Gemeentegenoten en ook vrienden van ons openden in Servian (in de omgeving van Béziers) een museum over de wijn en alles wat er bij hoort. Er is ook mogelijkheid om schilderijen tentoon te stellen, recepties, vergaderingen, enz. Ziehier enkele foto's...
Chiao, hier ben ik weer ! Mensen die geïnteresseerd zijn in mijn blog zullen zich misschien afgevraagd hebben wat er met "papie" gebeurd is. De ziekte van mijn zus en haar overlijden in het voorjaar hebben mij diep getroffen. We wisten reeds lang dat zij zwaar ziek was. Toch bleven wij erin geloven dat de mogelijkheid bestond om terug beter te worden. Zeker door haar houding en sterkte. Zij bleef steeds levenslustig en liet het zeker niet om onder de mensen te komen. Was er eens een mindere periode dan wist zij steeds een of andere uitleg daarvoor en wuifde het weg. Dan is plots alles snel gegaan en is ons Marleen (52 jaar) voorgoed van ons heengegaan. Zij zal echter steeds in ons hart blijven leven... Lang heb ik erover gedaan om dit neer te schrijven en nu nog valt het mij lastig. Ik moet echter denken aan mijn ouders die een dochter verloren, een schoonbroer die zijn vrouw mist en ook zijn kinderen die nooit meer met mama kunnen samen zijn. Waar ik mij echter in die periode heb aan opgetrokken is, zoals je van een "papie" kunt verwachten, onze kleindochter Lena die binnen enkele dagen 18 maanden wordt. Zij is in die tussenliggende maanden uitgegroeid tot een flinke jongedame die rondhuppelt door het leven. Ze heeft belangstelling voor alles en kan vooral veel liefde geven. Nu begint ze ook haar eerste woordjes te brabbelen en weldra zullen we misschien wensen dat dit niet zo vlug gekomen was. Een rustige, deugddoende vakantie heeft er eveneens toe bijgedragen dat ik mij nu weer naar de buitenwereld beter kan uiten. De Camargue was prachtig en de vriendelijke mensen, de rust en het zalig nietsdoen hebben ook een beetje mijn geest tot rust gebracht. Nu we zover zijn hoop ik u regelmatig wat nieuws te laten geworden te beginnen met enkele foto's van Lena en de Camargue. Die komen er weldra aan. Vriendelijke groeten van "papie"
Inderdaad, het is ondertussen reeds meer dan een maand geleden dat ik er toe gekomen ben iets aan mijn blog toe te voegen. Het is ook zo hectisch geweest! Einde november, begin december had ik het super druk als plaatsvervanger van onze heilige man. Niet minder dan een 400-tal kindertjes, van baby's tot deugnieten van puberale leeftijd zijn mijn troon gepasseerd. Echt leuk vond ik. De verwondering bij de allerkleinsten , de schrik bij de iets groteren, de twijfel die hier en daar opdook en tenslotte de branie van onze pubers die echter wel op hun plaats gezet werden door mijn gekleurde helper. Reeds jaren doe ik dit en toch is het steeds weer een nieuwe uitdaging waar ik telkens naartoe leef. Dit jaar was het vooral het feit dat ik voor de eerste maal, in functie van Sint, mijn kleindochter op schoot kreeg... Echt een ontroerend moment.( Later zet ik er wel een fotootje van op de blog) Nog maar pas de kleren in de kast gehangen of daar was onze jaarlijkse Kerstmarkt. Prachtige kraampjes met allerlei lekkers en cadeautjes en s'avonds afgesloten met een reuze vuurwerk. Wat wil je nog meer! Zelf heb ik wel een 500-tal oesters geopend die met een glas witte wijn of een flesje champagne naar binnen gleden. Moe maar voldaan keerden wij huiswaarts. De tijd was dan aangebroken om ook thuis alles in kerststemming te brengen. Zowel binnen en buiten werd verlichting en versiering aangebracht met een stijlvolle boom als middelpunt. De feestdagen zelf waren gezellig waarbij wij samen met familie en vrienden konden genieten van allerlei lekkernijen en eens terugblikken op het voorbije jaar. De pointe was wel de aankomst van mijn kleindochter op kerstavond. Ze was volledig uitgedost als Kerstmannetje en had er blijkbaar zin in. Ook hiervan volgt nog een foto. Nu is het nog enkele weken van de ene receptie naar de andere hollen en eenmaal februari zal het tijd worden om even een vastenperiode in te lassen. Maar zover zijn we nog niet en laten we hier eens symbolisch het glas heffen op het nieuwe jaar...Proost! Papie
Nee, dit is geen titel van een of andere song maar de naam van onze kleindochter. Het lieve kind wordt op 28 november reeds 9 maand en is de vreugde van ons leven.
