Hallo allemaal,
ben vandaag onze opa voor het eerst in zijn nieuwe stek gaan bezoeken. Ik moet zeggen, ik denk dat we allemaal gelukkig mogen zijn dat hij daar terecht is gekomen ! Hij was rustig en blij om mij te zien. Ook al kent hij me al lang niet meer (hij dacht op een moment dat ik oma was ...) ik voelde zijn oprechte blijheid om me te zien. Zelfs 2 maal: want toen ik hem een goeie 5 minuten alleen had gelaten om één en ander te regelen met de verpleegster, dacht hij alweer dat ik een 2de bezoek aflegde deze namiddag ... Een dankbaar bezoek toch ???!
We moeten nog wel één en ander regelen: vooral zijn kamer wat huiselijk inrichten ! Ik hoor dat Lutgard en onze Geert plannen maken om een groepsfoto van de voerstreek te vergroten ? Het zou leuk zijn om inderdaad wat handzame links voor handen te hebben naar de huidige werkelijkheid ... een dergelijk gespreksonderwerp is altijd nuttig !
De cafetaria is ook heel fijn om eens naartoe te gaan. Verder is de eigen leefruimte van nr. 10 prima om tijd door te brengen. In vergelijking met Lubbeek is het meer dan 200% vooruitgang.
Zoals ik hem vandaag heb meegemaakt schijnt onze opa zich tamelijk aan te passen, dus ik hoop het beste !
Geert zorgt naar ik verneem voor de relax zetel + voetbank en een makkelijk stoeltje. Mocht iemand nog een kleine commode/kastje op overschot hebben, dat zou ook echt van pas komen !
Wij vertrekken zelf zaterdag voor een week naar Crans, ben benieuwd hoe het hem bij onze terugkomst vergaat ! (Ik zal wellicht op di 03.02 weer op bezoek gaan)
Hartelijke groet aan iedereen !
Alda
Hallo allemaal,
ik denk dat iedereen opgelucht is nu opa in zijn nieuwe stek is aangekomen (ook al was de manier waarop alles behalve ...). Ik hoop vooral dat zijn aanpassing vlotjes mag verlopen, en hij een stukje huiselijkheid en geborgenheid kan vinden ! Oma is alvast enthousiast over zijn kamer en zijn nieuwe omgeving (aanpak personeel, leefruimte). Het is nu een kwestie van hem wat te installeren.
Ik plan om woensdag naar hem te gaan (zie ook kalender) en zal alvast een CD spelertje voor hem meenemen. Oma neemt zijn vertrouwde CD tjes mee. We zullen het geheel eens moeten bekijken, maar we kunnen misschien een prikbord in zijn kamer hangen, zodat we regelmatig andere foto's kunnen ophangen, en misschien tekeningen van de kinderen ?
Ik heb ook nog een waterkoker en breng dan wat spullen mee zodat we een kopje thee/koffie kunnen zetten.
Enfin, kwestie van zijn omgeving wat aantrekkelijk te maken, ook voor ons als bezoeker.
Groetjes,
Alda
Vanavond bij Opa met Anita langs geweest. Tante Lut was bij Opa en verzorgde mee zijn avondmaal. Het laatste mogen wij allen hopen. En honger had den Opa weer. Er is een extra portie bokes en een 2 potje koffie aan te pas gekomen. Iets later is iemand van de verplegsters langs gekomen om ons te vragen te starten met de voorbereiding van de verhuis. Wij hebben in een paar plastiek zakken Opa's kledij gestopt en alles voor morgen klaar gelegd. Hij kan vertrekken. Opa was vandaag duidelijk helderder dan vorige week. Een beetje verwarring groeide natuurlijk wanneer hij ons bezig zag met het inpakken en ivooral wanneer ik hem vertelde dat hij morgen naar "huis" mocht. Dat was natuurlijk wat te veel om te vatten en te moeilijk om uitgelegd te krijgen. Naarmate wij ons klaar maakten om te vertrekken vroeg hij verschillende keren waar ons moeder was. Hij maakte zich zoals gewoonlijk ongerust hoe hij de rest van de dag moest ombrengen. Verder bleef hij in tegenstelling tot de eerste weken van zijn verblijf in Lubbeek steeds vrij rustig en zelf geïnterresseerd in wat er verteld werd. Voor ons bemoedigende signalen.
En nu maar hopen dat morgen ook alles nog goed meevalt in zijne nieuwe thuis, de Wingerd.
Besluit van de meeting: opa is klaar voor De Wingerd ...
Er waren geen verrassingen in het verslag, niks dat we voorheen nog niet hadden gehoord of al niet zelf hadden achterhaald, hier de samenvatting:
- iedereen is het erover eens dat hij veel rustiger is, minder lijdensdruk toont, een minder ongelukkige indruk geeft.
