ZIE ‘K DE STERREN GEREN

‘s Avonds zie ‘k de sterren geren,
die daar zitten, hooge en fijn,
als ik, moe van ‘t lastig weren
onder ‘s arbeids leed en pijn,
eenen oogslag naar omhooge
buiten ‘s werelds enden sla,
en mij eens den hemel tooge
nog, aleer ik slapen ga.

Al de lieden rusten neerstig:
hier en daar nog een die tiert,
en de blijdschap van het geerstig
hommelzap te late viert.
Duister is ‘t alom en doovig,
niet en zegt mij de aarde meer:
nu is ‘t dat ik mij geloovig
opwaards naar den hemel keer.

Vaart mij wel dan, slaapt in vreden,
g’ hebt mij lang genoeg geplaagd,
wereld, met uw’ lastigheden:
neen, ge ‘n zult, eer ‘t morgen daagt,
mij geen banden meer doen dragen;
vrij eens wilt het herte mijn
rijdend op den hemelwagen,
rustend in de sterren zijn!