Om negen uur hadden we afgesproken bij een nagelstudio, voor de grap, om onze nagels te laten lakken maar de dame kwam niet opdagen. We zijn toen maar naar Anita gegaan en konden helpen. We hebben de cadeautjes klaar gemaakt voor als de gasten vanavond vertrekken. Moest nog allemaal gebeuren op het laatste moment. Dus hebben we 125 zakjes gevuld met twee dobbelstenen, met inscriptie en een snoepje. Meer konden we niet doen.Ik ben nu even mijn dagboek aan het bijwerken. De bruiloft begint om 4 uur dus we doen nog wat boodschappen voor we ons gaan verkleden.
's Morgens vroeg zijn we naar San Pedro gereden waar de trouwerij plaats vindt. Toch weer even bijna drie uur gereden. We hebben even bij Anita, Marian's zuster, geluncht en toen door naar ons eigen verblijf. Een prachtig, groot huis in de buurt. We slapen er met z'n vijfen, maar ruimte genoeg. Om vier uur naar de kerk. Buiten op het grasveld in de tuin is de trouwerij. Dat was lachen met de generale, oefenen in korte broek en slippers. Maar toch goed dat het werd gedaan want het neemt de spanning een beetje weg. 's Avonds was er een afterparty bij de ouders van de bruidegom. Geweldig feest in de tuin. Mike heeft vijf zusters, hij is de jongste en een jongen. De familie is half Italiaans dus een goede gezellige sfeer. Alleen de familie en wij maar dat zijn er al een heleboel. We hebben ons vermaakt. Pizza, macaroni en sauzen en bier en wijn. We konden er goed op slapen.
Vandaag een rustige dag. Het was meteen al warm, nee heet. Gewassen en gestreken en wat boodschappen gedaan want we gaan weer een paar dagen weg. Morgen gaan we naar LA voor de bruiloft. Vrijdag is er een generale repetitie voor de bruiloft van de kleindochter van Jan en Bep, de dochter van Anita. Een generale schijnt gewoon te zijn. Marian gaat spelen. En erna is een kleine party voor de familie en voor ons. We zijn zeer vereerd. En dan op 7-7- 07 is de bruiloft. Begint 's middags om vier uur. We slapen in het huis van vrienden van Anita, die zijn op vakantie en boden hun huis aan voor twee nachten. Heel plezierig. Zondag moet Marian ook nog spelen en dan gaan we weer naar Idyllwild. Dus jullie horen me een paar dagen niet. Dan weer genoeg te vertellen. O, misschien kan ik op de laptop van Marian. We zien wel.
Bep had een mexicaans diner gemaakt en met een glaasje wijn erbij waren we erg loom daarna. En het was heet. Dus allemaal in een kamer en in de hangmat en slapen. Later kwam er thee en Anita had verjaardagscakejes gemaakt, Marian en ik kregen er elk een met een kaarsje. Uitblazen en een wens doen. Daarbij nog cadeautjes dus de verjaardag was helemaal compleet. 's Avonds hebben we naar het vuurwerk gekeken op de tv. Genoeg 4e juli
Vergeet ik helemaal de adelaar. Die kon er dus niet meer bij in onze auto en Jan is weggereden want die was ook in de parade en moest zijn plaats opzoeken. Maar toen we klaar waren en onze auto wegreed konden wij nog een groot stuk van de parade zien. En wat denk je. Opeen kwam daar onze grote vogel, alleen op een versierde kar. Mensen van de Rotary vonden het zo sneu voor Jan, die hebben gauw de auto versierd en een vriend reed de vogel. Prachtig. We waren helemaal tevreden toen hij langs kwam. Ik zou wel foto's willen sturen, moet kunnen alleen ik weet niet hoe. Ik heb het thuis al geprobeerd maar het lukte niet en Marian weet het ook niet. Jammer het moet wachten tot we thuis zijn.
Ja, wat moet je je voorstellen bij een parade in een klein dorp. We waren om half negen bij Jan en Bep. Het begon om tien uur. Marian was gisteravond nog gekomen met haar zus Anita. Die woont vlakbij het vliegveld, heeft haar opgehaald en ze zijn nog hierheen gereden. Dus even gekletst en toen met de adelaar naar het dorp. Jan heeft zo'n kleine Amerikaanse open truck en de adelaar en ik zaten in de open bak. Bij het verzamelpunt bovenaan het dorp was het heen rommeltje. Zo gaat dat meestal denk ik. Wij moesten in een piepklein autootje, een volkswagentje. Achterop zat een klepje en daar moesten we in. Een stap van een meter van de grond. Dat lukte dus niet. Zeker niet met die grote vogel erbij. Dus een andere auto gezocht. We kregen een mooie rode Pontiac. Maar ook daar paste de vogel er niet bij. Het echtpaar van de auto voorin en wij achterin en Jan weg met de vogel. Jammer van de vogel. Gelukkig was het niet zo warm, een beetje bewolkt zelfs. En toen gingen we rijden. Aan de auto hingen borden met onze namen en dat we op bezoek waren in Idyllwild en uit Holland kwamen. Marian had een Volendammer mutsje meegenomen en dat had ik op. Succes verzekerd. Alle mensen lachten en groetten ons en gaven complimenten. Er was iemand die vroeg of ik mijn mutsje zelf had gehaakt. En wij maar zwaaien en lachen. Een echt Beatrix, nou ja, Maxima gevoel krijg je. Al die mensen aan de kant nemen foto's van je en vinden het leuk . En wij dus ook.Prachtig. Moet je meemaken. Om een uur waren we weer thuis en kon ik meteen even schrijven.
