Zieleroerselen van een dochter...

Ik ben 'peizerke', 37 jaar.  Peizerke staat voor 'nadenken'...  en dit lijkt mij dé plaats om mijn zieleroerselen kwijt te raken.  Hopend op wat reacties... want in het dagelijks leven heeft men nauwelijks nog tijd om te praten !


Foto


Inhoud blog
  • stabiele situatie ?
  • Dagen na de operatie...
  • operatie achter de rug... en nu...
  • Het kan verkeren...
  • Ziekenhuis

    Zoeken in blog


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     

    over het leven van moeder...
    23-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De emoties laaien hoog op...
    Deze morgen ging ik op bezoek.  Ik hoopte een ietwat betere toestand aan te treffen.  Maar... toen ik er om half 10 aan kwam, zag ik dat mijn broer nog maar pas de ontbijttafel gedekt had en dat mijn moeder ongelukkig keek en was.  Er liep vanalles verkeerd dus.  Bovendien had mijn moeder heel veel last van haar voet (waar open wonden zitten van diabetes).  Allemaal niet aangenaam en heel erg pijnlijk. 

    Ik vroeg mijn broer wanneer hij er volgende week zou zijn, zodat ik mijn planning kon opmaken en hij wist het  absoluut nog niet en hij was bovendien héél erg kort tegen mij. Daar had hij helemaal geen reden toe... want ik was er al die 8 maanden altijd én ik moest mij altijd schikken naar hem.  Hij liet niet weten wanneer hij kwam en ging bovendien ook 2 keer op reis. 

    Toen ik de sleutel van het huis vroeg, werd mijn moeder opeens agressief.  En hoe...  Ze beweerde hoog bij laag dat ik nog een sleutel had en begon zelfs te slaan op tafel.  (Ze maakt er een probleem van dat ze niet weet waar de sleutels zijn.  Bij mijn weten heb ik echt geen sleutel van de voordeur meer....)  In elk geval ben ik ineens zelf ontploft.  Ik heb gezegd : als het zo zit, dan hoef ik helemaal geen sleutel meer, en ik ben weggelopen met een slaande deur ! 
    Een eind later heeft mijn moeder mij opgebeld en was verdrietig omdat ze zo boos geweest was.  Ik begrijp het allemaal wel... eigenlijk, maar ik was ook heel erg boos op mijn broer.  Ik heb het haar verteld en ineens kwam mijn broer toen zelf aan de telefoon en heb ik hem de waarheid gezegd. 

    Dat hij niet eerlijk is, weet ik al langer.  Maar dat hij mij dan nog eens verwijt dat hij niet weet wanneer ik ga naar mijn moeder en zo voort, dan liegt hij.  En dat ben ik meer als moe.   Ik heb hem dan maar heel mooi gezegd dat hij nooit interesse heeft getoond welke oplossingen we moesten zoeken voor haar als hulpverlening.  En ja, toen had hij niets meer te zeggen.  Ik heb boos de hoorn neergelegd en wil hem niet meer spreken.  Bah !!!

    Ik kan sowieso dit weekend niet naar mijn moeder op bezoek omdat ik vast zit met het werk.  Het wordt dus afwachten én ja... ik weet dus niet wanneer mijn broer er is hé volgende week.  Het wordt nog  leuk !

    De afbeelding geeft weer hoe ik me de ganse dag voelde... 


     




    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)

    Foto

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Foto

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Archief per week
  • 10/12-16/12 2007
  • 03/12-09/12 2007
  • 26/11-02/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 12/11-18/11 2007


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!