Ik ben 'peizerke', 37 jaar. Peizerke staat voor 'nadenken'... en dit lijkt mij dé plaats om mijn zieleroerselen kwijt te raken. Hopend op wat reacties... want in het dagelijks leven heeft men nauwelijks nog tijd om te praten !
De operatie is achter de rug... De eerste dagen waren heel erg pijnlijk voor mijn moeder. Uiteindelijk stemde ze erin toe om morfine toegediend te krijgen. Ze kon zo niet verder. Je zag dat ze echt veel pijn leed en ze was compleet uitgeput. Nu gaat het dus wat beter. Zaterdag was ik op bezoek geweest en ze was net terug uit de dialyse. Ik was er net en mijn moeder moest naar het toilet. Ze wou op de toiletstoel gaan en de verpleegsters vroegen of ik een oogje in het zeil wou houden. Ik was er al niet happig op... je weet maar nooit... en ja, toen mijn moeder even later zei van : er hangt precies wat bloed op mijn knie (van het goeie been...), keek ik naar haar been (ik stond aan de andere kant van het bed) en ik zag een grote plas bloed onder de stoel liggen. Onmiddellijk de verpleegsters geroepen die uiteindelijk de controle hadden over wat moest gedaan worden. Een chirurg uit het operatiekwartier was er snel bij... Er was een ader beginnen bloeden... Ik was helemaal aangedaan en was er echt niet goed van. Mijn moeder heeft het maar half beseft volgens mij... (ze had misschien geen pijn toen ???). Ik heb het ganse weekend niet geslapen en de zondag hoorden we nog van de dokter dat we blij mochten zijn dat ik erbij was, want anders ging mijn moeder uitbloeden.... De verpleegsters vroegen speciaal om te reageren op het ziekenhuis omdat er zo weinig personeel was... Zucht.....
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
