SCHINDLER'S LIST  1993

In september 1939 Moeten Joden in Polen naar Concentratiekampen. Oskar Schindler, tot dusver een onsuccesvolle zakenman, gaat naar de Poolse stad Krakau om te zien of hij daar goedkope arbeiderskrachten kan halen. Hij maakt zich populair bij de Duitsers, en met hun steun weet Schindler een potten-en pannenfabriek te bemachtigen. Via de Joodse Itzhak stern komt Schindler in contact met een aantal Joodse zakenmensen, die hem geld willen lenen in ruil voor wat potten en pannen. Aanvankelijk  doet Schindler niets als hij te weten komt dat de Joden gedeporteerd worden. Dan bedenkt hij dat hij in de positie verkeert om honderden Joden het leven te redden. Hij koopt honderden Joden vrij om in zijn fabriek te werken. De bedoeling is om ze naar een veilige plaats te brengen, weg van de nazi's.

De film eindigt met een scène waarin acteurs en overlevenden van Schindler leggen stenen op het graf van Schindler in Israel.

ZWARTBOEK 2006
In 1956 zien twee vrouwen uit Den Haag elkaar terug in een kibboets in Israel aan het meer van Tiberias: de joodse onderwijzeres Rachel en de toeriste Ronnie, die op een Heiligland-tour is met haar Canadese man. Na het vertrek van Ronnie denkt Rachel aan het water verdrietig terug aan haar oorlogstijd.

Nadat het onderduikadres van de Joodse zangeres Rachel Stein in september 1944 per ongeluk door de Geallieerden wordt gebombardeerd en ze gered is door een boerenzoon in een zeilboot, wordt ze benaderd door een verzetsman, Van Gein. Deze raadt haar aan onder te duiken of te vluchten en via hem probeert Rachel met een groep Joden de Biesbosch over te steken naar reeds bevrijd gebied. Rachel haalt eerst Fl 50000 in dollars en diamanten van haar vader op bij diens notaris Smaal, die de transactie in een zwart boekje noteert en haar voor ontvangst laat tekenen. Door Van Gein wordt Rachel met anderen naar de Biesbosch gesmokkeld waar ze haar ouders en broer, die recent is geopereerd aan zijn blindedarm, terugziet. De boot stuit echter op een Duitse patrouille en bijna alle vluchtelingen worden gedood door mitrailleurvuur. Alleen Rachel weet te ontkomen door in het water te springen. Verscholen in het riet ziet ze hoe de Duitsers de lijken aan land brengen en van hun kostbaarheden beroven.

In een doodskist met kruis en luchtgat bereikt Rachel geschminkt als slachtoffer van vlektyfus de Haagse gaarkeuken "Laakhaven" waar ze gaat koken onder leiding van de communistische verzetsman Gerben Kuiper. Ze heet nu Ellis de Vries en heeft rood haar. Ze wordt gevraagd als koerierster te werken bij een knokploeg van Hans. Ze is getuige van een dropping van wapens, voedsel en apparatuur voor het verzet door een Engels vliegtuig, waarna een Duitse overval door Hans wordt afgeslagen. In een trein moet de verloofde van Hans spelen en hem kussen, maar ze geeft hem een gespeelde klap en loopt door naar een coupé waar ze contact legt met de sympathieke hoge Duitse SD-officier Hauptsturmbanführer Müntze die haar zijn postzegelverzameling toont. Hij is bijzonder van haar gecharmeerd en het verzet vraagt Ellis haar charmes te gebruiken om gevangengenomen verzetslieden te helpen, onder wie de zoon Tim van Gerben Kuipers. Daartoe bleekt ze haar schaamhaar. Ze ontdekt dat Hans arts is als hij over de verloren insuline uit de Engelse dropping praat en begint een korte (?) affaire met hem. Ze bezoekt de notaris nogmaals, brengt Muntze ontbrekende Wilhelmina-postzegels en gaat mee naar een Duits feest. Daar ontmoet ze aan de piano ook de bevelhebber van de patrouille die haar ouders in de Biesbosch vermoordde. Ze moet overgeven, maar treedt daarna op als zangeres met Ronnie, een moffenhoer. Later biedt Franken haar op het toilet een baan aan als secretaresse op het SD-kantoor in Den Haag.

Via notaris Smaal en Rachel weet de verzetsgroep een Engels microfoontje uit de dropping achter een schilderij van Heinrich Himmler te plaatsen in de vergaderkamer, zodat ze de SD kunnen afluisteren. Zo ontdekken ze dat de dood van Rachels ouders inderdaad een valstrik was. Van Gein benaderde opzettelijk rijke Joden en gaf de Duitsers door wanneer ze zouden 'ontsnappen' naar bevrijd gebied. Franken wachtte dan de Joden op en schoot ze dood tot de laatste man, waarna de lijken beroofd werden. Een deel van de verzetsgroep besluit Van Gein te grazen te nemen door hem te ontvoeren, maar de aanslag mislukt bijna door de slechte kwaliteit van de choroform om hem te bedwelmen, en ze zien zich gedwongen hem dood te schieten.

Müntze blijkt privé niet zo'n kwade kerel. Hij had door een Geallieerd bombardement op Hamburg zijn gezin verloren en ziet de oorlog als hopeloos en zinloos. Ook tracht hij orde en correctheid te betrachten daar waar bij alle anderen (met name Franken) alle remmen losgaan. Zo houdt hij een aantal executies van verzetslieden tegen. Hij heeft in feite al vanaf het begin argwaan jegens Rachel en wanneer ook Van Gein verdwijnt, dwingt hij Rachel in bed haar verhaal op te biechten. Toch geeft hij niet haar maar Franken aan , wegens het verduisteren van de spullen van rijke Joden (die komen immers toe aan het Reich). Deze wellicht jegens Rachel en de Joden welwillende poging leidt echter tot zijn eigen arrestatie. Müntze kan geen bewijs tegen Franken vinden en bovendien beschuldigt Franken hem van onderhandelen met het (communistische) verzet. Müntze wordt door de Duitse krijgsraad vanwege hoogverraad ter dood veroordeeld. Voor de moord op Van Gein gaan de nazi's 40 gijzelaars executeren.

Het verzet heeft ondertussen het plan van Smaal en Hans Akkermans aangenomen om de gijzelaars en gevangen verzetslieden te bevrijden met hulp van Rachel, die daarvoor ook de vrijlating van Müntze afdwingt. Het verzet heeft een plattegrond en sleutels van het Duitse hoofdkwartier met de ondergrondse cellen. De operatie mislukt door verraad terwijl Rachel een verdieping hoger zingt op een Duits feest. Tim Kuiper komt om, Hans Akkermans ontsnapt. Franken blijkt van veel dingen op de hoogte. Hij haalt Rachel naar zijn kantoor en zorgt er via de microfoon van het verzet voor dat het verzet Rachel als de verraadster gaat zien. Getrouwen van Müntze bevrijden zowel hem als Rachel en ze duiken onder in een gezellig bootje aan een oever, samen het einde van de oorlog afwachtend. Franken probeert met een schip vanuit Scheveningen naar Hamburg te ontsnappen, maar wordt door Hans Akkermans aan boord doodgeschoten.

