Urbanus doet Sportpaleis daveren

Ik ben Urbanus. En jullie?” De grootvader van de Vlaamse comedy trapte vrijdagavond zijn vier Sportpaleizen in gang. "Ik ben blij dat ik hier sta. Bij mijn eerste optreden in de jaren zeventig stond mijn naam piepklein op de affiche. De mensen dachten dat ik de drukker was. Tom Barman van dEus speelt in dat zaaltje hiernaast. Ik vroeg hen om hun kattengejank niet te hard te zetten."

De komiek durft af en toe venijnig uit de hoek komen. “Mijn haar is wat in de war. Het is zo blijven liggen na Pukkelpop.” Marcel Vanthilt kwam er op de MIA’s niet mee weg. Urbanus blijkbaar wel. Het Sportpaleis davert bij een sketch over migranten. “Er waren eens twee allochtonen… Maar dat is lang geleden. Ik speelde op hun ramadankermis. Ze legden een plank op twee schapen. Dat was mijn mobiel podium. Echt toffe jongens, ik kon nadien zelfs mijn gsm terugkopen. Voor het dubbel van de helft van de prijs. Dus gaf ik hen twee halve preien.”

Urbanus scharrelt duchtig in zijn liedjesarsenaal. Hits als Hittentit, Bakske Vol Met Stro en RikkeTikkeTik -hilarisch op een paardenmolen- mixt hij met nieuw werk. Daarbij het protestlied Pek En Veren en het intieme -in een hoerenkot gezongen- Welkom. In één van de drie bisrondes draagt de zanger met de lange neus een extralarge bontjas. "Jullie raden nooit welk liedje ik nu ga zingen."

In zijn sketches wisselt Urbanus klassiekers -de Hell's Angels- af met verse grollen. De nostalgische fans komen zeker aan hun trekken. Gelukkig waakt van Anus erover dat het nooit echt déjà vu lijkt. De Tollembekenaar is op zijn best als hij in eigen tuin en keuken blijft. Met grapjes over mijnheer pastoor, zijn zwaarlijvige cavia Maggie en een wreed accident met een beerton.

“Ik laat wat tijd tussen mijn moppen. Zo verstaan de arme mensen met goedkope tickets ze achteraan ook", smiest Urbanus. Misschien laat hij soms iets te veel tijd. Als 'kleine zelfstandige' sleurt hij al zijn attributen zelf uit de coulissen. Sympathiek allicht in kleine culturele centra, maar tijdrovend op een gigantisch Sportpaleispodium. Het tempo lijdt eronder. Urbanus is geen mitrailleur die zijn grappen als een spervuur afschiet. De volkskomiek doet alles op zijn eigen ritme. Vaak traag dus. Razendsnel is hij niet, maar dat hoeft niet voor een opa die "op Justin Timber leek". De grootvader van de Vlaamse comedy mag zich nog zonder blozen the godfather wanen.

Op het einde van de show, dik na half twaalf, kreeg Urbanus van Sandy Tura goud voor Goe Poeir. Van dit recente verzamelalbum gingen op enkele weken 12.000 stuks over de toonbank. Er zijn nog een duizendtal tickets beschikbaar voor de laatste voorstelling van Urbanus Zelf, op donderdag 22 december.