De wandeling.
Eigenlijk kan een wandeling uitstippelen soms vrij eenvoudig zijn. Een goede wandelkaart (ze mag zelfs 10 jaar oud zijn), een goede OV-verbinding (ze mag zelfs wat meer tijd vragen), dat is alles wat je nodig hebt, toch als je je bestemming goed weet te kiezen. De wandelkaart was dit keer een wandelkaart van Libramont-Chevigny uit 2015 met 13 uitgestippelde en bewegwijzerde wandelingen en we geraakten er met amper 2 treinen en een busrit van 5 minuten. Wij kozen voor traject 12 Entre Vierre et Ourthe, vertrekkend uit Ourt, enkele straten, met wat huizen errond. Stel je niets voor bij Vierre en Ourthe, mooie rivieren dat wel, maar wel erg ver van de tocht van vandaag. Het is een erg geapprecieerde tocht geworden, met een mooi stukje bos, dito vergezichten over de weiden en de bossen in de verte en wie in koeien niet meteen methaan producerende monsters ziet, kan zeker genieten van de vele zachtbruine runderen in immense weiden. Wij quoteerden 15/20 en de TWQ lag met 52% op een min of meer aanvaardbaar niveau. Oh ja, de tocht zelf is 7.92 km lang. Op de kaartjes is te zien dat het om een perfecte lus gaat: NGI of routeyou.

Foto's vind je hier. En mijn eigen keuze vind je hieronder:

Presseux. Eén van de mooie boerderijen op onze tocht, al is hier toch wel wat werk aan.

Vier op een rij. We zagen er naar schatting zo een 150, wel niet per 4 gegroepeerd.

Het weer.
Zwaar bewolkt, winderig (3 Beaufort) en fris (12°). Even rillen bij het begin, maar dat gaat al stappend snel over.

De stafkaarten.
64/3-4 Libin (2020) - 64/7-8 Bertrix (2020)

Hoe we er geraakten.
Libramont betekent wel bijna 3 uur trein uit Halle. Daar volgt een goede aansluiting met de directe bus naar Bastogne, die alleen in een select reeksje haltes stopt: Ourt Centre hoort daar bij.

Een beetje geschiedenis.
Ourt was een halte op lijn 163 Libramont - Bastogne - Gouvy, op 3.5 km van Libramont. Op een busdienst was het wachten tot 29.9.1963, toen bus 163b zijn intrede deed, in de gemeentelijst trouwens vermeld als 415. Op dat ogenblik wordt Ourt vrij riant bediend door de combinatie van de treinen van lijn 163 en de bussen van lijn 163b.
Maar het mooie (?) liedje zou niet blijven duren: op 28.05.1978 verdwijnt Ourt als een van de eerste tussenstops tussen Libramont en Bastogne en dat was de voorbode van een verdere afbouw van de treinbediening op lijn 163, wat uiteindelijk zou leiden tot de invoering van een directe treindienst Libramont - Bastogne bij de invoering van IC-IR in 1984. Zoals geweten was die geen lang leven beschoren. Voortaan zou alleen de bus nog tussen Libramont en Bastogne rijden. In principe werd de lijn 163 pas vele jaren later door de NMBS afgeschaft, wat erop neerkwam dat Bastogne-Sud al die tijd een NMBS-station bleef en dat je met een NMBS-biljet gebruik kon maken van bus 163b. Maar ook die regeling werd uiteindelijk opgedoekt.
De enige noemenswaardige wijziging aan de busdienst is de invoering van directe bussen, die weinig of geen dorpen bedienen en de hoofdweg volgen, anders dan de omnibusdiensten die vaak erg lang onderweg waren. De bediening met directe bussen werd enkele jaren geleden veralgemeend: voortaan zou lijn 6 elk uur sneller naar Bastogne rijden. Enkele tragere bussen van lijn 601 - niet meer dan een schooldienst- zouden voortaan instaan voor de bediening van een lange reeks dorpen. Ourt ligt gelukkig gunstig en wordt nu dus bediend door de directe bussen van lijn 6.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Je houdt het eigenlijk niet voor mogelijk, maar IC 2109 bereikt Libramont zonder dat in al de stations ernaartoe bij vertrek ook maar één minuut vertraging kon worden opgetekend. Enige schoonheidsvlek: er ontbreekt nog maar eens een AB-rijtuig en zeker in het begin is de drukte storend. Vier Britten en vier Amerikanen - niet samen, en dus konden de Britten zich niet als gatlikkers bij hun ongeveer taalgenoten aanbieden - maakten eerst nogal wat lawaai, maar het werd gelukkig vrij snel rustig. En opnieuw kwam de tbg wel drie keer rond tussen Brussel en Libramont. We hadden wel even geluk, want niet lang na onze doortocht in Bosvoorde moesten daar dringende werken worden uitgevoerd, met zware hinder die tot een stuk in de avondspits duurde. Ik las ergens dat er brokstukken op het spoor gevallen waren, na tijdens het weekend uitgevoerde werken aan de installatie voor rookafvoer.

Maar wij haalden dus moeiteloos onze aansluiting met bus 6, die ons al na 5 minuten ter bestemming bracht. Ook voor de terugreis was een goede aansluiting van 12 minuten voorzien, maar de bus reed met 8 minuten vertraging en dan blijft er niet veel over om naar perron 2 te stappen. Het komt spijtig genoeg al te vaak voor, ook bij De Lijn. Men wil snelle bussen invoeren, maar men vergeet de allesbepalende factor: het wegverkeer. Bij vertrek uit Bastogne kan dat inderdaad roet in het eten strooien; als onderweg dan ook nog te weinig tijd voorzien is, groeit de vertraging nog. En dan mag de aansluiting in theorie schitterend zijn, ze is even kwetsbaar. Maar wij haalden de aansluiting dus, ook al omdat IC 2137 met vertraging aan het perron kwam, dat net voordien nog bezet was door de IC uit Brussel.

Deze keer was er wel een tweede AB-rijtuig. Nu waren het zes Luxemburgse politiemannen annex hond die voor te veel achtergrondlawaai zorgden. De hond was wel rustig, zoals het een politiehond betaamt, maar een van de politiemannen had zich blijkbaar voorgenomen zonder onderbreking en veel te luid te praten, terwijl de anderen discreet moesten luisteren en ja-knikken. Gelukkig moesten ze niet verder dan Namur mee. Ook deze trein reed met een beperkte vertraging (+2 in Ottignies) maar dan begon de miserie: de werken in Bosvoorde waren nog niet achter de rug en je kunt gerust stellen dat het treinverkeer keer op keer stokte. Na enkele onvoorziene stilstanden (volgens de tbg omdat we door de problemen in Bosvoorde vaak moesten wachten op treinen uit Brussel) bereikten we Brussel-Luxemburg met 22 minuten vertraging. De voorziene aansluiting met S 3588 viel uiteraard weg en eigenlijk had rondrijden via Brussel-Noord al evenmin zin. Dus werd het S 3389, een van de weinige naar Geraardsbergen. En zo kwamen we uiteindelijk "maar" 31 minuten later dan voorzien in Halle aan.

De treinlectuur.
Dorothy L. SAYERS, Have his carcase.
Frederik Willem DAEM, Tekens van leven.

Oorlogszucht overal en het is niet gemakkelijk om met je vijanden te onderhandelen. Dat ondervindt Ann Schoubs van De Lijn nu ook. En zoals altijd zal het de brave derde zijn die het slachtoffer wordt.

Uitgedrukt…
Ge moogt uw pollekes van binnen en van buiten kussen. Pollekes zijn uiteraard handjes. De uitdrukking betekent zo iets als: je hebt verdorie veel geluk (gehad) dat het niet slechter afgelopen is.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

22-09-2025 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Eigenlijk keken we wat argwanend uit naar deze wandeling die we van een kaart uit 2005 plukten, in de eerste plaats twijfelend omdat ze nergens terug te vinden was op een van die talrijke wandelsites die de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond geschoten zijn. Zelfs de site van het stadje Neufchâteau rept er met geen woord meer over. En of we nog iets van de bewegwijzering met paarse rechtstaande rechthoeken terug zouden vinden was al evenzeer twijfelachtig. En inderdaad, de wegwijzertjes zijn allemaal verdwenen. Mogelijk heeft het verdwijnen van deze korte tocht (8.570 km), la Chestrolaise, iets te maken met een bijzonder onaangename 1.5 km langs de drukke en bochtige N825, zoals dat de Walen betaamt zonder enige voorziening voor wandelaars of fietsers. (Zie kaart routeyou of kaart NGI) Erg gevaarlijk, zonder meer. Voor ons, die de wandeling gemakshalve lieten beginnen bij het station van Neufchâteau leek het er al meteen op dat onze uitstap van vandaag een maat voor niets zou worden, maar gelukkig werd het beter na de Chapelle Notre-Dame de Luxembourg (op de topografische kaart Chapelle de Balaclava), plaats waar tijdens WO II nog verwoed gevochten werd. Na de kapel kregen we soms mooie vergezichten, af en toe een onverharde weg en Neufchâteau zelf is nu niet meteen het onaardigste stadje van Wallonië. Onlangs een lage TWQ van 18% quoteerden we toch nog 12.5/20.

Hier vind je enkele foto's. Bekijk alvast de volgende:

Het stadje Neufchâteau, vanaf la Justice.

De Ruisseau de Neufchâteau.

Het weer.
Zo goed als helder, op wat cirrus na en warm: 24°. Maar dat lag nog een eind af van de 29.6° die de thermometers thuis bereikten.

De stafkaarten.
65/5-6 Neufchâteau (2020)

Hoe we er geraakten.
Met 3 treinen en dus 2 overstappen was het al bij al makkelijk uit te kienen. Neufchâteau is een van de weinige stations of halten die de kaalslag van 1984 tussen Libramont en Arlon overleefden. Het geniet sinds enkele jaren van een uurdienst.

