Ik ben 'peizerke', 37 jaar. Peizerke staat voor 'nadenken'... en dit lijkt mij dé plaats om mijn zieleroerselen kwijt te raken. Hopend op wat reacties... want in het dagelijks leven heeft men nauwelijks nog tijd om te praten !
Ik ben vandaag pas voor het eerst naar huis gegaan,
waar ik mijn moeder in de keuken aantrof. Gisteren moest ze naar
de nierdialyse en moest ik nadien werken, zodat ik niet kon
langsgaan. Vanmorgen bracht ik een bezoek en ik was enigszins
ontgoocheld over hoe ik het huis aantrof. Mijn broer had voor
haar gezorgd maandagavond en dinsdag. De keuken was één rompslomp
van medicijnen, afval, vuile borden, kranten, boekjes, kledij en
wasgerief. Mijn moeder was heel blij dat ik orde op zaken
kwam stellen. In een uur tijd had ik de ganse keuken
opgeruimd. Ik was teleurgesteld dat mijn broer niet wat beter
zijn best gedaan had voor haar. Ik had in zijn plaats toch
gezorgd dat ze bij haar thuiskomst niet een halve mesthoop zou
vinden. Temeer omdat ze zelf niet uit de voeten kan en alles moet
vragen... Nu ja, ... ik ben hij niet en hij is mij niet... Ik zal
maar denken dat hij binnen zijn mogelijkheden zijn best doet.
Hmmm, maar ik was er niet echt welgezind door en mijn moeder vond
zichzelf vervelend omdat ze mij constant alles vroeg om op te
ruimen. Ik maakte er geen punt van... integendeel. Ik was
ergens in de ene zin wel fier... Zo zie je maar, de jongste dochter met
4 oudere broers, die allemaal universitaire studies gedaan hebben, en
uiteraard die dochter niet... Wel, net die dochter zal het klaren
! Voila, dat mag ook eens gezegd zijn, toch ?!!!
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
