Gisteren is mijn ma dus terug thuisgekomen.  Ze was héél erg moe en wou eigenlijk het liefst slapen en waarschijnlijk alleen zijn.  De komende dagen zal duidelijk worden wat het inhoudt om terug thuis te zijn...  Het zal moeilijk worden, maar hopelijk lukt het...

Toen ze een weekend in intensieve zorgen geweest was en een aantal dagen in een gewone kamer lag, kreeg ze de melding dat ze terug naar huis mocht.  Er was een trombose in het been geweest en eerst moest het been ontzwellen...  Haar hartritme was een week gevolgd geweest en er waren geen grote onregelmatigheden aangetroffen.  Ik was vooral al heel erg opgelucht dat het zo snel voorbij leek te zijn.  Maar na 2 dagen, kreeg ik midden in de nacht telefoon van mijn ma, dat ze zich zo slecht voelde.  Ze had gelukkig ook de huisarts opgebeld.  Ik ben snel naar haar toegereden en samen met de huisarts zijn we naar het ziekenhuis gereden.  Opnieuw was de hartslag boven de 140 in rust.  Met de medicatie werd die naar beneden gehaald.  Opnieuw ging ze naar de intensieve zorgen en deze keer voor een 2-tal weken.  3 keer per dag een half uurtje bezoek.  Het waren angstige dagen, maar de toestand bleef stabiel.