- Er werd geen agressief gedrag meer opgemerkt. Hij gaat nog wel regelmatig op de grond liggen ... (maar hij doet hier niet echt iemand kwaad mee)
- zijn verdere motorische en cognitieve achteruitgang is te wijten aan de voortgang van zijn ziekte, blijkbaar niet aan de medicatie. Men blijft hem dagelijks bij activiteiten als kine en erg betrekken om verdere motorische achteruitgang te voorkomen/uit te stellen
- hij slaapt de nachten door (zonder extra medicatie)
- Het vocht in zijn hersenen blijkt nu toch weer niet zo veel te zijn, noch een belangrijke belasting te vormen. Het weghalen zou meer nadelen (risico's) dan voordelen inhouden.
- van het neuro-psychologisch testonderzoek (minimenta, de eeuwige vraagjes) zijn ze maar afgestapt, want het geeft onze va zoveel frustratie/ergernis omdat hij de verwachtingen niet kan invullen dat ze er zelf verlegen bij worden ... er is toch nog gezond verstand ...
- zijn medicatie lijkt nu op punt: de Risperdal (die hij nam toen hij naar Lubbeek kwam) is vervangen door Zyppralexa (wat zijn stemming met succes blijkt te ondersteunen). Voor zijn hart is men even van Cosaar naar een ander middel overgeschakeld, maar daarna weer terug. Verder geven ze nog even Arisept door omdat dit ook de lijdensdruk mee zou verminderen (zou in De Wingerd kunnen afgebouwd worden).
- naar zijn verdere levensverwachting toe: we mogen niet vergeten dat hij naast zijn dementie ook nog een extra gevoeligheid betreffende zijn hart/bloedvaten heeft, wat een extra risicofactor vormt. Daarenboven lijdt onze va aan vasculaire dementie wat hem hij extra gevoelig maakt voor infecties, dit uit zich meteen in verhoogde verwardheid.
Besluit: hij is klaar voor De Wingerd, bij een groen licht van die kant kan hij bij wijze van spreken meteen overgaan. Een kleine verhoogde verwardheid van enkele dagen bij deze overgang is te verwachten.
Onze va nog naar huis brengen (vraag van ons moeder) is niet aangewezen. De vaste structuur van een instelling is voor hem noodzakelijk/aangewezen.
Lubbeek regelt de overgang naar De Wingerd. Het zou wel goed zijn als er op het moment van aankomst iemand bekend aanwezig kan zijn. Alle verslagen gaan mee over zodat er verder gewerkt kan worden op basis van de vergaarde informatie in Lubbeek.
Voilà, da's zowat het voornaamste. Ik denk dat iedereen opgelucht zal zijn als onze va naar De Wingerd kan verhuizen. Ik kijk zelf alvast uit naar een stukje warme huiselijkheid, een vaste omgeving op langere termijn voor hem ... We schrijven half januari, wie had dit 2 maanden geleden kunnen denken ...?!!
Ik probeer er vrede mee te krijgen.
alda
Hallo allemaal,
ik ben vandaag nog eens bij onze vader geweest ... Als een kind met sinterklaas, zo blij toonde hij zich, hij straalde gewoon. Niet dat ik geloof dat hij me (her)kent, maar op één of ander manier voelt hij aan dat ik van 'zijn stam' ben, goed volk enfin.
Hij kan het niet geloven 'dat ik hem hier gevonden heb, allez, hoe is dat nu mogelijk ?!!!' (ik denk dat wij ons niet kunnen inbeelden hoe het voor hem voelt om in Lubbeek te zijn: een totaal vreemde omgeving, vreemde mensen, ... van god en klein pierke verlaten ???)
Zijn zenuwachtigheid, angst en spanning hebben duidelijk plaatsgemaakt voor een geheel ander gedrag: hij toont zich tevredener, het eindeloos zoeken en afzien is weg. Hij heeft zelfs al eens aandacht voor zijn omgeving: hij zegt al eens iets tegen iemand anders, hij stond naar buiten te kijken als ik arriveerde.
Ik moet zeggen dat ik erg blij ben met deze evolutie. Ik neem aan dat dit aan de medicatie te wijten is, wat dat betreft zie ik toch de kentering waarop ik gehoopt had.
De andere kant van de medaille is dat hij nu meer slaapt (tenminste die indruk heb ik toch) en misschien is zijn verminderde motoriek ook aan de medicatie toe te schrijven. Hoewel ik moet zeggen dat hij vandaag kwikker was dan de vorige keer, zijn tempo lag echt wel wat hoger.
