Verdriet van eeen vader.

Het is al alweer ruim 19 jaar geleden dat ik jullie gezien of gesproken heb,   weet niet waar jullie wonen en ook niet meer hoe jullie er uit zien.           Werd enkele dagen geleden met de gedachte wakker, ik ben geen vader maar ben gebruikt als sperma donor.                                                      Niet zo vreemd deze gedachten, omdat jullie moeder mij 6 weken na ons trouwen mededeelde dat zij niet verliefd op mij was of van mij hield, maar dat zou wel komen.   (Is nooit gekomen )noogekomen)                           Wat ben ik dom geweest had direct echtscheiding aan moeten vragen, maar jullie vader was wel verliefd en hield veel van haar.                                Jullie moeder wist alles over mij toen wij gingen trouwen, maar ik wist bijna niets van haar dat kwam allemaal later wel.                                               Ik heb getracht om goed voor jullie allemaal te zorgen, niets kwamen jullie te kort en daar heb ik heel hard voor moeten werken en jullie moeder bleef thuis om voor jullie te zorgen en op te vangen als jullie uit school kwamen, mee gewerkt heeft zij nooit ook niet toen ik een eigenzaak begonnen ben.                                                                                                    Jullie mochten alle school opleidingen volgens mits jullie het maar afmaakte, dat heeft heel veel gekost en deels moets ik dat allemaal prive betalen, maar helaas heeft er een daar zwaar misbruik van gemaakt, waar jullie moeder van op de hoogte was en mij niet over heeft geinformeerd zo dat ik in kon grijpen.                                                                                       Gemanipuleerd zijn jullie door jullie moeder, alles altijd door jullie maar van een kant bekeken en gehoord, ik heb nimmer bij jullie over jullie moeder geklaagd, daar laat je je kinderen buiten!                                                Dat heeft mij het gevoel gegeven, ik ben een soerma donor geweest, maar moest wel alles betalen met alle zorgen van dien.                                      Ik heb geen rancune of wrok gevoelens, heb innerlijke rust wat niet te koop is, maarsoms ben ik wel heel verdrietig.                                                    Hoop dat het jullie alle drie goed gaat!Jullie vader 19 oktober 2014.

13-11-2014 om 16:14 geschreven door Ecos  

Amputatie.

Amputatie geeft een gevoel van onbehagen.                              

Er zijn meerdre amputaties, maar meestal denkt men aan ledematen.                                                                          

Een moeder voelt zich geamputeerd, als een vader haar zoon of dochter ontvoerd heeft, en mee genomen naar een voor haar vreemd land.                                                                        

Een moeder of vader voelt zich geamputeerd als hij of zij door manipuleren van de andere partner zijn of haar kinderen niet meer ziet.

Een kind voelt zich geamputeerd, als zij hun vader of moeder in het leven meten missen door de scheiding van hun ouders, en zij al dan niet gedwongen of gemanipuleerd een keuze tussen beide moeten maken.

Zo zijn er vele soorten van amputatie waar men aan de buitenkant van de persoon niets kan zien, maar van binnen is de pijn vaak bijna ondragelijk en niet te genezen.

Ecos.

06-10-2014 om 00:00 geschreven door Ecos  

OOK ZIJ HEEFT ZICH ZELF NIET GEMAAKT.

