wanneer alle vis verkocht is komt Markos en slaapt....
mijn leven
zoals het was, is en verder leeft
10-06-2010
ODE AAN DE LIEFDE .... AAN HET LEVEN
Liefde is . geruststellend , of ook weer niet Liefde is er, en toch niemand die ze ziet Liefde is vrouwelijk , zo heb ik het geleerd Liefde is vertrouwelijk, door iedereen begeerd Liefde is een kriebeling, brengt ons aan het lachen Liefde is geen zonde ook al kan je ze bestraffen Liefde is een tranendal waarin je kan verdrinken Liefde is een feest waarop we samen klinken Liefde is de lente, de zomer, herfst en winter Liefde is een onzichtbare schichtafrichter Liefde is de dag, de nacht, het hele leven lang Liefde is een rilling , maakt eenieder wel eens bang Liefde is de toorts die licht geeft in de duisternis Liefde schreef en schrijft nog steeds geschiedenis Liefde is zoveel omvattend, groots in eenvoud Liefde is zoetstof voor het leven én het zout Liefde is sprakeloos Liefde is oeverloos Liefde is grenzeloos Liefde is een sprookje uit duizend en één nacht Liefde is de zuurstof die ons samen bracht Liefde is de balsem , het hars, de geur Liefde is de lach, de traan, de kleur Liefde is het sap dat langs de takken stijgt en stijgt Liefde is een juweel ,haar veiligheid bedreigd Liefde is en blijft de spil, de as waarrond de aarde draait Liefde is ons aller vuur dat steeds weer en weer oplaait Liefde is een eindeloze hoeksteen Liefde is de uiteindelijke sluitsteen
In een piep-klein dorpje aan de Leie,leef ik, geniet ik van de meanders,de landerijen, het kasteel Ooidonk,dé blikvanger van een streek waar je je meteen opgenomen voelt in een heden dat verleden uitstraalt in om de haverklap een of ander cultureel erfgoed, beschreven, geschilderd, gebeiteld voor een eeuwige toekomst
hier leeft verleden in het heden verder hier schrijft de dichter kronkels in de Leie schept palet frivool in kleuren beitelt eeuwenoude boom een droom terwijl vogels loflied zingen
letters rijgen klanken klinkend klokkenspel kronkelende kleurpalet met lach en traan emotie vloeiende weerspiegeling in woelige waterspiegel diepste zieleroersel aan oppervlakte als een druppel openspat kringen in vage eindigheid tastend in ongrijpbaar diep berust ik en boetseer mijn woord in taal
genieten van geuren kleuren snuiven, luisteren en horen het ruisende koren het ritselende riet her en der vogels zwevend langs wiegende bomen wieken in oneindige rondedans vastgeklampt aan vruchtbare bodem waarop mijn tred behoedzaam stil en als herboren een nieuwe dag voelt gloren