Rachel en Müntze lopen na de bevrijding op straat en treffen Ronnie die een Canadees heeft opgepikt. Rachel en Muntze zoeken notaris Smaal en zijn vrouw op. Zij verdenken hem ervan een sleutelrol te hebben gespeeld in de dood van Rachels ouders. Bovendien kwam hij bij de SD over de vloer en had dus gelegenheid om hen in te lichten over de operatie. De notaris "is tot een andere conclusie gekomen" aan de hand van zijn zwarte boekje en wil hen dat vertellen, maar alleen in het bijzijn van de Canadese politie: hij is jurist en wil hen geen vooroordeel geven. Zover komt het niet, want hij wordt door een onbekende aan de deur doodgeschoten. Müntze zet de achtervolging in, maar wordt door een verzetsman herkent en door de menigte opgepakt. Rachel neemt het zwarte boek uit de zak van de vermoorde notaris en wordt in huis opgepakt door verzetslieden die haar aan het raam herkenden.

Müntze krijgt alsnog het vuurpeloton van zijn gevangengenomen mede-Duitsers, omdat zijn Duitse bevelhebber zich beroept op het Britse oorlogsrecht dat de vijand zijn eigen rechtspraak laat - een historisch feit! - en Rachel wordt met andere "landverraders" opgesloten en mishandeld - ze krijgt een ton stront en pis over zich heen - totdat een Canadees militair en dokter Hans Akkermans haar ontzet. Rachels enige bezittingen zijn haar halsketting met portretten van ouders en broer en het zwarte boekje van notaris Smaal. Hij neemt haar naar zijn dokterspraktijk, laat haar de buit zien die hij van Franken heeft afgenomen. Rachel herkent voorwerpen van haar familie, onder meer de aansteker die ze de boerenzoon gaf. Akkermans vertelt dat Muntze vermoord is. Rachel krijgt een aanval van verdriet, en Akkermans geeft haar een injectie om te kalmeren. Insuline zo blijkt, en zoveel dat ze eraan zal sterven, vertelt hij terwijl ze vecht tegen de duizeligheid. Akkermans laat zich als verzetsheld toejuichen door de menigte onder zijn balkon. Daardoor krijgt Rachel de gelegenheid chocola te eten en het effect van de insuline teniet te doen. Ze springt van Akkermans' balkon en ontkomt in de menigte, Akkermans roept haar na "Hoer, ik krijg je nog wel!"

Met Canadese militairen zoekt Rachel Gerben Kuiper op die juist getuige is van de opgraving van zijn zoon Tim in massagraven van vermoorde verzetslieden. Aan de hand van het zwarte boekje en een Duits arrestatiebevel voor dokter Akkermans wordt het verleden gereconstrueerd. Deze verzetsman werd door de Duitsers in 1944 gearresteerd maar weer vrijgelaten en verried in ruil rijke joodse families zodat ze vermoord en beroofd konden worden door Franken. Hij heeft door tussenkomst van notaris Smaal nog op een keukentafel de blindedarmoperatie van Rachels broer gedaan en hem en zijn ouders in contact gebracht met Van Gein, zodat zij deelnamen aan de vluchtpoging in de Biesbosch. Gerben Kuipers zet samen met Rachel de achtervolging in op Akkermans, die - net als Rachel eerder - in een doodskist probeert te ontsnappen. Ze onderscheppen hem en Akkermans probeert vanuit zijn kist Rachel om te kopen met geroofd geld en sieraden. Maar Rachel gaat hier niet op in en schroeft met haar halsketting de kist dicht zodat Akkermans later stikt. Gerben en Rachel zitten aan het water en vragen zich af wat ze met die rijkdom moeten.

Rachel keert terug naar het heden waar ze aan het water zit als haar gezin - twee kinderen en man - haar komen ophalen. Ze rennen terug naar het hek van kibboets, die Kfar Stein (Steindorp) blijkt te heten, volgens een bord gesticht met geld van oorlogsslachtoffers. Militairen rijden het hek binnen, geweerschoten zijn hoorbaar als de bevolking dekking zoekt - het is de tijd van de Suezcrisis.

SOLDAAT VAN ORANJE 1977

Een groepje studenten leidt een onbezorgd leventje in Leiden, als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Allemaal doen ze hun best zich aan de nieuwe omstandigheden aan te passen. De meesten gaan in het studentenverzet, met wisselend succes; Alex meldt zich voor de strijd aan het oostfront; Jacques vindt al dat verzet flauwekul en blijft onverstoorbaar doorstuderen. De hoofdpersoon ontsnapt met Guus, de preses van zijn studentenvereniging, naar het Verenigd Koninkrijk; voert samen met Guus spionageacties in Nederland uit - een onderdeel van het Engelandspiel - die voornamelijk een Britse afleidingsmanoeuvre blijken te zijn; en brengt het tot adjudant vann Koningin Wilhelmina. Als hij in Leiden terugkeert, is van de oude vriendenclub nog alleen de passieve Jacques over. Waarna de vraag rest of dit het allemaal waard is geweest.

PATTON 1970
Noord-Afrika

In 1942 leidde Generaal-Majoor Patton het Amerikaanse Western Task Force, dat aan de kust van Marokko aan land ging tijdens Operatie Toorts. Nadat het 2e Amerikaanse Legerkorps (Gen.Maj. L.R. Fredendall) door de Duitse generaal Erwin Rommel bij Kasserine verslagen was (1943), werd Patton gepromoveerd tot Luitenant-Generaal en kreeg hij het bevel over het 2e Legerkorps. Hoewel hij hard in zijn training en opleiding was, werd hij algemeen gezien als eerlijk en fair ten opzichte van zijn troepen. De discipline werkte. Het tegenoffensief van maart 1943 drukte de Duitse troepen naar het oosten, terwijl de Engelse generaal Bernard Montgomery in Egypte tegelijkertijd de Duitsers naar het westen drukte.

Italië

Als resultaat van zijn successen in Noord-Afrika, kreeg Patton het commando over het Amerikaanse 7e Leger in de voorbereiding op de invasie van Sicilie. Montgomery's 8e Britse Leger moest het oosten van het eiland veroveren, daarbij op de linkerflank gedekt door Patton die in de Golf van Gela landde. Ontevreden over het aanvalsplan en de ondergeschikte rol voor de Amerikanen hierin, stormde Patton met zijn leger door het westen naar het noorden van het eiland en bevrijdde Palermo. Hierna reed hij door naar Messina, waar hij ondanks heftige Duitse tegenstand eerder dan Montgomery arriveerde.

Patton's bloeddorstige speeches resulteerden in het doden van 73 krijgsgevangen door zijn soldaten. Een ander incident kostte hem bijna zijn carrière. Tijdens een bezoek aan een veldhospitaal in augustus 1943, sloeg en beledigde hij de soldaten Paul G. Bennet en Charles H. Kuhl, van wie hij vond dat ze zich als lafaards gedroegen. De soldaten in kwestie hadden last van shell-shock. Door zijn actie werd Patton lange tijd buiten de publiciteit gehouden en hij moest zijn excuses aanbieden aan de soldaten. Patton werd van het bevel ontheven en zijn leger kwam onder bevel van Luit. Gen. Marc Clark die er als het Amerikaanse 5e leger Italië mee veroverde na een moeizame strijd.