Dertien jaar was ik toen jij mij de fabriek in stuurde.
Acht en veertig uur per week moest ik gaan werken voor fl.12,50
 Welke moeder kan haar kind door regen en wind ’s morgens om 06.45 iedere dag het huis uit laten gaan.
Zelf bleef je meestal in bed liggen. Ik als vader begrijp dat niet en zou dat niet kunnen, waarom jij wel?
Je was dominant en wilde mijn leven bepalen.
Alles zogenaamd om mijn bestwil, maar ik weet nu beter.
Vier jaar moest ik van je iedere dag verplicht naar die fabriek.
Bijna iedere dag vroeg ik of ik thuis mocht blijven.
Geen enkel signaal van mij ving je op!
Terwijl ik daar vier jaar lang sexueel werd misbruikt.
Jij was altijd maar met je zelf bezig en domineerde het hele gezin, inclusief mijn vader.
Mijn jeugd heeft negatief mijn hele verdere leven bepaald.
Nu nog terwijl ik 69 jaar ben geworden.
Wat zou mijn leven er anders hebben uitgezien, als jij mij de kans had gegeven om te studeren.
Maar dan was die nieuwe TV of nieuwe radio er niet zo snel gekomen.
En toch haat ik je niet, omdat ook jij je zelf niet hebt gemaakt, maar ik heb geen warme gevoelens voor je.
Mijn levenlang ben ik allergisch geworden voor dominante vrouwen.

Je oudste zoon.

27-06-2012 om 00:00 geschreven door Ecos  

         SILENT PAIN.

Het is je overvallen als een dief in de nacht.                                                       
De angst van binnen is niet te beschrijven en voel jij alleen.                       
Dierbaren staan je bij maar jij geheel alleen, moet die weg bewandelen.                                                                                             
Een angstige donkere weg en o zo eenzaam.                                                     
De diepe angst van binnen, die jij alleen voelt.                                                   
De zon schijnt buiten de vogels fluiten, maar je hoort ze niet.                    
De grond verdwijnt soms onder je voeten, maar je blijft wel sterk!                                                                                                          
Het leven is niet altijd eerlijk het geeft je liefde, pijn en verdriet.                
Nooit zal het meer het zelfde zijn.                                                                       
Maar het licht verschijnt na lange maanden, aan het einde van die angstige donkere weg.                                                                                               
De dagelijkse angst verdwijnt, maar o zo langzaam.                                   I
Innerlijke rust in je zelf, maakt je sterk als wuivend riet in een storm.                                                
Na iedere storm in het leven, gaat de zon weer schijnen.                                   
Jij bent sterker geworden en relativeert het leven.                                            
 De zon begint weer te schijnen, en je hoort de vogels weerfluiten.                               
Intenser ga je genieten van ieder moment, dag en jaar van het leven.                                                                                                          
Oud worden met je dierbaren is een Gods geschenk, dat wens ik een ieder toe.

ECOS

31-05-2012 om 00:00 geschreven door Ecos  

EVA.

Het is alweer drie jaar geleden dat ik je in België heb gekocht en dat je deel van mijn leven bent geworden.

Charmaine heeft je naam mogen uitkiezen en in het begin heeft zij meerdere malen, op verschillende wijze getracht je van mij over te nemen.

Ik heb haar direct heel duidelijk gemaakt, dat dit nimmer zal gaan gebeuren!

Zij mocht met jou naar de honden school.

Je bent uitzonderlijk aanhankelijk en blijft in je gedrag nog steeds een pup.

Als er andere personen of honden bij ons zijn, ben je overdreven druk.

Zijn wij alleen met je vriendinnen Brenda en Balou, dan ben je de rust zelf.

Wij zijn in deze drie jaar veel van elkaar gaan houden en ik hoop dat wij nog lang bij elkaar mogen blijven.

Je baasje  Evert

ECOS.

27-05-2012 om 13:24 geschreven door Ecos  

Brenda ik zal je missen.

Deze nacht hebben jij en ik niet geslapen.

Jij was zo ziek en alleen mijn hand op je kop kon je troost geven, wat een voorrecht dat ik dat mocht doen.

Vanmorgen heel veel geruimd maar met heel veel liefde gedaan, maar met pijn in mijn hart om dat ik mij nu begin te realiseren, dat het einde gaat naderen.

Ik wil je troosten met alles wat ik in mij heb.

Ik wil jouw pijn en verdriet verminderen maar ik sta machteloos, o wat hou ik veel van je en ik zal je zo verschrikkelijk missen.