Hij jaagt nog regelmatig zijn omgeving de stuipen op het lijf door in de gang te gaan liggen ... Aan zijn bloeddruk schijnt het niet te liggen (verklaarde een verpleegster deze namiddag toch nog), en als er bezoek is, dan doet hij het toch niet, hé. Ik zou er iets moois voor over hebben om de ware reden te kennen. Een eenzame protestactie ? Als dit het geval is, is ze wel effectief ! Aandacht krijgt hij !!
Och ja, en dan dat 'sjoeke' dat ik bij had: een groot succes hoor, in een paar happen binnen. Hij liet het zich smaken. Een goed uur later klaagde hij alweer luidop en meermaals van honger, het was ocharme 16u15 ... Scherpt het nieuwe anti-depressievum zijn honger aan ??
Morgen zullen we de dokters aanhoren. Het benieuwt me wat ze te vertellen hebben.
Hartelijke groet,
Alda
Meer rustig en helder maar motoriek gaat nog achteruit
Anita en ik zijn zaterdag bij Opa in Lubbeek langs geweest. Bij onze aankomst zat hij in de leefruimte te dutten in een van de relax-zetels en was zoals steeds zeer verward bij het ontwaken. Wij zijn vervolgens naar zijn kamer getrokken die op slot was. Onderweg zakte zijn broek als 't ware af tot op zijn enkels. Wellicht is hij tijdens zijn bezoek een aantal kilo's afgevallen want zonder riem kan hij geen enkele brioek ophouden. Opa was weer heel content dat wij hem "daar kunnen vinden hebben", hij had bovendien heel veel honger. Een en ander had onder meer te maken met het feit dat de avondmaaltijd die zaterdag wat later dan normaal opgediend werd. Het feit dat hij eerst ne chocolade koek of 4 had opgegeten, heeft hem er niet van weerhouden om daarna zijn volledige avondmaal naar binnen te werken. Een hele pot (kamile-) thee en achteraf nog een tas koffie. Eetlust is geen probleem en klaarblijkelijk stimuleert dat ook zijn dorst. Het viel ons op dat hij duidelijk een heel stuk rustiger is geworden en bij wijlen veel helderer. Hij heeft het natuurlijk nog steeds heel moeilijk met het herinneren. Bij het stappen van de leefruimte naar de kamer en terug viel het ons op dat zijn stapjes nog korter zijn geworden en zijn bewegingen nog een stuk trager. Zijn motoriek is er duidelijk niet op verbeterd. Wij vragen ons bang af hoe lang het nog gaat duren dat hij zulke kleine verplaatsingen nog zelf al lopend zal kunnen doen met daarbij de gedachte dat het wegvallen van dat laatste stukje mobiliteit zijn levenskwaliteit ook niet ten goede zal komen. Maar zover zijn we hopelijk nog (lang) niet. Geert
Beste allemaal, gisteren was het (wegens onze vakantie) liefst 2 weken geleden dat ik onze va nog gezien had! Ik moet zeggen: het viel me mee ! Toen ik arriveerde sliep hij (hij had z'n kleren op z'n stoel gelegd (nou ja, gelegd) en sliep zoals hij vroeger altijd deed als hij overdag in bed dook: in z'n ondergoed. Wakker gemaakt, en meteen een blije verrassing op zijn gezicht: bezoek ! Niet dat hij me herkende, maar ik voelde eerder een warme gloed van 'herkenning', het deed ons wederzijds plezier ! Eten gegeven, veel goesting en honger, boterhammen tekort. Ben gaan brood bijvragen, maar er was geen verpleegster te bekennen. Heb hem dan maar enkele koekjes gegeven die ik meegebracht had: 'of ik geen chocola had ...?!'. Enfin, wij een stukje gaan toeren in de gangen, en hij maakte af en toe op eigen initiatief een opmerking (= een verbetering ten aanzien van de vorige keren dat ik er was !). Hij zegde ook af en toe iets tegen andere bewoners. Toch blijft me opvallen hoe moeilijk hij soms zijn woorden vindt (hij stokt in het midden van een eenvoudig zinnetje omdat hij een heel gewoon woord niet vindt). En inderdaad, hij herkent bepaalde hoogst evidente zaken helemaal niet: bvb. een boterham op zijn bord ('mag ik die zo maar opeten ?' of ''kunt ge geen boterham geven ?' als er nog een op zijn bord ligt). Ook het toilet herkent hij niet als dusdanig, ook al staat hij ervoor met z'n broek op z'n enkels. Enfin, tijd om naar huis te gaan, en toen kwam de clou: op weg naar de uitgang vroeg ik hem even mijn hoed vast te houden terwijl ik naar het toilet ging. Toen ik uit de WC kwam stond hij in de gang te glunderen met mijn hoed op zijn hoofd ! Het was lachen, gieren ! Ook de andere patiënten schepten zichtbaar plezier in zijn vertoning en moedigden hem aan. Enfin, hij glorieerde de gang door tot in de grote zaal met mijn hoed op z'n kop ... Ik voelde sinds lang het genoegen van gedeelde humor, een stukje relativering van deze moeilijke situatie ... Het was me warm aan het hart om mijn bezoek zo af te kunnen sluiten ! Groetjes, Àlda
Lut en ik zijn net terug van een bezoekje aan opa.
