Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
na de pijnlijke woorden van tante Y. was ik als een eendje dat haar hoodje wegsteekt onder haar vleugel, niets zien of horen over de sint. tot in het 4de lj, bij zuser theodora, een nogal zwaar uitgevallen pinguin, zonder ouderdom, zeker niet jong,een huid als perkament, kleine varkensoogjes priemden in haar papperig gezicht, door haar kap kon ze alleen recht voor haar kijken, maar toch zag ze alles wat er opzij gebeurde.... en dan voor degenen die bij de nonnetjes op school zaten, ze rook naar "de zuster", typische geur, ik denk dat iedereen het zich wel kan herinneren.
handwerk kon ze als geen, moesten een "combinaison" in wol breien, hetgeen natuurlijk niet van een leien dakje ging, de ene breide te los, liet steken vallen, de andere te vast, we moesten dan naast haar op de trede komen staan, en met wortenvingertjes leidde ze alles terug in goede banen.
ik was een redelijk goede leerling, met eigen wil, ze liet mij met rust, maar och was ze niet blij met het feit dat mijn tante Y les gaf in de gemeenteschool van het dorp naast het onze, en zo mee kinderen afsnoepte van "haar school"
rond de sinterklaas tijd kwam weer de netelige vraag ja of neen.? de handjes gingen omhoog? er werd wat heen en weer geroepen, en in een opwelling gooide ik het eruit, hij bestaat niet... mij had ze gehoord... haar oogjes werden spleetjes, schoten vuur.. ze kon geen klank uitbrengen..... een tijdje later verliet ze de klas om met geheven hoofd en een grijns op de lippen terug te komen. .
er werd rustig verder gebroddeld, en plotseling een hels lawaai, gebonk op de deur, die bijna uit haar scharnieren vloog, het bleef maar duren... mijn klasgenootjes zochten beschutting onder de bank,zuster theodora achter haar lessenaar... en ik alleen, ik bleef op mijn bank zitten.... heel langzaam, als een stijgende ballon kwam er een kap met inhoud naar boven, zag mij zitten en en riep " awel waarom zit jij niet onder je bank ?" - "omdat ik weet dat u daarjuist een andere zuster gevraagd hebt hier te komen kloppen"... "de sint bestaat toch niet, mijn tante Y heeft het mij gezegd"... er volgde een lange serenade, maar wat kan een kind tegen zo een furie, ... mijn tante Y is dan ook later de puntjes op de i komen zetten, beiden hebben de strijdbijl begraven.
gabrielle (met de hand op het hart zeg ik dat dit echt gebeurd is)
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