Een beetje geschiedenis.
Longlier-Neufchâteau was een van die stations met een dubbele naam en dat was/is meestal een veeg teken, omdat beide genoemde gemeenten vaak ver van het station lagen. Maar dat was in het geval van Longlier-Neufchâteau zeker niet het geval. Het kerkje van Longlier stond altijd al fotogeniek te doen in de onmiddellijke buurt van de spoorlijn en langs de lijn 162 was/is het vast een van de meest opvallende prentjes. Anders lag het met de stad Neufchâteau, die wel 2 km van het station lag. Bij de inhuldiging in 1858 heette het station trouwens gewoon Longlier; het was pas bij het begin van de 20^ste eeuw dat Neufchâteau werd toegevoegd en door de gemeentefusies werd het uiteindelijk zelfs gewoon Neufchâteau. De oorspronkelijke benaming is alleen nog te herkennen in de telegrafische afkorting LNG.

Ik heb even de bediening uitgepluisd in de richting Libramont: zo bedienden 10 treinen Longlier-Neufchâteau in 1935; op zondag waren er zelfs nog 2 meer. De eindbestemming van deze treinen lag in Jemelle of Namur, maar sommige reden door naar Schaarbeek of Brussel-Noord. Net voor de invoering van IC-IR, in 1983, was de eindbestemming nog het vaakst Knokke/Blankenberge. Stoptreinen werden, vaak in Jemelle of Namur, samengevoegd met het semi-directe deel van deze treinen naar de kust. Op weekdagen waren er 14 treinen richting Libramont, waarvan 9 rechtstreeks naar Knokke en Blankenberge en de laatste van de dag naar Oostende. In 1984 werd dan een 2-uurdienst ingevoerd, met enkele aanvullende P-treinen tijdens de spits. De meeste van deze treinen reden tot Namur. Veel zou hier in wezen niet meer aan veranderen, tot in december 2020 een uurdienst werd georganiseerd, op weekdagen van 6:33 tot 21:33 naar Libramont. Tijdens het weekend houdt men vast aan de 2-uurdienst.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Brussel - Halle verliep probleemloos. Maar in Brussel-Zuid wachtte ons toch wel een verrassing van formaat: ruimschoots op tijd komt de 1360 aan het perron met een lange sleep I11-rijtuigen. Nu, dat kunnen we niet meteen als een tegenvaller bestempelen, maar de rest van het verhaal gaat wel in die richting. Het begint al met 8 minuten vertraging bij de start (oorzaak onbekend) maar dan gaat het van kwaad naar veel erger: Ottignies +16 (achter de 3958 aan, zelf met een kwartier vertraging), Gembloux +18, Namur +22 (tussenkomst hulpdiensten), Ciney +25, Marloie +29, Rochefort-Jemelle +31 en Libramont uiteindelijk +32. Ik had me bij vorige gelegenheden al verheugd over de manier waarop men er toch in slaagde de treinen zonder al te veel problemen te laten rijden van het ene enkelsporige stuk naar het andere, maar vandaag vervallen we in de realiteit: zodra er vertraging optreedt, zet die zich door naar een reeks treinen. Vandaag komt er ook nog een extra stop in Forrières, we zien de gegadigde dame in kwestie zelfs naar voren schuiven op vraag van de tbg, want de trein is te lang voor het perron in Forrières. Dat zet me aan het nadenken: zonder mirakel missen we ook onze aansluiting met de L naar Arlon in Libramont en dus zoek ik de tbg op. Ze begint met het goede nieuws: u zult uw aansluiting halen, maar dan blijkt dat we tot Arlon moeten doorrijden en vandaar uit moeten terugkeren naar Neufchâteau, wat nauwelijks tijdswinst zou opleveren. Ik merk ook op dat dit met onze biljetten niet kan, maar ze spreekt van "circonstances spéciales". Maar we nemen het zekere voor het onzekere en stappen toch uit in Libramont. Uit de digitale middelen - als die al functioneren langs de lijn van bos en dal die de 162 is - kunnen we afleiden dat L 5862 gewoon op tijd vertrokken is. Dat wordt koffie in Libramont. Het is echt wel een reis vol (lichte) onaangenaamheden: in Brussel-Centraal komt een bedelaar langs met de bekende briefjes, in Namur is er een verlengde stilstand wegens een tussenkomst van de hulpdiensten, al aangekondigd voorbij Gembloux onder de vorm van een vraag naar medische geschoolde reizigers en vlak voor Marloie staan we ook nog een hele tijd stil. Voor alle duidelijkheid: de onaangenaamheid zal wel groter zijn voor de reizigers die men op een draagberrie van de trein haalt in Namur dan voor ons… Voor de reizigers naar Luxemburg is het ook geen pretje: de 2109 is beperkt tot Arlon, gezien zijn lengte. Er wordt ook nog omgeroepen dat er in Arlon om de 20 minuten treinen zijn naar Luxemburg. Dat is een leugentje om bestwil, vermoed ik. De reizigers wordt de raad gegeven niet te panikeren...)

We houden dus noodzakelijkerwijs met een reistijdverlenging van 60 minuten rekening, maar het worden er nog meer: een kort stuk dienst op enkelspoor (van halfweg tussen Libramont en Neufchâteau) houdt in dat de L 5863 (van 13:18) moet wachten op het binnenrijden van IC 2135 die ook al met iets minder dan een half uur vertraging rijdt. L 5863 staat dan wel tijdig aan het perron, maar er wordt al meteen een vertraging van 8 minuten voorzien. Bij aankomst in Neufchâteau zullen het er uiteindelijk 10 zijn: we arriveren met 1 uur en 10 minuten vertraging… (En ironie van het lot: als de voorziene 5862 ook had moeten wachten op het binnenrijden van de IC naar Brussel, dan hadden we onze aansluiting gehaald!)

Overigens zien we het stel van de 2109 onderweg , nabij de Pont de la Justice, terug, als 2136, met een kwartier vervolgvertraging. Ik heb het opgezocht op haltelink: blijkbaar gaat het hier om een stel dat normaal gezien wordt ingezet op P-treinen Brussel-Zuid - Rochefort-Jemelle of Brussel-Zuid-Namur.

Dan wordt het afwachten wat de terugreis wordt. L 5885 rijdt stipt, hij nadert Neufchâteau met een slakkengangetje en ook met IC 2138 lijkt het te zullen meevallen, ook al vertrekt hij met 4 minuten vertraging in Libramont. We krijgen meteen de aanmaning om onze tassen, koffers en rugzakken niet op de zetels maar op de voorziene plaatsen te zetten en we krijgen er meteen een bedreiging bovenop: wie dat niet doet zal een biljet moeten kopen voor zijn bagage. (Kan dat eigenlijk wel? Wat kost zo een biljet dan wel? Een boete kan natuurlijk altijd, maar een heus biljet voor een rugzak?) De toon is ronduit fors en grof. Na Marloie krijgen we ook nog te horen dat er een nieuwe tbg is ingestapt en dat we onze reisbiljetten klaar moeten houden. Na Namur komt opnieuw een vraag om de bagage niet op de zitjes te zetten, maar de toon is nu een stuk milder. Misschien heeft ze ondertussen door dat er toch geen controle komt, want dat is het toppunt: er komt geen controle tussen Libramont en Brussel-Luxemburg, niet van haar en niet van de "nieuwe". Vanaf Ottignies is eerste klas een extraatje voor de NMBS geworden: wie ervoor betaald heeft is er aan voor de moeite, want plots zit eerste klas vol met mensen die met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zonder eersteklasbiljet in eerste zitten. Het is een eeuwigdurend probleem met deze trein: of die nog met 3 Deense neuzen reed, later met een stel I11-rijtuigen, nu met een gevarieerd stel M6-M7-I11, het is altijd hetzelfde liedje: deze samenstellingen zijn niet opgewassen tegen de toeloop van reizigers vanaf Namur. Naar verluidt zou de NMBS het prijsverschil tussen tweede en eerste klas willen optrekken. Laat ons hopen dat men dan ook voldoende capaciteit in tweede klas voorziet. Anders worden we als eersteklasreizigers gewoon bedot.

Wat controle betreft: in de 2109 is tot wel drie keer toe gecontroleerd en waren er minstens 4 tbg's mee. En in Libramont stond bovenaan de trap een duo van Securail de biljetten te controleren.

De treinlectuur.
Dorothy L.SAYERS, Have his carcase. Ik heb altijd een boontje gehad voor Sayers die ik minstens zo hoog inschat als Agatha Christie. In deze roman vindt Harriet Vane een lijk, dat even later met het hoogtij zal wegspoelen. Zonder lijk is er niet veel te onderzoeken, al is dat zonder Lord Peter Wimsey (met monocle) gerekend.
Frederik Willem DAEM, Tekens van leven.

De Wever verheugt zich erover dat hij erin geslaagd is om de kernstop terug te draaien. Ik ken nog wel zo een groen dada waarin hij zijn tanden zou kunnen zetten: het afschaffen van de plicht om distels die in zaad dreigen te komen te verwijderen. Als men die distels (overigens een zeer mooie bloem) hun gang laat gaan, wordt Vlaanderen een paradijs voor de distelvink en voor die vlinders die hen als waardplant gebruiken. Maar o wee, als je toevallig een groentetuin hebt die je ook nog zonder vergif vrij wil houden van ongewenste kruiden… Want de distelzaadjes kennen geen grenzen…

Uitgedrukt…
Ieveranste bõ in hemme: ergens bon in hebben. Althans, ik veronderstel toch dat die bõ afkomstig is uit het Frans. Zich in iets verheugen, vaak in de miserie, de pech van een ander.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

19-09-2025 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Veilig verborgen op het wordlwide web vind je de 6 grote lussen van de Gaume Lorraine. We hebben al enkele tochten achter de rug en vandaag stappen we voor het eerst op lus 2 (entre la douce Gaume et l'époustouflante Ardenne) , van Muno naar Herbeumont. Dat is een behoorlijk zwaar parcours van 13.41 km lang en de TWQ van 83% is een ernstige aanwijzing dat het een zeer kwaliteitsvolle tocht geworden is. Daar komt bovenop dat je zelden de gelegenheid hebt om je te vervelen. Het begint al in Muno met de Roche à l'Appel, een stevige kuitenbijter tegen de rotsen op en eindigt met twee panorama's over de Semois, met de bekende Tombeau du Chevalier waar de rivier uitpakt met een van zijn vele meanders. Je vindt ze ongetwijfeld terug op de kaart: routeyou of NGI. Nauwelijks enkele honderden meters verder volgt al een tweede panorama. En dan volgt nog de oversteek van de Semoisvallei via de Viaduc de Conques, welbekend bij alle spoorwegliefhebbers. We liepen er over en dus hebben we de prachtige bogen alleen maar uit de bus gezien, zoals vele andere bruggen die de aanleg van lijn 163A Bertrix-Muno mogelijk maakten. Naar verluidt was dit ooit het duurste stukje spoorweg van België… Wij waren alleszins tevreden en quoteerden 19/20. Foto's konden we in "overvloed" (lichte overdrijving) nemen: je vindt ze hier.