In de periode voorafgaand aan Operatie Overlord gaf Patton openbare lezingen als opperbevelhebber van de (fictieve) 1e Amerikaanse Legergroep (FUSAG), die de Franse kust bij Calais aan zou vallen. Dit alles was onderdeel van een geallieerde afleidingscampagne, Operatie Fortitude.

Direct na de invasie in Normandie kreeg Patton het bevel over het 3e Leger, dat de uiterste rechterflank (westelijk) van de grondtroepen vormde. Hij leidde dit leger gedurende Operatie Cobra, de uitbraak van de troepen uit de bocage van Normandië en de aanval op Avranches en ging daarna naar het zuiden en oosten, waarbij hij enkele honderdduizenden Duitse soldaten krijgsgevangen maakte. Patton gebruikte hier de Blitzkrieg-tactiek van de Duitsers tegen henzelf, door bijna 1000 kilometer in twee weken te veroveren.

Lotharingen

Patton's offensief kwam echter tot een halt op 1 september 1944, toen het leger simpelweg geen benzine meer had, bij de rivier de Maas, vlakbij de stad Metz. De tijd om het leger van nieuwe voorraden te voorzien was net genoeg voor de Duitse troepen om hun stellingen rondom Metz op scherp te zetten. In oktober en november was het 3e Leger verwikkeld in zware gevechten met de Duitsers met zware verliezen aan beide zijden. Op 23 november echter viel Metz. Voor de eerste keer sinds de Frans-Duitse oorlog.

Ardennenoffensief

Patton trok direct naar het noorden met het 3e Leger, een tactisch en logistiek hoogstandje, om de luchtlandingstroepen in Bastenaken te ontzetten. Al snel arriveerden verse Amerikaanse troepen en voorraden en werden met de Duitse stellingen korte metten gemaakt. De Wehrmacht trok zich terug richting Duitse grens. In februari waren de Duitsers helemaal teruggetrokken achter de oorspronkelijke Duitse grens. Patton die hen achtervolgde trok het Saargebied binnen. In vliegend tempo raasden zijn pantsertroepen verder door Zuid-Duitsland, zonder nog ernstige tegenstand te ontmoeten van het snel uiteenvallende Duitse leger, tot aan de Tsjechische grens. Hij was van plan om Praag te bevrijden toen de Amerikaanse troepen werden gestopt door het oppercommando dat zich gebonden wist door de territoriale afspraken die op de conferentie van Jalta waren gemaakt met de Sovjets. Desondanks veroverde hij de stad Pilsen en het grootste deel van West-Bohemen. Als echte communistenvreter liet hij tevens meermaals de suggestie horen om samen met het restant van het Duitse leger meteen door te stomen naar het Oosten om de Sovjets te bevechten.

Helaas voor hem zagen de Westelijke geallieerden daar niet veel in en bevalen Patton zijn opinies voor zich te houden. Na de definitieve overwinning op Duitsland wilde hij dolgraag naar de Stille Oceaan, om daar de Japanners te bevechten. Het opperbevel besloot daar, gezien het eveneens opvliegende karakter van de bevelhebber in de Stille Oceaan, Douglas MacArthur, wijselijk geen gehoor aan te geven. Twee van zulke 'prima-donna's' in het zelfde theater leek een recept voor onderlinge oorlog. In oktober 1945 kreeg Patton het bevel over het 15e Amerikaanse leger in de Amerikaanse sector van Duitsland. Hij bleef echter voor opschudding zorgen door voortdurend de Russen te beledigen en zelfs de Waffen-SS te prijzen die in zijn ogen een voorbeeldige opleiding aan hun soldaten had gegeven. Tenslotte werd hij door het voor schut gezette geallieerde opperbevel van zijn taken ontheven en teruggeroepen naar de VS.

In december 1945, één dag voor hij terug zou vliegen naar de VS, werd de wagen van Patton geramd door een vrachtwagen. Patton raakte verlamd tot aan zijn nek en stierf een paar dagen later in het ziekenhuis. Hij werd begraven op het Amerikaanse oorlogskerkhof in het plaatsje Hamm, vlakbij de hoofdstad Luxemburg van het Groothertogdom Luxemburg, waar nog jaarlijks bewonderaars van de generaal hem eer komen bewijzen.

FALKYRIE 2008

Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte de Duitse kolonel Claus von Stauffenberg meerdere malen gewond in Afrika en daarom keert hij terug naar Nazi-Duitsland. Daar voegt hij zich bij het Duitse verzet en zet hij Operatie Walkure (in het Engels Operation Valkyrie) op, een plan waarmee hij Adolf Hitler wil vermoorden waarna een schaduwkabinet de leiding zal overnemen. Von Stauffenberg neemt niet alleen de verantwoordelijkheid voor de leiding van de groep op zich, maar ook die voor de aanslag op Hitler.

Oorlogswinter 2008

De film speelt zich af in een dorp op de Veluwe, in de hongerwinter van 1944; er ligt veel sneeuw. Michiel van Beusekom is de 14-jarige zoon van Johan, de burgemeester; die probeert diplomatiek met de bezetters, Duitsers, om te gaan om de ellende voor zijn dorp te beperken. Michiel vindt dat slap en wil 'in het verzet'; iedereen vindt dat te gevaarlijk voor iemand van zijn leeftijd. Michiel vindt een voorbeeld in zijn oom Ben, die 'in het verzet zit' en bij de Van Beusekoms inwoont, omdat hij zich wil onttrekken aan de 'Arbeitseinsatz'.

Michiels oudere buurjongen Dirk neemt Michiel in vertrouwen: hij gaat een munitiedepot overvallen en geeft Michiel een brief die hij aan de smid Bertus van Gelder door moet geven als Dirk niet terugkomt. Dirk wordt gearresteerd; Bertus slaat op de vlucht als de Duitsers hem komen arresteren en wordt gedood. Daarom leest Michiel de brief maar zelf. Er staat een locatie in het Dagdalerbos in beschreven.

Michiel gaat daarheen en vindt er een ondergrondse schuilplaats, waar een Engelse soldaat Jack zich verscholen houdt. Jack is gewond; hij waarschuwt Michiel dat hij tegen niemand mag vertellen dat hij daar zit ondergedoken, maar moet er later wel mee instemmen dat Michiels oudere zus Erica, die verpleegster is, zijn gewonde been komt verplegen.

De gewonde Jack moet naar Zwolle, aan de overkant van de rivier de IJssel en Michiel gaat hem helpen daar te komen. Ze kunnen 's middags om drie uur de veerpont nemen, dan drinken de Duitsers altijd thee in een huis in de buurt; Michiel en Jack moeten dan wel wat eetbaars voor de schipper meenemen. Ze gaan op de fiets maar moeten uit elkaar gaan omdat ze Duitsers tegenkomen. Michiel denkt daarna dat Jack door de Duitsers is opgepakt, maar die avond blijkt dat hij gezien heeft hoe de Duitsers een dode Duitse soldaat gevonden hebben in het Dagdalerbos.