Wat een leuke reacties allemaal. Ik voel me helemaal jarig nadat ik dit alles gelezen heb. Het is anders dan anders maar wel leuk. Mijn mooiste kado van deze verjaardag is de Tomtom. Ik ben er zo blij mee. Wat had ik gemoeten hier zonder Eva Tomtom. Ik was er niet uitgekomen. Je vraagt een adres en ze brengt je er feilloos heen. En net zo aardig. Ook naar Las Vegas enz gebruikten we haar, al weet Jan goed de weg maar het hielp toch wel. Dus dat was geen miskoop. Bep kookt een beetje vanavond voor ons, het is nu nog 38 graden dus niet echt weer voor warme maaltijden. En dan begint het wachten op Marian. Ze kan hier om 10 uur zijn als alles meezit. Ik hoop het voor haar want het is een lange reis geweest. En dan morgen de parade. Jan heeft de adelaar klaar dus morgen vroeg zitten we er aan vast. Zal wel leuk zijn. Als het maar niet zo heet is.
Dat ging een stuk beter de terugreis. We waren om acht uur vertrokken en om half twee weer thuis. We hebben alleen gestopt om te tanken en wat te drinken want stoppen voor leuke plaatsen onderweg is er hier niet bij. Het is snelweg en snelweg en tussendoor een paar tankstations en daar zijn dan alleen alle soorten hamburgertenten te vinden. Niet gezellig. Ik ben aan de was gegaan en Otto heeft geslapen en toen zijn we naar Jan en Bep gegaan want ik ben natuurlijk nieuwsgierig naar mijn post.
Het hotel maakt reclame met de leus, "dicht bij het Sequoia National Park". Nou ja het was toch nog 70 kilometer rijden. Maar we waren er om 10 uur en hebben het hele park doorgelopen en gereden. Prachtig en heel bijzonder. De zaadjes die we kregen moeten nog wel ergens bij Otto in een la liggen maar ik denk dat het niet meer lukt om ze te laten groeien. Zo aardig, ze hadden de volledige informatie over de bomen in het Nederlands. We hebben wel een stukje stam en eikels of appels of hoe heten die dingen meegenomen. Er kleine dingen voor zo'n grote boom. Om vijf uur was het genoeg voor Otto en zijn we weer naar ons hotel gegaan. Het was de moeite echt waard. De chinees beviel wel, er is zoveel keus dat je niet hetzelfde hoeft te eten als gisteren. Eerst nog even gewinkeld. Alle winkels zijn tot 8 uur open en mijn schoenzolen waren versleten. Van het autorijden. Ja dat kan ook al. Dus even nieuwe schoenen gehaald. Ook kunnen we nu bellen met het mobieltje van Vida. Eerst werkte het net niet maar ik heb bij T-mobile een Amerikaanse simkaart gekocht en heb nu 150 minuten te verkletsen. Lukt me vast niet.
Om acht uur vertrokken en als we geen problemen hadden gehad waren we er vroeg in de middag geweest. We moesten eerst een paar uur door het noorden van LA en dan omhoog door een heuvelrug naar Bakersfield en verder. Ongeveer 500 kilometer. Midden in de heuvels was een verschrikkelijk ongeluk gebeurd. Dat duurde twee uur voordat we er voorbij waren. En dan 40 graden en de airco laag vanwege de oververhitting. We zagen de uitgebrande auto en de verbrande berm. Dus we kwamen wat later aan. Maar we hoefden niets meer dus lekker uitgerust in ons hotel en bij de chinees van het buffet genoten.
Zaterdag naar de BBQ. Het was bij een prachtige, grote paardenboerderij. Omdat het hier niet regent stonden alle tafels buiten en zo'n 40 man zat daar. Heel gezellig maar wel een beetje Amerikaans. Ze zongen van God bless America en nog zo wat van die liederen. Geen beter land dan Amerika lijkt het. Wij vieren deden niet mee, hoor. Geef mij maar Amsterdam. Maar het vlees was goed. Zo ongeveer als Ralph probeerde in Nederland. Nee, echt heel goed en lekker. Om vier uur komen en om acht uur weer naar huis. Amerikaans vlaggetje meegenomen als souvenir.
