We hadden al een mooie dag gehad, Jef en ik. Gans de dag in de Ardennen getourd met onze moto, lekker weer, niet koud enz.. 's Middags lekker gegeten in tof restaurant, regelmatig ergens gestopt voor koffietje en gemoedelijke babbel over vanalles. Dat laatste mag je letterlijk nemen. Jef en ik zijn twee (amateur)-filosofen. Kan je nagaan. Méér daarover volgt wel.
Afin, op onze terugweg nog even passeren langs Vianden in Luxenburg. Dat was het plan. Die laatste bocht alvorens in Vianden te arrivéren had "andere" plannen voor mij in petto. Precies of hij wist dat ik op dat ogenblik méér PK,s had dan verstand. Zo was het en niet anders. Door mijn onverandwoorde overmoed even de balans kwijt tussen verstand en PK's en daar knalde ik tegen de rotswand.
Samen gevat : ambulance, ziekenhuis in Ettelbruck, korte tijd in coma....Rapport : vier (4) ribben gebroken, sleutebeen gebroken, longperforatie, oudeem op schouder en dijbeen en een week op intensieve zorgen. Voilà ! Joske, mijn vriendin, en Jef kwamen mij bezoeken in 't ziekenhuis in Ettelbruck en liepen mijn bed voorbij door dat ze mij niet herkenden. Door die longperforatie was ik gans opgeblazen en onherkenbaar. Het "Michelinmanneke" zeg maar.
Ik had véél pijn doch enkel wanneer ik lachte, ....dan was 't minder.
In Wuustwezel, enkele Km's ten Noorden van Antwerpen, een prachtig stuk domein. Niet te groot maar uiteraard méér dan groot genoeg om te kunnen jagen op wat kleinwild zoals het konijn, de fazant, de houtduif enz.. Er was ook een vijver en bijgevolg kon je er af en toe een wilde eend (woerd) verschalken. Ik was werkzaam in Antwerpen in de gerenomeerde Wapenhandel Lang & Zn. in de Lombardenvest. Dat was elke dag werken behalve de zondag. Dan trokken we met enkele vrienden naar ons paradijsje in Wuustwezel. In het midden van het bos stond ook de hut waar we 's morgens bijeen kwamen voor een eerste borreltje, handjes schudden,weidmansheill toewensen en de strategie voor de dag vastlegden. Wanneer we tegen de middag naar de hut kwamen had Hector, onze jachtwachter, er voor gezorgd dat er een grote pot erwtensoep stond te pruttelen op het ronkende "duveltje".
Sedert enkele jaren woonde ook een stel rêeen in ons domein. Wanneer we 's middags in de hut verpoosden kwamen zij regelmatig eens kijken wetende dat niets onveilig was. Wij keken door het raam naar hen en zij naar ons, om na een poos verder te wandelen. Dat was een mooi tafereel, elke keer wéér. We noemden hen Fritz en Helga. Op een 30-tal meter stond een trog waarin wij brood, eikels, kastanjes enz hadden gedeponeerd.
Toen kregen wij op zekere dag het bezoek in de winkel van een klant waarvan wij, elke jager en elke boer wist dat hij een stroper was. Ik vergeet nooit wat er toen gebeurde. Tijdens het gesprek gaf hij te kennen dat hij wist dat er een koppeltje rêeen woonde. "Willen jullie die daar laten verdwijnen ?" vroeg hij. Die beesten waren zo goed als familie voor ons en dat zegden we hem en waarom zouden we hen doden ? "Als jullie het niet willen dan kom ik ze laten verdwijnen" ging hij verder. Nog niet begrijpende waarom dat volgens hem nodig was zegde hij :"Ik kan niet verdragen dat die daar rond lopen"
Hector heeft de taak op zich genomen het stelletje te doden en naar de criée te brengen om te worden verkocht. Pijnlijk is het te moeten vaststellen dat een gestoord mens daden aan anderen kan opleggen die uit zijn ziekelijke geest zijn ontsproten.
'k Hoor het gisteren nog zeggen dat democratie betekent dat de wil van het volk bepaalt welk zij wil als leiding, gezag en regeerders. Heb ik het nu verkeerd begrepen of wat ? In Oekraine laat het volk, dus de meerderheid, duidelijk weten dat men verkiest om het grondgebied, hun land feitelijk, terug bij Rusland aan te sluiten. Watte ? zeggen "onze democraten" dat kan niet zenne. 't Is juist, de wil van 't volk moet men respecteren. Dat is democratie , màààr wanneer het niet in ons kraam past dan telt dat niet. Moet er nog zand zijn ? 't Is goe dat het weeral ver van mijn bed is, zo moet ik mij geen zorgen maken
Als je goesting hebt mag je HIER iets achter laten
Als je GEEN goesting hebt moet je 't niet doen
Als je 't toch doet: wees vriendelijk en beleefd
Als je dat NIET doet raak ik in coma door verdriet