Michiel vindt de Engelse soldaat Jack terug in diens schuilplaats en komt erachter dat deze het is die de Duitse soldaat eerder heeft doodgeschoten. De Duitsers arresteren als represaille enkele dorpelingen, onder wie de vader van Michiel, Johan. Michiels oom, Ben, gaat naar het gemeentehuis, waar Johan gevangen zit, om bij de Duitsers diens vrijlating te bepleiten. Om te voorkomen dat Johan geëxecuteerd wordt wil de Engelse soldaat Jack zich aangeven, maar daar houdt Michiel hem vanaf; hij denkt namelijk dat zijn oom Ben ervoor zal zorgen dat zijn vader Johan vrijkomt. Ben komt inderdaad met goed nieuws: Michiels vader zal de volgende dag worden vrijgelaten.

De volgende ochtend wordt Michiel wakker door het gelui van de kerkklok. Als hij naar zijn oom Ben rent, blijkt dat de zaken er toch anders voorstaan dan het de vorige avond leek. Michiel springt op zijn fiets en racet naar de dorpskern, waar hij nog net op tijd is om te zien hoe zijn vader gefusilleerd wordt door een groep Duitse soldaten. Michiel verwijt Ben de dood van zijn vader; maar tegen Jack zegt Michiel dat Johan is vrijgelaten en het goed maakt.

Bij een nieuwe vluchtpoging nemen de twee een koets. Er loopt een wiel af, maar enkele Duitsers en Schafter, een aanhanger van de Nationaal-Socialistische Beweging, helpen hen het wiel er weer op te zetten. Jack ziet hoe deze NSB'er, Schafter, praat met de Duitsers als ze weer wegrijden; daardoor vertrouwt hij er niet op, dat het veilig zal aflopen. Terecht, zo blijkt bij de pont, waar Duitsers hen opwachten. Jack en Michiel vluchten het bos in, waar het ze lukt de Duitsers van zich af te schudden. Het paard loopt echter een open beenbreuk op. Michiel kan het niet over zijn hart verkrijgen het dier te doden; als Jack dan het paard doodschiet, vermindert Michiels sympathie voor Jack.

Na de vlucht vertelt Michiel Jack de waarheid over zijn vader. Als de twee bij de schuilplaats komen, blijken de Duitsers deze te hebben ontdekt. Er zit niets anders op dan dat Michiel Jack mee naar huis neemt.

Als Jack en Michiel door de achtertuin van Schafter moeten, zien ze hoe een Joods meisje daar een sneeuwpop aan het maken is. Ze merken hoe Schafter het meisje toeroept snel naar binnen te gaan, waar ook de moeder van het meisje is. Als Schafter dan de sneeuwpop kapot trapt ziet hij Jack en Michiel in zijn achtertuin. {Michiel en Schafter kijken elkaar aan en knikken begrijpend.}

Wanneer Michiel aan zijn oom Ben vertelt over Jack, neemt die de zorg voor hem op zich; hij zal samen met Erica over de brug Jack overbrengen over de IJssel. Ben zegt echter iets dat Michiel verdacht vindt. Ben weet blijkbaar iets dat hij eigenlijk niet zou kunnen weten. Michiel wordt in zijn argwaan versterkt doordat hij verdachte spullen vindt in de dubbele bodem van Bens koffer. Michiel gaat daarom achter Ben, Erica en Jack aan, en zegt tegen Jack dat Ben een verrader is. Samen overmeesteren ze hem en binden hem vast.

Michiel confronteert Ben met zijn verdenking dat hij zit achter de arrestatie van Dirk, de poging tot arrestatie van Bertus en het vermoorden van Johan. Ben geeft impliciet dat van Dirk en Bertus toe, maar vertelt dat hij zelf de Duitsers overreed heeft om in plaats van Johan een willekeurige dorpeling te vermoorden, maar dat Johan liever zich zelf opofferde.

Terwijl Michiel deze nieuwe informatie probeert te verwerken en ziet hoe Jack veilig de overkant van de IJssel bereikt, maakt Ben zich los van hen en gaat er vandoor. Michiel rent zijn oom achterna de bossen in. Als Ben valt, neemt Michiel zijn oom onder schot. Ben probeert Michiel over te halen om hem te laten gaan, wat aanvankelijk ook lukt. Ben loopt richting een stoet Duitsers die door het bos trekken. Nu kan Michiel niet anders dan de trekker alsnog overhalen, waarop Ben dood neervalt.

Bij het bevrijdingsfeest kijkt Michiel toe. Hij lijkt ouder geworden en feest niet mee, ook niet als zijn moeder hem daartoe aanspoort. Wat later in de achtertuin komt zijn beste vriend Theo hem halen en probeert Michiel het alsnog. Als hij speels met een slang boven zijn hoofd zwaait, ontstaat voorzichtig een glimlach op zijn gezicht.

HET MEISJE MET HET RODE HAAR 1982
Schaft werd geboren als dochter van Pieter Schaft, leraar op de Rijkskweekschool, en Aafje Talea Vrijer. Haar moeder was doopsgezind, haar vader voelde zich sterk verwant aan de SDAP. Ze volgde de HBS en ging in 1938 rechten studeren aan de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam. Schaft raakte bevriend met haar Joodse medestudentes Philine Polak en Sonja Frenk (die beiden later, tijdens de oorlog, bij Hannies ouders ondergedoken zaten). Hierdoor voelde ze zich toen de Tweede Wereldoorlog begon persoonlijk geraakt door de vervolging van de Joden.

Nadat ze als studente had de geweigerd loyaliteitsverklaring te tekenen, trok ze weer bij haar ouders in. Ze nam steeds actiever deel aan het verzet en hielp onderduikers met gestolen bonkaarten en persoonsbewijzen. Haar schuilnaam werd Hannie en haar bijnaam het meisje met het rode haar. Uiteindelijk sloot ze zich aan bij de raad van verzet (RVV), een organisatie die door haar nauwe banden met de CPN door andere verzetsbewegingen sterk werd gewantrouwd. Samen met Freddie en Truus Oversteegen pleegde ze verschillende aanslagen op Duitsers, collaborateurs en landverraders.

Op 8 juni 1944 pleegde ze te Heemstede samen met verzetsstrijder Jan Bonekamp een aanslag op de NSB'er en banketbakker Piet Faber. Hij overleed zes dagen later. Bekend is de aanslag op W.M. Ragut op 21 juni 1944, waarbij Jan Bonekamp dodelijk gewond raakte. Hannie dook daarna onder. Op 5 september 1944 (Dolle Dinsdag) Mislukte een aanslag van Hannie Schaft en Jan Heusdens op politie-agent Willemsen. Hannie Schaft en Truus Oversteegen waren van plan om Fake Krist op 25 oktober 1944 te liquideren, maar andere Haarlemse verzetsstrijders waren hen voor.

Hannie Schaft leerde vloeiend Duits spreken en papte aan met Duitse soldaten. Hierdoor werd ze door sommige verzetslieden beschouwd als een verraadster. Nadat een subafdeling van de RVV in Velsen zonder toestemming van hogerhand een boer vermoordde, bracht ze met twee andere vrouwen een lijst met de daders naar de leiding van haar groep. Later werden de personen die hierop stonden verraden aan de Sicherheitsdienst, waardoor ze een wisse dood tegemoet gingen. Zelf heeft ze waarschijnlijk niet geweten wat de gevolgen waren van haar actie. Na de oorlog is deze affaire door een speciale onderzoekscommissie grondig onderzocht.

