Dinsdag 15 januari

Bij het opstaan om 8h30 zag de hemel er niet zo denderend uit. Maar omdat we al voorop waren op ons schema zouden we deze voormiddag in Aljezur blijven en na het middageten naar een Praia trekken die we voorbijkwamen op onze reis hierheen. De broodjes in de kruidenierszaak juist over de brug waren heel lekker en goedkoop 15 cent per stuk. Na het ontbijt een beetje gecomputerd en na het middagmaal vertrokken we naar Praia Amoreira. Maar goed dat we vooraf niet wisten wie we zouden tegenkomen, want dan was ik zeker niet vertrokken, maar goed we vertrokken en volgden de aanwijzingen op de verkeersborden.
Juist voor één van de vele bochten naar rechts kwam ons een persoon met een lange stok tegemoet in het gezelschap van 4 honden die ons aanmaande om heel heel traag te rijden Daar de man er uit zag als een schaapherder deden we wat gevraagd werd en voor de zekerheid stopten we maar. Ik nam al men fototoestel om de schapen te fotograferen, maar het waren geen schapen die de bocht uit kwamen maar koeien en ze waren zeker met meer dan 50. Beeld U eens in 50 bruine koeien met bellen om de hals die recht op uw auto afkomen. De enen liepen ons links de anderen rechts voorbij. Toen ik de eerste schrik te boven kwam heb ik hoewel nog met opgehouden adem toch nog een paar fotootjes genomen. Gelukkig kwamen we er zonder blutsen en builen van af. Volgens het kaartje gekregen in de toeristische dient was de Praia dichtbij maar we hadden al 7 km op de teller en nog steeds geen Praia. Die zagen we pas na 8,5 km maar de Praia was dan wel heel groot en er was zelfs een duinengebied dit was wel niet toegankelijk daar het tot een nationaal park behoorde. De Praia op zich was prachtig en we konden een lange wandeling maken langs de waterkant. Daarna nog een tijdje genieten van het uitzicht en dan was het al weer tijd om naar ons plaatsje in Aljezur terug te keren. Morgen trekken we na ons inkopen verder naar het zuiden maar hopen nu eerst nog op terug een rustige nacht

15-01-2013 om 20:03 geschreven door Jos & Christiane

Maandag 14 januari

Deze nacht zalig geslapen en deze morgen ontwaakt toen de zon al kwam piepen. Vandaag nog een dag zonder internet of telefoon maar dat kon ons niet deren. Na het ontbijt eerst eens kijken hoever de zee reeds landinwaarts kwam. Een praatje gemaakt met onze franse buurman die al aan de zee geweest was en bij terugkomst aan de babbel geslagen met onze duitse buren. Het waren naar we hoorden 2 broers geboren in Polen en Beieren opgegroeid en nu werkzaam in Spanje bij een firma die de lichten en geluid bij zomerse festiviteiten instaleerde. Ze werkten 5 à 6 maand en dan trokken ze met hun hebben en houwen door Spanje en Portugal. Daar ze in Tarifa hun thuisbassis ook in hun bus en shelter leefden geen huur dienden te betalen en bovendien goed verdienden konden ze zich deze manier van leven ook permitteren.
Iets voor de middag kregen we een nieuwe buur. Dit keer waren het Zweden die al sedert november op weg waren, normaal in Silves bij het zwembad op een grote camperplaats stonden maar nu op weg waren naar de luchthaven van Lisabon om hun dochter op te halen.
We kregen ook bezoek van 3 leden van de GNR die eens kwamen rondkijken op het stand en na een vriendelijk Bon Tarde terug vertrokken.
Rond 17 vertrokken we terug naar de bewoonde wereld want onze voorraad was al danig geslonken en ons brood wwaas op. We deden wat inkopen in de Inter Marche in Aljezur en blijven hier ook overnachten. Onderweg hier naartoe zaagen we menige namen van Praia's die ons wel aanspraken om de volgende dagen eens aan te doen