Er zullen momenten zijn dat niemand mij kan troosten, wat zal ik dan eenzaam is.

Wij samen hadden een verleden met een lijntje naar mijn dochters, die nimmer zullen weten wat voor pijn ik voel, maar jij wel, o mijn lieve onbaatzuchtige trouwe mensen hond, mijn grote steun al voor meer dan 12 jaar.

Ik zal je steun zijn, ook in je laatste momenten en je zult geen pijn lijden, daar zal ik voor zorgen.

Charmaine gebeld en ik heb gehuild, voor het eerst in 11 jaar, o wat heb ik een verdriet.

Jij slaapt nu, ik streel je kop en wacht tot je wakker wordt.

Ik zou zo graag willen dat je bij mij blijft maar onze tijd van samen zijn op deze wereld is bijna op.

Jouw mensen vriend Evert

ECOS

27-05-2012 om 13:17 geschreven door Ecos  

Ode aan mijn hond “Brenda “

Meer dan veertien jaar zijn wij samen geweest.

Jij en ik waren beide gedumpt.

Jij na een jaar bij je Belgische baas en ik na 28 jaar getrouwd te zijn geweest.

Zoveel onbaatzuchtige liefde, trouw, aanhankelijkheid en bescherming van je mogen ontvangen.

Nimmer heb jij mij teleurgesteld, nooit heb je tegen mij gegromd of je tanden laten zien.

Jij waakte over mij en was mijn troost bij mijn verdriet.

Vriendelijk maar waakzaam tegenover vreemden.

Instinctief voelde je aan wanneer ik verdriet had.

Je kwam naar mij toen legde je kop op mijn knie of ik moest je rechterpoot vasthouden.

Als jij er in de begin jaren na mijn scheiding niet was geweest, was ik er uitgestapt.

Wat zal ik je missen.

Je baasje Evert.

ECOS

27-05-2012 om 13:14 geschreven door Ecos  

” Pap doe niet zo gek ”

Wat was de reden van deze uitspraak.

Nadat haar moeder mij zonder opgave van reden, na acht en twintig jaar huwelijk binnen 24 uur had verlaten, had ik na enige weken een brief zonder enige zelf reflectie van haar zuster Sabine ontvangen.

Haar zuster had zich onterecht bemoeid met de boedelscheiding, wat ik niet van haar heb geaccepteerd, daar ik alles zeer correct heb afgehandeld.

Ik was over de houding van Sabine zeer verdrietig maar zij tegen Samantha:

“ Al zou ook jij je zo onheus tegenover mij gedragen, ook dan blijf ik sterk “

Ik zou in de goot liggen, maar na verloop van tijd op mijn knieën gaan steunen, daarna op mijn ellebogen en weer recht op gaan staan.

Ik weet namelijk dat ik goed voor jullie ben geweest, ook al heb ik natuurlijk net als ieder mens mijn fouten.

Jullie soms niet?

Toen ik haar naar de trein had gebracht en thuis kwam lag daar een heel lief dierbaar briefje met o.a. de woorden als je het zwaar hebt bel mij dan, wat ik natuurlijk nog bezit waarin zij aangaf dat zij veel van mij hield!

Nog geen veertien dagen later kreeg ik geheel onverwachts van Samantha een telefoontje, waarschijnlijk na manipulatie van haar moeder en zuster waarin zij mij de navolgende woorden toesprak:

Pap je hebt zelf een slechte verhouding met je moeder gehad, je moet Sabine bellen.

Ik heb haar verteld, dat ik Sabine niets verkeerd heb aangedaan, maar dat zij zich de afgelopen weken zeer onheus tegenover mij heeft misdragen, waar jij en ook twee andere personen o.a. op mijn verjaardag bij aanwezig waren en ik de mening als vader ben toegedaan, dat zij contact met mij op moet nemen en zich niet moet laten manipuleren door haar moeder.