Op 1 maart 1945 werd NSB-agent van politie Willem Zirkzee door Hannie Schaft en Truus Oversteegen doodgeschoten. Dit vond plaats ter hoogte van het Krelagehuis aan de Leidsevaart in Haarlem. Op 15 maart pleegden Hannie Schaft en Truus Oversteegen een aanslag op Ko Langendijk. Deze kapper uit IJmuiden was voor de Sicherheitsdienst gaan werken. Een eerdere aanslag op hem door Jan Bonekamp was mislukt.

Hannie Werd door de Duitse bezetter gehaat, Omdat ze aan het einde van de oorlog nog allerlei, in hun ogen zinloze, aanslagen pleegde. Ze Werd op 21 Maart 1945 bij een wegversperring aan de Jan Gijzenkade (bij de Mauermuur) gearresteerd toen ze illegale bladen en een wapen bij zich bleek te hebben. Op het politiebureau van Haarlem ontdekten de Duitsers met wie ze van doen hadden. Het is Emil Ruhl geweest die Hannie Schaft vanuit Haarlem naar het Huis van Bewaring aan de Amstelveenseweg te Amsterdam heeft gebracht.

Hoewel aan het einde van de oorlog een akkoord bestond Tussen de bezetters en de Binnenlandse Strijdkrachten (BS) om geen vrouwen om te brengen, werd Hannie drie weken voor het einde van de oorlog (op 17 april 1945) in opdracht van Willt Lages doodgeschoten in de duinen bij Bloemendaal. Hierbij zou ze, na een schampschot, koelbloedig hebben gezegd: "Ik schiet beter", waarna SD-er Maarten Kuiper zijn machinepistool op haar leeg schoot.

WHERE EAGLES DARE 1968

Where Eagles Dare is een Britse actiefilm uit 1968 die zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog. De film gaat over een groepje Amerikaanse en Britse elite-militairen die in een zwaarbewaakte Duitse legerbasis (gevestigd in het kasteel Schloss Adler) moeten binnen dringen om daar een Amerikaanse krijgsgevangengenomen generaal te bevrijden.

Het script voor Where Eagles Dare werd geschreven door de romanschrijver Alistair MacLean. Later zou MacLean zijn eigen scenario bewerken tot een roman. Where Eagles Dare is dus niet, zoals veel mensen denken, een verfilming van een roman.

Where Eagles Dare was destijds een enorm bioscoopsucces en de film is intussen een klassieker in het oorlogsgenre geworden. Opmerkelijk is dat Where Eagles Dare geen enkel raakvlak met de realiteit heeft, niet alleen is het verhaal volledig fictief, de film wordt ook wat vormgeving en historische gegevens betreft als zeer onwaarschijnlijk beschouwd. Juist vanwege het hoge kitsch-gehalte heeft de film intussen een cult-status verworven.

HET DAGBOEK VAN ANNA FRANK 1959
Anna Frank krijgt voor haar 13e verjaardag een dagboek van haar ouders cadeau. Vanaf dat moment zal ze er ook, met tussenpozen, in schrijven. Anne noemt haar dagboek "Kitty", ze mist een vriendin waar ze al haar geheimen aan kwijt kan. De frequentie van het schrijven neemt toe wanneer ze in 1942 moet onderduiken. Door de drukte van het achterhuis, en het constant op elkaars lip moeten zitten nemen de spanningen onderling ook toe. Vooral haar relatie met haar moeder, die zeer turbulent is, en haar opkomende gevoelens voor één van de andere onderduikers, Peter Van Pels, vormen een belangrijke basis voor de dagboekbrieven.

Het Achterhuis is de titel van het dagboek van Anna Frank 1929 - 1945. Het is genoemd naar de bijnaam van het onderduikpand op de Prinsengracht en is het levensverhaal van een jong meisje ten tijde van de Tweede Wereldoorlog.

Nadat de familie Frank, samen met de familie Van Daan (echte naam Van Pels) en de joodse tandarts Mr. Dussel (echte naam Fritz Pfeffer) door de Grune Polizei zijn opgepakt en afgevoerd naar concentratiekamp Westerbork wordt er in de persoonlijke eigendommen van de families een dagboek gevonden door Miep Gies (in het dagboek Miep van Santen genoemd) en Bep Voskuijl (in het dagboek Elli Vossen genoemd), twee van de verzorgers van de onderduikers. Omdat op dat moment de situatie van Anne nog niet zeker is wordt het dagboek zorgvuldig bewaard. Na de oorlog blijkt dat Anne, net als haar moeder, zus, de familie Van Daan en Mr. Dussel, het kamp niet overleefd heeft. Alleen de vader van Anne, Otto Frank overleeft de gruwelen.

Otto Frank besluit om het dagboek te redigeren en uit te geven, en dit gebeurt dan ook in 1947 onder de titel "Het dagboek van Anne Frank". Het boek is sindsdien in vele talen vertaald en er is een toneelstuk op gebaseerd. In de oorspronkelijke uitvoering speelde Martine Crefcoeur de rol van Anne. In de meeste bekende uitvoering speelde Jip Wijngaarden Anne en Jeroen Krabbe haar vader. Verder zijn er diverse films op gebaseerd, zoals The Diary of Anne Frank (1959), dat drie Oscars won.  

THE GREAT ESCAPE 1963

In 1943 wordt een grote groep geallieerde ontsnappingsspecialisten overgeplaatst naar een nieuw kamp, genaamd Stalag Luft Nord. Dit kamp was speciaal voor hen gebouwd, met de nieuwste ideeën voor veiligheid en bewaking van de gevangenen. Wanneer de gevangenen in het kamp zijn, worden er al pogingen gedaan om te ontsnappen. Deze mislukken echter en twee gevangenen komen de eerste dag zelfs al meteen in De Bunker. Hiermee wordt de eenzame opsluiting bedoeld in een afgesloten deel van het kamp.

Het blijft hier niet bij, er gaan al nieuwe ideeën het kamp rond om een tunnel te maken en dan te ontsnappen. Deze plannen lopen vertraging op wanneer er een nieuwe gevangene bijkomt en de Gestapo de gevangenen bedreigt met de dood wanneer ze het wagen nog een keer een ontsnappingspoging te ondernemen. De plannen worden gewijzigd, mensen worden aangesteld om tunnels te maken, voor afleiding te zorgen, kaarten te maken door eerst te ontsnappen en nog veel meer. Wanneer de beslissende dag van de uitbraak aanbreekt, blijkt dat de tunnel niet lang genoeg is en dat ze 6 meter te kort komen van het tunnel-einde tot aan het bos. Dit was hun zwakste punt dus moesten ze het met behulp van een andere methode doen. Iemand trekt aan het touw aan het einde, dan is de kust veilig om uit de tunnel te komen en naar het bos te sluipen. Wanneer de lichten uitgaan tijdens een luchtaanval kunnen er meerderen tegelijk ontsnappen. De ontsnapping valt in duigen wanneer iemand op de grond valt en een Duitser de tunnel ontdekt. 76 man kon ontsnappen de rest werd opgepakt in het kamp.

