Toen mijn vader opgenomen was bleef ons ma met de schulden en het verdriet achter ze ging werken van s'morgens vroeg tot s'avonds laat ikzelf ging dus als meisje van veertien ook verder met het werken op de fabriek om mee de schulden af te betalen.Wanneer ons ma op bezoek ging moest ze soms een heel eind te voet omdat er geen geld meer over was op het einde van de maand,ik heb nog geweten dat ze met het bloed in haar schoenen thuis kwam, maar toch heeft ze hem niet in de steek gelaten en deed ze er alles voor om mijn zus en mij toch nog een beetje komfort te geven.Ik had liever gehad dat mijn pa niet zo veel schulden had gemaakt om ons bijvoorbeeld een sinterklaas te geven waar gans de familie ogen voor opentrok,maar als kind wist je niet beter dan dat het zo was, met alle gevolgen vandien,maar een mens trekt daar wel lessen uit want als ik grooter werd heb ik alles niet zo van zelf sprekend gevonden en heb er dan ook naar gehandeld
We zijn vrijdag naar de mosselsouper geweest van het rode kruis ,eerst had ik er niet zo veel zin in,maar daar het ventje bloedgever is kon ik er niet van uit,wel ik moet zeggen ik heb mij vergist het was er best gezellig en aangenaam we kwamen er nog mensen tegen van wie we een tijdje niet gehoord hadden en zo konden we nog wat bij praten en de avond was voorbij zonder ik er erg in had,heel lang zijn we niet gebleven daar de zondag wandeldag is,het was in zingem ik dacht tegen de vlaamse ardennen het zal goed zijn wat bossen en veldwegen ,wel dat is pas tegen gevallen het was door de bewoonde wijken dus veel macadam en geen bos of heuvel maar we hebben toch onze 15KM uitgedaan s'avonds was ik wel uitgeteld de spiertjes en gevrichten deden wat pijn van de harde ondergrond,maar na een lekkere douche en wat zalf en een pijnstiller toch nog een fijne avond in de luie zetel voor t.v.
We zijn vrijdag naar de mosselsouper geweest van het rode kruis ,eerst had ik er niet zo veel zin in,maar daar het ventje bloedgever is kon ik er niet van uit,wel ik moet zeggen ik heb mij vergist het was er best gezellig en aangenaam we kwamen er nog mensen tegen van wie we een tijdje niet gehoord hadden en zo konden we nog wat bij praten en de avond was voorbij zonder ik er erg in had,heel lang zijn we niet gebleven daar de zondag wandeldag is,het was in zingem ik dacht tegen de vlaamse ardennen het zal goed zijn wat bossen en veldwegen ,wel dat is pas tegen gevallen het was door de bewoonde wijken dus veel macadam en geen bos of heuvel maar we hebben toch onze 15KM uitgedaan s'avonds was ik wel uitgeteld de spiertjes en gevrichten deden wat pijn van de harde ondergrond,maar na een lekkere douche en wat zalf en een pijnstiller toch nog een fijne avond in de luie zetel voor t.v.
vanavond gaan we naar de mosselsouper van het rode kruis want ventje is er bloedgever!ik niet want ik denk dat ik zou flauwvallen,ben een flauwe trezebees!!!!
En ik wens aan allen een fijn weekend!
Toen ik zo een jaar meewerkte op de fabriek begon voor ons ma een andere lijdensweg,onze pa had zoveel schulden gemaakt dat hij er ziek van werd,hij begon zowat van alles in zijn hoofd te steken en werd er zenuwziek van het werd zo erg dat hij voor een periode moest opgenomen worden,na een tijdje ging het weer beter met hem maar genezen was hij niet ,het begon toen met zelfmoord neiging als ons ma even niet oplette liep hij naar het water tot ons moe hem ging halen,zo ging het van kwaad naar erger,toen we allen thuis waren zette hij de gaskraan open,sliep met een mes onder zijn kussen,hij ging een strop aan de trap,nooit deed hij iets alleen maar alles klaar maken,tot het zo niet meer kon en hij gedwongen werd opgenomen in een gesticht van zelzate,voor hem was het voorbij maar voor ons begon het nog maar.