Ik kan het niet laten, al die bruggen in lijn 163A brengen me nog altijd in vervoering.

Vanop de Roche de l'Appel zie je de diepte: als je goed kijkt zie je de picknicktafel staan en dat geeft meteen een idee van de hoogte van de Roche de l'Appel.

Minder bekend maar wel efficiënt deze bewegwijzering.

Het weer.
Voor zover te beoordelen (door de bomen) was het wisselend bewolkt, bij een aangename temperatuur van 18°.

De stafkaarten.
67/5-6 Muno (2021) - 67/1-2 Bouillon (2021) - 67/3-4 Herbeumont (2021). Mocht je de kaart van Bouillon missen: meer dan 50m (!) in een uithoekje heb je daarvan niet nodig.

Hoe we er geraakten.
Ongetwijfeld maken we een van de meest avontuurlijke verplaatsingen van het jaar. Het begint al met de in mijn ogen toch niet echt betrouwbare aansluiting in Libramont naar Bertrix (wacht alleen als de IC uit Brussel minder dan 5 minuten vertraging heeft). Dat is de reden waarom we een volledig uur reserve inbouwen, want de enige bus van lijn 481 mogen we echt niet missen, of we komen onherroepelijk vast te zitten in Bertrix.
Voor de terugreis bouwen we uiteraard geen reserve in. In Herbeumont nemen we bus 48 en die brengt ons naar Bertrix, vanwaar we met overstappen in Libramont en Brussel-Luxemburg weer in Halle geraken.

Een beetje geschiedenis.
We stapten al eerder in Herbeumont, o.a in juni 2017 én 2023 en dus is het grootste deel van de OV-geschiedenis in de streek daar terug te vinden, te bereiken via de zijbalk van mijn blog. Ondertussen is er nog een hoofdstukje aangebreid: in Wallonië noemt men het geen basisbereikbaarheid, maar regio per regio wordt een gelijkaardige oefening gehouden, al ligt alles nu om budgettaire redenen stil. Dat heeft geleid tot de schrapping van buslijn 163a in de vorm die ze decennialang heeft gehad. In de plaats kwam een nieuwe lijn 48 Bertrix - Herbeumont die via een veel rechtstreekser traject naar Herbeumont rijdt en ook niet verder dan Herbeumont. Dat betekende meteen dat dorpen als Orgéo, Gribomont, Saint-Médard en Cugnon uit de bus vielen. Nu, veel meer dan een bus op de middag kon de lijn 163a voor ons, stappers, niet betekenen en het is precies die rit die nu als lijn 481 de bediening van deze dorpen op zich neemt, van maandag tot vrijdag. Ze bedient nu zelfs Fontenoille, Watrinsart en Lambermont. Het zal dan ook niet verbazen dat we 37 km lang zoet waren op een erg rustige bus.

And now for something completely different: telegrafische afkortingen zijn altijd intrigerende verschijnselen en in het geval van Muno (GM) en Herbeumont (GHB) is dat niet anders. Afkortingen met een G zijn er niet zo veel en waarom precies de stations op lijn 163A een afkorting kregen met G is me niet duidelijk. Als ik het juist heb, verwijzen de afkortingen met G naar de Grand Central Belge, maar dat meld ik met het nodige voorbehoud. Wel zeker is dat er ook recent gebruik is gemaakt van afkortingen met G: zo vind je op lijn 26 GEV (Evere), GAR (Arcades), GDI (Diesdelle), GSO (Sint-Job). Anderzijds waren GHT (Haren) en GBB (Beersel) al veel vroeger in gebruik. Het spreekt voor zich dat telegrafische afkortingen tegenwoordig een functie hebben die compleet verschilt van de historische.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Het was erg belangrijk dat we op tijd in Bertrix zouden geraken en dus zorgden we maar meteen voor een volledig uur reserve; minder zou trouwens niet mogelijk geweest zijn. En dus moesten we IC 2108 van 8:32 in Brussel-Zuid kunnen nemen. Uit Halle kwamen daar drie treinen voor in aanmerking: P 7802, P 7574 en IC 3206. Het werd uiteindelijk de tweede: de eerste had vertraging opgelopen vanaf Braine-le-Comte en we waren op tijd voor de tweede. Die bracht ons trouwens stipt naar Brussel-Zuid.
Voor IC 2108 had ik eigenlijk een lang stel M6-rijtuigen verwacht maar het werd een onlangs typisch geworden samenstelling voor deze 21xx treinen: een loc 13, een I11-rijtuig, 3 rijtuigen M7 (waarvan twee AB) en een stuurstandrijtuig M6. Blijkbaar is dat vandaag niet voor het eerst het geval. De rit verloopt verbazingwekkend goed: de hoogste vertraging is 2 minuten, bij vertrek in Ciney en Rochefort-Jemelle. En dus halen we probleemloos L 5960, wat meteen betekent dat we een uur "te vroeg" in Bertrix aankomen: om 11:06, met een bus 481 die vertrekt om 12:20. Zoals meestal als je reserve neemt, zou ook de verbinding van het volgende uur ons op tijd in Bertrix gebracht hebben. Maar wee als je geen reserve inbouwt. Over de treinreis zelf is niet veel te vertellen: een jonge Deense voert wel een lang telefoongesprek, de term exakt valt een tiental keren: het zal wel een gesprek met de baas geweest zijn. We gaan wat verder zitten om ongestoord te kunnen lezen; ze lijkt door te hebben waarom we dit doen.

De TEC-Luxembourg schittert eens te meer als info-ontkenner. Langs digitale weg zijn we wel te weten gekomen dat onze bus van perron 3 zal vertrekken, maar ter plaatse is er geen enkele aanwijzing dat dit ook zo voorzien is. Tenzij ze vinden dat de S als aanduiding moet volstaan. Wat dan weer niet klopt: lijn 481 is geen echte woensdagrit van de schooldienst, want hij rijdt ook op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag. Ik heb trouwens de indruk dat nog andere lijnen op de halteborden ontbreken. We hadden een drukke bus verwacht met uit- en losgelaten jeugd, maar er zijn nauwelijks reizigers mee. In Herbeumont vraagt de chauffeur ons - we zijn dan al de enige reizigers - of we niet in Herbeumont uitstappen, maar we moeten naar Muno, verklaar ik. Hij verzekert ons dat we dan op de juiste bus zitten. Bij het uitstappen in Muno vraagt hij nog of we in Muno wonen en verklaart hij ook waarom hij een beetje verbaasd was dat we niet in Herbeumont uitstapten: de meeste stappers leggen een traject Herbeumont - Bouillon af. Het is verfrissend, zo een chauffeur die zijn betrokkenheid toont met zijn klanten. Bij ons is dat helaas een zeldzaamheid en dan kunnen we ten zuiden van Brussel nog niet eens klagen. En… ook in Muno wordt lijn 481 niet vermeld op de halteborden…

In Herbeumont is de mooie halte Grand'Place (met wachthuisje) teruggevallen tot een sporadisch bediende halte. het zwaartepunt ligt nu bij de recente halte Maison Communale en dat omdat de snelle(re) bus 48 vertrekt aan de Fedasil vestiging. Een aantal gegadigden is inderdaad al vroeger ingestapt. Ze maken allemaal zonder uitzondering de reis naar Bertrix.

De terugreis per trein verloopt als in een droom. In Marloie vertrekken we met 2 minuten vertraging en voor de rest rijden de 3 treinen op tijd. In S 3591 is de tbg verbaasd dat we op één dag van Halle naar Bertrix en terug gereisd hebben: jullie moeten wel erg vroeg vertrokken zijn; als ik hem zeg dat we ook nog 14 km gestapt hebben, kijkt hij helemaal ongelovig. Hij zou moeten weten dat we er ook nog busritten van samen een dik uur hebben op zitten. Maar ook hier geldt: het is prettig als de tbg enige belangstelling voor zijn klanten toont, al is dat in deze dunbevolkte trein natuurlijk gemakkelijker dan in een IC.

En nog even dit: vanmorgen waren IC 2107 en 2408 allebei afgeschat: 2 opeenvolgende IC's naar Namur! En IC 2130 zagen we in Gembloux: overvol, want met één desiro kom je niet ver, zeker niet tussen Namur en Brussel.

De treinlectuur.
Paolo GIORDANO, Tasmanië.
Frederik Willem DAEM, Tekens van leven.

.
Uit "Tasmanië", uitgesproken door Novelli, één van de belangrijkste personages: Laten we wel wezen, er bestaan geen echte politieke verschillen meer. Het enige verschil is dat mensen voor of tegen de waarheid zijn.

