Nu even gedaan om over mezelf te kletsen. Maar wat ik las, was eigenlijk niet zo aan te raden in die heerlijke intieme sfeer van kerstmis. Het is een vraagteken of Annie 1 ooit een feest met haar ouders heeft mee gemaakt, volgens mij is dat gewoon onbestaand. Daarom wil 'k graag een passage letterlijk overtypen. Op vrijdag werd de hele buurt geschrobt met het oog op zaterdag. Maar als de mannen 't huiskamen was meestal alles op. Er werd veel gevochten op die plaats, uit de kamer keken we toe wat er gebeurde. Het ging er hard aan toe! Nooit durfde een politieagent of deurwaarder te komen. De vrouwen sloegen ze met de wasplank de deur uit. Ze losten alles zelf op! Bij de kinderen van de buren mocht ik niet spelen, want hun grote zussen liepen op de baan. Daar begreep ik toen niets van. ik speelde toch stiekum mee, ze lieten wel eens een korst brood vallen. Na dit verhaal en nog vele andere, vroeg ik me steeds af............... Is dit werkelijk in onze omgeving, in onze landen dat zoiets gebeurde? En dat amper met moeite 60 jaar geleden.! Nu zweert Annie 2  hier op deze bladzijde, een heilige eed. Nooit zal ik nog klagen over alle teleurstellingen die we moeten doorbijten in onze omstandigheden! WE HEBBEN AL BIJ AL EEN HEERLIJK LEVEN? ALLEEN WETEN WE HET SOMS ZELF NIET. Nu zit ik te genieten van de storm en de regen die we God zei dank mogen in al zijn furie bewonderen. We wonen heel landelijk en zien over de akkers heen de toren van onze buurt gemeente. Tot wederschrijfs Annie 1                                                                         18/01/2007