Toen ik vertrok dacht ik te weten waarom,zo een wandeling.
Maar tijdens deze lange en zware inspanning,leert de weg jou de ware reden.
Tijdens de eerste maand van eenzaamheid denk ge aan alles,zelf tranen vloeien als ge denk
aan de personen die er nu niet meer zijn.
De weg troost jou en bouw verder aan jou terwijl de tijd niet meer belangrijk is.
Door  mijn carriere in het leger,was ik vergeten hoe ge met het normale leven moest om gaan.
Ik voelde mij als een lege accu die door de mensen die mij weg kruisde en door hun gesprekken terug opgeladen werdt.
Daarom is de weg meer dan het doel,de energie die deze personen onderweg geven en ontvangen is onbetaalbaar.
Sommige plaatsen waar men komt,voelt men gewoon de energie die deze ruïne of natuur uitstraalt.
Iedereen ervaart dit op andere of dezelfde plaatsen,is dit met geloof of iets anders te maken
laat ik in het midden.
Maar tijdens de meeste gesprekken komt alles steeds op het zelfde onderwerp de weg en de reden dat men deze inspanning maakt.
Het geloof,het spirrituele,de uitdaging of wat anders.
Toen ik vertrok was het de uitdaging en een vraag waarom ze dit reeds deden te tijden van de kelten.
Maar tijdens de tocht heeft  de weg mijn echte reden laten zien,geloof mijn toen liepen de tranen over mijn wangen wanneer ge uw eigen ik terug leert kennen.
Tijdens mijn weg heb ik terug leren ruiken,proeven en luisteren.
Deze waarnemingen doen we in ons leven meestal maar oppervlakkig,daarom missen we soms
veel in ons leven en nemen we beslissingen die het doel missen.
Het eerste wat de weg mijn leerde dat de tijd op deze tocht niet meer van tel is,bij zon op in beweging en stoppen wanneer uw lichaam het uw verteld.
En geloof mij mijn lichaam vertelde op tijd en stond wat ik moest doen.
Want de tijd is voor een pelgrim niet van belang,hij stapt en leeft met de zon.
Zijn schaduw verteld hem wel dat hij zijn doel van de dag nadert.
De wereld kan nog van de pelgrims leren dat iedereen met iedereen wandeld en praat zonder onderscheidt of stand,en hulp bied men gratis zonder een bijbedoeling.
Dit maakt de hele WEG zo iets waardevol,ik voelde mij vereerd dat ik dit heb kunnen meemaken zoveel nieuwe kennis is niet te beschrijven.
Ik hoop deze ervaring te kunnen toetsen aan de sleur van het dagelijks leven,zodat ik niet meer die dezelfde fout zou maken.