Eigenlijk was het de bedoeling van mijn Blog om een LEES- en WERKBOEK  te maken  met enige verhalen en enige zelfgemaakte foto’s. Daarmee wil ik illustreren wat mij boeit  en gelukkig maakt of gemaakt heeft in het verleden.

Wanneer ik nadenk over wat mij gelukkig maakt in deze wereld dan denk ik spontaan aan de schoonheid van de natuur en de dingen. Velen hebben daarbij een eigen schoonheid. De mens zelf heeft echter ook heel wat eigen schoonheid eraan toegevoegd.

Ook mensen kunnen elkaar gelukkig maken, gewoon door er te zijn. Er is natuurlijk in de eerste plaats het eigen gezin en familie, met wie men lief en leed deelt. Maar ook andere mensen kruisen ons levenspad en kunnen dit leven verrijken. Graag verhaal ik hier over enige mensen die – zonder tot mijn familie te behoren – mijn leven verrijkt hebben.

De mens zelf heeft ook heel wat schoonheid gemaakt. Daarbij denk ik niet alleen aan de schilderkunst of beeldhouwkunst, maar ook aan de muziek, het theater, de literatuur enz..

En tenslotte vind ik veel vreugde in mijn geloof en de religie. Ik weet dat in onze moderne wereld  heel wat mensen - terecht – steunen op de wetenschap en dit geloof verlaten hebben. Daarom heb ikzelf in dit boek een laatste stuk voorzien waarin ik probeer aan te tonen dat het geloof in een God (ja die van Abraham, Moes en de profeten) met deze wetenschap verzoenbaar blijft.

En – niet om tegendraads te zijn, maar omdat dit laatste deel al uitgewerkt is – wil ik met dit onderwerp beginnen. Het is een lange tekst omdat het een groot deel is uit een hoofdstuk  van een Mastersthesis die ik gemaakt heb voor de Universiteit van Lateranen te Rome.