Hierna zal er een grote drijfjacht zijn op de ontsnapte gevangenen, velen worden doodgeschoten wanneer hen wijs gemaakt wordt dat ze even mogen wandelen en uitrusten. Degenen die niet gedood zijn, moeten terug naar het kamp.

Süskind 2012

Aanvankelijk werkte Süskind in Keulen als vertegenwoordiger levensmiddelen voor een margarinefabriek. Vanaf 25 maart 1938 woonde hij in de Burg. Mathonstraat 7 te bergen op Zoom. Vanaf 19 maart 1942 woonde hij met zijn vrouw Johanna Süskind-Natt en zijn op 28 maart 1939 geboren dochter Yvonne aan de Nieuwe Prinsengracht 51 huis te Amsterdam met het oogmerk naar de Verenigde Staten te emigreren. Hij raakte tijdens de oorlog betrokken bij het laten onderduiken van kinderen via de crèche op de Plantage Middenlaan in Amsterdam.

Süskind werkte, nadat hij zijn baan als metaaldraaier in een machinefabriek moest opgeven, voor de Joodse Raad als chef bagage & ordedienst. Hij was beheerder van de Hollandse Schouwburg, waar Amsterdamse Joden zich moesten melden voorafgaand aan hun deportatie naar Kamp Westerbork. In die functie kon hij de gegevens van vooral kinderen manipuleren. Ook door zijn goede relatie met de Duitse autoriteiten kwam hem goed van pas bij zijn activiteiten om kinderen te helpen ontsnappen. Süskind had met de in Amsterdam werkzame SS-officier Ferdinand aus der Fünten op school gezeten en kon dat gebruiken, zodat Aus der Fünten niet doorkreeg dat er bedrog in het spel was.

Tegenover de Hollandsche Schouwburg op de Plantage Middenlaan 38 bevond zich een créche. De Joodse directrice daarvan, Henriette Rodriques Pimentel, zette met Süskind en de Amsterdamse econoom Felix Halverstad (ook werkzaam in de schouwburg) een systeem op om Joodse kinderen via de crèche te laten onderduiken. Baby's brachten zij en helpers achterom door de tuin naar de Hervormde Kweekschool, twee huizen verder. Hierbij kregen zij de hulp van de directeur van de kweekschool, Johan van Hulst. Vanaf daar gingen ze in een rugzak, wasmand of boodschappentas naar buiten. Süskind en Halverstad zorgden ervoor dat kinderen niet werden ingeschreven of verwijderden hun namen uit de administratie van de schouwburg. De kinderen gingen dan per tram en trein naar Limburg en Friesland, vaak met hulp van het Utrechts Kindercomité van Piet meerburg en van de NV, een onderduikorganisatie die in Limburg vele adressen wist te organiseren. Mede dankzij Walter Süskind konden ongeveer 600 kinderen worden gered.

Op 15 december 1943 moest Walter Süskind met zijn vrouw en dochtertje naar Kamp Westrerbork. Door zijn goede relaties met de SS-leiding van de Hollandse Schouwburg mocht hij weer naar Amsterdam, maar hij ging uiteindelijk weer terug naar zijn gezin in Westerbork. Hij wilde daar ook mensen laten ontsnappen, wat niet lukte. Zijn vrouw en dochter werden in oktober 1944 vermoord in Auschwitz. Zelf stierf hij tijdens één van de dodenmarsen op 28 februari 1945 op een niet bekende plek in Midden-Europa.

RIPHAGEN 2016
 Riphagen is een Nederlandse film (2016) en miniserie (2017) over de Amsterdamse crimineel Dries Riphagen, onder regie van Pieter Kuijpers. Dries Riphagen, bijgenaamd 'Al Capone', is een crimineel in Amsterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij maakt jacht op Joodse onderduikers, perst ze af en verraadt ze aan de Nazi's. Hij wordt schatrijk door deze praktijken, en waant zich onaantastbaar. Totdat de politieagent Jan van Liempd de jacht op hem opent.

IN DE SCHADUW VAN DE OVERWINNING 1986
In de schaduw van de overwinning is een Nederlandse film uit 1986 van Ate de Jong. Het is gebaseerd op een verhaal van Edwin de Vries. De film heeft als internationale titel Shadow of Victory.

ESCAPE FROM SOBIBOR 1987
Dit is een verfilming van een echte gebeurtenis, beschreven door Richard Rashke. Op 14 Oktober 1943 vond deze uitbraak plaats, waarna op bevel van Heirich Himmler het kamp werd gesloten en met de grond gelijk gemaakt. De achtergebleven joden, moesten tot uitputtens toe werken, waarna ze werden vermoord.

De film speelt zich af in het vernietigingskamp Sobibór in Polen. De film opent met de aankomst van een trein met nieuwe gevangenen. Bij de aankomst wordt vrolijke muziek gespeeld, en de werkgevangenen krijgen de opdracht te glimlachen als de trein aankomt. De werkgevangenen helpen de nieuwe gevangenen uitstappen, en geven enkelen het advies te zeggen dat ze naaister of schoenmaker zijn als daarom wordt gevraagd. De nieuwe gevangenen moeten in twee groepen gaan staan: vrouwen en kinderen en de andere groep zijn mannen en jongens vanaf 14 jaar. SS'er Niemann vertelt, dat de mensen op een werkkamp zijn aangekomen, en dat ze hard zullen werken. Om tyfus te voorkomen, moet er eerst een douche genomen worden. Voordat er gedoucht wordt, wordt er eerst nog gevraagd of er naaisters of schoenmakers tussen de mensen zitten, en er stappen een aantal mensen naar voren. De rest gaat zich "douchen".

De nieuwe naaisters en schoenmakers gaan naar de werkbarakken. Als een jongen een gouden muntstuk voor een SS'er op moet halen in blok 3, de douches, komt hij erachter, dat iedereen die de douches levend binnengaat, er dood uitkomt. De andere naaisters en schoenmakers horen dit, zijn eerst verdrietig, en daarna uit op wraak. Een van de oudere gevangenen, Leon Feldhendler (gespeeld door Alan Arkin), vertelt hen dat er ontsnappingsplannen zijn.

Op een dag komt er een nieuwe groep gevangenen binnen, Russische, Joodse soldaten. Ze zijn op Sobibór aangekomen om zwaar werk in het noordkamp te doen. Leon Feldhendler nodigt, via Kapo Porchek, hun leider uit. De leider van de Russen, Alexander "Sasha" Pechersky (Rutger Hauer), komt 's avonds naar Leon toe, en Leon legt hem uit dat hij wil dat ze elkaar vertrouwen. Sasha gaat terug naar zijn soldaten, en vertelt dat Leon zijn vertrouwen wil winnen, hij vermoedt om te ontsnappen.