Uitgedrukt…
de wijzer rond - de betekenis lijkt voor de hand te liggen; uiteraard gaat het hier om de kleine wijzer en die heeft 12 uur nodig om rond te gaan.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

10-09-2025 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Wie denkt: Wielsbeke, dat wil ik wel eens zien, kan ik niet tegenhouden, maar hij weze gewaarschuwd: het Roterspad dat we vandaag gevolgd hebben is waardeloos voor elke wandelaar met het hart op de juiste plaats. Ik probeer toch met het positieve te beginnen: de route is uitstekend bewegwijzerd en de oude Leie-arm (op de stafkaarten aangeduid als Kloosterbeek) is prachtig, maar dat is alles, tenzij ik als Hallenaar ook de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Halle zou vernoemen. Voor de rest is het alsof je door industriezones loopt en het jaagpad naast de gekanaliseerde Leie, dat voor soelaas zou moeten zorgen, is lelijk en ingenomen door tweewielers van allerlei slag. Het brengt de TWQ wel op 29%, maar eigenlijk zou het een dikke, vette nul moeten zijn, want langs de Leie loopt niet meer dan een autovrij pad dat lelijk en breed geasfalteerd is; de Leie moet je er vaak bij raden. We waren mild in onze quotering: 2/20, lager zullen we dit jaar wel niet meer vallen. En oh ja, eigenlijk was het 11 km lang afzien, ondanks het vlakke parcours. Kaarten NGI of routeyou.

De foto's vind je hier. Dit zijn de twee mooiste:

Het Kasteel Hernieuwenburg, thans gemeentehuis van Wielsbeke.

Een oude Leie-arm die op de topografische kaart Kloosterbeek heet. Ongetwijfeld het mooiste plekje van de ontgoochelende wandeling.

Het weer.
Van licht naar zwaar bewolkt, maar het ging om cumuluswolken die de hemel bepaald mooi kunnen tooien. De temperatuur lag rond de 20° en dus was het aangenaam stappen.

De stafkaarten.
21/5-6 Izegem (2016) - 29/1-2 Kortrijk (2018)

Hoe we er geraakten.
Vanuit Waregem vertrekken zowel bussen van lijn 11 (naar Roeselare) als van lijn 12 (naar Tielt) en dat levert een perfecte halfuurdienst op. Dankzij de IC Welkenraedt - Kortrijk is Waregem bovendien vlot te bereiken (met een overstap in Brussel-Zuid) en dus moesten we niet lang twijfelen. Voor de terugreis kon het analoog.

Een beetje geschiedenis.
Wielsbeke lag aan een kruispunt van een spoorlijn en een tramlijn: sinds 1868 reden er treinen tussen Ingelmunster en Anzegem die ook Wielsbeke bedienden. En in 1900 kwam daar nog een tramlijn Kortrijk - Aarsele bovenop. Beide lijnen kruisten elkaar op de plaats waar nu de rotonde in de N982 zich bevindt. Op de actuele stafkaart heet het hier Lobeek.

Net voor WO II lag de treindienst op lijn 69B al op apegapen: er bleven nog 2 treinen per dag over. Er was wel een aanvullende busdienst (tabel 183) Ingelmunster - Anzegem, met 4 busritparen per dag. In tabel 365 vinden we de tram Kortrijk - Aarsele terug, uitgebaat met autorails.

Als zowel de spoor- als de tramlijn verdwijnen, wordt de bestaande bediening vrij goed behouden, met een lijn 211 van de NMBS (Izegem - Anzegem) en een buslijn (tabel 727) Kortrijk - Aarsele - Tielt. De verbussing heeft het mogelijk gemaakt de lijn tot Tielt te verlengen, met dien verstande dat lokaal verkeer tussen Aarsele en Tielt verboden is. Dat zou nl. concurrentie zijn voor de NMBS.

Uit het busboekje van de NMVB van 01.06.1969 weten we dat de buslijn ondertussen het lijnnummer 15 heeft gekregen. En in het spoorboekje van 1965 vinden we lijn 211 niet langer terug; die heet nu 68a.

Later zou de West-Vlaamse entiteit de lijnnummers weer vervangen door tabelnummers: de 15 werd de 727/1.

Met de basismobiliteit kreeg Wielsbeke wel 4 buslijnen die het grondgebied van de gemeente nu en dan doorkruisten, zij het niet op regelmatige basis. Drie belbussen moesten de enorme gaten in de bediening opvangen. Dat veranderde met de invoering van de basisbereikbaarheid. Tielt kreeg twee goed gestoffeerde buslijnen (11 Roeselare - Waregem en 12 Waregem - Tielt), aangevuld met schooldiensten 221 en 852 en de flexbus van de regio Midwest.

De verbinding.

En wat we beleefden.
IC 3207 bestaat uit 4 M7-rijtuigen; Belux had er 6 voorzien. Maar de trein is wel stipt. Ook IC 430 doet het trouwens goed, met 3 minuutjes vertraging. Van de 11 reizigers op het bovendek zitten er 6 verkeerd: 6 toeristen uit landen waar de Arabische cijfers nog niet zijn doorgedrongen. De tbg is in topvorm: net voor Gent-Sint-Pieters wordt omgeroepen dat de S naar Eeklo op "ons" wacht en dat we ons dus zo snel mogelijk naar het perron naar Eeklo moeten begeven. Voorbij Gent worden reizigers naar De Pinte gewaarschuwd dat ze niet mogen uitstappen uit de laatste 4 rijtuigen: ze moeten naar voren opschuiven tot aan het eersteklasrijtuig of tot ze "hem" tegenkomen. Het is duidelijk, zelfs voor de meest verwarde reiziger. Voorbij De Pinte wordt trouwens nog eens omgeroepen dat reizigers voor Deinze, Waregem, Harelbeke en Kortrijk overal uit mogen stappen, zonder te panikeren.

In Waregem stappen we naar het ondertussen bekende perron 5 van het busstation. De bus brengt ons probleemloos naar Wielsbeke, o.a. langs het mooi overeind gebleven station van Sint-Eloois-Vijve.

Voor de terugrit is het even afwachten hoe groot de invloed zal zijn van een omleiding net voor Wielsbeke. Maar dat valt mee. Met 4 minuten vertraging komen we in Waregem aan en zo halen we gemakkelijk de IC naar Brussel en Welkenraedt. Het is trouwens hetzelfde rijtuigenstel als vanmorgen. En we besluiten om het rustig aan te doen, niet met de IC naar Binche en evenmin met de verlate IC naar Quiévrain, maar met de IC naar Kortrijk. Opvallend: binnen een korte tijdsspanne vertrekken er 3 treinen naar Kortrijk, waarvan 2 zelfs op hetzelfde spoor. Met alle bijkomende info kun je je nauwelijks vergissen, maar niet iedereen is even geoefend.

De treinlectuur.
Paolo GIORDANO, Tasmanië.
Frederik Willem DAEM, Tekens van leven.

Luisteren naar de top-100 van de Lage Landen. Soms denk ik dat alle goede, spitse, originele teksten in de jaren 1960 en 1970 zijn opgebruikt. Ben ik nu een oude knol? Dan moet ik tenminste niet sneuvelen op Waregem Koerse…

Uitgedrukt…
Ge moet 'em/'eu geen smoeln liern trekkn. Hij/zij weet zijn/haar plan wel te trekken, vaak met negatieve connotatie.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

05-09-2025 om 00:00 geschreven door overweg13  

02.08.2025

Voor de tweede opeenvolgende week zal onze bus van 17:47 niet rijden. Dat wordt dus opnieuw een tochtje te voet van 4 km. In totaal worden vanavond 4 busritten afgeschaft - met een uurdienst is dat tamelijk desastreus.

05.08.2025

Ik denk dat we vandaag een triest record vestigen: niet minder dan 8 ritten van de R55 rijden vandaag niet en vermits enkele ook geen gps-gegevens hebben ligt dit cijfer waarschijnlijk nog hoger. Mijn vrouw zou meer dan een half uur moeten wachten en komt dus maar te voet van Halle naar huis. Nog eens 4 kilometer: blijf gezond, neem De Lijn.

12.08.2025

Bedoeling is om aan Halle Park de R55 van 12:08 te nemen. De bus heeft geen tracking info en dus verdwijnt hij ook van haltelink na zijn theoretische doorkomstuur. De kans dat de bus helemaal niet rijdt, is groot. Tot hij plots toch weer in de lijst verschijnt, zij het met 18 minuten. Toen Flanders Bus deze rit nog reed, kwam dat ook geregeld voor; het maakt dus blijkbaar niets uit of het Flanders Bus of het "nieuwe" Hansea is die deze rit uitvoert. Zal wel wat met herbenuttiging te maken hebben. De bus rijdt met film R55 Halle AZ. Als ik de chauffeur er opmerkzaam op maak, zegt die dat de juiste film (Alsemberg Winderickxplein*) niet ter beschikking is. En dat brengt ons bij het volgende probleem: de R55 bedient in normale omstandigheden ongeveer 65 halten. Door allerlei omleidingen blijven er daar nog 39 van over. Maar het kan nog straffer: op 15.08 is er een duathlon in Halle en dan worden nog 9 halten geschrapt, wat het totaal op 48 van de 65 halten brengt. Als dat het belang van goed openbaar vervoer niet onderstreept dan weet ik het ook niet.

*Van 11 tot 30 augustus wordt de bediening van alle halten tussen Alsemberg Winderickxplein en Rode Grote Hut geschrapt; dat verklaart de ontbrekende film.

19.08.2025

De enorme inkorting van de reisweg op lijn R55 heeft nog een ander ongewenst en dus hoogst onaangenaam effect: sommige chauffeurs rijden op het normale traject, als de omleiding voorbij is, tot een kwartier te vroeg. Lekker lange rustpauzes tussen 2 ritten, hoera, maar reizigers die er dan maar van uitgaan dat hun bus weer niet rijdt, al is die al een kwartier geleden doorgekomen.

