TE ZIEN,

heden 20 September, van 10 tot 3 ure ten huize van de Boekhandelaren GEBROEDERS VAN DER HOEK, de Optische en Physische Instrumenten, het Glaswerk, Saniteitsgoed, de Gaz-artikelen, de glazen Plant-Etiketten, Draaibank,Blaastafel enz. alles afkomstig van het Magazijn van wijlen den Heer D. A. SALA.

Leydse Courant 20-09-1875

Leiden, 9 Mei. -

De "Leidsche Zwemclub" hield Zaterdag een algemeene vergadering in "De Harmonie". Aan het verslag van den secretaris ontleenen we het volgende: "De Leidsche Zwemclub mag met voldoening op het jaar 1897 terugzien.

Op de lijst toch van de namen der prijs winners op wedstrijden, in 1897 gehouden, komt niet minder dan elfmaal de naam van een lid onzer Vereeniging voor, nl. 6-maal die van den heer E. Douwes Dekker, 2 maal die van den heer G.J. Sala en verder die van de heeren H.M. Bijleveld, F. Muller, J. Krak en W. Oudshoorn.

Het examen als geoefend zwemmer werd dit jaar door 10 personen afgelegd; aan allen kon het gevraagde diploma worden uitgereikt. Op 4 Juli hield onze Vereeniging op "Rhynzigt" een zwemfeest, dat uitmuntend slaagde. Als bestuursleden traden af de heeren C.W.H. Vorster en J. M. OBreen."

Uit de mededeelingen van den waarnemenden penningmeester bleek, dat de toestand der kas gunstig is. Als nieuwe bestuursleden werden gekozen de heeren H.M. Bijleveld en G.J. Sala. De Vereeniging hoopt op 3 Juli a. s. haar jaarlijksch zwemfeest te geven.

Leidsch Dagblad 10-05-1898

Leiden, 26 Juli.

In een der lokalen van het gymnastiekgebouw alhier had Zaterdagavond eene vergadering plaats van belangstellenden in de oprichting van eene „Leidsche Zwemclub."

Ze werd geleid door den heer G. Henri Sijthoff, die er op wees hoe goed ook hier ter stede zulk eene vereeniging kon bestaan, evenals in zoo menige andere plaats. Reeds nu hadden zich 110 personen als leden aangemeld, zoodat de club als gevestigd kan worden beschouwd. Echter is het noodig dat in verband met de zeer lage contributie de leden in hun kring nog meer leden trachten aan te werven.

Door het organiseeren van goede wedstrijden zal men daarop dan te meer trotsch kunnen zijn en zal eenmaal de Leidsche Zwemclub met eere kunnen worden genoemd. Voordat tot de behandeling van het conceptreglement werd overgegaan, werd besloten dat de leden boven de 16 jaren eene beslissende stem en die beneden dien leeftijd alleen eene adviseerende stem in de vergaderingen zullen hebben.

Het reglement zelf gaf slechts tot enkele opmerkingen en vragen aanleiding en onderging in dien geest eenige wijziging.

Het voorloopig bestuur, bestaande uit de heeren C.A. Bader, A. en H. Rappard, A.D. Sala en G. Henri Sijthoff, werd, onder dankbetuiging voor de tot nu genomen moeite, voorgoed benoemd; terwijl besloten werd dat nog dit jaar een onderlinge wedstrijd zal plaats hebben, en wel op Zondag 22 Augustus a. s.

Leidsch Dagblad, 27-07-1886

J. H. VAN MASTENBROEK Bij Sala

Het zal een klein jaar geleden zijn, dat men in Pulchri Van Mastenbroeks Zuiderzee werken zag, en deze tentoonstelling in den kunsthandel Sala bevestigt mijn toen uitgesproken meening, zoowel ten goede, als ten kwade.

Het gevaar van dezen altijd bezigen, altijd ijverigen schilder is, was vooral, zijn te groote vlotheid en zijn tekort aan synthetisch vermogen. Hierdoor weet hij ons wel de bedrijvigheid van een haven met sleepbooten of een drukke kade onder sneeuw te suggereeren, maar de beweeglijkheid vermoeit eer, dan dat ze bevredigt omdat het een en ander compositorisch rammelt. Ge krijgt als het ware een teveel aan onvoldoend verwerkte, niet vast en klaar genoeg gegeven détails, al mag er dan overigens veel in dit werk zijn, dat door de levendige en kundige wijze van zien en doen waardeering vraagt.