Even iets over mijn jeugd,ma en pa waren fabrieksarbeiders,dus ze werkten in twee ploegen, wij mijn zus en ik gingen naar school en werden na school opgevangen door onze grootouders, toen ik 14jaar was en dus niet meer school plichtig moest ik om pa en ma financieel te helpen mee naar de fabriek, dat was geen lachertje want het was als we de vroege hadden opstaan om 4.30u.en dan toch wel een half uur te voet om naar het werk te gaan,met de slaapers nog in mijn ogen om dan te werken tot twee uur s'middags,ik zeg niet dat ik er een trauma aan over gehouden heb maar het zijn zo van die dingen waar je als je ouder word meer en meer begint na te denken,ook omdat we zien hoe fijn onze kleinkinderen het hebben,het moet nu zo niet meer zijn en ik ben blij dat het onze kinderen bespaart blijft.en ze iets beter van hun leven kunnen maken.
gisteren was het wandeldag,verleden week niet kunnen gaan wegens bronchitis,dus zijn we opgestaan om 8uur want ventje gaat de zondag voor we vertrekken om picoloos om mee te nemen,ik beleg ze dan met wat tomaat en komkomer ,wat prèpare en kaas om die dan s'middags op te eten op de kontrolepost met een soepje,de wandeling ging door in BEERNEM bij de club (de moedigewandelaars van Beernem) het was een heel mooie wandeling bijna volledig door bossen en dreven in volle herfsttooi, het mooiste van West-Vlaanderen.Het decor van het feuilleton de Bossen van Vlaanderen,dat een tijdje geleden opgenomen is voor t.v.en ook uitgezonden op tv1,dat om maar te zeggen dat het fijn was,het weer dat ze voor zondag voorspeld hadden is gelukkig niet uit gekomen want het was een heel zonnige dag en de buitenlucht heeft ons goed gedaan we hebben geslapen als twee roosjes.
nu even tijd, vrijdag was het grootouder feest op kleinkind nr,2haar school opa en oma moesten er zijn om twee uur, we stonden natuurlijk al om 1.30u.al aan de schoolpoort om zeker niet te laat te komen,mama had s'morgens gebeld naar ons alsdat ze al waker was om 6uur en riep mama vandaag is het feest voor oma en opa,om twee uur stipt begon het de opa's en oma's zaten allemaal paraat om de kleintjes toe te juichen,zo fier als wat kwamen ze op het toneel in de kleuren van de regenboog en aan elke kleur was een mooi verhaal verbonden, ons kleintje keek met groote ogen rond en zag ons zitten op de eerste rij en haar ogen begonnen te blinken als sterretjes.DAN was het moment om het kleurenfeestlied te zingen en dat gaat als volgt.
OMA enOPA jij zorgt zo goed voor mij daarom heb ik een sterretje bij!.OMA en OPA jij speelt zo leuk met mij daarom heb ik een hartje bij!,met oma en opa naar'tbos of naar de zee dat valt altijd reuze goed mee!Voor elk verhaal een hele dikke zoen!ROOD,GEEL,EN BLAUW en zeg met al die kleuren hoeveel ik van je hou!!het verdriet van konijntje valt al bij al nog mee want het is nu een sterretje die ze elke avond een kushandje werpt!!!
ik heb vandaag dankzij prullemieke iets gedaan waarvan ik dacht dat het nooit zou lukken maar zie!!! het kan toch en daar ben ik heel blij om zoals ik al gezegd heb zo blij als een vogeltje dat pas kan vliegen,en zo leert een mens altijd maar bij,zo mijn moeder zij je bent nooit te oud om te leren,en zo gaat het weer beter net zoals met mijn bronchitis de pillen doen nu pas hun werk en maar goed ook want morgen moeten ventje en ik naar school want het is grootouder feest ik zie er nu al naar uit!
ze is er niet goed van mijn kleine poppemie,ze treurt om haar konijntje,mama zegt dat ze niet goed geslapen heeft nogal onder de indruk zo te horen,op school heeft de juf zoals belooft een kaarsje doen branden en daar waren de traantjes weer,maar de juf zegt dat het goed is zo om het te verwerken, maar ik vind het toch zielig dat z'on kleine meid al verdriet moet hebben waar ze niks zelf aan kan doen, en ikzelf mijn hart breekt als ik hoor hoe verdrietig ze is nu al maar ja de dood staat bij het leven zowel van mens of dier en we moeten proberen het een pslaats te geven ook al is dat moeilijk!
de eerste dag dat ik me wat beter voel de medicatie begint haar werk te doen.Daarjuist de kleindochter van 4j. op bezoek gehad, wat was ze droevig,zodra ze binnen was vertelde ze dat haar konijntje dood was en ze had de hele dag geweend op school,'k heb haar een dikke knuffel gegeven maar dat was geen groote troost voor haar,ze gaat nu als ze thuis was een tekening maken en de juf heeft gezegd dat ze er een mooie strik moet rond doen en terug meebrengen naar school ze gaan er dan een kaarsje doen branden,voor nijntje haar piep klein konijntje want zo noemde ze haar konijntje,en nu zij ze ik wil er geen meer want het worden toch allemaal sterretjes die zijn wel mooi maar je kan ze niet vastnemen en zoentjes geven,ik ben wel blij dat ze er op school ook aandcht aan geven,want groot of klein,mens of dier niemand laat dat onaangeroerd als je ze moet afgeven.
