ZELE

Zele was één van de parochies van het Land van Dendermonde en als zodanig rechtstreeks onderworpen aan de graaf van Vlaanderen.

Het wapen van Zele, in 1819 door de Nederlanders bevestigd en in 1840 bekrachtigd, gaat terug op een zegel van de parochie Zele waarvan afdrukken uit 1694, 1477 en 1789 bewaard zijn. Het vertoont een schild met daarop 2 vlasbraken met schuingekruiste stelen. De vlasverwerking is in Zele immers van de 14de eeuw tot aan de 1ste Wereldoorlog erg belangrijk geweest. De wertuigen op dit zegel zijn niet op een grond geplaatst zodat men ze met zekerheid als braken (of braakhamers) kunnen worden geïdentificeerd. Het houten hamerblok onderaan is niet vlak, maar voorzien van een aantal inkepingen van ongeveer 2 cm diep. De aldus ontstane ribben werden soms ook bekomen door het aanbrengen van ijzeren lamellen. Met de braak sloeg men op het vlas (of de hennep) tot de houtpijp ervan over de hele lengte verbrijzeld werd. Op de zegel van Zele zijn de ribben of lamellen aan de onderkant van het hamerblok duidelijk te zien. Het gaat dus met zekerheid om braakhamers en niet om boothamers die gebruikt werden om vlas (of hennep) te ontzaden en weliswaar op dezelfde wijze geconstrueerd zijn, maar hun hamerblok heeft een gladde onderkant.

Waar de kleuren van het wapen van Zele vandaan komen , is niet bekend.

Een gulden schild, met 2 roode braeken liggen op eene groene hoogte, de steelen kruyselings over malkanderen gesteld.

{ In goud 2 vlasbraken van keel, de stelen schuingekruist, op een losse grasgrond geplaatst }