Overweging van de dag

Op deze 3^de zondag van de vasten lezen we in het evangelie van Lucas, in het 13^de hoofdstuk:

Hij vertelde deze gelijkenis:

`Iemand had in zijn wijngaard een vijgenboom staan.

Hij kwam kijken of er vruchten aan zaten,

maar vond er geen.

Toen zei hij tegen de wijngaardenier:

`Dit is nu al het derde jaar dat ik kom kijken

of er aan deze vijgenboom vruchten zitten,

en er geen vind.

Hak hem maar om.

Waarom zou hij de grond nog verder in beslag nemen?''

De wijngaardenier antwoordde:

`Mijnheer, laat hem dit jaar nog staan,

zodat ik de grond eromheen kan omspitten en bemesten.

Wie weet draagt hij dan volgend jaar vrucht.

Zo niet, hak hem dan maar om.'' '

Vandaag en volgende week gaat het over de manier waarop God ons, zwakke mensen, opvoedt: de pedagogie van God. Twee grote kenmerken tekenen Gods handelwijze: geduld met mensen en bereidheid om te vergeven

Dit is geen aansporing tot laksheid, wel een aansporing om onszelf en anderen niet met schuldgevoelens te beladen, maar om onszelf en anderen, in mildheid, lief te hebben en nieuwe kansen te geven.

Mild worden

is de rijpste groei van de mens.

Het is zacht worden in je woorden

in de klank van je stem, in heel je zijn.

De blik in je ogen wordt een warm aanvoelen

omdat je in de mensen om je heen jezelf herkent.

Het heeft niets te maken met zwakheid.

Het zit veel dieper. Het is de kracht

die je doet ontwaken en doet leven.

Mensen die vanbinnen mild worden

beseffen wie ze zijn.

Je oordeelt niet meer over anderen.

Je bent niet langer hard. Je wilt niet overal gelden

ten koste van je medemensen.

Je luistert omdat elke andere

een voortdurend wonder is.

Je geniet van zon en regen

en van heel kleine dingen.

Dikwijls zie je die mildheid

bij mensen die veel geleden hebben.

Ze horen en zien alles anders.

Wie mild wordt heeft zichzelf overwonnen.

Een dankbare zucht van bevrijding welt uit je op:

je houdt van de mensen omdat je geleerd hebt

van jezelf te houden niet zoals je zou willen zijn

maar gewoon zoals je bent.

(Karel Staes)

07-03-2010 om 09:27 geschreven door Omer

Voor wie het misschien heel druk heeft en toch een stukje monnik in zich onderkent en evenzeer voor wie het wat minder druk heeft … even opgevist:

De Dapperstraat

Natuur is voor tevredenen of legen
En dan: wat is natuur nog in dit land?
een stukje bos, ter grootte van een krant.
Een heuvel met wat villaatjes ertegen.

Geef mij de grauwe, stedelijke wegen.
De in kaden vastgeklonken waterkant,
De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand
Door zolderramen langs de lucht bewegen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht.
Het leven houdt zijn wonderen verborgen
Tot het ze, opeens, toont in hun hoge staat.

Dit heb ik bij mijzelve overdacht,
Verregend, op een miezerige morgen,
Domweg gelukkig in de Dapperstraat.

J.C. Bloem

----

Dank u voor de miserie!

Sommige verhalen zullen nooit vergaan. Zoals dit van een oma die haar kleinzoon meenam naar het strand. Ze hadden een leuke tijd totdat een hoge golf de jongen in de zee meetrok. Ze viel op haar knieën en smeekte naar de hemel: ‘Geef mij a.u.b. mijn kleinzoon terug, dat is al wat ik vraag.’

Een ogenblik later, dropte een aanspoelende golf haar kleinzoon, ongedeerd, voor haar voeten op het strand. Hij was o.k. Maar ze keek op naar de hemel en zei kwaad: ‘Wanneer we hier aankwamen had hij een hoedje op!’ We verwachten van haar dat ze dankbaar zou zijn voor het wondere feit dat gebeurde. We zouden verwachten dat ze appreciatie zou tonen. Kunnen we dank u zeggen als iets niet helemaal in orde is? Moeten we dit niet doen?

Een aantal jaren terug stal iemand de handtas van mijn vrouw. Tijdens het druk in de weer zijn met verloren kaarten herinnerde ik mij de woorden van de auteur Henry. Henry werd eveneens bestolen. Toch kon hij woorden van dankbaarheid uiten in die situatie. Hij zei: ‘Ik ben dankbaar dat ik vroeger nooit werd bestolen; dat hij slechts mijn geldbeugel nam en niet mijn leven; dat hij niet veel had kunnen nemen; en uiteindelijk dat hij de dief was en niet ik.’

Hij kon even goed zeggen: ‘Dank u voor de miserie!’. Maar Henry voelde zich niet miserabel. Al met al, het is moeilijk om zich miserabel te voelen als men bezig is met dankbaar te zijn.

Auteur onbekend

05-03-2010 om 11:02 geschreven door Omer

DAGELIJKS BIJBELCITAAT

Onlangs ontving ik in mijn ‘Postvak IN’ deze gedachte:

Je dient elke dag een half uurtje te mediteren.
Behalve als je het héél druk hebt; dan een uurtje...

(Auteur onbekend)

In de loop van de voorbije maand november was er veel te doen rond de eerste ‘president van Europa.’ Na lang palaveren werd Herman Van Rompuy voor die hoge functie uitverkozen. Kort daarop, verklaarde hij in een interview:

‘Er zit misschien een stukje monnik in mij,

maar het is ruim onvoldoende om er een leven van te maken.’

Voor wie het heel druk heeft en toch een stukje monnik in zich onderkent en evenzeer voor wie het wat minder druk heeft, kan deze tip misschien nuttig zijn. Een dagelijkse bezinning vind je op:

www.bijbelcitaat.be

Dagelijks krijg je daar een Bijbelcitaat, de lezingen uit de liturgie van de dag, een waardevolle leestip en een blog waarop je, als je dat verlangt een eigen overweging bij een en ander kan neerschrijven. Daarnaast zijn er ook een aantal ‘links’ naar andere websites, die de moeite waard zijn. En tenslotte bestaat de mogelijkheid om dagelijks een mailtje met het dagelijkse Bijbelcitaat in je ‘Postvak IN’ te krijgen.

Dit éne weten wij en aan dit één

houden we ons vast in de duistere uren:

er is een Woord, dat eeuwiglijk zal duren,

en wie ’t verstaat, die is niet meer alleen.

(Henriëtte Roland Holst van der Schalck)

Hoe waar is toch het woord van Paulus in de Brief aan de christenen van Rome, vijftiende hoofdstuk vers 4:

Want alles wat zoveel eeuwen her

als Woord van God werd opgetekend,

werd opgeschreven tot onze lering,

opdat wij door de vertroosting van de Schrift,

in hoop zouden leven.

02-03-2010 om 15:06 geschreven door Omer