Ik ben jan peeters, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jac.
Ik ben een man en woon in heerhugowaard (nederland) en mijn beroep is was schilder .
Ik ben geboren op 28/09/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wijn plus bier en likeur maken.
getrouwd met erna en 2 kinderen plus kleinzoon
Die ene knuffel
Zo een mooi gevoel
Ja die lieve knuffel
Zo veel warmte
Maar ook zoveel verdriet
Die ene knuffel
Het bleef even stil
Je zei dit is wat ik wil
Zo een lieve knuffel
Ik ruik je luchtje zo zoet
Maar toch zie ik pijn
Die er niet altijd hoeft te zijn
Jou mooie ogen die dan sluiten
En denkt ik ben veilig
Jou lieven lach
Zo mooi
Alles door die ene knuff
DE BLINDE MAN Een vrouw staat onder de douche als er gebeld word. Ze kijkt door het doucheraampje en ziet de buurman, Die is toch blind, denkt ze, ze gaat in haar blootje naar beneden en dat doe deur open, Ik heb goed nieuws, ''zegt de buurman'' Ik kan weer zien !
Als mensen waren als engelen,
wat zou de wereld dan heel anders zijn.
Er was enkel vrede,geen ruzie,geen haat,
geen fenijn.
Maar mensen dat zijn geen engelen,
we gaan steeds weer in de fout.
We beroepen ons dan op de ander,
de realiteit laat ons koud.
Maar met een heel klein beetje vrede,
daar ben ik al heel gauw tevree.
Al was het enkel tussen mijn vrienden,
daar maak je mij gelukkig mee.
Soms wil het even niet. Soms is de wereld even zwart, als de nacht die ik nu zie. De sterren stralen wel, maar ik voel me verdrietig.
De duisternis zit even opgesloten in mijn hart vol angst en pijn. Ook dit hoort bij het leven, ik weet het, maar het voelt niet fijn!
Introspectie leidt naar de kennis, over mezelf en die heb ik goed benut. Toch wil ik nu even alleen voelen, niet altijd alles verklaren en weten.
Gewoon zijn met soms emoties, onzekerheid, verdriet en onrust, moe zijn van het altijd maar het beste doen voor anderen en mezelf.
Kwaliteit van leven gaat voorop, een goed motto voor mezelf. Toch zie ik het nu even niet zitten, nieuwe kwalen en oude onherstelbaar, bah!
Hoelang moet dat nog? Ik wil er even niks meer bij, kan het nu even niet aan, teveel, te snel zonder gelegenheid, en tijd om te aanvaarden, wat ik niet meer wil!
Koppel mijn hersens los van mijn lijf, die oplossing zou ik wel prefereren, natuurlijk een onmogelijkheid, die ik wel moet accepteren.
Maar laat me nu met rust, geef me tijd en kracht, om te doen wat nodig is, Steeds weer elke dag.
ik zie het nu even niet meer zo zitten..... dat komt wel weer een keer....
Er is heel wat leed onder de mensen Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn Het gaat dan ook gepaard met heel veel verdriet en pijn. In zo'n klotentijd leer je ook je echte vrienden kennen Vele zetten het dan op een lopen daar moet je eventjes aan wennen. In deze slechte tijden verlies je heel wat mensen om je heen. En denk je vaak nu sta ik echt helemaal alleen. Maar er zijn ook heel wat mensen die niet weten hoe ze met emoties om moeten gaan. En heel wat moeite hebben een arm om de ander heen te slaan. Ook deze mensen moet je respecteren zoiets hebben ze dan ook nooit geleerd En hebben dan door onmacht de rug naar je toe gekeerd. Maar heb je van die vrienden die je echt niet laten staan En bieden jou die arm en schouder zomaar gratis aan. Waar je dan mag schuilen en huilen van verdriet. Dan weet je ook echte vrienden verlaten je niet.
Ik ben jan peeters, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jac.
********************************************************
*********************************** 
***********************************************
van mar
onthoudt de mooie momenten van het afgelopen jaar, 
:(
luuk 
terug
xcl
********************