Zooals ik echter een vorig maal in mijn bespreking der Zuiderzeestukken opmerkte blijkt Van Mastenbroek zich in te spannen, zijn zwak te overwinnen. Hier is hem dat zeker gelukt in zijn IJsvreugde no. 9, waarin hij veel rustiger en helderder werd, bij behoud van zijn geanimeerden verteltrant. Ook de vormgevingen lijken mij gaver, volkomener in dit doek, en van den vroegeren invloed van Jacob Maris, die duidelijk spreekt uit de aanwezige oudere werken, valt niets meer te bespeuren.

Wel komt thans echter, niet in dit prijselijk IJsgezicht, maar elders bijv. in het groote Wier-maaien te Breezand no. 2, een nieuwe moeilijkheid om den hoek kijken, en dat is het kleurbesef. Hand in hand met het zoeken naar een strakker overzichtelijkheid gaat blijkbaar, begrijpelijkerwijze, een zoeken naar een lichter en helderder kleurwerking. Dit coloriet is echter in het Wiermaaien onvoldoend zuiver, te zoet en plaatjesachtig, zoodat men Van Mastenbroek in overweging zou willen geven, zich coloristisch duchtig rekenschap te geven en zich zelf voorloopig in deze richting niet al te zware opgaven te stellen, gelijk in het bovenbedoeld schilderij.

Zijn kracht zal stellig eer liggen in een gamma van verhelderde grijzen met accenten van rood, geel of bruin, dan in overvloedige blauwen of groenen - kleuren, die trouwens evenals het paars, steeds met groote omzichtigheid gehanteerd moeten worden. De tentoonstelling laat ook verschillende aardige kleine olieverfschetsen zien, genoeglijk en pittig gedaan.

W. Jos, de Gruyter.

het Vaderland 20-04-1933

http://www.vanmastenbroek.com/

Toon Kelder. Portret van mevr. Kelder. (Foto: A. Dingjan.)

NIEUWE WERKEN DOOR TOON KELDER

Kunsthandel Sala

Kelders vroegste werken sloten zich min of meer aan bij hetgeen men de opvattingen der Bergensche School noemt. Zijn zicht op het leven was toen op romantische wijze realistisch, zijn werktrant voortvarend en pakkend, een schilderen in gemakkelijk breede, eer grove dan fijne plans van doorgaans donkere kleur.

In dit nog niet erg persoonlijke werk, waarin overigens wel een stuwkracht, een gretigheid, een zucht tot expansie te onderkennen viel, heeft men moeite den Kelder der volgende jaren te vatten. Want omstreeks 1930 kwam een kentering, die in de eerste plaats een onverwachte vrij hevige reactie op zichzelf of op een deel van zich zelf geleek.

Uit het oeuvre van meesters als Toorop, Van Gogh, Picasso en anderen kennen wij soortgelijke scherpe wendingen en er was m.i. toen ter tijd geen reden den schilder van cameleontische onverantwoordelijkheid te betichten.

De bedoelde wending was er een naar het verfijnde en verijlde, een tasten naar aanvankelijk bleeke droomgezichten, zeer subjectief, op het voorstellingslooze soms af, en lyrisch ethisch.

De naakten uit dezen tijd schenen te rusten in 'n wolk van kleurdampen, schenen zelf haast verdampt tot een geur van herinneringen, een muziek van verlangens. Koel, teer, iriseerend was het spel van behoedzaam uitgespreide, in elkander overvloeiende tinten van rose en blauw, licht geel en beige, en het zorgzaam streelende van de weleens gladde penseelvoering sloot zich hierbij aan.

Verwante of dezelfde elementen kon men vinden in de schemerig idyllische landschappen, de dralende of dolende ruiters bij maneschijn, de broze onstoffelijke bloemstukken, de speelsch precieuze circussen en de hoofsche, terughoudende portretten. Onmiskenbaar gevoelige evocaties van een aparte en dichterlijke, naar eenigszins over-bewuste, over-gecultiveerde phantasie.

