In 1974 trouwde ik met Paul, de vader van mijn zonen Marco-Paulo en Micha.

Het was een tevreden huwelijk van 16 jaar waar de gezelligheid hoogtij vierde

en nooit een onvertogen woord in voor viel.

Dit huwelijksfeest, 24 Januari 1974,

vierden we samen met een groot aantal vrienden en familie

welk een weekend duurde en in t ouderlijk huis, "Dreyeroord" plaats vond,

en wat ik mij vooral herinner is dat de tuin vol stond met narcissen en we zonder jas heerlijk buiten in de zon de foto s konden maken,

de liefde en warmte om ons heen en stralende mensen.

Mijn jeugdvriend Dieter was onze fotograaf en

zijn vriendschap duurde tot de dag van vandaag. prachtig!

Natuurlijk had ik wel meer vriendjes, ze noemden mij toen Kaatje Floep

omdat ik een vrolijk dartele vlinder was in die tijd.

Op de kunstacademie werd ik Katja genoemd naar mijn moeder,

daar er 3 meiskes in mijn klas ook zo heetten.

In Oosterbeek werden beide zonen geboren op een behoorlijk heftige manier,

waardoor ik over dit onderwerp en vele anderen goed mee kan praten en luisteren.

Mijn eersteling Marco-Paulo, geboren Mei 1976, een diamantje, de parel van mijn hart

was oorspronkelijk met een broertje opgestart

en dus t woord verloren tweelinghelft is mij niet vreemd. 

Deze schat werd bwv spreken met t potlood tussen zn. vingertjes geboren,

kunstenaar in hart en ziel.

https://yoo.rs/parel-van-mijn-hart-1485361689.html

Micha kwam.. ging..  en werd alsnog geboren, een zonnetje

dat altijd zijn hart open heeft voor het welzijn van zijn medemens

en bij alle vragen wel een antwoord klaar heeft,

vooral in daden en wensvervullingen. 

3 Rechterhanden en zo technisch als wat.

Wat zijn ogen zien, kunnen zijn handen, wat een rijkdom.

https://yoo.rs/micha-1486211404.html

Hoe grappig kan het gaan als je uiteindelijk na jaren het besef hebt

zoveel op elkaar te lijken, mooi

Beide zonen zijn net als ikzelf hoogsensitief en emphatisch,

waar we heel dankbaar mee zijn, toch ook vele jaren mee moesten worstelen,

vaak sta je wat eenzaam in de wat hardere wereld.

20% van de mens heeft dit, dat zegt dus wel genoeg lijkt mij.

Het komt niet in ons op om een ander bewust te kwetsen

en vinden het fijn dat inzicht en begrip onze rijkdom is.

Hun vader Paul kent dit dus ook niet en leeft zo hij dat fijn vind

met minder interesse wellicht omdat hij weer anders in elkaar steekt,

desondanks dankbaar zulke mooie zonen te hebben gekregen samen

en na 16 jaar huwelijk gingen we ieder ons weegs.