22^ste ZONDAG B – 2 SEPTEMBER 2012

‘EERLIJK VOOR GOD’

‘Wilt ook gij soms weggaan?’, vroeg Jezus ons vorige week heel persoonlijk. En Petrus antwoordde in naam van ons allen: ‘Heer, naar wie zouden we gaan? Alleen Gij hebt woorden van eeuwig leven.’ 

Vandaag gaan de lezingen daar nog wat verder op in. Hoe eerlijk en oprecht is onze diepste keuze? Leven we enkel voor de schone schijn en het oog van de mensen … of leven we met heel ons hart vanuit de geest van Jezus, die weg, waarheid en leven is?

Eens kwamen de Farizeeën en enkele schriftgeleerden uit Jeruzalem bij Jezus tezamen, en ze zagen dat sommige leerlingen met onreine, dat wil zeggen, met ongewassen handen aten. De Farizeeën en alle andere Joden eten namelijk pas als ze eerst hun vingertoppen gewassen hebben, omdat ze zich aan de traditie van hun voorouders houden. En als ze van de markt komen, eten ze pas als ze zich helemaal gewassen hebben. Zo zijn er nog vele andere tradities waaraan ze zich houden, zoals het schoonspoelen van bekers, kruiken en koperen vaatwerk. Daarom vroegen de Farizeeën en de schriftgeleerden hem: ‘Waarom houden uw leerlingen zich niet aan de tradities van onze voorouders en eten ze met onreine handen?’

Maar hij antwoordde: ‘Wat is de profetie van Jesaja toch toepasselijk op huichelaars als u! Er staat immers geschreven: “Dit volk eert mij met de lippen, maar hun hart is ver van mij; tevergeefs vereren ze mij, want ze onderwijzen hun eigen leer, voorschriften van mensen.”

De geboden van God laat u varen, maar aan tradities van mensen houdt u vast.’ 

Nadat hij de menigte weer bij zich had geroepen, zei hij: ‘Luister allemaal naar mij en kom tot inzicht. Niets dat van buitenaf in de mens komt kan hem onrein maken, maar wat van binnenuit komt, dat kan de mens bezoedelen.  

Want van binnenuit, uit het hart van de mensen, komen slechte gedachten, ontucht, diefstal, moord, overspel, hebzucht, kwaadaardigheid, bedrog, losbandigheid, afgunst, laster, hoogmoed, dwaasheid; al deze slechte dingen komen van binnenuit, en die maken de mens onrein.’

(Marcus 7,1-8.14-15.21-23)

‘EERLIJK VOOR GOD’

Het beeld dat wij ons van Jezus vormen is doorgaans het beeld van een zachtmoedige, minzame man. Iemand die uitzonderlijk goed was en op een unieke wijze meeleefde met het leed van de mensen. Zo leren wij Hem ook kennen in het evangelie, en zo spreekt Hij ons het meeste aan. Hij ging weldoende rond, Hij kreeg medelijden met de mensen omdat ze daar afgetobd neerlagen als schapen zonder herder, Hij genas zieken en dreef duivels uit. En kinderen voelden zich thuis bij Hem. Mooi is dat!

Zo is de grondtoon van zijn persoon: goedheid, mededogen, mildheid. Maar Hij is geen zeemzoete, wereldvreemde dromer. Er is de keerzijde van een verbolgen Jezus, die zijn woede niet wegsteekt en die bijwijlen hard kan terechtwijzen. Zo ging hij woedend tekeer tegen de kooplieden in de tempel en zo sprak hij vaak harde woorden: ‘Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! Gij lijkt op gekalkte graven die er van buiten mooi uitzien, maar van binnen vol zijn met allerhande onreinheid.’

Het evangelie van vandaag past in dit laatste rijtje. Jezus wijst diegenen terecht, die, te pas en te onpas, te koop lopen met hun godsdienstigheid. Dikwijls zijn dat zelfs vooraanstaanden, die alleen lippendienst bewijzen. Zo was het toen. En hoe is het nu, in onze wereld, in onze kerk, in onszelf? Laten wij – elk voor zich – daarop in alle oprechtheid antwoorden.

Vele profeten kregen het aan de stok met leiders die enkel voor het oog der mensen en enkel met de mond God eerden. Ook Jezus, de edelste van alle mensen, Gods eigen Zoon, staat in deze eeuwenlange rij van profeten, die erop hamerden om zich niet enkel met de mond maar van ganser harte naar God toe te keren. Hij heeft er hier op aarde een hoge prijs voor betaald.

In het bewustzijn van deze hoge prijs, vraagt Hij van ons eenzelfde zuiver hart. Daarom een vraagje om af te ronden: ‘Hoeveel tijd hebben we vandaag aan onze binnenkant besteed, om aan de buitenkant oprecht te leven? Eerlijk voor God?'

Een mens van mij

Hoor hoe ik je wil aanhoren:

als een mens van vlees en bloed, -

recht of slecht, het is mij goed:

laat het waar zijn in mijn oren.

Kom alleen met mij verkeren

als je je gebeden zegt.

Wees dan eerlijk, wees dan echt.

Lippendienst kan mij niet eren.

Of je staan blijft of gaat knielen,

schoongewassen of bezweet,

rijk of armelijk gekleed, -

ik wil lezen in de zielen.

Tienden zijn mij om het even

en de regels van de wet

en de luide loftrompet

zonder liefde en zonder leven.

Leuzen zijn aan mij verloren,

praal en letterknechterij,

want je bent een mens van mij

en naar die mens heb ik oren.

Struikel over al je zinnen,

stamel, stotter, wees berooid, -

nooit sluit ik mijn oren, nooit

voor de stille stem van binnen.

Michel van der Plas

01-09-2012 om 09:41 geschreven door Omer