De gevaren van het werk waren duidelijk. Alle belangrijke hoedanigheden ten spijt was de mogelijkheid niet uitgesloten, dat het vervlakken zou tot een misschien wel opmerkelijk en geraffineerd, maar toch te zwevend behaagzuchtig, veraesthetiseerd of beperkt maniërisme.

Kelder heeft geleidelijk deze gevaren overwonnen. Hij heeft vooral in de laatste jaren veel, heel veel, gewonnen aan ernst, diepte en volheid, in zoowel geestelijken als technischen zin en het heeft hem allengs teruggevoerd tot een meer zware, kloeke, concrete en pakkende schilderwijze, ditmaal evenwel in gerijpte vormen en zonder invloeden van buiten af.

Een uitgesproken persoonlijk en aanstonds te herkennen schilderstijl, gul, breed en verfijnd. Aldus vindt men thans in deze kunst niet louter het realistische en niet louter het verdroomde, zij houdt daartusschen een gelukkig midden, of juister, omvat beide levensaspecten.

Er zijn geen sporen meer van het ijle en geparfumeerde, maar wel bleef het romantisch heimwee behouden, de behoefte aan het welige gebaar, het vieren van het licht en donker en de haat tegen alle huisbakkenheid.

Een schilder, die van verf en kleur weet te smullen, nochtans deze niet misbruikt voor louter sensualistische doeleinden, maar steeds op zoek is naar een evenwicht tusschen de zintuigelijke ervaring en de vrije verbeelding, tusschen het picturale en het monumentale, tusschen den schoonen schijn en het innerlijk wezen.

De sterkste werken lijken mij ditmaal het portret van de vrouw van den schilder, het staande en het liggende naakt, het stilleven met kaas en dat met appelen en 'n tros donkere, violetblauwe druiven.

Misschien is het laatste doek wel het fascineerendst van al in de kleur (het vreemde lokkende groen van een tweetal appels, oplichtend uit het donker, het rijke blauwviolet van de druiven, en daar tegenaan gezet een gesmoord gloeiend, diep terracotta accent van 'n mandarijn).

Coloristisch mogen we vooral ook het kleine Combat de Cavalerie (nr. 11) niet over 't hoofd zien, dat in dit opzicht bijzonder suggestief is. Het staande naakt werd vloeiend en onmiddellijker geschilderd dan gewoonlijk bij Kelder, het liggende is meer zwaar, langzaam verdroomd, een weidsch, doorwrocht stuk.

De verfbehandeling in zulke uitingen toont die voortdurende afwisseling, die rijke levendigheid en vibratie, die bovenal het kenteeken mag heeten van den geïnspireerden, rasechten schilder.

Er zit niets machinaals in het handwerk van dezen bewogen, maar tegelijk steeds doelgerichten en beheerschten kunstenaar, die zijn vak kent als weinigen tegenwoordig. In het voornaam portret van mevrouw Kelder zijn kleur en penseelvoering meer terug gehouden dan in de naakten, ten deele gevolg ongetwijfeld van den eisch der objectiviteit; maar het verfoppervlak is niet minder bewonderenswaardig en het modelé heeft een prachtige fijne soliditeit. Een accent van grandezza in deze steile beeltenis doet het verwant zijn aan den Don Quichot, een van de weinige werken, die reeds eerder bij Van Wisselingh te zien waren.

Releveeren we tot slot nieuwe portretten van Stotijn en van Koeberg, en van de diverse bloemstukken speciaal de heldere, klankrijke anemonen en de tropisch geheimzinnige, forsch en warm voorgedragen orchideeën. Een verheugende tentoonstelling, die tot 20 Mei duurt

Jos. de Gruyter.

het Vaderland 29-04-1939

DE OPTOCHT „OOST EN WEST".

Men verzoekt ons mede te deelen dat de teekeningen van den optocht „Oost en West" ontworpen door den heer Van Driest, welke op het aanstaande 3-Octoberfeest het hoofd-nummer der feestviering zal uitmaken, gedurende eenigen tijd in de kunsthandel van de fa. Sala op de Breestraat zullen worden geëtaleerd.