Het leek vandaag niet zijn beste dag. Toen we aankwamen, bleek er net een nieuw incidentje achter de rug ivm. zijn WC bezoek. Zoals ongeveer één week geleden gebeurde, heeft hij blijbaar te WC niet/of te laat gevonden, met een aantal gevolgen van dien...
In de tijd die we gebleven zijn, moesten we nog tweemaal naar de WC met hem. Hij blijkt ook last te hebben van speen en hebben dit aan de verpleging gerapporteerd. Ook 'rommelde' zijn buik.
Voor de rest was de situatie vrij identiek aan die van de vorige bezoeken. Globaal is hij toch rustiger geworden, wel lijdt hij nog onder het feit dat hij alle ankerpunten kwijt is: 'ik versta er niks van'.
Maar morgen is het een andere dag, zullen we maar zeggen....
"Uw vader is zijn sloefen kwijt maar geen nood hij heeft er een paar andere weten te vinden en loopt daar nu mee rond." Was de boodschap waarmee ik deze namiddag op de afdeling begroet werd. En...inderdaad den Opa liep met een paar damespantoffels rond. Ze pasten vrij goed en hij was zich uiteraard van geen kwaad bewust. Op de kamer gekomen moest ik vreemd genoeg vaststellen dat zijn sloefen (zwartlederen halfopen sandalen) gewoon aan zijn bed stonden. Ik heb dan maar vlug van schoeisel verwisseld en de damespantoffels terugbezorgd aan een verpleegster. Verder heb ik Opa wat geholpen bij het avondeten. Honger heeft hij nog altijd, zelfs het choco-vitamienen-drankje ging er goed in, al had hij af en toe wel last om het rietje in zijn mond te krijgen/houden. Het blijft me opvallen bij de maaltijden dat Opa bepaalde zaken die duidelijk in zijn gezichtsveld staan niet opmerkt. Is het nu omdat hij slecht ziet of omdat de betekenis van de voorwerpen die hij visueel waarneemt hem ontgaat, ik weet het niet. Hij blijft zich ook beklagen over verwarring in zijn hoofd maar blijft duidelijk veel kalmer dan voor enkele weken. Kort na het avondmaal is Opa op zijn bed gaan liggen en meteen in slaap gevallen. Om 5 voor 6 sliep hij heel diep (snurkte af en toe) en ben ik verder gegaan.
R.A.S. (rien à signaler - of toch niks ècht belangrijks) na m'n bezoek deze namiddag aan opa, samen met Ruben. We vonden hem wandelend in de gang en hij herkende ons dadelijk. Zoals Geert gisteren al vertelde, heeft hij zijn intrek genomen in een nieuwe kamer, maar ik heb de indruk dat hij dat niet 'registreert'.
Globaal vind ik hem sinds nu toch bijna één week een heel stuk rustiger en min of meer tevreden.... Al vertelde hij twee keer dat hij het tijd vond om 'er korte metten mee te maken'. Op het einde was hij ook wat viesgezind dat we weggingen, maar ik vat dit veeleer als een positief teken op.
Bij het klaarmaken om te gaan wandelen, lukte het vandaag niet om zijn veters te binden en ook zijn trui kreeg hij niet aangedaan. Schoenen uit ging nadien evenwel vlotjes. Toen we naar buiten wilden vertrekken, werd ik aangesproken door een verpleegster die terug aankwam met het verhaal om zijn hart niet te belasten, en het verzoek een rolstoel te gebruiken. Ik heb toen verteld dat we in dit verband tegenstrijdige berichten kregen en dat eenduidigheid ons zou helpen - wat ze volmondig beaamde. Hoedanook is het geen enkel probleem met hem korte wandelingen (bv. in de tuin van de kliniek) te maken, wat we ook hebben gedaan. Volgens diezelfde verpleegster zou het feit dat opa soms op de grond gaat zitten/liggen ook te maken hebben met het 'onvermogen' van het hart. Ik twijfel daar wat aan, wat als ik met hem op stap ga, heeft hij nog nooit zulk gedrag getoond. Overigens ging het stappen vandaag een stuk vlugger en vlotter, geen geschuifel, evenmin als hij alleen liep.
Tot zover dit bericht. Alvast een goed eindejaarsfeest voor iedereen.
