lang voor de nacht binnensluipt

lang voor het strand op adem komt

rond haar lichaam is eeuwenlang

geen dageraad geweest

nooit elders dan hier

heeft zij haar huis

zij strekt zich uit

haar vingers gespreid

raken lichtzinnig de rilling van het water

en boven haar ogen zweeft

een torenhoge droom

stuifmeel in fladderend windgestoei

kom zeg ik kom

jij bent een kelk

ik ben een man

schaamteloos zwelt elke ruimte

tot een boordevolle tijdeloosheid

hoe zacht weegt nu de vermolmde steen

in heilige woorden

ligt ze vast en veilig bij mij aan

ginds met de blik op morgen

zeilen de wolken weg met witte boord

ik vouw biddend

mijn handen om mijn handen

30-09-2007 om 21:07 geschreven door paperclip

28-09-2007 om 11:17 geschreven door paperclip

28-09-2007 om 11:13 geschreven door paperclip

de tuin van Monet in Giverny

26-09-2007 om 15:52 geschreven door paperclip

26-09-2007 om 15:41 geschreven door paperclip

26-09-2007 om 15:38 geschreven door paperclip

schrijlings gezeten op de rug van het verleden

4

de zee zwenkt een zijstraat in

want de wolken werpen zich geruisloos op de golven

zou het de stilte voor de storm zijn

dit moet ik god gaan vertellen

verderop stoeien de vissen in fladderend blauw

de dag ligt lui en naakt op het strand

met de benen opgetrokken

want de zon bakt het bruin vandaag

de zee is een vrouw en trekt mij aan

wild als zij is met schuim op de mond

misschien vind ik morgen rust

aan haar doorweekte borsten

26-09-2007 om 14:57 geschreven door paperclip

schrijlings gezeten op de rug van het verleden

3

grensloos aan de tijd

geboren uit wind en wolken

de zee slijpt elk vierkant

terug tot cirkel

was het donker voor het eerste licht

was het stil voor het eerste geluid

daar denk ik dikwijls aan

als de zon naar me fluit

het gesprek der meeuwen is verstomd

hier slaap ik geruisloos en koortsig

in de plooien van het water

als mijn moeder legt de maan een hand op mijn hoofd

26-09-2007 om 14:57 geschreven door paperclip

schrijlings gezeten op de rug van het verleden

2
gisteren heb ik mijn lippen verbrand

aan de stemmen van het bos waardoor

de vrouwen lopen met opgetrokken rokken

vandaag hangt de zon halfstok

de straat draagt een hoge hoed vandaag

want het is feest

met een gepolijste glimlach op de lippen

vegen de huizen zich de tranen af

het bos verschuilt zich achter elke boom

en houdt indringers nauwlettend in de gaten

weer heeft de nachtegaal zich vermomd als indiaan

met een groene tak in elke hand

26-09-2007 om 14:56 geschreven door paperclip

schrijlings gezeten op de rug van het verleden

1

met twee ellebogen op de aarde

ligt de winter in hinderlaag

de huizen trekken hun nek in en

vluchten naar de grens van het zwijgen

mijn woord breekt als een hostie

in de grijpgrage handen van de kou

op mijn gezicht blijven de blauwe

vingerafdrukken van de vriesnacht achter

in de zomer slapen hier de vogels van het zuiden

nu dwaalt de ijswind

met het mes in de hand

ik kruip van schrik op mijn schouder

26-09-2007 om 14:56 geschreven door paperclip