Ik weet het, shame on me, ik had al laaaaaang iets moeten schrijven. Maar ja, hoe gaat dat in het leven? Eén ding weet ik zeker: ik ben er weer klaar voor (mede dankzij Moma), een mens heeft al eens een duwtje in de rug nodig, natuurlijk. Terwijl ik dit schrijf had ik al lang in bed moeten liggen, maar belofte maakt schuld natuurlijk, en het helpt als 1 van je ouders zelf ook nog eens een blog schrijft (dan wordt er al eens gemakkelijker een oogje dicht geknepen, ziet u?) En trouwens, morgen is het toch maar woensdag...heb ik nog een hele namiddag om uit te rusten. Normaal zou ik dan wat klusjes moeten doen, maar vanaf nu niet meer, oh nee, want ik had het u nog niet verteld, maar: We hebben een poetsvrouw! En wat voor 1, ik herkende m'n eigen huis niet meer, nochtans hadden ze mij wel met een half oog dichtgeknepen verteld dat ze niet zo heel proper werkt.. Snapt u er nu iets van? Ik zou u graag haar naam vertellen, maar ja, u weet hoe dat gaat, anonimiteit enzo....Dus in overleg met Padre vinden we wel een bijnaam!! Suggesties zijn natuurlijk altijd welkom...
Als het allemaal al niet erg genoeg was, stink ik ook nog eens uren uit m'n mond, dankzij de overheerlijke ribbekes van de chinees...mmm! Ne mens moet er iets voor over hebben om lekker te kunnen eten, en z'n mede-bewoners ook...
Met warme groeten(of is dat geen Nederlands?), Annelies.