Een groep gevangenen is aan het werk in het bos om hout te hakken. Twee gevangenen moeten, onder begeleiding van een soldaat, water halen. Als de twee op weg zijn, doden ze de soldaat en vluchten het bos in. Het nieuws bereikt de andere gevangenen, en dertien proberen hen te volgen. Ze worden weer gevangengenomen, en krijgen te horen dat ze nog dezelfde dag zullen sterven. Maar dat is nog niet alles, sergeant Wagner zegt hen dat alle ter dood veroordeelden iemand moeten uitzoeken, om met hen te sterven. Dit weigeren zij, maar Wagner zegt dat als zij niemand uitkiezen, hij er 50 uitkiest. Aan hen de keuze: 13 of 50 doden extra. Met tegenzin zoeken de ter dood veroordeelden iemand uit en alle 26 worden doodgeschoten.

Leon en Sasha komen weer bij elkaar, en Leon zegt nu duidelijk tegen Sasha dat hij een ontsnapping wil voorbereiden, voor alle 600 mensen in het kamp. Sasha vindt het waanzin, maar Leon zegt hem, dat er anders weer een wraakoefening komt tegen de overgebleven mensen in het kamp. Het duurt even, maar uiteindelijk is er een plan, waardoor alle gevangenen kunnen ontsnappen, behalve de mensen die de lijken uit de douches verbranden, aangezien deze geen enkel contact met de anderen hebben. Leon en Sasha besluiten, dat alle 12 SS'ers op het kamp gedood moeten worden. De overgebleven 125 Oekraiense soldaten zullen dan niet weten wat er aan de hand is, en zijn verward. Het plan is de SS'ers tussen vier en vijf uur 's middags uitgeschakeld worden, en dat ze tijdens het appél ontsnappen. Leon zorgt ervoor dat Schlomo zoveel mogelijk messen maakt en er wordt gezorgd voor wapens en munitie.

Op een dag wordt besloten dat ze de volgende dag over gaan tot de grote ontsnapping. De volgende dag worden messen uitgedeeld, en gaan de mensen die de SS'ers moeten vermoorden op pad. 10 van de 12 SS'ers worden gedood, behalve sergeant Frenzel en Bauer. Na de moorden verzamelt iedereen zich voor het appél, terwijl Frenzel het kantoor van sergeant Beckmann binnenloopt. Hij vindt de vermoorde Beckmann en wil alarm slaan, maar de telefoon- en elektriciteitsdraden zijn doorgesneden. Op dat moment komt een Oekraïense soldaat erachter dat twee andere SS'ers (Niemann en Fallaster) zijn vermoord, waarop Bauer twee Joodse jongens doodschiet.

Sasha neemt op de verzamelplaats het woord, en zegt dat het nu ieder voor zich is. Leon voegt hieraan toe, dat de overlevers de buitenwereld moeten laten weten wat er gebeurd is. De vuurwapens worden uitgedeeld, en de groep trekt ten strijde tegen de soldaten. Frenzel probeert samen met de overige bewakers, er voor te zorgen dat ze worden tegengehouden, en de soldaten beginnen in de wilde weg te schieten. De meeste gevangenen weten uit het kamp te komen, maar op hun vlucht richting het bos zijn de meeste van hen neergeschoten of opgeblazen door mijnen. De mensen die niet vluchtten, zijn later geëxecuteerd door de soldaten. Sasha en Leon wisten te overleven, maar Leon werd een jaar later vermoord door landgenoten vanwege zijn geloof. Sasha is teruggegaan naar Rusland.

LA VITA É BELLA 1997
Guido Orefice is een Joodse man vol vitaliteit en vrolijkheid. Hij verlaat het Toscaanse platteland om zijn geluk te beproeven in Rome. Op de weg naar Rome ontmoet hij Dora en vanaf het eerste moment is hij verliefd op haar. Hij noemt haar principessa (prinses) en zal dat de hele film blijven doen. In Rome loopt hij Dora weer tegen het lijf. Hij laat zijn charmes met succes los op Dora. Guido droomt ervan om een boekwinkel te openen maar wordt in de tussentijd aangenomen als kelner in het Grand Hôtel, het hotel van zijn oom Eliseo. Als hij moet werken tijdens de bruiloft van Dora, die zich met tegenzin blijkt te gaan verloven met een fasist, neemt hij haar mee tijdens het feest.

Enkele jaren later is Guido met Dora getrouwd en hebben ze een klein zoontje. Ze leven tevreden samen, Guido heeft inmiddels de boekwinkel die hij wilde en ze trekken zich weinig aan van het toenemende antisemetisme in hun land. Dan, als hun zoontje Giosuè jarig is en bezoek zal krijgen van Dora's moeder, vindt die met haar dochter een leeg huis: Guido en Giosuè zijn samen met Guido's oom opgepakt door de Duitsers om afgevoerd te worden naar een Nazi-Concentratiekamp. De katholieke echtgenote van Guido, Dora, wil haar gezin niet in de steek laten en besluit met hen mee te gaan.

Guido tracht Giosué na opname in het concentratiekamp te beschermen door de verschrikkelijke waarheid achter te houden. Hij doet alsof het kamp eigenlijk het decor van een moeilijk spel is, waarin de gevangenen spelers zijn die meedoen voor een hoofdprijs. Als Giosué zich goed aan alle regels houdt, zal hij punten krijgen. Als hij 1000 punten heeft zal hij winnaar worden van het spel en een echte tank winnen. Daarbij stelt Guido alles in het werk om de schijn op te houden en het verblijf in het kamp zo aangenaam mogelijk te maken. Zo vertelt hij Giosué dat de kampbewaarders gemeen zijn, omdat ze de tank voor zichzelf willen houden, en dat alle kinderen zich verscholen houden om het spel te winnen. Guido houdt daarbij vol dat Giosué op koers ligt om het spel te winnen.

De film eindigt met de nachtelijke chaos rondom de bevrijding van het kamp door de Amerikanen. Guido beveelt Giosué om zich te verstoppen totdat iedereen is vertrokken en dat dit de laatste test is om de tank te bemachtigen. Guido gaat intussen op zoek naar zijn vrouw Dora, maar wordt daarbij ontdekt en door de Duitsers doodgeschoten. Giosué is, niet beseffende wat zich de nacht ervoor heeft afgespeeld, door het dolle heen als de volgende ochtend een tank van de Amerikanen het kamp binnenrijdt en overtuigd dat hij die gewonnen heeft. Zittend bovenop de tank ziet hij zijn moeder weer en wordt met haar verenigd.

KELLY'S HEROES 1970

Kelly's Heroes (1970) is een komische actiefilm
die zich tijdens de Tweede Werelsoorlog afspeelt.

De film gaat over een groep militairen die vlak voor het einde van de oorlog geen zin meer heeft om te vechten. Bij een Duitse soldaat wordt goud gevonden. Om te achterhalen waar dat goud vandaan komt wordt de soldaat dronken gevoerd. In zijn dronken loslippigheid vertelt de Duitser dat er een grote lading goud achter de vijandige linies verborgen ligt. Het groepje vrijbuiters onder leiding van luitenant Robert Kelly (gespeeld door Clint Eastwood) gaat op zoek naar het goud en moet daarbij een gevaarlijke tocht door Duits gebied afleggen.

