Onze Graaltocht

Het leven heeft geen zin binnen de twee 'einden', binnen het tijdsverloop tussen geboorte en dood. De zin komt van ver over de grens van die twee 'einden', van ver voorbij je geboorte, waar duizenden keuzes je leven mogelijk maakten, inhoud gaven en richting. En gaat ver voorbij je overlijden, zodat je niet in het Niets vervalt, wegglijdt. Je ontstaat niet door eigen wil, maar door de wil van anderen. Je ontstaat als een zijnde dat zichzelf aan het Niets ontwringt met hulp van velen en van een hele wereld. Je leeft constant in bedeltoestand, om je bestaan mogelijk te maken: via elke ademtocht, via elke hartslag, via elke bete brood en elke slok drinken. En na je dood sluit je weer aan bij de grootse Graaltocht op zoek naar de eindgestalte van de Exuberante. Dat is onze geschiedenis. Dat is het Grote Avontuur, het gote risico, het ‘kalos kindunos’ (Plato) van de kenosis dat de Exuberante aangaat met de schepping, om zich mede te delen, om door ons in veelheid een verscheidenheid geëtaleerd, gedemonstreerd te worden. In en door die Graaltocht, in dit weidse gebeuren van de definitieve Zijnswording, in die restauratietocht naar de apotheose van de Exuberante blijf je bestaan, eeuwig! In het eindoordeel zal de Exuberante ons aan onszelf openbaren in Zijn eindgestalte die wij zullen hebben gerealiseerd en waarin wij bewaard blijven.