Vandaag heb ik veel lieve steuntjes gekregen van enkele bloggertjes en dat doet deugd,ikzelf kan er met niemand over praten ik heb wel een vriendin? maar daar kan ik niet veel kwijt want ze is heel erg begaan met haarzelf, ze is wel lief maar zo een dingen kan ik bij haar niet kwijt ze praat er altijd maar op los, dus zet ik alles maar op mijn blogje en dan krijg ik toch nog een steuntje in de rug,het is mischien niet mooi van mij dat ik zo over haar praat maar het is nu zo,maar als ze komt dan weet ik dat er eens over wat anders gepraat word en dat is dan ook wel fijn zo dwalen mijn gedachten ook eens naar wat anders,nu morgenmiddag komt kleindochter oma en dat is dan weer heel goed dan zal ik haar eens lekker verwennen.
Ik wil nu wel iets over mij vertellen,ik ben een vrouw van 58jaar en ben al 33jaar getrouwd met het ventje nog altijd dezelfde en spijt daarvan heb ik nog niet gehad,ik heb twee zonen,twee kleinkinderen van 9j.en vierj.ze zijn mijn grootste schatten aan hen trek ik me op als het al eens wat minder gaat,één zus en verder niet zo veel familie meer,één goed bevriend koppel en dat is het zowat.Ventje is op prépensioen en zo brengen we veel tijd door samen,ook heb ik veel hulp van hem zoals de vrijdag poetsen we samen daarna boodschappen doen,zijn hobby is lezen en dvd kijken maar ook met het vrouwtje op stap gaan,zoals de zondag gaan wandelen,een filmpje gaan kijken,enz... Nu zondag zijn we naar diksmuide geweest voor een wandeling van zo een 16km.veel wind maar verder goed weer,ik heb nog altijd niets gezegd over de komende scheiding van de zoon ,vrijdag is schoondochter geweest en ik vroeg of ze zich nog niet bedacht had, nee dus ze is op zoek naar een woonst voor haar en de kleine zolang blijft ze bij de zoon wonen,en doen ze denk ik alsof er niets aan de hand is en dat is dan dat.En het is dat waar ik het zo moeilijk mee heb maar ja daar moet ik maar mee verder we zien wel wat de toekomst brengt.
Ik weet niet wat je van het leven verwacht,misschien heb je er nooit zo over nagedacht,maar het leven ,het is altijd zo geweest vraagt geven en nemen,maar het geven het meest.Daarom wil je in je leven slagen,geef wat je geven kunt zonder vragen,want wie gul aan anderen kan geven,krijgt zelf het mooist,het beste van t'leven.Maak van je leven een huis waarin je hart kan wonen,met een deur die altijd open staat voor als je vrienden komen.
Vandaag is het kleindochter 1 haar verjaardag ze word 9jaar,maar ook dat loopt fout,haar mama was 8weken zwanger en ze is vannacht met spoed opgenomen in de kliniek met heel veel pijn en het ongeluk wil dat ze een buiten baarmoederlijke zwangerschap heeft dus is ze in haast en spoed geopereerd vannacht het heeft twee en een half uur geduurd voor het gevaar geweken was.Zo zie je maar dat het jaar 2007 niet veel goeds voorspeld voor de familie van ons,God laat ons een klein beetje in de steek en ik weet niet waarom?het is maar dat het zo moet zijn zal ik maar denken,ik hoop dat er nu niet veel meer gebeurd want een mens is wel sterk maar te veel is te veel.
Ventje en ik zijn zondag zoals gezegd gaan wandelen,het was in de zwalmsteek een dorp waarvan ik nog niet gehoord had namelijk beerlegem,het was maar een half uurtje rijden en ik moet zeggen het heeft veel deugt gedaan het was goed weer zon en een beetje wind, het was goed voor mijn grijze herssen cellen,ik was blij er even uit te zijn.Vandaag maandag bezoek gehad van schoondochter? met kleindochter 2 ze was een beetje ziekjes en moest niet naar school,maar het doet wel raar je weet dat ze niet tesamen blijven en als ze komt doen ze maar of er niks aan de hand is want opa weet nog van niets en daar heb ik het moeilijk mee,maar de lieve knuffel van mijn kleine meid maakt alles weer goed,ik zal me er toch moeten bij neerleggen en er het beste van maken.