21.08.2025

In de busrijke Arkenvest staat een defecte auto. In een mum van tijd heeft zich een karavaan met o.m. een 7-tal bussen gevormd. Kan gebeuren. Er blijkt echt geen doorkomen aan te zijn. Waarom De Lijn niet sneller gewaarschuwd wordt en meldt dat de Arkenvest onbruikbaar is, is me niet duidelijk. Als men sneller had gereageerd, was de schade ongetwijfeld kleiner geweest: het volstond de omleiding die nu al vaak gebruik wordt, in te voeren. Het hele probleem heeft een uur aangesleept…

31.08.2025
Vandaag wordt de Grote prijs van de Stad Halle gereden. Dat betekent dat het openbaar busvervoer in de ruime regio de hele dag zwaar geteisterd wordt. Om maar één voorbeeld te geven: R55 bedient op zondag 38 halten, daarvan worden er 20 geschrapt. Vervanghalten kunnen nauwelijks als alternatief dienen, tenzij je bereid bent de benenwagen in te schakelen. Halle is een tamelijk doods provinciestadje en allerlei stoeten, kermissen, sportwedstrijden, festivals en meer moeten de doodsreutel van de stad naar de achtergrond verdringen. Tegelijk wordt telkens duidelijk dat de bus een noodzakelijk (?) kwaad is waar men zondermeer afstand van kan nemen.

31-08-2025 om 10:08 geschreven door overweg13  

De wandeling.
Dat de provincie Limburg de fietsers en eigenlijk ook de wandelaars graag verwent, weten we. Wij puren onze inspiratie vandaag uit een wandelbox met de eenvoudige titel Wandelen in Limburg. Die bevat 8 streekkaarten die borg staan voor 2000 km wandelplezier. Ik heb het niet nageteld. De kaart van vandaag draagt als titel Sint-Pietersberg, al zullen we die vandaag niet beklimmen. Wel stappen we in Kanne een wandeling die (uitmuntend) aangeduid is met een blauwe ruit. Het enige schoonheidsfoutje: Kanne grenzeloos zou 5 wandelingen behelzen die allemaal op het Statieplein van Riemst (Kanne dus) beginnen, maar dat is niet waar. Dat bezorgde ons in het begin wat vervelend zoekwerk tot we doorhadden dat de blauwe wandeling eigenlijk begint aan de voet van de brug over het Albertkanaal. Heen en terug scheelt dat een dikke kilometer. Op het kaartje (of hier) heb ik de wandeling uitgetekend vanaf Kanne Plaats; dat is tenslotte ook de plaats waar de bus de OV-gebruikers afzet. De wandeling is 7.980 km lang en de TWQ bedraagt 48%. Dat is in onze ogen een grove onderschatting, want je krijgt van deze wandeling toch wel de indruk dat een veel groter deel over voetwegen (en steile trappen, in de buurt van het fort van Eben-Emael) loopt. Wij hebben alleszins volop genoten en quoteerden 18/20.
Dat fort is vooral bekend om zijn nutteloosheid bij het begin van WO II. Duitse para's slaagden erin in een kwartier tijds het fort en zijn antennes uit te schakelen. Het doet me wat denken aan wat we nu meemaken. Het fort (en de bunkers en schietkoepels) die we vandaag konden "bewonderen" moeten ongetwijfeld een bijzonder zware investering zijn geweest - er was een hele fortengordel - die dus compleet nutteloos bleek. Met de Franckens en andere De Wevers van deze tijd beleven we ongetwijfeld iets gelijkaardigs. Op het moment dat de militaire uitgaven zouden moeten renderen zijn ze waarschijnlijk alweer hopeloos achterhaald. En zijn dringender uitgaven op de lange baan geschoven of zelfs helemaal geschrapt.

Kaarten (routeyou en NGI) hier en hier.

Foto's vind je hier. Dat het er zo veel zijn illustreert hoe knap de route eigenlijk was.

Dit zijn er alvast enkele:

Trappen brengen je naar en van het plateau.

Panorama dat druipt van het water: Albertkanaal, Maas, Pietersplas.

Het weer.
Half tot zwaar bewolkt, rustig en warm (25°).

De stafkaarten.
34/5-6 Tongeren (2021) - 34/7-8 Voeren (2021)

Hoe we er geraakten.
Tot vorig jaar - we waren vorig jaar ook al in Kanne - leek volgens De Lijn de enige oplossing een flexbus in aansluiting met een reguliere lijn. Toen kozen we voor een bus naar Maastricht, vanwaar we met lijn 13 (Arriva) naar Kanne konden rijden. Dit jaar kozen we voor de gemakkelijkste (en relatief dure) oplossing: met de trein naar Maastricht en daar met de genoemde bus 13 naar Kanne. Ook voor de terugreis kozen we voor deze (de snelste) oplossing.
Eigenaardig genoeg vermeldt de app van De Lijn nu ook verplaatsingen naar Kanne met de Arriva-lijn 13. Dat kan alleen maar toegejuicht worden, maar het verdoezelt wel hoe De Lijn de bediening van Kanne verwaarloost.

Een beetje geschiedenis.
De voorlaatste halte van lijn 13 heet Kanne Statieplein en dat doet natuurlijk een belletje rinkelen: ooit moet hier een tram gereden hebben en wel van Glons naar Maastricht. Spil was de nog steeds actieve stelplaats van Bassenge. De lijn werd voltooid in 1894, maar het gedeelte Kanne - Maastricht sneuvelde al in 1939 en in 1943 werd de rest van de lijn een spijtig oorlogsslachtoffer. Ze zou nooit meer gereactiveerd worden. Wel kwam er een buslijn 24 Tongeren - Maastricht - Visé, die voor een behoorlijke bediening van Kanne zorgde. Ik heb het nu over het tijdperk van de NMVB, toen deze lijn nog kon teruggevonden worden in de busboekjes van Liège én Limburg. De dubbelzinnigheid zou grotendeels verdwijnen met de vrij zinloze opsplitsing van de NMVB in De Lijn en de TEC. De Lijn vertaalde de nieuwe toestand met een resem lijnen: 18 (Bilzen - Riemst - Kanne: hoofdzakelijk schoolritten), 39 (Tongeren - Valmeer - Kanne - Vroenhoven (met een vrij behoorlijke bediening van Kanne), 39b (Voeren - Visé - Tongeren, schoolritten) en 24 (Tongeren - Kanne, waarvan de dienstregeling uiteindelijk opgenomen wordt in lijn 39.) Ook TEC-LV laat zich niet onbetuigd: ze erfden van de NMVB lijnen 76 (Riemst - Bassenge - Hermée - Herstal - Liège) en 79 (Hermée - Herstal - Kanne). Die bediening van Kanne, veelal met overstap in Bassenge) zou het rekken tot begin 21^ste eeuw.
En nog even een prettige anekdote: ik bestookte gedurende maanden de centrale diensten van De Lijn omdat ze er absoluut niet in slaagden de productie en verspreiding van de busboekjes onder controle te krijgen. Dat moet hen daar in Mechelen danig op de zenuwen gewerkt hebben, want op een bepaald moment kreeg ik een brief van Jan Peumans himself, toen directeur marketing en strategie, van De Lijn, om een afspraak te beleggen. We hebben toen minstens 2 uur met elkaar gepraat en ik had de indruk dat ik inderdaad een luisterend oor voor me had. (Niet dat de toestand achteraf beter werd…)
Enkele weken later stapten we in Kanne en na de wandeling wilden we onszelf trakteren op een pint in een dorpscafé, maar we waren nog maar nauwelijks door de deur toen ik hoorde: "Maar meneer Van Cutsem toch! Ben je met de bus gekomen?" Ik kon het toen niet laten: "Dag meneer Peumans, met de bus, ja, maar wel met de TEC, want De Lijn komt hier niet op zaterdag."

En tegenwoordig wordt Kanne dus nog nauwelijks bediend door De Lijn. Ironisch genoeg heeft men er wel een Hoppinpunt ingeplant, maar veel kans om te hoppen, is er niet. Tenzij je de flexbus wil reserveren of een bus van Arriva met uurdienst tussen Maastricht en Kanne wil nemen. Dat laatste is eigenlijk de enige bruikbare oplossing, voor wie, zoals wij, een beetje van ver komt.

De verbinding.

En wat we beleefden.
We wilden eigenlijk IC 1708 nemen, maar als er iets is dat we geleerd hebben: neem de eerste trein die komt, niet de voorziene. Vandaag is dat weer eens ons geluk: IC 3408 rijdt met een lichte vertraging, niet genoeg om ons te verontrusten, maar IC 1708 zal uiteindelijk een half uur vertraging bij elkaar rijden en dat zou wel nefast geweest zijn: we zouden IC 508 gewoon gemist hebben. IC 3408 naar Turnhout vertrekt trouwens van spoor 2 en rijdt over lijn 96E. Daar zullen de werken op lijn 96N wel aan de basis van liggen.
Eigenlijk hebben we op dat moment al met een probleempje af te rekenen gehad. Plan was om een seniorenbiljet tot Visé te kopen, aangevuld met een internationaal biljet Visé - Maastricht. Maar de internationale app geeft niet thuis: ik heb alles ingevuld zoals het hoort, maar als ik treinen moet kiezen - vrij nutteloos, want je kunt gelijk welke trein nemen - krijg ik een foutmelding en het verzoek vroegere of latere treinen te nemen. Maar er is geen beweging in te krijgen. De NMBS heeft ondertussen al zoveel afgeschaft, dat ik er eigenlijk geen rekening meer mee houdt dat ik in Halle een biljet Visé - Maastricht zou kunnen kopen. Maar wat blijkt: dat kan zelfs aan de automaat en dat wordt keurig gedemonstreerd/uitgevoerd door de mobiele loketbediende.
IC 508 maakt er een smetteloze rit van. Vanmorgen waren er nog problemen op lijn 2 omdat de werken er uitgelopen waren, maar nu komen we perfect op tijd in Liège-Guillemins aan. En dan komt toch wel de verrassing van de dag: de S naar Maastricht staat klaar, maar het is break 311 die de dienst uitmaakt. Nu had ik voordien sporadisch al wel zoiets opgevangen, maar mijn motto is: geloof nooit wat je niet zelf gezien hebt. En eigenlijk ben ik blij met deze break, die flashy dingen van Arriva liggen me niet zo. De tbg moet wel in 4 talen omroepen dat de trein niet verder rijdt dan Maastricht en dat er een trein naar Aachen vertrekt om 10:11, de S-trein via Welkenraedt. Wie naar Aachen moet is daar natuurlijk mee geholpen, maar er liggen wel meer stations tussen Maastricht en Aachen. Meteen na het vertrek komt de tbg langs: van de 9 reizigers in eerste klas zitten er 6 juist. Ik denk dat 2/3 een mooi en courant gemiddelde is. Dan volgen de normale ik-hou-me-van-den-domme-acts.