Ik was een paar dagen niet actief,ik voelde mij niet in mijn hum,en ja hoor ik naar de dokter en het verdict een bronchitis, dus antibiotica siroop en binnen blijven, we zijn nu een paar dagen verder en de werking van de medicatie is nog niet te voelen ik hoest en bas me de longen bijna uit het lichaam maar met een beetje geduld komt het wel in orde.Anders is zondag voor ons wandeldag maar nu zondag is het thuis blijven geblazen zo kan ik de straat niet op,en dus zal ik braaf doen wat de dokter zegt en uitzieken.
Moest het leven er uitzien zoals op de reclame.....het perfecte gezin met vader,moeder en bijna altijd twee kinderen,allen tevree netjes aan tafel om te eten nooit ruzie ,van ik wil daar of dat en alles met de glimlach,moeder nooit boos als er eens gemorst word vader die altijd op tijd en met de glimlach de kinderen naar school brengt.......Zo zit het leven nu eenmaal niet in elkaar,kinderen mogen nog een moeder en vader hebben ze kunnen ook ongelukkig zijn,en droevig!Het geval is dat een kind moeilijk onder woorden weet te brengen waarom het zich zo voelt,en als oma of opa weet je niet altijd de juiste vraag te stellen,en stel je de vraag dan nog is het moeilijk voor het kind om er op te antwoorden want ze is waarschijnlijk bang om iemand te kwetsen, dan is de grote vraag wat kan ik er aan doen en dan weet niemand het antwoord!!!!
ik heb daarjuist even op blog bezoek geweest om even bij te lezen want zelf heb ik niet zoveel te vertellen.ik ben vandaag weer niet in mijn humpie ik weet niet hoe dat komt, de winterbleus ?ik denk dat het daarvoor nog een beetje vroeg is.ik zou zo graag wat meer kunnen doen met mijn blogje maar telkens ik begin zakt de moed me al in de schoenen ik denk dat ik een beetje lui ben op dat gebied 'kweet nie maar de fut is er een beetje uit en dat zou niet mogen zijn maar ja wat doe je er aan ?Het laten over gaan zeker.Het is ook altijd wat mijn zus weer in de problemen met haar man en dat alles dankzij haar goedheid tegen over haar kleindochter, ze zijn 40jaar getrouwd en nog altijd loopt het niet zoals het zou moeten, ik heb maar juist mijn zus meer en wat haar verdriet doet raakt mij ook en ik kan er niets aan doen dan luisteren en meeleven met haar.
Een zaterdag is voor mij op bezoek bij mijn schoon ma terwijl ik dit schrijf maakt ventje zich klaar om te vertrekken dus hij zal even moeten wachten tot dit af is ,nu zoveel heb ik niet te vertellen vandaag juist dat het morgen nationale wandeldag is en wij als zondagse wandelaars zullen ook present zijn, teminste als mijn keelpijn beter is want die verkoudheid heb ik opgedaan met woensdag te gaan wandelen in weer en wind maar ja wat je moet krijgen zal je ook krijgen he!Het ventje is klaar en ik ook.
zoals ik hier en daar heb kunnen lezen was ik dus niet alleen die moeite had om op seniorennet,een berichtje na te laten bij de bloggertjes maar nu het wat laat op de avond is gaat het wat beter gelukkig want ik vind dat heel ambetant, straks moeten we een nachtjedoorste ken op de PC om er iets op te zetten maar allé ik ben weer aan het klagen en zal er mee stoppen zo dat moest me van het hart.
zo als ik al gezegd heb in mijn vorig berichtje zijn we dinsdag naar het ijspaleis gegaan,eerst inkom betaald en met z'un allen naar binnen,de zoon en schoondochter de kleinkinderen en mijn ventje.Zoeken naar schaatsen je moet namelijk een maat groter nemen dan je gewone schoenmaat,ik dus een maatje 38 hulp gekregen om ze aan te doen van de zoon ,mijn ventje hield het al voor bekeken en ging naar de cafetarieum heel veilig hoor!IK mee met de anderen de kleintjes die kunnen rolschaatsen maar op ijs is het toch andere koek hoor,ik stond aan de zijkant en durfde geen voet verzetten want ijs is namelijk heel glad,hahaha!de kinderen lieten pa en ma eerst een rondje draaien en dan wilden ze natuurlijk mee de grootste dat ging nog ,en de kleinste tussen ma en pa liet zich gewoon meeglijden en oma die wachte op wat hulp maar toen het mijn beurt was om tussen de zoon en schoondochter te glijden was het meteen prijs! pardoes op mijn poep en ik was sneller van het ijs dan ik erop was,en ging dan veilig bij mijn ventje zitten dat was beter dan op het ijs voor mij maar de kinderen hadden pret voor tien en dat was ook leuk om te zien.