Met enkele vrienden hebben wij ons vorig weekend laten verleiden tot dit themaweekend in Villa Maritiem te Wenduine. Het was een echte treffer! Waar wij tijdens het jaar ons inzetten om het sociaal leven in onze wijk op peil te houden (kermis, kerstmarkt,...) hebben wij nu eens tijd om onbezorgd van mekaars gezelschap te genieten. Rustig wandelen op de dijk en in de duinen, shoppen met onze dames of mannelijk genieten van een goede sigaar en een schuimende trappist, het was er allemaal bij. Natuurlijk mogen we ook het thema niet vergeten : Swing! En of het geswingd heeft. Een muzikale wedstrijd tussen de dames en de heren - de heren moesten spijtig genoeg het loodje leggen - en een dansavond waarop zowat alle muziekgenres aan bod kwamen vulden al onze verwachtingen in. Een lekkere keuken rondde dit alles af en zondagnamiddag zijn we dan ook moe maar tevreden naar huis teruggekeerd. Papie
November, de traditioneel koude en donkere maand is zacht begonnen. Op Allerheiligen kon je makkelijk zonder warm ingeduffeld te zijn de prachtige kleuren van de "kerkhofblommen" gaan bewonderen. Natuurlijk hebben we daarbij het essentiële niet vergeten; het herdenken van onze geliefden die ons reeds verlaten hebben. Het is een dag om eens stil te staan bij zaken waar we door onze jachtige wereld gedurende het jaar geen tijd voor hebben. Het relatieve van het leven en de zekerheid dat ons aards verblijf slechts tijdelijk is. Het is echter ook de tijd om eens een flinke herfstwandeling te maken, te genieten van pannenkoeken en wafels en misschien al eens een gluhwein te proeven. Het is echter voor mij ook een drukke maand. Vergaderingen allerhande (confrerie, Sport- en Recreatie, feestcomité, gemeenteraad...), maar ook etentjes en feesten. Zondag ll. bvb. was er een kapittel te Gavere waar we na het ceremoniële gedeelte te gast waren op Kasteel Grenier waar wij van een gastronomisch diner mochten genieten met vrienden van andere confrerieën waarvan wij sommige mensen slechts eenmaal per jaar ontmoeten. Dat doet deugd. Vanavond vertekken wij met vier bevriende koppels voor een Swing-weekend in Villa Maritiem te Bredene. Dat belooft als je het programma bekijkt! Op 24 november mogen wij terug onze beentjes onder tafel steken ter gelegenheid van de 21e verjaardag van één van mijn metekinderen. Wat gaat de tijd toch snel! De dag erna, om het niet te verleren, is het terug van 't zelfde met de mensen van de sportraad en de VZW Sport- en Recreatie. We sluiten namelijk, zoals de gemeenteraadsleden de periode van zes jaar af waarin we getracht hebben iets van het sportbeleid in onze gemeente te maken. 28 november daarentegen is een dag van geestelijke inspanning. Ik dien, op 55-jarige leeftijd een test af te leggen om mijn beroepsbekwaamheid te bewijzen. Is dat nog wel nodig? Het financiele plaatje dat er aan vasthangt maakt echter veel goed. Daarna begint mijn jaarlijkse kruistocht. Als Sinterklaas zal ik gedurende een achttal gelegenheden vreugde trachten te brengen bij onze kleinsten en onze bejaarden in het rusthuis. Een zeer dankbare taak. Dat was het zowat voor vandaag. Hopelijk kan iedereen genieten van de diverse aktiviteiten en geneugten die deze maand ons biedt. Nu niet langer getreuzeld... ik moet mijn valies nog maken! Papie
Eindelijk is het er van gekomen. Reeds lang had ik mij voorgenomen een eigen blog op te starten maar steeds waren er uitvluchten om het nog eventjes uit te stellen. Geen tijd, geen inspiratie, wat drempelvrees, enz... Toen ik gisteren de tijd had (enkele dagen thuis wegens bronchitis) om alle kranten en advertenties uit te pluizen zag ik de aankondiging van Paul Vyncke's nieuwe publicatie en dat heeft mij geinspireerd om er aan te beginnen. Ik was verbaasd. In enkele minuutjes was de klus geklaard en mijn eigen blog een feit. Als straks mijn vrouwtje thuiskomt zal ik als een fiere pauw haar het resultaat kunnen voorschotelen. Wat zal ze zeggen? Als het meevalt zal het zoiets zijn van " gij onnozelaar" tot "ik wist niet dat gij zoiets kon". Maar alles bij elkaar ben ik blij met deze start en hoop ik het vol te houden regelmatig wat van mij te laten horen. Genoeg voor vandaag want ik moet nog vele mogelijkheden van dit speeltje bestuderen. Papie
Eindelijk eens tijd gevonden om enkele foto's in mijn blog op te nemen over onze midweek in Sunparks samen met onze oudste kleindochter Lena.
Zoals beloofd in mijn vorig artikel vind je hierbij de foto van "De Sint" met zijn kleindochter op schoot.