14-01-2013 om 20:16 geschreven door Jos & Christiane

Zondag 13 januari

We zijn maar wat langer blijven liggen. Het heeft de hele nacht water gegoten, Praia dos Furnas leek al lang geen optie meer dus op naar Almograve waar de ondergrond uit kleine kasseien bestaat. We kwamen er aan in de stralende zon we maakten ook meteen een wandeling naar het strand beneden, onderweg bemerkten we een waterbron, er werd wel vermeld dat het water niet gecontroleerd werd maar voor de afwas zou het wel lukken zeker, en we hadden toch juist een lege fles van 5 liter. Het mooie weer duurde ook hier niet lang. We waren juist terug binnen daar gingen de hemelsluizen open en een wind die naar stormhoogte ging. Dus ook geen plaatsje om te overnachten want we zouden geen oog dicht doen met het gewiebel door de rukwinden. Ietsje verderop en lager zagen we nog een zwerfauto staan maar dichterbij gekomen zagen we dat er maar plaats was voor 1. Dus verder naar Cabo Sardoa eens zien of de ooievaars van vorig jaar hun nest op de klippen teruggevonden hadden. En jawel vader en moeder zaten al op hun nest. Rap een paar foto’s genomen en dan terug verder. In Zamboujera do mart zijn overal plakkaten energieplan met verboden overnachten terwijl de camping voor het 2^de jaar op rij gesloten was. Dus maar nog een paar km verder naar het zuiden. We zaten toch al lang niet meer op schema. Toen we het bordje Cavalho zagen besloten we deze richting te volgen. Hier waren we nog nooit geweest. Het plaatsje bij het strand viel mee, de ondergrond was min of meer verhard, en de wind werd tegengehouden door een bergwand. We stonden er in het gezelschap van een Camper uit Frankrijk, Een tot camper omgebouwde bus uit Duitsland, en een eveneens uit Duitsland omgebouwde shelter van het leger. De Fransen hebben we nog niet gezien maar de Duitsers waren jongelui hoogstwaarschijnlijk surfers. We denken surfers daar ze de typische haarstijl daarvan hadden. De jongelui hadden ook een paar honden bij dus we voelden ons veilig hoewel geen straatlantaarn aanwezig.

14-01-2013 om 20:11 geschreven door Jos & Christiane

Zaterdag 12 januari

Deze morgen opgestaan onder stralende zon maar schone liedjes duren niet lang dat merkten we toen de mist opkwam na iets minder dan een half uur zagen we de overkant van de rivier niet meer maar zo snel de mist opkwam zo rap was hij weer weg en kregen we weer een stralende zon. We besloten pas in de namiddag verder te trekken. Een man duidelijk een Portugees die gisteren al rond het camionette gedraaid had kwam naar ons toe en vroeg Belgica en wij knikken. Hij bleek een klein Betje Engels en Frans te kennen maar zijn Duits was heel goed en we sloegen aan de praat. Hij was nu 78 jaar vader van een zoon en een dochter en had al 2 achterkleinkinderen. Tijdens zijn loopbaan als smid had hij een paar maanden in Antwerpen gewoond toen hij daar in de haven en die van Rotterdam tewerk gesteld was. Hij had ook 4 jaar in Duitsland gewoond en zijn kinderen waren in Kaiserslauteren naar school geweest. Zijn laatste werk was in zijn geboortestad Alcacer do Sal geweest waar hij de voetgangersbrug over de rivier hielp lassen. Nu jaren later komt hij dagelijks van de andere kant van de stad met de auto naar de parkeerplaats waar wij stonden en gaat dan over de brug een vriend bezoeken. Die brug hoeft hij helemaal niet te nemen om zen vriend te bezoeken want ze wonen beiden aan dezelfde kant van het water. Maar zegt hij het is puur sentiment. We moesten natuurlijk ook weten hoe het kwam dat het centrum helemaal open lag. Volgens hem moest de hele riolering her aangelegd worden omdat er nog enkel proper water in de rivier mocht geloosd worden. Meteen zou ook een nieuw wandelpad aangeld worden, en de camperplaats vergroot worden. Na de middag stoppen we nog eens aan de Lidl omdat we toch weer iets vergeten hadden. In de winkel horen we opeens zeg vrouwe ei gie d’eiers al gevonden. We wisten het meteen dat waren Vlamingen van ons kanten, die moesten we aanspreken. We begonnen met goedemiddag, ook van West_Vlaanderen en kregen als antwoord ja van de kanten van Harelbeke en wij daarop wij ook. Het echtpaar bezag ons net of ze dachten dat we gek aan het doen waren. Maar het echtpaar had hun woonplaats in Hulste een deelgemeente van Harelbeke en een buurgemeente van Lendelede. Zij waren al in Alcacer sinds begin december maar stonden met hun camper aan het meer maar het stond er voor het ogenblik overvol volgens hen maar ze wilden er nog blijven tot eind april. Amaai da zou niet voor ons zijn hoor. Met een camper en een gewone auto naar Portugal trekken om dan op 1 en dezelfde plaats te blijven staan en een paar rondjes in de omgeving te rijden met de fiets of de kleine wagen. Nu ieder zijn meug. Bij het verlaten van de Lidl zagen we aan de overkant van de rotonde een Inter Marche eens kijken hoeveel de diesel daar koste, Toen we zagen dat het net geen 1,39 per liter was gooiden we meteen vol. Zo goedkoop hadden we diesel bijna nergens gezien. En nu op naar Vila Nova de Milfontes meer bepaald naar Praia des Furnes. Bij onze aankomst waren we wel ontgoocheld dat er geen andere campers waren. We besloten dan ook om de nacht in het centrum van het stadje door te brengen en morgen terug te komen.
Op foto Alcacer do Sal vanaf de andere oever van de rivier

