ik zou zo graag met een natte vinger jij bent mijn hospitalisatieverzekering (of een nog langere zin ) willen schrijven over de volle lengte van je blote rug ik zou je zo graag nu wakker maken al was het maar om je beetje bij beetje te zeggen hoe mooi je gedichten schrijft met je ogen
vandaag kan ik niet schrijven want de meeuwen zijn geland rond mijn leeggezogen hoofd dat beroofd van weten en van willen van zwaarte en van kracht tussen de langgerekte sterren op de roep van de vogelverschrikker wacht
je wordt wakker in het blauwachtige halfduister van de morgen ik luister naar het gemurmel dat op de slaperige daken in onze straat druppelt de echo van de woorden die we dachten achter ons gelaten te hebben vergezellen ons een leven lang samen beitelen we een huis in ons geheugen waar we vroeg of laat naar zullen terugkeren
