van  Reims naar  Reims

Om 8 uur opgestaan, ontbijt beneden in de cafetaria. Hier is er tenminste volk.

Voor ontbijt is er een beetje van alles: baguette, natuurlijk, maar ook cornflakes, fruitsap, fruit, koffie, confituur in grote dozen die je met een pompje in een klein potje moet overpompen. Ik neem een appelsien mee naar mijn kamer.

Gisteren heb ik op internet gezien dat er in Reims een Decathlon is. Daar wil ik  vandaag naartoe. Ik schrijf me in voor een tweede overnachting, maar moet verhuizen naar een andere kamer. 

In de nieuwe kamer ben ik niet alleen. De man die in de kamer is, doet zijn best om Frans te spreken. Toon, een Nederlander uit Eindhoven, is op weg naar Santiago. Toon is altijd wijkagent geweest, maar is nu op pensioen. Hij stapt goed door: hij heeft op een dag 47 km gedaan. Teveel, vindt hij, maar het was koud.

Hij vertelt over de problemen die hij thuis heeft gehad met zijn schoenen en laat de schoenen zien die hij op het laatste moment heeft aangekocht. Ze zijn soepel en hij heeft geen problemen met zijn voeten.

Ik ga eerst naar het toeristisch informatiebureau om te weten welke bus ik moet nemen naar Decathlon.  Bus 9 tot aan de terminus. Een paar honderd meter verderop is de winkel.

Zo heel veel keuze is er niet, maar ze hebben Lowa wandelschoenen. Ik pas tot ik een paar vind dat goed zit aan mijn voeten en loop met die schoenen de winkel rond. Ik besluit het erop te wagen en koop ze.

Terug naar de bus, weer een buskaartje kopen. De bus rijdt tot in het centrum van Reims. Bij het uitstappen staat er controle te wachten. Ik geef mijn twee kaartjes. Pech, ik had ze moeten valideren! De man ziet dat ik een buitenlander ben en is zo vriendelijk om me te tonen hoe ik ze moest valideren – anders was dat 30 euro boete.

Terug naar het CIS de Champagne (Centre International de Séjour de Champagne). Toon zit nog op de kamer zijn administratie bij te werken.

Ik heb geen wegenkaart van Reims tot de volgende grote stad. Het is wel handig om een idee te hebben van de weg en de omgeving. Op de receptie geven ze me het adres van een winkel waar ze dat waarschijnlijk hebben, 10 minuutjes te voet. Na een half uur ben ik er. De winkel is gesloten. Er hangt een briefje aan het venster: vandaag uitzonderlijk gesloten wegens inventaris. En ik kan terugkeren.

Samen met Toon ga ik naar beneden, naar de cafetaria. Die blijkt gesloten, maar ervoor staan enkele tafeltjes en stoelen. We eten er het overschot van een baguette met wat chocolade en de appelsien die ik vanmorgen uit de cafetaria heb meegenomen. Dat is ons avondeten.

Terug op de kamer merken we dat een derde bed in gebruik is genomen, door wie weten we niet. Een geheimzinnige man… wie zou dat kunnen zijn? Even douchen voor hij binnenkomt, want in die kamertjes is er net genoeg ruimte om te slapen, en als die onbekende man er ook is en je moet dan nog een douche nemen, weet je niet waar je je voeten kunt zetten.

Rond 8 uur kruip ik in bed. Toon een kwartiertje later. Plots gaat de deur open en de vreemde man komt binnen. Een minuut later is hij weer verdwenen.

Ik doe mijn ogen dicht en ik slaap. Goede nacht allemaal.