Athene een wereldstad boordevol contrasten,groen, grijs, uitbundig, ingetogen,modern, oud .xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Athene ligt voor ¾ ingesloten als het ware in een amfitheater van bergen.Het Ymittos-gebergte, rijk aan honing, het Pendeligebergte, rijk aan marmer en de Parnes die tot 1400m reikt. In de stad zelf prijkt de Lykavittos-heuvel ,300m hoog en last but not least is er die rots waar alles om draait,een rots van amper 156m hoog van waar een weergaloze geschiedenis verweven met  onwaarschijnlijk mythologische verhalen aan de basis ligt van onze huidige maatschappij .
De ACROPOLIS,
de stad op de rots die zijn grote bloeiperiode kende in de 5eE voor Christus, de gouden eeuw van Perikles.  Op de flank van die rots lag de stad-staat Athene.

Tot voor 1830  bleef Athene aan die rots gekluisterd.Toen Griekenland de staat werd zoals we die nu kennen werd NAUPLION tot hoofdstad uitgeroepen en pas een jaar later kreeg Athene die eer toebedeeld.

De stad groeide uit tot een miljoenenstad. Architectonisch zeer rechtlijnig qua wegenaanleg,wegen die naar enkele centrale pleinen leiden. Syntagma,waar het parlement gevestigd is, Omonia,het broeierige stadsdeel en Monastiraki,het oudste deel ,de toegang tot het oude Athene dat nu een toeristische trekpleister is geworden : de PLAKA !Tussen de driehoek Syntagma,Omonia en Monastiraki wordt je werkelijk opgezogen in een chaotische drukte waaruit je zo snel mogelijk wilt ontsnappen.

Ons bezoek aan Athene beperkte zich deze keer tot, naast het kuieren door de Plaka,het bezoek aan het nieuw museum aan de Akropolis.

EEN JUWEEL !!!

Wanneer we uit de wirwar van kleine steegjes van de Plaka geraken wacht ons de grote verkeersvrije Areopagitou-boulevard richting ingang tot de Acropolis. Het prachtige theatertje van Dionysos, de soms leuke, soms onhebbelijke oer-menselijke God, ligt aan onze rechterzijde.Rechts  zien we een gigantisch modern gebouw waar schoolgaande jeugd  netjes in rijen van twee , in keurige blauw-witte uniformen, onder de hoede van hun leraren  staan te wachten. Hier moeten we zijn!

We lopen over een glazen bevloering waaronder we sober verlichte monumentale opgravingen zien liggen. Een beetje draaierig wordt je er van. Aan een balustrade blijven we vol verwondering staan en bekijken het onderaardse complex met een bewonderende blik. Wanneer we voor ons kijken , ietsje omhoog , schittert het witte marmer van het Parthenon in de azuurblauwe lucht tussen het weelderige lentegroen.

Aan de ingang staat een grote marmeren uil, symbool der wijsheid.

Na een tijdje gaan we de hal van het museum binnen waar aan verschillende balies een ingangsticket  kan aangeschaft worden.

En dan begint het sprookje.We lopen door een enorme ruimte ,terug met glazen bevloering  waaronder archeologische vondsten  onze aandacht trekken. Authentieke stukken marmer, afkomstig van de vele tempels die eens deel uitmaakten van de Acropolis worden vakkundig én esthetisch tentoon gesteld.Je waant je niet in een museum. Alles is zo overzichtelijk, zo groots, zo luchtig, heel doordacht ontworpen. Roltrappen leiden je van de ene verdieping naar de andere, je maakt rondjes als het ware en je kijkt door de enorme glazen muren naar buiten waar je constant de Acropolis onder steeds weer een andere invalshoek bewondert. En dan is er de zaal waar overblijfselen van de metopen van het parthenon verwerkt zijn in een constructie met de zelfde afmetingen als het origineel ,waar de resten van de  frontons op zo’n vernuftige wijze tentoon gesteld worden dat je er stil van wordt.

Dan zijn er de kariatiden, die sierlijke, elegante zuilen in de vorm van als het ware dansende maagden die eindelijk glorieus te pronken staan in een beschermde omgeving.

We zagen er een film waarin de geschiedenis van de Acropolis vanaf de 5^e E voor Chr. tot nu meesterlijk in beeld gebracht wordt.In een woord : schitterend.

Met deze beelden in gedachten leg ik mij te slapen….

Kali nichta