Na een weekje bezinnen toch weer even op mijn blogje de voobije week had ik wat rust nodig in mijn hoofd om alles op een rijtje te zetten en dat is een beetje gelukt.ik heb dan maar zelf even naar de zoon gebeld,ma beter zo dan dat we al bekvechtend verder moeten gaan dat is ook niet goed voor de kleine en voor u verandert er niets, in verband met de kleindochter,we kunnen er toch niets aan veranderen en ik hou me sterk voor de kleine meid want als ik haar zie moet ik mijn tranen verbijten,ik ging van de week aan haar school en toen ze buiten kwam met de mama schoten de tranen in mijn ogen en die kleine meid vroeg oma wat is er,dus zij ik tegen haar dat het van de wind was gaf ze me een dikke zoen.Maar het leven moet verder en zoals naar gewoonte gaan mijn ventje en ik weer op zondag gaan wandelen dat zal ons allebei goed doen.Voor de rest zal de tijd moeten uitwijzen.
ik bedank de lieve mensen die mij een riem onder het hart komen steken want mijn verdriet is groot,het is zoals je iemand verliest het is een knagende pijn,het is nu vijf dagen geleden dat ik nog iets gehoord heb nog van de zoon of de schoondochter,maar dinsdag aan de telefoon was ze nog zeker van haar zaak ze gaat weg de zoon laat ook niets horen want ook hij heeft verdriet ik weet dat hij gesmeekt heeft hun relatie nog een kans te geven maar ja tevergeefs zo hoor ik.Ikzelf ga ook niet bellen want ik durf het niet mischien zou dat de zaak geen goed doen alhoewel.Gisteren heb ik mijn ventje zo stilletjes het een en ander verteld want ook hij moet het weten,maar het fijne vind ik moeten ze zelf komen zeggen want tot nu toe ben ik de enige die er van weet en dat is zwaar om dragen,nu ja we zien wel wat de toekomst brengt.
ik was gisteren op mijn blog weer met mijn treurzang, ik weet het maar daarvoor dient mijn blogje om goede maar ook droevige bevindingen te plaatsen en de laatste tijd is er niet veel goed nieuws maar,ik denk dat ikzelf wat een zwartkijker ben,maar de feiten zijn er en daar kan ik niet naast kijken ik hoop dat ik daarmee niet te veel bloggertjes afschrik maar wat is ,is en voorloppig is mijn blogje het enige waar ik wat op kwijt kan,ik wens ook dat er later wat beter nieuws is,want zoals gezegd een jaar voorbij is maar een cijfer al de rest gaat door zowel plezier als verdriet ik hoop dat er later wat meer positieve dingen gebeuren wat meer verdraagzaamheid onder alle mensen.
ik draag mijn verdriet alleen,ze gaan dus toch uit elkaar, en kan aan niemand mijn verdriet kwijt want ik durf het nog niet vertellen aan mijn ventje,ik krijg het niet over mijn lippen omdat ik niet weet hoe hij zal reageren,mijn hart doet pijn als ik aan mijn kleindochter denk weer een kind die bijna zonder vader zal opgroeien want de zoon werkt zes op zeven dagen dus hoe zal de regeling zijn voor die kleine meid en ze is nog zo lief mijn hart breekt,ik ween als mijn ventje het niet ziet maar toch zal hij het moeten weten en wie zal het hem vertellen,moet ik of de grooten het doen ik ben teneinde raad!2006 is voor mij slecht geeindigd en 2007 niet goed gestart wat zal de rest nog brengen?