Leidsche courant 02-06-1931

Kunsthandel D. SALA & ZONEN EXPOSITIE van werken van: WIM VAN WOERKOM PORTRET - STILLEVEN - LANDSCHAP TOEGANG VRIJ VOOR BELANGSTELLENDEN 10168

Leidsche Courant 02-11-1931

Heel Den Haag in caricatuur Maandag

a.s. opent in den kunsthandel S. J. Sala een merkwaardige tentoonstelling.

Onder den naam Heel Den Haag in Caricatuur, exposeert de Hongaarsche teekenaar Strobl daar een groot aantal caricaturen van bekende persoonlijkheden op elk gebied.

Strobl - zijn voornaam Stefan gebruikt hij zelden - is geboren te Winga, toentertijd in Hongarije, thans binnen de Roemeensche grenzen gelegen. Hij stamt uit een familie van landgoedbezitters en studeerde aanvankelijk voor architect na als luitenant een groot gedeelte van den oorlog te hebben meegemaakt.

Een tijd lang werkte hij te Boedapest en Weenen als illustrator, hield zich bezig met theater-architectuur en ontwierp decors. In 1923 reisde hij naar Denemarken en werd te Kopenhagen verbonden aan het dagblad Politiken en later aan de sportcourant Idrottsbladet te Stockholm.

Bijna 10 jaar teekende hij caricaturen voor Skandinavische bladen, voor Svenska Dagbladet, Dagens Nyheter, Stockholm Tidningen, Tidens Tegn, Extrabladet e.a. en hield tentoonstellingen van caricaturen.

Nauwelijks tien dagen is hij in onze Residentie en reeds heeft hij het materiaal voor zijn tentoonstelling bijeen. Slechts enkele minuten kijkt hij een gezicht aan, maakt een vluchtigen schetskrabbel, die later gedetailleerd en in kleuren wordt uitgewerkt.

Wie hij in deze luttele dagen alzoo heeft geteekend? Mr. P.J. Reijmer, minister van Waterstaat; mr. T.J. Verschuur, minister van Arbeid, Handel en Nijverheid; oud ministers prof. mr. P.J.M. Aalberse en prof. dr. J.R. Slotemaker de Bruine; A.J.P. de Adlercreutz, gezant van Zweden; jhr. mr. dr. H.A. van Karnebeek, Commissaris der Koningin; luit. generaal H.A. Seyffardt, chef van den Generalen Staf; luit. generaal E.F. Insinger, commandant van het Veldleger; mr. L.E. Visser, raadsheer in den Hoogen Raad; den Burgemeester jhr. mr. dr. L.H.N. Bosch Ridder van Rosenthal; de wethouders W. Drees, mr. H.P. Marchant, F.N.V. Quant, mr. S. de Vries Czn, en M. Vrijenhoek; F. van 't Sant hoofdcommissaris van Politie; L. Hoejenbos, directeur van Maatschappelijk Hulpbetoon; D van Staveren, voorzitter der Centrale Commissie voor de Filmkeuring; de schilders Piet van der Hem, Willem van Konijnenburg en H. van Meegeren; Albert Vogel, voorzitter van den Haagschen Kunstkring; Eduard Veterman, Hein von Essen, Raden Mas Noto Soeroto, Louis van Gasteren, Adolphe Engers, Fie Carelsen, Paul Harden, Friedel Dotza, Alberl May, Herbert Weissbach, Arthur Engers, Joh. F. Buziau, Henri Zeldenrust, Carl Flesch, dr. J. Schoemaker, mr. E.G.S. Bourlier, mr, J.H.G. Bekker, de theater-directeuren H. den Hertog, Hugo Helm en intendant J. Meihuizen, Henri E. Rey, J. Sassen, L.J.A. Kemper J.K.W.F. van Bommel, dr. W.C.A. baron v. Vredenburch, voorzitter der Ver. Nederland-Hongarije, Henri Asselin, tal van Nederlandsche journalisten, Joh. G. Berlott, Menno P. Fischer en mr. G.A. Boon.

