Wanneer ik Leo lees, gaan m'n gedachten ook uit naar het bekendste Zwitserse koekje. Ik kan ze beiden wel smaken de LEO van web-log.nl en, LEO het koekje bekent van televisie reklame's met een paarse koe grazend op een bergweide als decor. Tja, af en toe moet ik een slijmerige ophemeling kwijt, moet kunnen vind ik. Leo oh, Leo oh oh....
M'n ingehuurde tuinman is sinds gisteren de tuin uit en, het mag gezegt hij deed z'n werk voortreffelijk.Een berg snoeiafval, hopen takken, één stronk en mijn laatste restje spaargeld nam hij met zich mee, hij ruimde alles netjes op, bravo tuinman, goed gedaan tuinman. Maar, toen ik zonet door m'n gekortwiekte tuin liep voelde ik me toch wat onwennig, voelde me vreemd in mijn nu te strakke en netjes geordende tuin. Weg wildgroei, weg takjes, weg speelsheid.
Een langer uitgelopen weekeinde dan bedoelt, niet geplant, zomaar. Met een vingerknip ben je weg en zo ben je ook weer terug in je eigen vertrouwde omgeving. Je brievenbus verwelkomt je met een berg wekelijkse trut ,(zever dus) een brievenbus gevult met een aanmaning, reklame voor dingen die je niet wenst, met daartussen wat verloren één enkele brief van een bijna vergeten vriend, brief waarvan de inhoud geheim moet wegens te intiem, te persoonlijk. Nu nog snel het huis aan de kant, huis dat ik in allerijl verliet tijdens m'n vlucht naar niemandsland, vlucht naar mijn niemandsstrand, strand van ik hier ga ik nooit nog weg.
Zonet kwam ik op het idee om m'n hele hebben en houden te verkopen. Alles te koop aan te bieden aan spotprijs via het internet, want "hebben" brengt niet altijd geluk zo dacht ik zonet nog. Ik zoek nu moeizaam maar naarstig naar de reden van deze "zonetgedachte" maar voor ik het vergeet wil ik nog melden dat ik voor mijn "zonetgedachte" nog op bezoek was bij m'n gewoonlijke doordeweekse kapper Jean Paul ....
Er is veel prietpraat in het leven. Onzin in de media, onzin in dagelijkse gesprekken. Veel geblaat en...weinig wol is het motto van leuteraars die in de media aan bod willen komen en, blijven. Niets nieuws zeg je beste lezer, juist beste lezer gelijk heb je, je hebt het bij het rechte eind, ik besef. Graag voor mij minder media, zo weing mogelijk radio, geen dagblad meer en...(vooral) alles nemen met heeeeel veel korrels zout, zout met het hoogste zoutgehalte.
Ik gooi ze tingelingend de grond op, de breinaalden van grootmoemoe. Geen rechtse geen averrechtse, geen steken die vallen of opgeraapt. Geen kindersokjes te gaan, geen wanten of sjaal nog te doen want.... de wol is op.
Ik veeg het huis schoon. Ik moet vandaag alles aan de kant, want ik heb vandaag mijn netheidsdagwoede. Alle spinnen geef ik een draai om de poten want alles moet rein voor ik mogelijks de mexicaanse griep krijg, vooralleer het te laat is.
Wat een scheidingsmuur allemaal niet teweeg brengt. Discusies over de muur van de buur,inclusief boze mails,verbaal geweld en,vooral een bom boze blikken in mijn richting. Palaverij over het al of niet in bezit genomen te hebben (juridische term) van "zijn" muur. Anfin een te complexe materie om het probleem op één twéé drie hier uit de doeken te doen.Conclusie, beter een verre dan een dichte buur.
Ik droomde dat ik boer was, ik droomde dat ik wel twintig koeien had en zeventig varkens en wat kippen en één haan. Ik droomde over m'n weiden en akkers en over wortellen en suikerbiet, dat koeien moeten gemolken en dat mest moet omgeploegd. Als in een in tuin van eden leefde ik, een tuin vol met spruiten en radzijnen en spinazie met rode kool en en en.... Maar toen, toen kraaide de haan van de buur achter me tot drie maal toe en ik werd wakker en ontwaakte in mijn eigenste stulpje waarin ik woon, stulpje waarin ik droom, waarin ik mijn illusie's koester.
Wanneer ik Leo lees, gaan m'n gedachten ook uit naar het bekendste Zwitserse koekje. Ik kan ze beiden wel smaken de LEO van web-log.nl en, LEO het koekje bekent van televisie reklame's met een paarse koe grazend op een bergweide als decor. Tja, af en toe moet ik een slijmerige ophemeling kwijt, moet kunnen vind ik. Leo oh, Leo oh oh....
