Mijn echte naam is Monique Van Herck, gebruikersnaam Bonni,geboren en getogen in Antwerpen op 3april 1955.Sinds 1974 gehuwd met de liefste man ter wereld Paul. Heb 2 zonen en 2 kleinzonen. Sedert 2 jaar ivalide door ziekte van Parkinson! Mijn hobby is gedichten schrijven die ik op mijn blog met iedereen wil delen!
Het overkomt je als een tsunami!!! Dit is wat er met mij en nog anderen gebeurt op een leeftijd waarop je nog zoveel van het leven verwacht! Eerst wil je en kan je het niet geloven,je zit met stomheid geslagen bij de neuroloog als die het verdict geeft. Dan moet je het leren aanvaarden ! Je moet iedereen op de hoogte brengen want ze weten dat er iets verschrikkelijk mis is met je! Je moet leren van met je medicatie te leven uur in uur uit,alles moet op tijd ingenomen worden. Het beven en de pijnen worden een groot deel van je dagelijks bestaan. Aan alles moet je wennen terug, een nieuw ander leven dat begint! Je bent niet alleen met je veranderingen , ook je partner moet zich leren aanpassen aan alles! En toch uiteindelijk, je legt je hoofd er niet bij neer, je vecht terug en probeert van elke dag een andere,een betere dan de vorige te maken. Hier op mijn blog zal ik af en toe mijn ervaringen met deze ziekte meedelen. Reacties zijn altijd welkom!!
Bal
je vuist, dit is wat nu door mijn oren suist Bal je
vuist, tegen de ziekte die je langzaam sloopt Bal je
vuist, tegen die bange gedachte die door je hoofd spookt Bal je
vuist, tegen het onrecht dat je is aangedaan Bal je
vuist, tegen de soms harde werkelijkheid van je bestaan Bal je
vuist, en vecht,geef niet op, al is het maar voor even, maar
doe dit wel voor de rest van je verdere leven !