Het resultaat zal men van Maandag af in den kunsthandel Sala kunnen zien. Den tentoonstelling blijft geopend tot 13 Februari.

het Vaderland 30-01-1932

G. H. BREITNER

Kunstzalen Sala

IN DEN KUNSTHANDEL SALA, waar men zoo vaak reeds goede werken van onze impressionisten, hetzij Haagsche, hetzij Amsterdamsche, heeft kunnen aantreffen, wordt thans een tentoonstelling van Breitner gehouden.

In hoofdzaak zijn het bladen uit vroege en betrekkelijk vroege schetsboeken, uit het bezit van de weduwe van den schilder, aangevuld evenwel met 'n aantal aquarellen en schilderstukken uit den rijpen tijd en met enkele kleine late werken, die tragisch zwak aandoen in vergelijking tot het overige.

De teekeningen zijn interessant om verschillende redenen. In de eerste plaats, omdat zij een beeld geven van Breitners geleidelijken groei, het zich losmaken van invloeden (Rochussen), de zich wijzigende belangstelling voor onderwerpen en het langzaam overgaan van een teekenachtige in een typisch schilderlijke opvatting en werktrant.

Maar ten tweede ook, omdat uit de vroege krabbels en studies blijkt, hoezeer Breitner aanvankelijk geboeid werd door zijn lectuur en deze tot stof zijner teekeningen koos. De belangstelling voor de werkelijkheid kwam toen pas in de tweede plaats, hetgeen inmiddels; in aanmerking genomen den romantischen inslag van zijn talent, niet onbegrijpelijk is.

De vroegste bladen dagteekenen uit 1872, uit den tijd dat hij nog 'n Rotterdamsche jongen van vijftien jaar was. Die van het volgend jaar doen al minder schoolsch onpersoonlijk aan, men moet eens de paardekoppen uit ‘72 met die uit ‘73 vergelijken, welke laatste bezielder en meer heftig, meer Breitnersch zijn. Het paard had hem toen dus al te pakken, aanvankelijk min of meer het romantisch illustratieve paard van het oorlogstafereel of de jachtscène, dat later plaats inruimde voor het reëele militaire paard, en weer later het Amsterdamsche tram- of trekwagenpaard werd.

Daarnevens bleek Breitner reeds vroeg een knap vertolker van de figuur, vooral van de heftig bewegende figuur. De belangstelling voor het stadsbeeld, dat zoowel figuur als paard zou opslokken in een grooter schilderachtig geheel, treedt pas later - na omstreeks 1890 - duidelijk aan den dag. Dan is zijn stijl in stee van illustratief of beschrijvend, al geheel subjectief reageerend geworden op picturale wijze. De snel en raak aanduidende lijn, altijd levend en rijk aan karakter, wordt afgewisseld met den toon, die in een portretje als nr. 65 zelfs de geheimzinnige diepte van 'n Redon heeft.

De mooiste of althans meest virtuose schetsen dateeren uit deze eeuw; men kan er uit opmaken, dat de latere Breitner in den letterlijken zin door zijn indrukken bezeten was. In het vertrek achter treft vooral de aquarel der "Waspitten", drie meiden over 'n grachtbrug gaande, uitstekend van karakteristiek en princelijk van kleur; zulk een werk verliest niets bij terugzien, maar verrast telkens opnieuw en doet den beschouwer glimlachen van genoegen. Men vindt op dit blad geen vierkante centimeter, dat niet sterk bewogen is en verfijnd, beheerscht in de tegelijk forsche en zachte kleur.

Een ander goed stuk is de olieverf van Rustende Cavalerie, lenig en bondig gedaan, op onmiddellijke wijze een visueele impressie vastleggend, toch overwogen van samenstel en gespannen in zijn compositorische lijninrichtingen. Let o.a. op de wijze, waarop het witte paard een verband legt tussen en de lichte lucht - het schel oplichtende van 'n lucht na regenbuien - en de donkere massa van het landschap met silhouetteerende dieren en menschen.

Tot mijn spijt ben ik laat met deze bespreking, maar de tentoonstelling is nog verlengd tot einde volgend21-10-1937 e week. Zij is zeker de moeite waard. Jos. de Gruyter.

het Vaderland 21-10-1937

PRINS HENDRIK IN DEN KUNSTHANDEL SALA.