Die Fälscher 2007

De Russische-Joodse Salomon 'Sally' Sorowitsch (Karl markovics) is een kunstenaar die zijn talenten inzet voor het produceren van vervalsingen. Hij maakt onder meer valse schilderijen en identiteitsbewijzen, maar zijn ultieme doel is het maken van niet van echt te onderscheiden Amerikaanse dollars. Sorowitsch ziet er namelijk de logica niet van in om kunst na te maken en dan te verkopen voor geld, wanneer het geld zelf rechtstreeks na te maken is. Op een dag wordt zijn zaakje echter opgerold door politie-inspecteur Friedrich Herzog (Devid Striesow).
Wanneer Sorowitsch tijdens de Tweede Wereldoorlog afgevoerd wordt naar de concentratiekampen, bemerken de kampcommandaten al snel zijn artistieke talenten, waardoor hij als producent van portretten van hen een relatief makkelijk leven leidt in gevangenschap. Zijn geluk lijkt een onwelkome wending te krijgen wanneer hij wordt overgeplaatst naar een ander kamp. Daar blijkt echter zijn oude bekende Herzog als sturmbannführer de scepter te zwaaien. Deze wenst van Sorowitsch' vaardigheden gebruik te maken in het grootschalig produceren van vals buitenlands geld. Een dilemma, want hij ziet in zijn omgeving links en rechts onwillenden en onkunnenden de dood ingeholpen worden. Terwijl hem voor zijn hulp juist kleine privileges aangeboden worden, zoals een tafeltennistafel in de barak en sigaretten. Aan de andere kant helpt hij door vals geld te creëren de nazi's wel om hun oorlog te financiëren.

DE PIANIST 2002

Władysław Szpilman (Adrien Brody) is een getalenteerde Poolse pianist uit een rijke Joodse familie, die in de jaren dertig grote bekendheid geniet. Samen met zijn familie (zijn ouders, twee zussen en een broer) woont hij in een comfortabele flat in Warschau. Alhoewel de familie op de hoogte is van de plannen van Hitler, geloven ze aan het begin van de invasie van Polen nog dat de Nazi-overheersing van korte duur is en met de oorlogsverklaring van Groot-Brittannie aan Duitsland denken ze dat de oorlog snel voorbij zal zijn. Als de radiostudio waar hij optreedt wordt vernietigd door Duitse bommen verandert deze houding. Het wordt de familie moeilijker gemaakt om geld te verdienen en zij moeten zich te allen tijde kunnen identificeren.

Eerst rekent Szpilman zich nog veilig door zijn status als gerespecteerd musicus, waardoor hij een baantje kan krijgen bij een restaurant en de benodigde papieren voor zijn vader kan regelen. Maar naarmate de bezetting vordert wordt de familie gedwongen te verhuizen naar het getto van Warschau. In het getto wordt de familie geteisterd door honger, vernederd door de Nazi's en is er de dreiging om te worden mishandeld of doodgeschoten. Uiteindelijk wordt de familie geselecteerd om te worden gedeporteerd naar de concentratiekampen. Władysław weet dankzij een goede vriend te ontkomen en hij verstopt zich in een appartement.

Als deze vriend plotseling verdwijnt, staat Szpilman er alleen voor. De jaren daarna weet hij te overleven, eerst in de lege appartementen van de verlaten getto, later als dwangarbeider in de bouw, waar hij uiteindelijk uit ontsnapt. Dankzij Dorota (Emilia Fox), een niet-Joodse vrouw die hem nog kent van voor de oorlog als pianist), kan hij onderduiken op verscheidene adressen. Tijdens het onderduiken is hij getuige van de verschrikkingen van de bezetting, waaronder de opstand in het getto in 1943 en de reactie van de Duitsers daarop.

Naarmate de tijd verstrijkt en Warschau, na de Opstand van Warschau in 1944 bijna volledig verwoest raakt, gaat het ook slecht met de gezondheid van Szpilman. In een zoektocht naar voedsel stuit hij op een Duitse officier, kapitein Wim Hosenfeld (Thomas Kretschmann). Als een uitgehongerde Szpilman uitlegt dat hij een pianist is, brengt Hosenfeld hem naar een piano, waar Szpilman "Ballade in g mineur" van Frédéric Chopin speelt. Hosenfeld is geroerd en besluit de pianist te helpen. Hij verstopt hem op zolder en brengt hem regelmatig voedsel.

Enkele weken later rukt het Rode Leger op en de Duitsers, waaronder Hosenfeld, zijn gedwongen te vluchten. Hosenfeld geeft Szpilman zijn jas, om hem te beschermen tegen de kou, en hij vlucht weg. Szpilman wordt hierdoor bijna aangezien voor een Duitse officier door het Sovjetleger, maar weet ze te overtuigen dat hij Pools is. Uiteindelijk worden de Duitsers, waaronder Hosenfeld, opgepakt en weggevoerd. Na de oorlog wordt Szpilman weer een succesvol pianist. Hosenfeld sterft in 1952 in een gevangenenkamp in de Sovjet-Unie.

PEARL HARBOR 2001
Twee vliegeniers van de US Airforce, Rafe McCawley en Danny Walker, kennen elkaar al sinds hun kinderjaren. Rafe heeft een relatie met de verpleegster Evelyn Johnson en krijgt de kans om in Groot-Brittannie met de Royal Air Force tegen de Duitsers te vechten. Hij neemt deze kans aan, maar wordt neergeschoten en er wordt Danny gemeld dat Rafe dood is.

Danny brengt Evelyn het slechte nieuws. Beiden worden spoedig overgeplaatst naar Pearl Harbor op Hawai waar zij elkaar troosten over het verlies van hun vriend. Maar dan worden ze verliefd op elkaar. Kort voor de Japanse aanval, duikt Rafe opeens op. Er ontstaat een ruzie tussen de twee vrienden omwille van Evelyn, die hevig wordt onderbroken door de aanval op hun basis. Een bloedige slag volgt, waarbij meerdere schepen tot zinken worden gebracht en talloze soldaten omkomen.

Beide vrienden nemen deel aan de tegenaanval van de Verenigde Staten: de Doolittle Raid op de Japanse stad Tokio. Nadat de mannen tijdens de aanval door brandstofgebrek neergestort zijn en Danny dodelijk gewond raakt, vergeten ze hun conflict over Evelyn. Rafe vertelt dat Evelyn zwanger is van Danny, waarop Danny vraagt of Rafe samen met Evelyn voor zijn kind wil zorgen.

TORA TORA TORA 1970

Tora! Tora! Tora! is een film uit 1970. Het is een gedramatiseerde reconstructie van de Japanse aanval in 1941 op Pearl Harbor, de aanval die ertoe leidde dat Amerika formeel in de tweede Wereldoorlog betrokken raakte.

De film toont niet alleen de aanval zelf, maar ook de aanloop naar de aanval. Zowel de Japanse als de Amerikaanse marine worden gevolgd, waarbij sleutelfiguren worden uitgelicht, met hier en daar ook aandacht voor diplomaten en politici. De scènes over Japanse personen zijn Japans gesproken en gaan vergezeld van Japanse muziek. In feite zijn het twee aparte films, door twee geheel gescheiden film-teams, die later samengemonteerd zijn, met de scènes in chronologische volgorde.

De reconstructie heeft bijna de nauwgezetheid van een documentaire (welhaast tot op het pijnlijke af), behalve waar het gaat om het vliegend materiaal (dat van Japanse kant niet meer beschikbaar was). De film won een Oscar.