De voor mij ongelofelijke woorden van Samantha waren toen tegen mij:

“Als jij dit niet oplost kies ik voor mijn zuster”

Einde gesprek met mijn dochter Samantha, die enkele dagen daarvoor nog aangaf zo veel van mij te houden!

Ik heb het uitgeschreeuwde, met mijn onmenselijk verdriet.

Onbegrijpelijk wat zijn woorden toch makkelijk uitgesproken en op papier gezet.

Ik lag na deze woorden in korte tijd wederom in de goot, ben op mijn knieën en ellebogen weer recht op gaan staan en kan hen allen recht in de ogen kijken en ook in de spiegel en weet al meer dan twaalf jaar niet waar mijn dochters wonen.

Waarom ik geen goed contact met mijn moeder had lag hierin, dat ik een zeer dominante moeder had, die mij ruim vier jaar gedwongen heeft van af mijn 13^e tot mijn 18^e jaar in een fabriek te werken, waar ik seksueel ben misbruikt.

Ik heb mijn moeder bijna iedere dag huilend gevraagd of ik niet meer naar die fabriek toe hoefde.

Helaas geen enkel signaal wilde zij door haar dominantie opvangen.

Daar heb ik natuurlijk nimmer mijn kinderen mee lastig gevallen of belast.

Met een dergelijk groot verdriet, daar loop je niet mee te koop!

Ik heb altijd voor mijn dochters klaar gestaan en mijn beste krachten aan hun gegeven, niet alleen met woorden, maar met daden!

“ Doe niet zo gek Pap ”

Deze woorden, heb ik in de afgelopen jaren duizend maal in mij zelf herhaald en mijzelf afgevraagd, of zij gemeend heeft wat zij op dat lieve briefje had geschreven, of dat het loze woorden waren!

Als ik door de Kazerne laan met die prachtige bomen rij, spreid zich een deken van verdriet over mij uit, maar ik lig niet in de goot en sta recht over eind met al mijn verdriet.

Ik vraag mij regelmatig af, hoe kunnen zij en speciaal mijn dochter Samantha hier mee leven. ?

Jullie vader.

27-05-2012 om 13:07 geschreven door Ecos  

Niets is blijvend in dit leven.

Ik weet, dat niets voor altijd blijvend is in dit leven.

Een keer verdwijnt alles in het leven.

In mijn gevoel wil ik terug naar jullie, maar jullie hebben mij gedumpt als een oud stuk vuil!

Ik kan alleen maar vooruit kijken, anders beëindig ik het heden en dat zijn jullie mij niet waard.

Mijn brandende vraag aan jullie is, hoe kunnen jullie hiermee leven?

Eens verdwijnt er ook in jullie leven iets, wat jullie zeer dierbaar is.

Voel dan heel even mijn pijn!

Jullie Vader.

27-05-2012 om 13:06 geschreven door Ecos  

MANIPULEREN.

Ik huil van binnen.

Naar buiten zijn mijn tranen bevroren.

Mijn gevoelens zijn diep verborgen.

Aan niemand tonen al mijn verdriet.

Waarom doen jullie mij en jullie zelf dit aan.

Was ik dan een slechte vader.

Ik heb voor jullie gezorgd, zorgen en lief gehad, ook nu nog.

Jullie  moeder heeft nimmer hoeven te werken kon alle aandacht aan jullie spenderen.

Alles heb ik naar vermogen voor jullie gedaan.

Ik heb jullie nimmer geclaimd.

Ook ik ben een mens met al mijn tekortkomingen.

Jullie niet?

Niets is mij te veel geweest, dat moeten jullie toch nog weten.

Al ruim twaalf jaar weet ik niet waar jullie zijn.

Iets moet er in jullie toch ook van mij zijn.

Zijn jullie dan zo gemanipuleerd.

Hebben jullie geen gevoel meer van binnen.

Hoe kunnen jullie hier mee leven?

Jullie vader.

27-05-2012 om 13:06 geschreven door Ecos