Z.K.H. de Prins, vergezeld van zijn adjudant jhr Laman Trip, bracht hedenochtend een bezoek aan de tentoonstelling van werken van J. H. van Mastenbroek in den Kunsthandel Sala, Noordeinde.

De Prins, die werd rondgeleid door de heeren v. Mastenbroek en Sala bezichtigde eveneens de collectie-Sala

het Vaderland 26-04-1933

Kunsthandel Sala

Van den jongen professor Isidore Opsoomer, den Vlaamscben schilder, is voor ‘t raam van bovengenoemden kunsthandel een vrij groot schilderij te zien. Vrij groot, althans voor Hollandsche oogen; voor Vlamingen, men denke aan het werk van Hendrik Luyten thans in "Pulchri" in Den Haag, is zulk een afmeting allergewoonst.

Leidsch Dagblad 17-01-1911

http://nl.wikipedia.org/wiki/Baron_Isidore_Opsomer

Kunst, letteren, enz.

Teeken- en schilderwerk mej. Van Manen. Onze stadgenoote mej. E.C. van Manen heeft in de Kunsthandel van D. Sala en Zonen een collectie teeken- en schilderwerk, geëxposeerd, die wel gezien mag worden. Er zijn heel aardige stukken bij, die deze schilderes in Indië heeft gemaakt, waarheen zij ging om daar te werken.

Zij scheen daar echter niet tegen het klimaat te kunnen en moest, hoe krachtig haar wil er zich ook tegen verzette, het eindelijk opgeven en naar haar vaderhand terugkeeren, waar zij, naar wij hopen, geheel zal herstellen. De omstandigheid doet ons nog meer voelen voor haar werk, dat inderdaad te waardeeren kwaliteiten bezit.

De schilderes heeft zich vooral toegelegd op het schilderen van portretten. Wij zagen er tal van hoogleeraren, zooals haar vader, wijlen prof. Van Manen, prof. Oort, prof. Bolland, prof. Asser en anderen. Maar, zooals wij boven zeiden, er is ook heel wat ander werk. Wij bevelen een bezoek zeer aan, en wie voor een niet te groot bedrag in het bezit wil komen van een goed stuk werk, vindt daarvoor ook gelegenheid.

Leidsch Dagblad 07-06-1912

"Lunapark".

In de uitstalkast der firma Sala, Breestraat, is thans de Winkelgalerij met Passage van het "Lunapark" der Landbouw-Tentoonstelling ter bezichtiging gesteld.

Leidsch Dagblad 01-08-1911

"Onze V l o o t."

Door de afdeeling Haarlem van "Onze Vloot" zal een serie schoolplaten worden uitgegeven. De ontwerpen hiervoor zijn vervaardigd bij de firma Emrik en Binger te Haarlem en zijn volgens de algemeene opinie buitengewoon fraai uitgevoerd. Ten einde te Leiden de leden van "Onze Vloot" en andere belangstellenden met deze platen kennis te laten maken zullen zij van af Woensdag 10 Mei tot en met Vrijdag 12 Mei ter bezichtiging worden gesteld in de etalage van de firma D. Sala en Zn., Kunsthandel, Breestraat.

Leidsch Dagblad 09-05-1911

Kunst, Letteren, enz.

Kunsthandel  Sala.

Reeds eenige dagen heeft de heer Sala een tentoonstelling geopend van teeken en schilderwerk van Leo Gestel. Het schilderwerk is van minder belang, het teekenwerk munt uit door krachtige karakteristiek.

Natuurlijk moeten wij niet aan Fransche teekenaars denken, een Forain, een Willette of een Steinlen, (ofschoon deze kunst het dichtst bij Fransch werk ligt), want de Franschen zijn duidelijker in hun bedoeling, eenvoudiger in hun techniek, en toch ook weer veel raker.

Vergelijkt men de coiffures van al deze dames bijv. eens met het lijnwerk dat een Hellen daarvan maakt, dan blijkt hoe hier de Hollander te kort schiet. Leo Gestel daarentegen heeft er slag van fijne kleur naast elkaar te zetten.

