Sinds een aantal jaren onderhoudt "L'Association des Amis de Saint Jacques de Compostelle" een netwerk van wandelwegen die min of meer historische bedevaartroutes naar Compostela zouden volgen. Eén ervan is de Via Mosana, waarvan een topogids het traject Aachen - Namur beschrijft, met een antenne uit Maastricht. Wij lopen vandaag een tweede deel ervan, nl. van Henri-Chapelle tot Micheroux, iets meer dan 21 km lang.

De landschappen in het Land van Herve zijn uiteraard schitterend, en op een heldere dag als vandaag lijkt het wel alsof ze zich onbeperkt in alle richtingen uitstrekken. Het is eens wat anders dan uitgestrekte bospartijen, ook al moet je er af en toe wel eens een zendmast, een hoogspanningsmast, dito kabels en een lelijke loods bijnemen. Wie af en toe deze stukjes leest, zal wel al weten dat ik geen onvoorwaardelijk voorstander ben van Raveltoestanden, al kan ik begrijpen dat ze wielertoeristen ideale mogelijkheden bieden om hun hobby naar hartenlust te botvieren. Gelukkig is de Ravel van lijn 38 zaliger nog vrij ongeschonden gebleven, tot een of andere betonboer het met een politicus op een akkoordje gooit om ook deze oude spoorbedding vol asfalt te storten. Nu is het een goed berijdbaar en bewandelbaar pad, dat pas voorbij Melen geasfalteerd is. De TWQ bedraagt 60%, wat eigenlijk verrassend weinig is als je weet dat we bijna 12 km over de gelukkig niet kaarsrechte bedding van lijn 38 liepen. Rustig stappen, dat wel, maar eigenlijk heb je achteraf het gevoel dat je niet echt kennisgemaakt hebt met de streek.

Lijn 38 liep destijds van Liège via Fléron, Battice en Aubel naar Plombières. Ze onderging het lot van zovele spoorlijnen: eerst verdween de reizigersdienst (1957), en met de teloorgang van de mijnbouw en de industrie in de buurt moest ook de goederendienst geleidelijk wijken. Langs het traject van vandaag blijven alleen wat mistbakens, nepkilometerpalen en enkele duidelijk herkenbare gebouwtjes over. Hoogtepunt is ongetwijfeld Melen met een erg modern ogend haltebord voor vergeten treinen. Op 29 september 1984 kon ik met de vereniging GTF, die toen op haar hoogtepunt gekomen was, en achteraf in haar interessante activiteiten gefnuikt werd door de afbouw van het secundaire (of was het al tertiaire) spoorwegnet, nog een uitstap maken over lijn 38. Lang zou de lijn het daarna niet meer uitzingen. Ik dacht dat ik er een van de laatste goederentreinen met een 55 in een glansROL gefotografeerd had enkele maanden later, tot bleek dat ik de filmROL verkeerd ingelegd had, en dat de hele film onbelicht was gebleven. We schreven toen juli 1985.

De verplaatsing:

Halle - Brussel-Zuid 1556 7:23 7:34 +3 (258)

Brussel-Zuid - Welkenraedt 506 7:57 9:39 +1 (1358 - 11815)

Welkenraedt - Henri-Chapelle [717] 10:05 10:15 stipt (ab7631-46)

Micheroux - Liège [38b] 16:28 17:04 stipt (ab5555)

Liège-Guillemins - Brussel-Noord 1740 17:08 18:20 +1 (2112 - 58050)

Brussel-Noord - Halle 3939 18:32 18:51 stipt (820)

De commentaar:

Voor één keer nemen we in Halle ook echt de trein waarop we gemikt hadden. De rit naar Brussel-Zuid verloopt behoorlijk vlot: de 3 minuten vertraging bij vertrek in Halle groeien niet meer aan. We zitten in het voorlaatste stel, wat een zeldzaam gebeuren is, tenzij de trein uit twee stellen bestaat. Voor deze CR houdt men het bij 5 klassieke stelletjes - het is aangenaam reizen in de roodfluwelen gloed van stel 258.

