|
Deze morgen ging ik op bezoek. Ik hoopte een
ietwat betere toestand aan te treffen. Maar... toen ik er om half
10 aan kwam, zag ik dat mijn broer nog maar pas de ontbijttafel gedekt
had en dat mijn moeder ongelukkig keek en was. Er liep vanalles
verkeerd dus. Bovendien had mijn moeder heel veel last van haar
voet (waar open wonden zitten van diabetes). Allemaal niet
aangenaam en heel erg pijnlijk. Ik vroeg mijn broer wanneer hij er volgende week zou zijn, zodat ik mijn planning kon opmaken en hij wist het
absoluut nog niet en hij was bovendien héél erg kort tegen mij. Daar
had hij helemaal geen reden toe... want ik was er al die 8 maanden
altijd én ik moest mij altijd schikken naar hem. Hij liet niet
weten wanneer hij kwam en ging bovendien ook 2 keer op reis.
Toen ik de sleutel van het huis vroeg, werd mijn moeder opeens
agressief. En hoe... Ze beweerde hoog bij laag dat ik nog
een sleutel had en begon zelfs te slaan op tafel. (Ze maakt er
een probleem van dat ze niet weet waar de sleutels zijn. Bij mijn
weten heb ik echt geen sleutel van de voordeur meer....) In elk
geval ben ik ineens zelf ontploft. Ik heb gezegd : als het zo
zit, dan hoef ik helemaal geen sleutel meer, en ik ben weggelopen met
een slaande deur !
Een eind later heeft mijn moeder mij opgebeld en was verdrietig omdat
ze zo boos geweest was. Ik begrijp het allemaal wel... eigenlijk,
maar ik was ook heel erg boos op mijn broer. Ik heb het haar
verteld en ineens kwam mijn broer toen zelf aan de telefoon en heb ik
hem de waarheid gezegd. Dat hij niet eerlijk is, weet ik al
langer. Maar dat hij mij dan nog eens verwijt dat hij niet weet
wanneer ik ga naar mijn moeder en zo voort, dan liegt hij. En dat
ben ik meer als moe. Ik heb hem dan maar heel mooi gezegd dat
hij nooit interesse heeft getoond welke oplossingen we moesten zoeken
voor haar als hulpverlening. En ja, toen had hij niets meer te
zeggen. Ik heb boos de hoorn neergelegd en wil hem niet meer
spreken. Bah !!!
Ik kan sowieso dit weekend niet naar mijn moeder op bezoek omdat
ik vast zit met het werk. Het wordt dus afwachten én ja... ik
weet dus niet wanneer mijn broer er is hé volgende week. Het
wordt nog leuk ! De afbeelding geeft weer hoe ik me de ganse dag voelde...
|