Chic is er in veel van zijn teekeningen. Onze Willy Sluiter is eenvoudiger, krachtiger, doch Leo Gestel geeft vaak meer harmonie in kleur en gevoeliger teekening. Het is aardig werk.

Leidsch Dagblad 30-03-1911

D. SALA & ZONEN, Kunsthandel. Geëxposeerd: Etsen van B. C. HAVERKAMP, Stadsgezichten van LEIDEN Pieterskerk - Academie - Rapenburg, 4106 22

Leidsch Dagblad 18-10-1910

- Van Heden tot morgenochtend elf uren is bij de firma Sala alhier geëxposeerd het portret van den heer Henri Völlmar, directeur van de liedertafel "Arion", geschilderd naar een photographie door den heer Th. Van Malde alhier.

Genoemd schilderstuk zou eerst den heer Völlmar den 4den Mei worden aangeboden, daar dit de datum is, dat hij vóór 5 jaar het directeurschap van "Arion" aanvaardde, doch daar de heer Völlmar den 2den Mei zijn 40sten jaardag viert, wordt hem het portret morgen door een deputatie uit de leden als blijk van hoogachting aangeboden.

Leidsch Dagblad 02-05-1899

Kunst, letteren, enz.

Kunsthandel Sala.

Een nieuwe tentoonstelling in het kunstzaaltje van bovengenoemde firma toont het werk van een Katwijksche schilderes, wier werk herhaaldelijk in dit blad besproken werd.

Mevrouw TH. Tadama-Groeneveld is het van wie al dit werk is, ook het verdienstelijke, het zeer mooie zeestuk, 't welk in de etalage van den winkel verheuging schenkt aan den voorbijganger. Op dit schilderij is het vooral dat we de aandacht willen vestigen. Hoe mooi is de grauwe zeekleur, de gure onstuimigheid; wat een beweging zit er in dit stortende water, in het verre bewogen zeevlak. Zulk een werkt maakt een artist niet iederen dag.

Binnen in het zaaltje is vooral aquarelleerarbeid, strand-en zeegezichten waarin wijdte, ruimte en verte het oog behagen. Een onderwerp van mevr. Tadama zijn de schelpenvisschers in hun bedrijf. Deze menschenfiguren met hun kar, hun paard, klein te zetten tegenover de geweldigheid van een strandlandschap is een ondernemen, door mevr. Tadama vaak met goeden uitslag volbracht.

De buitenlucht is er dan dikwijls in haar werk, die vrijheid van horizont waarin de artiste dagelijks haar blik wendt. Levendigheid in de kleur bereikt zij meermalen: zie bijv. de twee vrouwtjes in het duin, zittend in de zon; zeer goede kleur vinden wij in het studietje dat men aantreft, rechts binnenkomend in de zaal. Levendig is ook het haventje, met de beweeglijkheid van mannen en een schip.

In een groot schilderij heeft de schilderes den strand-boulevard geschilderd zooals deze, indien men van den zuidkant hem afwandelt, zoo breed en forsch, zoo wijd open ligt. Voor den bezoeker van Katwijk zijn al deze schilderijen als zoovele herkenningen strand-schoon; de frissche buitenlucht, die uit veel van dit werk zich losmaakt, doet naar den zomer verlangen, tijdperk wanneer wij, stadbewoners, zelf deze plekken bezoeken gaan. De H.

Leidsch Dagblad 22-02-1911

Kunst, letteren, enz.

Kunsthandel Sala.

De kunsthandelaar Sala vraagt belangstelling voor den Leidschen schilder C. van der Windt. Het werk van dezen nog jongen schilder is ons bekend, en wij kunnen niet anders dan verheugd zijn, dat de heer Sala in de stad van diens inwoning, van dezen knappen kunstenaar, een tentoonstellingswerk bijeen wist te krijgen. Vijf en veertig nummers telt deze verzameling.

Er is eenig nieuw werk bij. Het voornaamste aandeel dateert uit de jaren rond 1901. Er zijn verscheidene werkjes uit dit jaar en van 1900, doch ook van de direct daarop volgende jaren. Het verschil tusschen het werk is enorm.; Er zijn beginstukjes van v. d. Windt, die in aanleg het stemmige, gevoelvolle werk van later toonen, en die eigenlijk in wezen weinig verschillen met die kleine rijpe landschapjes van thans.