De reis met de IC naar Welkenraedt verloopt al even vlot: voorbij Brussel-Noord delen we de I11 met een achttal andere, even rustige reizigers. En de kleine vertraging (Brussel-Zuid +4 - Brussel-Noord +5 - Leuven + 4 - Liège-Guillemins stipt.) is het vermelden nauwelijks waard. Het minuutje vertraging bij aankomst in Welkenraedt wordt veroorzaakt door de nog altijd omvangrijke werken in de buurt van Dolhain-Gileppe.

In Welkenraedt is het gezellig druk, met veel reizigers voor de kust, blijkbaar. Vanuit dit grensstation zijn de tarieven van de NMBS dan ook huiveringwekkend laag. Ook de bussen, waarvan er hier in een tijdsspanne van 15 minuten 3 zullen vertrekken, zijn behoorlijk beklant. Onze bus zal als laatste vertrekken - het is een Mercedes O.405 die zijn beste jaren gehad heeft, van de firma Sadar. Het is niet zo erg ver tot Henri-Chapelle en de rit verloopt rustig en stipt.

Voor de terugrit draaien onze plannen wat anders uit dan voorzien: Micheroux ís gewoon de N3, en alle cafés en terrassen zijn daar blijkbaar verdwenen, zodat we gerust een vroegere bus dan voorzien kunnen nemen, ook al is de kans klein dat we uiteindelijk vroeger thuis zullen geraken, o.a. door de afschaffing in de zomerperiode van de IC van Maastricht naar Brussel-Zuid.

Dat vermoeden wordt nog versterkt als onze bus met 5 minuten vertraging aan komt rijden. Met 4 minuten overstaptijd in Liège-Guillemins lijkt de overstap nauwelijks haalbaar. Het is een al even oude bus als vanmorgen, een Van Hool A500 deze keer. De ontwerper van deze bus heeft - waarschijnlijk omdat de TEC dat gevraagd heeft - voor een bus met veel deuren, veel staanplaatsen en weinig zitplaatsen gezorgd. Een ideale stadsbus misschien, maar voor een lange verbinding als lijn 38 b nauwelijks bruikbaar. We nemen de laatste 2 zitplaatsen in, en voor wie na ons komt wenkt een wiebelende staanplaats. Maar de rit zelf verloopt wel vlot: er is voor reservetijd gezorgd en uiteindelijk bereiken we het busstation precies op het voorziene uur.

We hoeven niet eens snel te stappen tot perron 2, waar de IC naar Quiévrain staat te wachten. Ik zal er straks wel aan moeten denken om het nummer van de locomotief te noteren in Brussel-Noord, want daar is geen tijd meer voor.

De rit in een M4 en over de oude lijn is zeker geen straf, vooral nu de temperatuur maar net over de 20° is gegaan. En eerlijk: er is zoveel meer te zien langs zo een oude spoorlijn, dan langs zo'n hedendaagse hogesnelheidslijn. Het wordt een kommerloze rit tot net voor Schaarbeek: zoals wel vaker lukt het niet om de trein zonder afremmen over lijn 36N naar het Noord te loodsen. Ik moet me dan ook reppen om van helemaal achteraan de trein naar voren te spurten om het locnummer op te schrijven. Twee securailagenten staan erop toe te kijken, gealarmeerd door het spurtje van een bijna zestiger in hemdsmouwen en met wandelbottines. Ze zouden wel wat willen vragen, dat zie je aan hun neuzen, maar blijkbaar zie ik er, nu ik langzaam op mijn stappen terugkeer, helemaal ongevaarlijk uit.

Nog even een IR naar Binche nemen en ja hoor, we komen zelfs 2 minuten te vroeg in Halle aan. Enkele jaren geleden zou dit me niet verbaasd hebben, vandaag is het al eerder uitzonderlijk dat je dat nog kunt schrijven. We zijn zelfs een pak vroeger dan voorzien, maar daar hebben we zelf voor gezorgd door niet langer dan nodig in het troosteloze Micheroux te blijven hangen.         

Foto's van de wandeling vind je hier: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/henri-chapelle%20-%20micheroux/