14-01-2013 om 00:00 geschreven door Jos & Christiane

Vrijdag 11 januari

Opstaan om 7h30 klinkt vroeg maar in België is het nu al een uur later. Nadat we gisteren een rustdag namen besluiten we vandaag verder te trekken, eerst  ontbijten daarna ons dagelijks toilet en de haren wassen. We moeten ervan profiteren nu het water hier gratis is en dan op weg Het is ondertussen wel al bijna 10 h onderweg stoppen we bij een Lidl om verse broodjes te kopen rap iets naar binnen gespeeld en terug verder. Deze avond wilden we op het ons vertrouwde plaatsje in Alcacer do Sal overnachten en als bij wonder wist ons Sari de weg en loodste ons in een goede 3 h hierheen. We zagen een paar campers op de parking van de Lidl staan met zoals de Nederlanders gewend zijn, hond en zeteltjes erbij, dit vond ik al geen goed teken maar toen we in het centrum van Alcacer aankwamen leek mijn vrees gegrond, de hoofdstraat lag volledig open en ons geliefd parkeerpleintje was niet meer. Gelukkig vonden we aan de andere kant van het water nog een ruime parkeerplaats. Niets te vroeg want zweten dat we deden. Tot nu toe hadden we nog steeds onze dikke trui en ons winterbotten aan maar daar het hier 22 graden was buiten leken we in de auto te verhitten. Gelukkig konden we ons een beetje behelpen met de airco. We hebben meteen al onze winterkleren opgeborgen en die voor de zomer in de plaats gelegd want we zien de komende weken voor het eerst hoopvol tegemoet.

11-01-2013 om 17:21 geschreven door Jos & Christiane

10-01-2013 om 14:18 geschreven door Jos & Christiane

09-01-2013 om 00:00 geschreven door Jos & Christiane

Dinsdag 8 januari

Mijn echtgenoot was het eerst wakker, Op zijn gsm was het al bijna kwart na acht. Het was 0° en een dikke mist. Gisterenavond hadden we al een bakker gevonden en terwijl ik koffie maakte deed mijn echtgenoot zen ochtendwandeling langs de pastelaria . Na het ontbijt vertrokken we met Sari  als gidsrichting Salamanca. Voor we op de autovia waren nog snel diesel bijgetankt aan 1,36 dus duidelijk duurder dan in Frankrijk en goedkoper hebben we nog geen diesel gezien. We besloten om rond de middag ergens op een niet nader te bepalen parkeerplaats een eenpansmaaltijd klaar te maken maar toen we afreden aan uitrit 99 Palencia  zagen we La Chamorra restaurante_ Cafetaria-Tienda staan en de plannen waren direct gewijzigd. De maaltijden waren er goed en goedkoop en er was zelfs wifi. Daarvan moesten we uiteraard profiteren. Hoe dichter we bij Salamanca kwamen hoe meer de zon erdoor kwam. We staan nu op  Parking de la Santísima Trinidad ook een parking gevonden op de site campercontact. Het is hier heel rustig aan het water. We zijn van plan hier ook morgen te blijven Mijn echtgenoot is ondertussen de omgeving al eens aan het verkennen zodat hij morgen zonder al te veel zoeken een warme bakker vind. Ik wil voor de rest van de dag eens gezellig computeren en anders niks niemendal doen.