Er is werk, in opdracht gemaakt: peuterige doekjes met blauwe luchten, waarin bestelde witte wolkjes drijven, en vogels bewegen. (Dit: "bestelde" is een woord van ons). Een paar kleurige landschapjes, aan den achterwand van het zaaltje gehangen, maken een indruk van Fransche kunst, in zoover we met deze onderscheiding bedoelen een heviger kleurigheid en tevens gemis aan die dampige atmosfeer, de nevel, welke zelfs op heldere dagen onze Hollandsche natuur kenmerkt. In deze opvatting zijn ze intusschen uitmuntend!

Inderdaad, een echte schilder is onze stadgenoot C. v. d. Windt. Zonder leiding heeft hij zich bekwaamd, luisterend alleen naar den drang van zijn kunstenaarsgevoel. Er is een fijne teerheid in de tonen, waarmee hij de stille erfjes weergeeft; een gevoeligheid die tegelijkertijd vol bedeesdheid is en vol echte zuiverheid! Een stilleven in zijn jongenstijd gemaakt, (niet op deze tentoonstelling) herinneren wij ons als wel een puur bewijs van zijn grooten aanleg. Doch ook hier zijn van die mooie werkjes, welke u ineens alles van het vermogen van dezen kunstenaar zeggen. Wij wijzen o.a. op dit No. 9; no. 13. Een olieverf-studie voor het prachtige aquarel op "Pulchri" thans, hoort bij het zeer goede. Een tentoonstelling, de aandacht inderdaad waard!

Leidsch Dagblad 22-09-1911

WILLY SLUITER.

Kunsthandel Sala.

Er zijn menschen, die dezen vaardigen teekenaar 't meest waardeeren in zijn meer pittoreske uitingen, in de voorstellingen van visschersschepen, van watervlakten in ‘t polderland, of van de Zuiderzee, omdat deze schilderijen "sympathieker" aandoen, dan de illustratieve schetsen uit de sport en badplaatssfeer.

Maar deze voorkeur berust zonder twijfel op een misvatting. Immers, juist in zulke uitingen blijft men het tekort van Sluiter's talent al te zeer gevoelen. Men behoeft slechts even een blik te slaan in 't achterzaaltje van dezen kunsthandel, waar een verrukkend teeder en klaar schilderijtje naar zulk een waterlandmotief door Gabriël te zien is om te weten, dat Sluiter als schilder nooit boven de vlakste middelmatigheid uitkomt. Ieder moet ten slotte naar zijn meest typische eigenschappen beoordeeld worden.

Sluiter toont zich hier 't meest zichzelf en dus ook het best in die handige, snelle pastelschetsen naar voetballers in volle actie, of naar de types der mondaine wereld, die hij soms op een groteske wijze karakteriseert. Hij is 't best b.v. in een met groote, snelle, scherpe lijnen getypeerden dandy, die snoevend, mal, mallotig zijn wereld beheerscht, of in de charge van vetgemeste O.W.ers, die met 't dédain van een pad op het minder welvarende menschdom neerzien.

Boven het moppige verheffen zich zulke charge's niet. Dit soort werk mist allen geestelijken achtergrond en blijft ontstellend banaal en koud. Het is in geenen deele tot de karikatuurkunst te rekenen, die als kunst, als geestelijke uiting, werkelijk meetelt.

Maar wat Sluiter in zulke krabbels zeggen wil, zegt hij volkomen. Een paar vrij groote pastelteekeningen naar ijzergieters schijnen op een andere, betere mogelijkheid van dit talent te wijzen. Men zou zich althans kunnen denken, dat Sluiter in deze richting iets bereiken kan wat boven zijn gewone werk uitkomt.

Trouwens, als zeer nuchter en zaakrijk portretteekenaar kan Sluiter soms nog wel eens verrassen. De tentoonstelling doet hem van deze zijde niet kennen. Het portret der jonge musicienne telt niet mee. Sluiter's werk rechtvaardigt zich het meest waar hij 't scherpst typeert. Hij is een, zoo niet; geestig, dan toch levendig causeur. Just Havelaar.

het Vaderland 11-09-1925