Vreselijk toch! reeds 7 dagen ben ik aan het proberen het zelfde achtergrond kleur te bekomen. YESSSSSSSSSSSSSSS Het is gelukt Steeds moest ik denken aan Annie 1, die gaf nooit op, dus dank u Annie 1 Straks leer ik nog veel van u, mijn geduld is nu ook niet mijn beste kant, sorry. We hebben een tv bij geplaatst, dan kan mijn man van in bed ook nog even genieten, trouwens ik ook, dus dachten we, genieten van wat nog kan. Maar tussen de boormachien en de stofwolk dacht ik aan Annie 1. Die sliep in de zomer gewoon buiten en zoals ze schreef " naast de stinkput" Want de steeg had amper twee toiletten, als je die krotten een naam moet geven. In de winter sliepen ze binnen, de meisjes op een soort strozak en de jongens onder het dak op de vloer, met van alles om zich toe te dekken en in te draaien. Helaas wisten de ratten ook vlug waar de warme plekjes waren, want meer dan een keer heeft Annie 1 een rat in haar bed gezien.......... Vreselijk! Eigenlijk niet te bedenken dat er amper tussen onze geboorte maar een 25 jaar verschil is. Koude , honger, gestalkt worden, zelf beroofd van een stuk brood als het uitkwam, hoe kan men zich zoiets voorstellen? Eigenlijk moeten we elke morgen, hoe moeilijk het soms is, met een dankbare glimlach, de nieuwe dag omhelzen!