09-01-2013 om 00:00 geschreven door Jos & Christiane

Maandag 7 januari

Na een slechte nachtrust waren we om 7 h al in de weer. Vandaag stond de etappe Niort – Vitoria Gasteiz o p de planning. We zouden ons Sari de weg laten zoeken maar ze was nog niet in staat om ons uit Niort te halen, telkens was het hetzelfde liedje herberekenen doe niet moeilijk herberekenen, keer om maak een U drive, Sari was helemaal het noorden kwijt,Er stonden wel verkeersborden met alle richtingen (wel in het Frans) dus dachten we dan volgen we die dan maar hoofdzaak is dat we uit het centrum weg zijn. Vorig jaar hadden we hetzelfde probleem maar wist nu natuurlijk niet meer welke richting we toen genomen hebben. Opeens zagen we de naam Saintes en omdat dit richting zuiden was besloten we die wegwijzer te volgen. Maar Sari ondertussen opnieuw van deze wereld protesteerde heftig maar dit keer zouden we ons gedacht doen. Alhoewel we niet zo snel vooruit kwamen reden we door een mooie streek en kwamen we na een tijdje een eind onder Angouleme op een snelweg die ons richting Bordeaux bracht. We hadden zelfs diesel getankt bij Leclerc aan 1,30 We zouden om het even hoe laat het was stoppen op de Schell parking en daar ons middagmaal nemen. Het duurde wel langer dan gedacht door de snelheidsbeperkingen door de aanleg van een nieuwe tolweg. De autoweg lag er nog niet maar de tolhuisjes waren er wel al. Alles zou klaar zijn ergens inseptember  2014 dacht ik . Wij hopen wel dat er een vlugge route als alternatief komt. Rond 13 h konden we onze maaltijd klaarmaken, gps instellen naar de camperplaats (gevonden via campercontact. nl) in Vitoria Gasteiz en terug de baan op. Tot juist over de Spaanse grens hebben ze ons Sari haar zin gedaan maar toen vonden we het welletjes en besloten ons eigen gedacht maar eens te doen. We kozen voor de tolweg die ons achteraf gezien 1 h rijden spaarde en een heleboel kilometers. Bij de afrit Vitoria Gasteiz lieten we ons Sari haar zin doen en ze bracht ons keurig naar de camperplaats. We hadden weer eens een mooie dag gehad en we hadden zelfs de zon gezien. Nu snel eens proberen of we in het cultureel centrum internet zouden krijgen maar niet dus, we waren wel verbonden met de router maar de router gaf geen internet door, Ja er was een panne in het internet vertelde me een vriendelijke juffrouw die via haar gsm het dataverkeer getest had. We zouden wel wachten tot morgen zo dringend zouden de emails wel niet zijn en de familie had in geval van nood nog onze gsm. Daar we de vorige nacht zo slecht geslapen hadden besloten we een pilletje te nemen en morgen te blijven liggen tot het klaar werd.

08-01-2013 om 00:00 geschreven door Jos & Christiane

Zondag 6 januari

Ring ring om 6h30 roept de wekker ons op. Eerst koffie maken en een vroeg ontbijt maken, daarna nog een kan koffie om mee te nemen. Maar waar zijn de sleutels van het camionette, of liever waar zijn die van men echtgenoot. Ik had die van mij gebruikt om onze kopkussens, dekbedovertrek en de laatste dingetjes weg te steken, maar waren zijn sleutels. Het was uiteindelijk bijna 9 h en dus 1 uur later dan verwacht dat we onze trip konden aanvangen. De GPS hadden we voor noodgevallen ingesteld op Niort, onze eerste stopplaats, maar de rit langs Parijs (waar ik erge schrik voor had) verliep uitstekend en dit bleef verder zo tot we opeens aan de terminal kwamen van een stukje tolweg, De automaat weigerde ons ticket  tot 5 maal toe terwijl achter ons al een paar auto’s stonden. Opeens moet er iemand wakker geschoten zijn want ik hoorde een stem die zei dat ze gezien had dat de automaat het ticket weigerde en ze het manueel zou invoeren ik moest de 4 eerste cijfers van het ticket nummer zeggen maar zonder leesbril gaat dat bij mij moeilijk dus ticket aan echtgenoot gegeven die het voorlas maar nu bleek ze hem niet te horen, dus hij lezen en ik herhalen en ja het lukte zelfs. Ons 2^de probleem kwam toen we  een tolweg op moesten die volgens Michelin gratis was. Daar ons Sari ingesteld was nam ze het meteen over maar het was wel krinkel de winkel door velden en bossen, soms was de weg maar ietsje breder dan onze auto. Ondertussen was het al helemaal donker en hing er op sommige plaatsen een dikke mist. Om 7h45 bereikten we ons parkeerplaatsje van ieder jaar, de naam weet ik niet maar ieder jaar rijd onze auto er als vanzelf naar toe. Bij de parkeerplaats is ook een toilet dus ideaal voor ons. Daar we s’middags warm geeten hadden werden het dit keer boterhammen met restjes van thuis. Vorig jaar had ik hier wifi maar jammer genoeg niet dit jaar. Na nog een wandelingetje was het slapen geblazen. We zouden wel zien wanneer we wakker werden.

07-01-2013 om 00:00 geschreven door Jos & Christiane