Zo stond mr 311 in Maastricht op 4 april 1986, als IC Maastricht - Knokke.

In Maastricht wordt ons duidelijk gemaakt dat er recent een wijziging geweest is in de dienstregelingen van de Arrivabussen. De chauffeur stopt waarschijnlijk nog aan zijn oude perron, wat een kleine volksverhuizing veroorzaakt. Klein, want van de vorige keer weten we dat er maar 8 reizigers mee mogen en dat de chauffeur het volste recht heeft staande reizigers te weigeren. En ja, de 8 plaatsen geraken inderdaad vol. De chauffeur is van het stipte type: hij wacht onderweg tot 2 keer toe op het voorziene doorkomstuur, en dat voor een rit van 24 minuten. Zes reizigers moeten tot het eindpunt mee.

Ook de terugrit verloopt vlot, al zijn er deze keer op geen enkel moment 8 reizigers.

Het is opnieuw ms 311 dat klaar staat om ons naar Liège te brengen en dat met dezelfde tbg. Die controleert deze keer niet; het is opnieuw ongezellig druk in eerste. IC 539 rijdt al net zo stipt als zijn dienstgenoot vanmorgen. Tussen haakjes, het is vandaag de eerste keer dat onze treinen een M7-BD mee hebben.
IC 1939 bestaat uit M4-rijtuigen; het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn dat we nog in deze prettige rijtuigen mee kunnen. Hoewel een ADx rijtuig vooraan hangt, is het een 18 die de dienst uitmaakt. Een 27 ware mooier geweest, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. We komen zelfs wat te vroeg in Halle aan en kijken terug op prettige treinreizen en een schitterende en interessante wandeling en dan willen we de 25° er graag bij nemen.

De treinlectuur.
Karl MAY, De boodschap van Winnetoe. Dertig jaar na de in de bekende boeken van Old Shatterhand en Winnetoe beschreven avonturen, keert Old Shatterhand met zijn echtgenote Karla terug naar het Wilde Westen, waar men van plan is een monument op te richten voor Winnetoe, dit tot groot ongenoegen van vijandige stammen en ook van Old Shatterhand die vindt dat je Winnetoe niet tot zijn recht kunt laten komen in een beeld van hout, steen of metaal.
Juli ZEH, Onder buren.

Ik heb de evolutie van begin tot einde meegemaakt: steeds meer "collega's" die met de meest onzinnige taken werden belast, als halve psychologen en psychiaters en die het daar zo druk mee hadden, dat ze onmogelijk nog voor de klas konden staan. (Soms konden ze dat ook voordien niet…) Er was er maar één die zijn strepen verdiende en dat was onze IT'er die zijn handen vol had met het herstellen en updaten van vastgelopen pc's en daar niet eens volledig voor vrijgesteld werd.
Het verbaast me dan ook niet dat het lerarentekort zou verdwijnen als sneeuw voor de zon, als al die welzijnswerkers plots opnieuw les zouden geven.

Uitgedrukt…
Loopt eens, dan moe' je nie' gaan… Gezegd tegen iemand die je tot wat spoed wil aanzetten, omdat hij/zij duidelijk te traag is.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

27-08-2025 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
In 2004 verscheen bij Lannoo het Groot wandelboek Vlaanderen. Rechts bovenaan de kaft werd terecht vermeld dat het om een volledig nieuwe uitgave ging, van de hand van Luc Vanneste. In het boek worden 75 wandelingen beschreven, 15 per provincie, telkens met uitvoerige toelichting over al die dingen die interessant kunnen zijn voor de wandelaar.
Wij stappen vandaag het nummer 22 met de titel Kiewit, Rustig wandelen in de omgeving van Bokrijk. Wandelaars die trein en bus gebruikten waren destijds nog erg schaars en dus werd er volop van uitgegaan dat die met de wagen naar een bruikbare parkeerplaats moesten rijden om de tocht daar te beginnen. Mondjesmaat is daar de laatste jaren (misschien) wat verandering in gekomen, maar van enige tegemoetkoming aan de trein- en busgebruiker is er in deze gids nauwelijks sprake. Hoe verklaar je anders dat je meteen van het perron van Bokrijk kunt aansluiten op de wandelroute, een luxe die we niet zo heel vaak hebben. Wij hebben ze dan ook naar onze hand gezet en beginnen de tocht bij het station van Bokrijk in plaats van de parking in Kiewit. Hier en daar moesten we onze route wel aanpassen, omdat de te volgen wegen ondoenbaar, afgesloten of onbestaande waren geworden maar globaal genomen is veruit het grootste deel intact gebleven. De TWQ bedraagt 63 %, wat voor deze 14.790 km lange tocht toch een mooie reeks zanderige veld-, bos- en voetwegen betekent. Je stapt o.m. door het prachtige arboretum, je komt bij de Kinderboerderij van Kiewit en het tweede deel brengt je de rust van mooie vijvers, met hier en daar een hengelaar en een stel zwanen. Dit kaartje zal wel een en ander duidelijk maken.

…het tweede deel brengt je de rust van mooie vijvers…

…dat je meteen van het perron van Bokrijk kunt aansluiten op de wandelroute…

Meer foto's.

Het weer.
Betrokken en met 19° een ideale wandeltemperatuur.

De stafkaarten.
25/7-8 Hasselt (2017)

Hoe we er geraakten.
Veruit het gemakkelijkst was een verbinding met 2 treinen met overstap in de NZV. Voor de heenreis was er alleen de IC Gent - Genk, voor de terugreis konden we ook de Genk - Blankenberge nemen.

Een beetje geschiedenis.
Je hoort wel eens klagen over de NMBS, maar geloof me vrij, in de loop van enkele decennia zijn de reismogelijkheden exponentieel toegenomen. Ik nam er ter illustratie het spoorboekje van 01.06.1975 bij en bekeek de dienstregeling van lijn 21 Landen - Hasselt - Eisden (Mijnen).
Wat Bokrijk betreft: de bediening was in alle opzichten minimaal. Niet alleen stopten er op weekdagen alleen treinen tot 7.9.75; tijdens de weekends werd iets ruimer gemikt: tot 27.9.75 en opnieuw vanaf 3.4.76. Een strikt toeristische invalshoek dus. De eerste trein naar As met stilstand in Bokrijk in de vermelde periodes vertrok uit Hasselt om 9:22 (de volgende om 12:47, maar die kwam wel al van Leuven via Diest). Ik herinner me een samenstelling met een loc 62 en één K1-rijtuig BD. In het spoorboekje duidde een 2 bij trein 4309 aan dat er in deze trein alleen 2^de klasse werd aangeboden.
In dezelfde tabel vond je wel de treinen terug van Quévy/Saint-Ghislain-Hornu via NZV naar Landen, waar een deel werd afgesplitst dat elk uur naar Hasselt reed. Deze treinen werden zo goed als allemaal uitgevoerd met klassieke 2-ledige stellen, die toen even alomtegenwoordig waren als de desiro's nu. Eén treinpaar kreeg wel een lang stel M2-rijtuigen om voldoende capaciteit te kunnen bieden, maar dat maakte wel een overstap in Landen nodig.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Om een of ander reden heeft IC 1708 in Jurbise vertraging opgelopen, maar de snelheid waarmee deze trein het perron in Brussel-Zuid nadert (20km/u of minder) is de echte reden voor de 8 minuten vertraging. We waren trouwens oorspronkelijk van plan IC 1908 te nemen, maar die rijdt ook al met vertraging. Maar het kan altijd erger: IC 3630 Genk - Gent rijdt met een twintigtal minuten vertraging, als gevolg van problemen bij de koppeling in Hasselt. Ik heb het nog maar net over deze (ont)koppelingen gehad in mijn vorige bijdrage. De trein zal vanuit Brussel-Zuid rechtstreeks naar Gent rijden. Gelukkig zijn er volgens de NMBS alleen maar problemen met oud materieel. Dan doet onze IC 3608 het toch iets beter, al blijft die 5 lange minuten te veel stilstaan in Tienen. Die vertraging is er ook nog in Bokrijk.

De terugreis maken we met een van die treinen naar Blankenberge die toch uit Genk vertrekken. Nu is het het binnenrijden van Hasselt (al vanaf de Y. Zonhoven) dat voor vertraging zorgt, maar in Sint-Truiden zijn er 5 minuten stilstand voorzien voor een kruising en dus kunnen we verder stipt rijden. Zo stipt dat we in Brussel-Noord nog de IC 3439 naar Binche kunnen nemen.
Snel na Brussel-Zuid komt de tbg rond: van de 5 reizigers in onze onmiddellijke buurt is er geen enkele in orde; wat moet die man blij geweest zijn als ik hem twee correcte biljetten kan tonen. Verder in de afdeling zijn er trouwens nog "klanten" die moeten verhuizen. Op de treinen naar Tubize en verder zou je de hele dag door met veel succes controleteams kunnen zetten; die zouden zichzelf binnen de kortste keren terugbetalen, als ze tenminste boetes zouden uitschrijven. De trein vertrekt stipt uit Brussel-Zuid, maar bij de Y. Noord Halle staan we een hele tijd stil: 6 minuten vertraging bij aankomst in Halle zijn het gevolg.

De treinlectuur.
Karl MAY, De boodschap van Winnetoe.
Juli ZEH, Onder buren.

De laatste zondag van augustus: kermis te Beert, waar ik het grootste deel van mijn jeugd heb doorgebracht en waarmee ik me zelfs nu als zeventiger nog verbonden voel. Maar nee, de Beertse Feesten worden al in het voorlaatste weekend van augustus georganiseerd. Niet om de inhuldiging van de kerk te herdenken (want dat is een kermis), maar omdat het te vaak gebeurde dat de maandag na de echte kermis de eerste schooldag was. En laat die maandag nu net de kinderdag van de kermis (geworden) zijn. Enig commercieel belang, dat dus duidelijk de traditie verdringt, is hier niet ver weg…
Nog zo een traditie was dat er op zondag gevoetbald werd tussen de getrouwden en de niet getrouwden. Ook dat zou vandaag niet meer kunnen, want de getrouwden zouden ongetwijfeld geen elftal bij elkaar kunnen harken…

Uitgedrukt…
Wat het is, is het… Gezegd bij kleine hoeveelheden, of wanneer iemand maar een heel klein beetje helpt.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

22-08-2025 om 00:00 geschreven door overweg13  

De wandeling.
La Gaume Buissonnière is een buitenbeentje dat al sinds 1986 de Gaume voor wandelaars ontsluit dankzij een enorme lus van 225 km. Aanvankelijk was het gebied wat vergeten door de GR's, al kan dat vandaag niet meer gezegd worden. Hier getuigt een wandelpaal (op Frans grondgebed) van. Wij stappen vandaag 8.7 km en dat is eigenlijk een lange, maar niet zo zware klim uit Orval (en het riviertje de Williers) naar het hooggelegen Florenville. Niet zo zwaar, maar dat is dan zonder rekening te houden met een bijzonder steil pad bij het naderen van Florenville. Het is bovendien hier en daar gevaarlijk toegetakeld door een ruiter met zelfmoordneigingen, wat hier en daar voor flink wat bodemerosie heeft gezorgd.
Het eerste deel van Orval tot Chameleux is zonder meer topklasse en het is dan ook niet verwonderlijk dat zo veel langeafstands- en andere paden hier gebruik van maken. Je loopt parallel met de niet altijd even zichtbare Williers, die hier over enige afstand de landsgrens met Frankrijk vormt. Voorbij Chameleux is het even doorbijten: je volgt langere tijd een eentonige asfaltweg, gelukkig zonder al te veel autoverkeer, tot je rechts een steil en smal pad moet nemen dat je in de buurt van het centrum van Florenville brengt. Onze quotering was dan ook een soort compromis: bepaalde stukken waren zo sterk dat het zonde zou zijn om laag te quoteren: we kwamen uit bij 15.5/20. Dat de TWQ toch 60% bedraagt is daar niet vreemd aan. Kaartje hier of hier.
En nog dit: in de topogids van de GB lees je dat het pad tot Florenville de GR volgt. Dat kan ooit het geval geweest zijn, maar tegenwoordig zoekt/zoeken de GR/GR's andere wegen op en dat vanaf Chameleux.

Je vindt enkele foto's op deze plaats.

Voor wandelaars is deze totempaal vrij herkenbaar. Normale mensen vragen zich ongetwijfeld af of dit niet overdreven is.

Het weer.
Licht bewolkt en een temperatuur rond 20°. Meer moet dat niet zijn.

De stafkaarten.
70/3-4 Villers-devant-Orval (2021) - 67/7-8 Florenville (2021)

Hoe we er geraakten.
We hadden nog net een week om gebruik te kunnen maken van de toeristische buslijn V1, want die stopt er volgende week mee als de Waalse jeugd opnieuw naar school mag. Dus moesten we in Florenville geraken (met 2 overstappen) om daar de V1 te nemen. De terugreis uit Florenville was al een stuk eenvoudiger, met alleen treinen.

Een beetje geschiedenis.
Eigenlijk is er een dubbele opdracht vandaag. Allereerst is er de kaart uit 1922 hieronder. Enkele opvallende dingen:
- Florenville ligt eigenlijk op de kaart die hier links bij aansluit, maar de markt (Place Albert 1er) kon nog net op de kaart van Izel: in de marge van deze kaart zie je, vertrekkend van de markt, de tram richting Sainte-Cécile enerzijds en Bouillon anderzijds;
- meer naar het oosten ligt het Bois dit le Ferme, de tram reed er in eigen bedding richting Florenville Station op lijn 165, maar ook naar de stelplaats van de NMVB;
- verder zie je hoe de tram eerst parallel rijdt met lijn 165 en er wat verder overgaat door middel van een brug, richting Semois (in Moyen, of Izel als je wil).

En de tweede opdracht: zoek een actuele kaart en kijk wat er van de oorspronkelijke trambedding nog is overgebleven. Zoals wel vaker is dat opvallend veel. Mocht je niet zo meteen een kaart bij de hand hebben, ga dan naar de TOPOmap Viewer van het NGI: zie link hierboven, de tweede meer bepaald.

Overigens nog dit: een glorieuze geschiedenis heeft deze tramlijn niet gehad. Eerst stak WO I stokken in de tramwielen en WO II betekende niet minder dan de doodsteek voor deze weinig succesrijke tramlijn: Florenville werd pas bereikt in 1921 en in 1940 was het alweer afgelopen…

En nog even een anekdote: ik nam destijds regelmatig deel aan de uitstappen van de GTF, al hield ik het meestal voorbij halfweg voor bekeken en reed ik met de reguliere treinen terug naar huis. Zo belandden we ook in Virton, waar ik een Railpass (of iets dergelijks, want misschien bestond die toen nog niet) eerste klas wilde kopen voor de terugreis. Alleen, in Virton kenden ze uitsluitend treinen zonder eerste klas (de TT's), en de loketbediende slaagde er niet in om een biljet eerste klas tevoorschijn te toveren. De treinwachter werd erbij geroepen en ik mocht mee: in Florenville zou men klaarstaan met mijn biljet, dat ik uiteraard daar nog moest betalen. Een minuut of twee tijdverlies hoorde er onvermijdelijk bij, maar ik kon probleemloos verder naar Halle sporen.

De verbinding.

En wat we beleefden.
We waren er niet meteen gerust in, met een krappe aansluiting in Libramont en een twee-uurdienst voor de V1 in Florenville en in Halle konden we al meteen kennismaken met de onhebbelijkheden van de NMBS: IC 3205 naar Dendermonde bestaat uit 4 rijtuigen i.p.v. 10 (en IC 3406 naar Turnhout is helemaal afgeschaft, al staat die trein vandaag niet op ons programma…). Ik begrijp natuurlijk wel dat men treinen laat rijden die op de stille momenten gehalveerd kunnen worden, maar eigenlijk doen er zich toch wel veel problemen voor, omdat een van beide rijtuigstellen het laat afweten. En de combinatie hoogdag - zaterdag - zondag is waarschijnlijk ook geen garantie voor correcte samenstellingen. (Op de verbinding Charleroi - Antwerpen is men er trouwens al enkele jaren van afgestapt.) Maar het valt allemaal nogal mee: de vakantie is nog niet helemaal voorbij en de toeloop is nog niet maximaal: we komen zelfs stipt in Brussel-Zuid aan. Daar zien we dat de nochtans op de schermen aangekondigde IC naar Luxemburg vandaag niet verder rijdt dan Arlon. Maar gelukkig heeft dat geen invloed op onze verplaatsing: de trein haalt maximaal 5 minuten vertraging (na een verlengde stilstand in Ottignies) en komt zelfs nog een minuutje te vroeg in Libramont aan. Pikant detail: de tbg roept regelmatig om dat er in de hele trein (5 rijtuigen!) geen enkel functionerend toilet is. Er zijn ongetwijfeld reizigers die zich al verheugen op de onverwachte overstap in Arlon.
Nog voor het vertrek komt de tbg in L 5959 rond voor controle. Dat gebeurt bijna nooit, maar misschien is het een uiting van gezond verstand: uit Libramont vertrekken namelijk 2 L-treinen naar Arlon, een trage via Virton en een minder trage langs Marbehan. Snelle controles kunnen het aantal verdwaalde reizigers beperken.

Aan het station van Florenville, waar nu een vijftal bussen van Penning geparkeerd staan, buiten de TEC-site, is het weer eens zoeken naar de juiste halte voor de V1. Bij de TEC-Luxembourg vindt men het niet nodig de eindbestemming van de bussen op de halteborden aan te brengen. Veel meer dan dat er wel eens een bus komt, zegt het stickertje V1 niet, net zomin als het stickertje met de vette S, die allerlei (toegankelijke) schooldiensten moet voorstellen. Dat ik niet de enige ben die twijfelt, is duidelijk: een wandelaar wil naar Herbeumont, maar voor hem is het evenmin duidelijk aan welke kant van de straat hij de bus moet nemen. (Nog een anekdote: bij de TEC-Luxembourg heeft men het nooit erg nauw genomen met de info. Toen ik lang geleden eens aan de loketbediende van het NMBS-station vroeg of de NMVB geen dienstregelingen meer uithing in het treinstation, zei die dat het antwoord van de NMVB was: wie de bus gebruikt weet het wel, en anderen zijn er toch niet…) Onze bus heeft wat vertraging en die groeit naarmate we Orval naderen.

Voor de terugreis rekenen we NIET op lijn 23 die sinds vorig jaar Florenville met het station verbindt. De dienstregeling verontrust me: je kunt eruit afleiden dat de bus naar het station 2 minuten voor de aankomst uit de tegenrichting vertrekt; ik ga er namelijk vanuit dat bussen de hele tijd pendelen, en met 3 minuten overstaptijd aan het station kiezen we voor de bijna 2 km lange afdaling naar het station. (Dat hebben we in het verleden al vaker gedaan, toen er nog geen regelmatige verbinding station - centrum was.) Als we bij het station aankomen, wordt het raadsel van de onmogelijke dienstregeling opgelost: lijn 23 ("prolongé vers Arlon") is het verlengde van lijn 22 Arlon - Florenville en dus is het niet telkens weer dezelfde bus die de korte lijn 23 afwerkt. Maar 3 minuten tussen bus en trein lijkt me riskant.

L 5984 rijdt zo goed als op tijd. Net voor Libramont valt de trein abrupt stil; kenners zullen dit wel kunnen benoemen, zeker als duidelijk wordt dat het stel vrijwel meteen opnieuw startklaar is. IC 2136 rijdt een vlekkeloze rit. De aansluitende L 3587, die nu tijdelijk uit Brussel-Luxemburg vertrekt ook. Alleen is het opvallend dat de halte Huizingen blijkbaar niet bediend wordt: daar zijn alle elektronische hulpmiddelen het over eens. Navraag bij de tbg leert ons dat er werken zijn, waar overigens niks van te merken is. Dat zou ook moeilijk zijn, vermits het de werken op lijn 96N (Brussel - Franse grens) betreft… Maar goed, we hebben de wat precaire uitstap zonder problemen tot een goed einde gebracht.

De treinlectuur.
Alena SCHRÖDER, Junge Frau, am Fenster stehend, Abendlicht, blaues Kleid. De lange titel verwijst naar een tijdens WO II verdwenen vermeende Vermeer. Het Israëlische consulaat probeert eventuele gerechtigden op te sporen om eventueel restitutie van het schilderij te doen, gesteld dat het gevonden kan worden.
Juli ZEH, Onder buren.

Je leest regelmatig dat de politie wakkere burgers feliciteert als ze verdachte personen hebben gesignaleerd. Je vraagt je af waarom dat niet gebeurt als het om roekeloze autobestuurders gaat: die zijn veel gevaarlijker dan de meeste inbrekers.

Uitgedrukt…
w'ebbe zeulfs nog geweist da'… (we hebben zelfs nog geweest dat…) : we hebben zelfs nog meegemaakt dat…

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

18-08-2025 om 00:00 geschreven door overweg13  

16 augustus was de eerste dag waarop de HST's omgeleid werden via lijn 94. Tijd dus om even post te vatten in de buurt van OW11 (kp 17.5), zo een 400 m van de sinds lang afgeschafte OW 13. In een half uurtje tijd kon ik een mooie potpourri aan binnen- en buitenlandse treinen vastleggen.

In een willekeurige volgorde:

MR 08202 met S 2282 Mechelen - Denderleeuw

HLE1920 met IC 1910 Tournai - Brussels-Airport

Eurostar stel 4033 met 9116 London-Saint-Pancras - Brussel-Zuid

Dezelfde Eurostar stel 4034

Eurostar 4301 met 9423 Paris-Nd - Essen Hbf (onder voorbehoud, mijn interesse en kennis van internationale treinen is uiterst beperkt

Eurostar 4536 met 9327 naar Paris-Nord. Zelfde opmerking.

MR 471 met IC 1932 Brussels-Airport - Tournai.

Veel kijkplezier.

17-08-2025 om 10:03 geschreven door overweg13  

De wandeling.
In 1993 publiceerde Lannoo in zijn toch wel indrukwekkende reeks Lannoo's Dicht-bij-Huisgidsen "Wandelen door Vlaamse dorpjes" met 50 wandelingen, 10 voor elke Vlaamse provincie. Wij volgen vandaag wandeling 4 Gestel: in het Land van Arkel. Nu ja, we zetten deze wandeling volledig naar de hand van de OV-gebruikers die we nog altijd zijn: Gestel is alleen bereikbaar met de flexbus en eigenlijk kennen we het inderdaad mooie dorp al van vorige gelegenheden; dus gingen we op zoek naar een alternatief dat wel vlot bereikbaar was met het OV. En daarom lieten we Gestel voor wat het was en kwamen we niet voorbij het Hof van Rameien (dat trouwens in de steigers staat), maar ook: we hoefden geen onaangename betonweg te volgen tussen Gestel en Rameien. Beginpunt was de halte Bevel Itegemsesteenweg en dat liet ons toe om vrij snel aan te sluiten op het door het toenmalige Vakantiegenoegens (nu Pasar) beschreven traject, en wel ter hoogte van de Kruiskensberg, het enige bos"rijke" deel van de tocht. Al de rest was namelijk een rustige wandeling langs de Grote Nete, zoals ongetwijfeld gemakkelijk te herkennen valt op deze kaart of op deze. Met de aanloop naar de bushalte er 2 keer bij kom je aan 7.5 km, waarvan 82% over onverharde wegen; zelfs een deel van de aanlooproute is onverhard. (We quoteerden dan ook 16.5/20.) Dat de rivieroevers daar een belangrijk aandeel voor zich van nemen, spreekt vanzelf.
De titel In het land van Arkel kan dan historisch wel verantwoord zijn - er wordt uitvoerig op ingegaan in de inleiding tot de wandeling- maar mocht je Land van Arkel willen opzoeken, dan kom je in Nederland terecht. Dat hier toch Arkel vernoemd wordt, heeft alles te maken met typisch Middeleeuws gehuw en getouwtrek, waarbij gebieden nu eens onder het ene dan weer onder het andere bewind terechtkomen.
En ja, het werd weer een korte wandeling, want we doen aan horse-sitting en een paard van 33 jaar oud kun je moeilijk lang op zijn eten laten wachten…

De Grote Nete speelt de hoofdrol.

De brug over de Grote Nete in de buurt van het Hof van Rameien.

Het weer.
Zwaar bewolkt tot betrokken, rustig, 22° en dus aangenaam stappen.

De stafkaarten.
16/5-6 Lier (2016)

Hoe we er geraakten.
Voor een keer speelt de basisbereikbaarheid volop in ons voordeel: de nieuwe lijn 85 Lier - Herentals bedient Bevel nu elk uur. In Herentals zijn de aansluitingen van en naar de IC Turnhout - Halle - Binche het best en dus rijden we door tot Herentals. In Lier zou het bijna een uur wachten op aansluiting zijn.

Een beetje geschiedenis.
Eigenlijk zat er tot voor kort één constante in de bediening van Bevel: kort na WO II vinden we al een tabel 184 Lier - Herentals, die eigenlijk nauwgezet de spoorlijn 15 volgt tussen beide steden. Bevel valt wat uit de boot: uit Nijlen vertrekken er per dag 2 ritten naar Bevel en terug, alsof de bediening niet bijster belangrijk is. Dat aantal ritten zal in de loop van de jaren wel stijgen: zo vinden we in 1982 al 9 ritten van maandag tot vrijdag, 6 op zaterdag en 3 op zondag. Maar het blijft al die tijd bij een uitbreiding van de buslijn die vanaf 1957 onder het nummer 15a gaat rijden. Vanaf 2007 krijgt de uitbreiding naar Bevel (en Herenthout) het nummer 151, lijn 15a heet nu 150.
Geheel volgens de principes van de basisbereikbaarheid wordt vanaf 2023 een nieuwe lijn 85 ingevoerd die Lier met Herentals verbindt via Bevel en Herenthout. De oude lijn 150 wordt nu lijn 84 naar Vorselaar: het is één van die lijnen die inboet omdat ze parallel loopt met een spoorlijn. En de nieuwe verbinding tussen Lier en Herentals wordt lijn 85, in januari 2024 en dit tot grote tevredenheid van de busgebruikers als we de kranten uit die tijd mogen geloven.

De verbinding.

En wat we beleefden.
De IC naar Turnhout rijdt zowat het hele traject tussen Halle en Herentals met 3-4 minuten vertraging. Veel rustiger dan deze rit kun je niet hebben; alleen tussen Halle en Brussel-Noord is de bezetting noemenswaardig. Opvallend: vanaf Vilvoorde gaat de trein al over lijn 27 wat verklaart dat hij zowel in Vilvoorde als in Mechelen op spoor 3 komt.
Er is maar één bus zonder gps-gegevens en dat is de onze, die van 9:53, maar de bus staat al klaar. Wij hebben ervaren dat je bij ontbrekende gps-info in ongeveer de helft van de gevallen geen bus ziet opdagen. Vandaag hebben we geluk.
De terugrit verloopt even ontspannen: een rustige busrit, met toch wel wat instappers, en een treinrit in hetzelfde rijtuig als vanmorgen. Tot vlak voor Brussel-Noord loopt het stipt, maar we staan een tijd stil voor Brussel-Noord. Dat resulteert in 5 minuten vertraging, in Halle is de vertraging al opnieuw gereduceerd tot 3 minuten. Het gebrek aan controle in de voormiddag wordt nu gecompenseerd: controle na Mechelen en na Brussel-Zuid, uiteraard door een andere tbg. Ik heb liever dat ik mijn biljet twee keer moet tonen dan helemaal niet…

De treinlectuur.
Louis van DIEVEL, De koers. Een jonge wielrenner komt ten val en sterft aan zijn verwondingen. Zijn weduwe is ervan overtuigd dat dit meer is dan een spijtig ongeval.
Juli ZEH, Onder buren.

.
Trump en Poetin zien elkaar in Alaska. De sfeer zal daar wel ijzig zijn… En hopelijk ruilt men Alaska niet voor…

En vanmorgen hoorde ik Test-Aankoop over de radio verkondigen dat klanten met een variabel elektriciteitscontract maar beter zoveel mogelijk energie gebruiken omdat ze anders zullen betalen voor het overschot aan elektriciteit. Dat is moeilijk te verteren voor al die generaties die hun leven lang geprobeerd hebben om op energie te besparen. Maar ergens zal er wel een ingenieur (of een team) rondlopen die dit allemaal perfect normaal en logisch vindt. Ik niet…

Uitgedrukt…
Stekt ons' 'Ier zen ugen nie uit… (Steek ons Heer zijn ogen niet uit.) Klaag niet als je feitelijk niet te klagen hebt.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

08-08-2025 om 00:00 geschreven door overweg13